Χρειάζομαι επειγόντως βοήθεια!!!

Γειά σας.Είμαι νέα στο forum...Και πραγματικά πολύ απελπισμένη.. :( Δεν μπορώ να βρώ τίποτα θετικό στη ζωή μου...Όλα μαύρα... :( Δεν ξέρω σε ποιον να μιλήσω και να με καταλάβει..Μόλις αρχίσω να κάνω κάτι καλό,όλο και κάτι θα γίνεται και η ψυχολογία μου πέφτει πάλι...Πλέον δεν μ'αντέχει κανείς...Ούτε εγώ η ίδια τον εαυτό μου!!!! Οι δικοί μου άνθρωποι (γονείς-αδέρφια) δεν δείχνουν να έχουν και πολύ όρεξη να ασχοληθούν μαζί μου,ενώ ο φίλος μου εκεί που προσπαθεί να με "στηρίζει" σε όλα,κάποιες φορές ξεσπάει άσχημα...Και απορώ..Όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα το σωστό είναι να του δίνουμε ένα χέρι να πιαστεί 'η να να τον κλωτσάμε να πέσει πιο κάτω..? Απ'την άλλη πάλι θα μου πείτε,πόση υπομονή μπορεί να έχει κάποιος... Νιώθω πως τίποτα απ'όσα κάνω δεν αναγνωρίζεται...Κι όσο συνεχίζεται αυτό μένω όλο και πιο μόνη...Κι άλλη μοναξιά,ειλικρινά,δεν αντέχω........Αισθάνομαι φυλακισμένη μέσα στο ίδιο μου το σώμα!! Χρειάζομαι βοήθεια.................

Καλώς την! Μην απορείς μ' όλ' αυτό που σου συμβαίνει, δεν είσαι η μόνη, όλοι μας λίγο ως πολύ κάπως έτσι νιώθουμε και ίσως κάποιοι και πολύ χειρότερα.. Με τί ασχολείσαι; Τί είν' αυτό που θάθελες να πεις και να σε καταλάβουν;

Γεια σου Dark princess.
Το μηνυμα σου δειχνει οτι νιωθεις μεγαλη απελπισια.
Θα μπορουσε ισως να μας πεις καποια παραπανω πραγματα οπως την ηλικια σου, αν σου εχει γινει καποια διαγνωση klp?
Tι εννοεις οτι νιωθεις φυλακισμενη μεσα στο σωμα σου?

Σας ευχαριστώ πολύ που απαντήσατε...22 χρονών είμαι....Κάποια διάγνωση δεν έχει γίνει για να είμαι ειλικρινής..Δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα.....Ξεκινάνε όλα απο την παιδίκη μου ηλικία...Πέρασα δύσκολα χρόνια λόγω άθλιας οικογενειακής κατάστασης...Όλα αυτά με κάνανε να μην μπορώ να εμπιστευτώ κανέναν και να κατηγορώ για όλα τον εαυτό μου........Καταστάσεις παρόμοιες που συνεχίζονται ακόμα και σήμερα με κρατάνε στάσιμη σε πολλά πράγματα που θα μπορούσα να κάνω..Δεν μπορώ να δώ τίποτα θετικό..! Με τη φράση "φυλακισμένη στο σώμα μου" εννοώ πως πολλές φορές ευχήθηκα να είχα πεθάνει..να ηρεμήσω....Προσπαθώ να βρώ τη δύναμη μέσα μου και να τα αφήσω όλα πίσω,αλλά πάντα κάτι γίνεται και με σταματάει....Είμαι υπερβολικά ευαίσθητη σαν άνθρωπος κι αυτό πλέον με τσακίζει!..Φίλους δεν έχω γιατί όλοι στην πρώτη δυσκολία μου γύρισαν την πλάτη...Μια σχέση έχω μόνο..Κι αυτόν όπως πάω θα τον χάσω...Έχω κλειστεί τόσο στον εαυτό μου........! Ήθελα απλά μια φυσιολογική ζωή...Να μπορώ να είμαι χαρούμενη! Να μπορώ να σταθώ στα πόδια μου...

Καλημερα.
Απο αυτα που λες καταλαβαινω οτι εχεις προβληματα με την οικογενεια σου.
Ισως να ακουστει σκληρο αυτο που θα σου πω,αλλα οταν οι ανθρωποι οι οποιοι βρισκονται γυρω μας,μας κανουν να αισθανομαστε οπως εσυ αισθανεσαι τωρα,πρεπει απλα να τους βγαζουμε απο την ζωη μας.
Με λιγα λογια σου λεω να απομακρυνθεις απο την οικογενεια σου και να ξεκινησεις την δικη σου ζωη,μια ζωη ανεξαρτητη απο ανθρωπους που σε πληγωνουν.
Ισως να σου ακουγεται και δυσκολο το να αλλαξεις ζωη αλλα βαλε μικρους στοχους και προσπαθησε να τους πετυχεις.
Π.χ Πρωτος στοχος: βρες μια δουλεια
Δευτερος : κανε οικονομια και νοικιασε ενα σπιτι μονη σου


Το να αλλαξουμε την ζωη μας ειναι δυσκολο αλλα οχι και αδυνατο.