μαυρα χαλια

Εχω ενα περιεργο αλλα φριχτο για μενα προβλημα αυτη τη στιγμη και νιωθω απαισια.Εδω και πολυ καιρο νιωθω χαλια,νιωθω οτι ειμαι ενα μηδενικο,δεν αξιζω τιποτα,περιμενω ποτε θα σταματησει επιτελους η ψυχοφθορα ζωη μου!Ολα ειναι ωραια στην τεχνη και στις μαγικες στιγμες,αλλα η πραγματικη ζωη δεν εχει καμια σχεση με ολες αυτεσ τις τεχνικες ωραιοποιησης της.Δεν αντεχω τιποτα πια και δεν εχω με ποιον να μιλησω για αυτα.Το θεμα ειναι οτι τις καθημερινες μερες απασχολουμε με δραστηριοτητες,και τις ελευθερες μερες δεν εχω τι να κανω γιατι εχω ξεκοψει απο τις παρεες μου(επειδη κανανε χρηση ναρκωτικων).Ολοι στο σπιτι μου με λυπουνται που δεν βγαινω και επειδη ειμαι χαλια,χωρις βεβαια να μπαινει κανεις στον κοπο να με καταλαβει.Εχει καταντησει τοσο εκνευριστικο που με λυπουνται,μου προτεινουν συνεχεια να παμε καπου αλλα οταν τσακωνομαστε μου λενε καταμουτρα οτι με λυπουνται.Δεν το αντεχω,δεν μπορει ο καθενας να κοιταει τη δουλεια του χωρις να ασχολειται με τον αλλον??

http://mybellavista.wordpress.com/20...%CE%BF-%CE%B2/
Εύχομαι να καταλάβεις. Επίσης εύχομαι να ανακαλύψεις τους κατάλληλους φίλους για σενα που δεν έχεις βρεί ακόμη. Καλή και πολλή δύναμη. Φιλιά :)

πραγματικα υπεροχο.. :') !Σ'ευχαριστω πολυ!

Κορθα, κάνε ένα απολογισμο με τα θετικα στη ζωη σου που σιγουρα υπάρχουν και ξεκινα να τα αναμοχλευεις συνεχως στη σκεψη σου. Επίσης βρες ανθρωπους που σε γεμιζουν μπας και παρεις λίγο θαρρος. Πηγαινε επισης σε τοπους κλπ όπου συνηθιζες να παιρνας πραγματικα ωραια ή που νοιωθεις να σε γεμιζουν. Πάντως σε καταλαβαίνω. Όμως πρεπει να ξεκινησεις απο καπου! Πόσων χρονων είσαι?

Αγαπητη kortha γεια σου!καταννοω την κατασταση στην οποια βρισκεσαι(πιστεψε με,και εγω ΑΚΡΙΒΩΣ την ιδια φαση περνουσα)..Λοιπον αρχικα πρεπει να καταλαβεις πως ολο αυτο ειναι μια κατασταση(πολυ δυσαρεστη και κυριως για εσενα που νιωθεις ετσι)που ενω μπορει να δειχνει στασιμη δεν ειναι.Ξεπερνιεται!με δυσκολια και πολυ προσπαθεια αλλα ξεπερνιεται!ολα εχουν και θελουν το χρονο τους. ειναι αρκετα δυσκολο ολο αυτο απο μονο του,γι'αυτο ας μην το κανουμε και εμεις πιο δυσκολο..τι εννοω? Λεσ οτι νιωθεις ενα μηδενικο,πως θα ηθελες να ''σταματησει η ψυχοφθορα ζωη σου''.Ξερεις ομως εγω τι πιστευω??οτι αυτο που πραγματικα θες ειναι ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.εξαλλου,γι'αυτο δεν εισαι εδω?? Καταλαβαινω ποσο δυσκολο ειναι να μην εχεις κανεναν να μιλησεις,να μην εχεις κανεναν να βγεις(η' να μην θελεις),αλλα να θυμασαι, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ!εγω προσωπικα ειμαι προθυμη να σε βοηθησω (εαν και εσυ το θελεις φυσικα,γιατι τιποτα δεν γινεται με το ζορι.).και εμενα με εκαναν και ενιωθα παρα πολυ ασχημα,τις περισσοτερες φορες απο αγανακτηση που ημουν ''κολλημενη''σε αυτη την κατασταση και επειδη δεν εβρισκαν τον τροπο να με ''ξυπνησουν'',περνουσαν στην επιθεση..ΛΑΘΟΣ ΤΡΟΠΟΣ,δε συμφωνεις??(εγω ειχα ιδιαιτερο προβλημα με τον αδερφο μου..με κοροιδευε πλλες φορες που δεν εβγαινα κυριως).. αυτο φυσικα ειχε ως αποτελεσμα να νιωθω ακομα χειροτερα,και να θελω ακομα περισσοτερο να απομονοθω και να νιωθω''σκουπιδη''(αν μου επιτρεπετε να χρησιμοποιησω αυτη τη λεξη)..ομως ξερεις κατι?καποια στιγμη εκατσα,σκεφτηκα και ειπα''στοπ!ως εδω ηταν!'' .αρχισα να κανω πργματα που μου αρεσαν και με εκαναν να ξεχνιεμαι..νομιζα πως δεν υπηρχε τιποτα που να μου αρεσει,κυριως λογω τησ ψυχολογικης μου τοτε καταστασης. αλλα ειπα να δοκιμασω..και τελικα διαπιστωσα πως δεν ειχα χασει ολα μου τα ενδιαφεροντα!τωρα θα μου πεις''σιγα ρε κπελια,τι να μου κανουν εμενα τα ενδιαφεροντα''.κι ομως,η λυση για την ''επανοδο απο τον πατο''που βρισκεσαι ειναι τα ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΒΗΜΑΤΑ καθε ημερα..ξεκινοντας ακομα και απο αυτα που θεωρεις πιο ανουσια και χαζα..

αν σε λυπάσαι εσύ, αυτές γιατί να μη σε λυπηθούν? Το έχεις σκεφτεί έτσι? Και αλλιώς. Αν δε σε λυπάσαι εσύ, αυτές γιατί να σε λυπηθούν?
#η λύπη είναι διαφορετική από τη λύπηση. Μπορεί να λυπούνται που είσαι λυπημένη, όχι να σε λυπούνται με την άλλη έννοια που το φορτίζεις ίσως, υπάρχει και αυτή η περίπτωση, και συ να πιστεύεις ότι σε λυπούνται καθρεφτίζοντας σε κείνους τα δικά σου αισθήματα αυτολύπησης.

το ξερω οτι ειμαι μηδενιστρια απο τη μια ,ουτοπιστρια απο την αλλη και ας κρατιεμαι ακομα,και ας συνεχιζω να ειμαι σωστη ,να κανω το σωστο παντα ελπιζοντας ,ισως τελικα να ειμαι δυνατη και να αντεχω κ αλλο..Αλλα ηλικρινα χαιρομαι παρα πολυ οταν συνιδητοποιω οτι ναι υπαρχουν καλοι ανθρωποι,ανθρωποι με αξιες και ψυχη.Σας ευχαριστω παιδια..