κοινωνικη φοβια και σχεση...

Εχω σχεση με μια κοπελα 1 χρονο τωρα και αγαπιομαστε παρα πολυ (αν και ψιλοτσακωνομαστε τωρα τελευταια).Τελος παντων το θεμα ειναι οτι οταν βγαινει με φιλους της ή οταν παει σε παρτυ μου λεει να παω μαζι (φυσικο) αλλα εγω οταν ειμαι με πολυ κοσμο ειδικα οταν ειναι και αυτη μαζι αγχωνομαι παρα πολυ σε σημειο που καμια φορα τρεμουν τα χερια μου και για να αποφυγω αυτην την κατασταση της λεω να παει μονη της.
Στην αρχη την πειραζε αλλα τωρα λεει οτι το συνηθησε, ειναι ομως λυση αυτο??
Μπορει μια σχεση να λειτουργησει ετσι?
Τι μπορω να κανω?
Ηδη παιρνω φαρμακα (zyprexa), oσο καιρο ειμουν μονος μου νομιζα οτι τα προβληματα μου ειχαν λυθει αλλα τωρα τα βλεπω να ξαναζωντανευουν.

Σαφως και δεν ειναι λυση αλλα μπορεις να πας κοντρα στο ρευμα?

Μιλάς σε κάποιον ειδικό για αυτό που σε απασχολεί?
Γιατί χρειάζεται πέρα απο τα φάρμακα που παίρνεις (γιατί τα παιρνεις αληθεια?) να κάνεις ασκήσεις ώστε να μειωθεί το στρες σου με ξένο κόσμο και να αρχίσεις σιγά σιγά να κοινωνικοποιείσαι.
Το θέμα δεν είναι αν αντέχει μια σχέση έτσι, αλλά ότι τελικά είδες πως χωρίς ανθρώπους, σχέσεις και στοιχειώδη κοινωνικότητα δεν απολαμβάνεις τη ζωή όπως αξίζει. :)

Υ.Γ περνάω κάτι παρόμοιο και καταλαβαίνω. Απέφευγα πολύ καιρό να βγαίνω με ξένες παρέες με το αγόρι μου. Και το χω μετανιώσει πολύ για όσα ΄(πιθανόν) έχασα. Πιστευω θα εισαι μια χαρά αν το δουλεψεις λίγο

Σωστα σου τα λεει η Νατασα. Λύση δεν ειναι να πηγαινει μόνη της. Λύση είναι να κάνεις υπέρβαση, δλδ να κάνεις αυτο που φοβασαι να κάνεις, δλδ να πας κόντρα σ αυτο που σου λεει ο κακος εαυτος σου, δλδ το μερος του εαυτου σου που σου έμαθε να ζεις σε μια υποτιθεται ασφαλεια απλα για να αποφευγεις την παραλογη ενταση. Να ξεκινησεις να βγαινεις μαζι της. Στην αρχη θα σου φαινεται πολύ δυσκολο, βουνό. Με τον καιρο όμως θα βλέπεις τις φοβιες και ανασφαλειες σου να διαψευδονται και θα γινεται όλο και πιο εύκολο. Θα εξοικειωθείς. Δεν υπάρχει άλλος τροπος, ο άλλος τροπος είναι η στασιμότητα. Και μαθε τον εαυτο σου να νοιώθει χαρα και αυτοεκτιμηση μετα απο καθε υπερβαση, αυτο βοηθα στο να γινεται όλο και πιο ευκολα καθε επομενη φορα. Δεν ειναι λογικο να μην συνοδευεις την κοπελα σου.

ioannis2 καλα τα λες στην θεωρια. Στην πραξη ομως ολοι οσοι ειμαστε εδω, ειμαστε γιατι δεν μπορουμε να κανουμε αυτη την "υπερβαση"...

Quote:

---

Originally Posted by Winston_man_2

ioannis2 καλα τα λες στην θεωρια. Στην πραξη ομως ολοι οσοι ειμαστε εδω, ειμαστε γιατι δεν μπορουμε να κανουμε αυτη την "υπερβαση"...

---

Έχεις απόλυτο δίκαιο φίλε. Και γω εδω ειμαι γι αυτη την γαμημενη την "υπέρβαση". Αν πετυχαινα την υπερβαση δε θα μουν εδω. Και ξέρεις πως το καταλαβαίνω αυτο? κάνοντας για μενα μια αναδρομη στο πως ημουν περσι ή πρόπερσι τετοια μερα και συγκρινοντας το με το σημερα. το αποτελεσμα που βρισκω ειναι μηδεν, αρα δεν έκανα την υπέρβαση, άρα αποτυχία. Όμως δεν έχω βρει κανενα άλλο πιο σωστο δρομο. Δεν μπορει να γινει διαφορετικα αν θελουμε να αλλάξουμε. Διαφορετικά θα ζούμε στη θεωρία και στα ωραία που δημιουργεί η φαντασία για να μας κανει να φευγουμε απο την πραγματικοτητα μας. Ειναι το να κάνουμε την κίνηση εκεί που όλα μεσα μας φωναζουν όχι και βαζουν χιλιες δικαιολογίες, εκεί που τρεχει κρυος ιδρωτας ή ένα σφύξιμο στο λαιμό ή στο στομάχι λες και η γη θα μας καταπιεί. Εκεί είναι η υπέρβαση και εκεί ειναι και η αποτυχία. Αν εχεις υπόψη σου κατι καλύτερο πες μου!

το ιδιο ακριβως εχει συμβει και σε μενα και πολυ τραγικα πραγματα σε σχεση με αυτο να βγαινει κ να ερχεται το πρωι σπιτι με κο ε αυτο εγινε για 4 μηνες μετα πατησα ποδι..τωρα βγαινω κ εγω μαζι η καθομαστε σπιτι αλλα οχι υπερβολες μεχρι τις 6-7 το πρωι νορμαλ πραγματα με βοηθα κ η οικονομικη κριση λιγο σε αυτο.
αλλα ναι πολλες φορες υποφερω οταν πρεπει σονι κ καλα να βγω η φοβαμαι να τον αφησω μονο του κ δεν κλεινω ματι..καμια φορα σκεφτομαι οταν ο αλλος δεν σε βλεπει καλα δεν μπορει να κατσει μαζι σου πρεπει να βγειτε δλδ κ ο αλλος να υποφερει η εξω η μονος του στο σπιτι?
ασε που η διασκεδαση αυτη ειναι πολυ σχετικη γτ εχει θορυβους, ξενυχτι, ορθοστασια κουραση βρε παιδι μ

κι εγω εχω το ιδιο θεμα.οταν βγαινω με καινουριες παρεες ειδικα το παθαινω αυτο.δε μπορω να κατσω πολλη ωρα καπου αρχιζω και τρεμω .ειναι πολυ δυσκολο.ακομα και με φιλη μου δυσκολευομαο να παω καπου .πρεπει τον αλλον να τον ξερω πολυ καλα για να νιωσω ανετα.μονο με ποτο χαλαρωνω.αλλα δεν ειναι λυση.δεν μπορω να το ξεπερασω κι εγω.εχεις πει στην κοπελα σου πως νιωθεις ακριβως?

φιλε μηπως καπνιζεις?