ΤΣΟΥΠ ΝΑ ΜΑΙ ΠΑΛΙ...

θα θελα να μαθω για το valdoxan...σημερα εχω την αναγκη να μιλησω με καποιον.....διαβαζω κατα καιρουσ αυτα που γραφετε....νιωθω αχαριστη υπαρχουν πιο σοβαρα προβληματα απο μενα.....ελπιζω να μην καω στο πυρ το εξωτερο απο την αχαριστια μου......απλα δεν ξερω πωσ μου ρθε ο ΄΄ντουβρουτζας΄:).....εφυγα απο ο σπιτι στα 18 για σπουδεσ κ για δουλεια......νομιζα πωσ ο κοσμοσ θα ναι σαν το σπιτι μου.....λιγο η απαιτητικη δουλεια που επελεξα....λιγο η φυση μου ελκυει τα περιεργα κ μη φυσιολογικα ατομα......οι επιλογεσ μου στον ερωτα....ενασ αντρασ που ηρθε στη ζωη μου κ εφυγε αδοξα απο τον κοσμο.....η επομενη σχεση ηταν αρκετα μεγαλυτεροσ κ με αφησε για αυτο τον λογο(αγαπηθηκαμε πολυ)!ειμαι εργαζομενη στον τουρισμο....πολυ πιεση,πολυ ανθρωποι,πολεσ εντονεσ στιγμεσ που κοιτω πισω και λεω τα ζησα εγω αυτα??κ γυρισα μονημα στο πατρικο μετα απο χρονια δεν βγαινω,δεν γνωριζω τον εαυτο μου ..ουτε λογοσ για σχεση αφου δεν μπορω να συγκρινω τον μεγαλο μου ερωτα με κανενα.οι φιλεσ εξαφανισμενεσ....οπωσ αλλωστε ημουν κ γω τοσα χρονια...κ εχω μεινει με τα συντριμια τησ τοτε ζωησ μου...κ χαλασμα,φαντασματα απο περασμενα καλοκαιρια...κ φυσικα καταθλιψη .........συγγνωμη για την πολυλογια μου αισθανομαι γραφικη ωρεσ ωρεσ....το χα αναγκη σημερα....προσπαθω να σταθω στα ποδια μου.....σασ φιλω γλυκα στα μουτρα;)

kapamaru!!

Κατ'αρχας δεν υπαρχουν χειροτερα και καλυτερα. Υπαρχουν διαφορετικοι ανθρωποι με διαφορετικες αντοχες και διαφορετικη προσωπικοτητα.
Εγω με ολα αυτα που εχω ζησει απο μικρη επρεπε να ημουν κλεισμενη μονιμα σε τρελοκομειο,να εχω αυτοκτονησει η δε ξερω κι εγω τι. Και την γλιτωσα με μια καταθλιψη.

Το οτι λυγισες δεν ειναι κακο.. Τωρα βλεπεις τα πραγματα απο αλλη σκοπια,που παλια ισως δεν περνουσαν καν απο το μυαλο σου. Μεσα απο αυτη την διαδικασια,αν την χειριστεις σωστα,θα βγεις πολυ κερδισμενη. Και ισως εξελιχθεις πολυ πιο πολυ απο οταν ησουν "καλα".

Κατ'αρχας πρεπει να αποδεχθεις την καταθλιψη... Τωρα ειναι μερος του εαυτου σου αλλωστε. Σταματα να το παλευεις και να το ψαχνεις,γιατι γιγαντωνεται και σε καταπινει στο τελος της μερας. Συμφιλιωσου με τον καινουργιο σου εαυτο,προσπαθησε να πλησιασεις το "δαιμονακι" μεσα σου που σε τρωει και να το αγκαλιασεις.

Οταν τα κανεις αυτα σειρα εχει να διοχετευσεις καπου τα συναισθηματα σου... Ειναι πολυ σημαντικο αυτο,πρωτον γιατι οσο τα αφηνεις μεσα σου σε κατασπαραζουν σιγα σιγα και δευτερον γιατι τωρα που εισαι σε αυτην την κατασταση τα συναισθηματα σου ειναι πιο πλουσια,πιο "πολυχρωμα" και ειναι κριμα να τα κρατας φυλακισμενα ενω θα μπορουσαν για παραδειγμα να φανουν πολυ χρησιμα για αλλους.

Ο πιο κλασσικος και δοκιμασμενος τροπος ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ειναι να ασχοληθεις με την Τεχνη.... Με ζωγραφικη,με μουσικη η με οτιδηποτε. Θα εκπλαγεις απο το ποσο υπεροχα ανακουφιστικο ειναι οταν μετουσιωνεις την κολαση μεσα σου σε κατι ομορφο. Οταν νιωθω πολυ ασχημα,και δεν μπορω να αναπνευσω απο την θλιψη τοτε αγκαλιαζω το σαξοφωνο μου και προσπαθω να μετατρεψω αυτο που νιωθω σε ηχο,σε μελωδια. Και τοτε ακουγοντας το ποσο ομορφο βγαινει αυτο που μεσα μου φανταζει η απολυτη ασχημια και σαπιλα,αισθανομαι ξαφνικα οτι εχει εναν σκοπο ολο αυτο.. Ειναι πολυ πολυ ανακουφιστικο,πιστεψε με και σε παει ΜΠΡΟΣΤΑ,ακομα και καθηλωμενη σε ενα κρεββατι να εισαι...

Αν θεωρεις οτι δεν εχεις καμια κλιση στην Τεχνη (που δεν το πιστευω) τοτε μπορεις να ασχοληθεις μαζι της αλλιως... Ακου ΚΑΛΗ μουσικη και φυσικα διαβασε Ποιηση. Υπαρχει ενας ολοκληρος κοσμος στην Ποιηση που στηριζεται στην θλιψη,στο αδιεξοδο,στην απογνωση και την απογοητευση και παρ'ολα αυτα αντιστεκεται,πολεμαει,γενν αει δυναμη. Θα εκπλαγεις απο το ποσους αληθινους ¨"φιλους " θα αποκτησεις ξαφνικα,που θα σε συντροφευουν για παντα και θα σε σηκωνουν οταν πεφτεις,απλα ψιθυριζοντας τους στιχους τους στο αυτι σου... Η Τεχνη θα σε ανακουφισει,θα δωσει εναν σκοπο στα "πεταμενα" χρονια της καταθλιψης,θα σου γεμισει πολλα κενα και θα σε θωρακισει ωστε να μην πεσεις ξανα. Μην φοβασαι να ψαχνεις ακομα και τα πιο εφιαλτικα τραγουδια,στιχους,πινακες η οτιδηποτε αλλο. Θα παρεις πολλες απαντησεις.

Εισαι πολυ ευαισθητη τωρα και μπορεις να νιωσεις τα παντα στο φουλ! Μπορεις να νιωσεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τον πονο του αλλου γιατι τον ζεις,η τουλαχιστον ενα μερος του.. Αρα η βοηθεια που θα του δωσεις θα εχει αποτελεσμα και ουσια. Ασχολεισου με τους ανθρωπους η τα ζωα. ΒΟΗΘΗΣΕ αλλους που εχουν αναγκη,δωσε τους ενα χερακι να σηκωθουν ξανα και αυτο θα επισττεψει πισω σε ενα διπλασιο! Καθε φορα που θα βλεπεις ενα χαμογελο εξ'αιτιας σου μεσα σου θα φωτιζουν χιλια χαμογελα. Και θα παρεις πολλες απαντησεις κουκλα μου σε πραγματα που τα σκεφτεσαι και στιφογυρνανε στο μυαλο σου χωρις σκοπο...

Αυτα τα χρονια που εσυ σκεφτεσαι οτι ειναι "χαμενα",ισως τελικα να ειναι τα πιο γεματα της ζωης σου.. Χρησιμοποιησε τα ΣΩΣΤΑ και σιγα σιγα πριν το καταλαβεις θα αρχισει μονο του να σβηνει το προβλημα σου.

Συνεχισε να παιρνεις τα φαρμακα σου αν παιρνεις,και δωσε εναν σκοπο σε αυτο που περνας. Γιατι θα μαθεις πολλα μεσα απο αυτο τελικα... Δωσε εναν σκοπο. Μονο ετσι θα νικησεις.

η ζωη μου ειναι μισο χρονο εδω μισο χρονο σε νησι....δεν ξερω απο που να αρχισω....καποτε ελεγα πωσ γινεται να παθαινουν καταθλιψη??μα πωσ ειναι δυνατων....??δεν ξερω που ανηκω ....ντρεπομαι πολυ που τα λεω ολα αυτα εχω πολυ εγωισμο....σας ευχαριστω που μου μιλατε τοσο γλυκα.....εσυ τι κανεισ στη ζωη σου??ποσα χαζα νιωθω που τα αισθανομαι ολα αυτα αν δεν ειχα καταθλιψη θα προσπαθουσα για τισ φοβιεσ μου και για τισ σκιεσ του παρελθοντοσ.....να τα μουτζωσω αλλα τα αφησα να θεριεψουν ολα....τι ομορφα που μιλασ....περασα κ γω σταδιο τησ καταθλιψησ που ειχα ομωσ μεγελυτερη διαυγεια μυαλου...κ ειχα ακομη το χιουμορ μου...τωρα αρνηση κ κενο παω προσ το τριτο ετοσ καταθλιψησ....ποσο ετων εισαι??

kapamaru!!

Ειμαι 23. Σε καταλαβαινω απολυτα,το τελευταιο ποστ σου ηταν σαν να το εγραψα εγω.

Εγω περισυ ειχα χτυπηθει τοσο πολυ απο την καταθλιψη που αν με εβλεπες στο δρομο δεν καταλαβαινες αν ημουν κοριτσι η καποιο αγριο και αρρωστο ζωο. Τρομαζε ο κοσμος.

Εγω εχω πολλα ασχημα θεματα απο μικρο κοριτσακι,επρεπε συνεχεια καθε μερα να πολεμαω για να επιβιωσω. Και πολεμουσα :)

Αλλα καποια στιγμη εγινε το ξεσπασμα οπως ηταν αναμενομενο. Εχω μαθει ομως απο μικρη να παλευω ασχημες σκεψεις και δεν παραδινομαι τωρα. Αυτο που θεωρητικα μου κανει κακο (η καταθλιψη δηλαδη) το στρεφω υπερ μου και σιγα σιγα σβηνει και βγαινω κι εγω κερδισμενη.

Διαβαζα καποιους στιχους του Ντινου Χριστιανοπουλου πριν... Θα τους μοιραστω μαζι σου,ισως σε κανουν να χαμογελασεις μεσα σου και να βρεις τον σωστο δρομο για να βαδισεις τωρα.

* καὶ τί δὲν κάνατε γιὰ νὰ μὲ θάψετε
ὅμως ξεχάσατε πὼς ἤμουν σπόρος *

Να εισαι παντα σπορος κουκλα μου,ακομα και οταν βρισκεσαι στην κολαση. Και τοτε δεν θα εισαι μονη :)

Karisha συγχαρητήρια!!!! Όχι μόνο για το τελευταίο σου ποστ, αλλά κυρίως για το προτελευταίο. Μπράβο σου για τον μπούσουλα ζωής, που έδωσες. Και με λιγότερα μπορούμε να επιβιώσουμε, όμως χωρίς νοήμα αυτό είναι αδύνατον!

εισαι υπεροχη καρισα μου ,we love καρισααααααααα

Εγώ θα σου γράψω το απόγευμα να είσαι εδώ να μιλήσουμε, σαγαπάμε γιαυτό να γίνεις καλά

υπαρχει on line επικοινωνια????:))).....ποσο πολυ χαιρομαι και εκτιμω το καθε σας μηνυμα να ξερατε!

kapamaru!!

κοιτα τα προσωπικα σου μυνηματα :-)