Τραυματική εμπειρία στην εγκυμοσύνη...

Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω γι'αυτό. Όμως πρέπει κάποτε να το αντιμετωπίσω.
Έχω την αίσθηση ότι, τόσα χρόνια που το κρατάω μέσα μου, που αρνούμαι τη σημαντικότητα της ΕΠΙΠΤΩΣΗΣ που είχε στην ψυχική μου υγεία, δεν με βοηθάω. Και πρέπει κάποτε να μάθω εάν αυτό το γεγονός ήταν (ή όχι) Η ΑΙΤΙΑ για την κατάθλιψη, τη νευρική ανορεξία, τη σεξουαλική μου νέκρωση και τη διάλυση του γάμου μου...
Πριν 7 χρόνια περίπου και καθώς διένυα τον 3ο μήνα της εγκυμοσύνης μου, πήγα με τον άντρα μου ένα ταξίδι στην Ταϋλάνδη.
Είμασταν ερωτευμένοι, νιόπαντροι και πανευτυχείς...

Κάποιο βράδυ, ανήμερα της γιορτής μου, βγήκαμε έξω. Τα βήματά μας, μας οδήγησαν σε ένα μπαράκι με πανέμορφες κοπέλες, που όλες όμως ήταν transexual. Ήταν μια καταπληκτική βραδιά με υπέροχη μουσική, εξωτική ατμόσφαιρα. Μαγευτήκαμε.
Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, ξέχασα για πρώτη (και τελευταία) φορά στη ζωή μου το ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ που με διακρίνει. Ένιωθα περίεργα, όμορφα, αισθησιακά. Παρέσυρα τον άντρα μου σε έναν ξέφρενο έρωτα. Ξέχασα για λίγα λεπτά και αρχές και ενδοιασμούς... Ξέχασα τα πάντα. Ακόμη και το ότι ήμουν έγκυος... Δεν θα συγχωρήσω ποτέ τον εαυτό μου για τούτη την παρεκτροπή.

Ακόμα αντηχεί στ'αυτιά μου η τρομαγμένη φωνή του, καθώς εγώ έπλεα (ντροπή μου) σε πελάγη σεξουαλικής ευδαιμονίας: "Κοπέλα μου, μάλλον χάσαμε το παιδί!!"

Πάγωσα. Κοίταξα προς τα πόδια μου. Το κρεβάτι είχε γεμίσει αίματα. Παντού αίματα. Αλλόφρων, έτρεξα κλαίγοντας στο μπάνιο να ξεπλύνω τη ντροπή μου.. Επρεπε να βρούμε νοσοκομείο, να προλάβουμε.. Είμασταν ξένοι μεταξύ ξένων. Τρομοκρατημένοι.

Μετά από αρκετή ώρα αγωνίας και απόγνωσης (που φαντάζει αιώνας ακόμα στη μνήμη μου) βρέθηκα στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Σε πλήρη ακινησία, κατ'εντολή του γυναικολόγου. Το υπερηχογράφημα έδειξε ότι το έμβρυο μάλλον δεν είχε πάθει ζημιά.

"Πιθανή αποκόλληση πλακούντα" είπε ο γιατρός κι όλα σκοτείνιασαν γύρω μου. Έκλαψα ασταμάτητα εκείνες τις 24 ώρες της νοσηλείας μου. Ασταμάτητα. Αλλά η κάθαρση δεν ήρθε. Η θέα του αίματος δεν έφευγε από μπροστά μου...

Αν εκείνο το βράδυ είχε πάθει κάτι το 7χρονο -σήμερα- αγγελούδι μου, θα είχα βάλει τέλος στη μίζερη ζωή μου. Τύψεις, ενοχή, ντροπή, αποτροπιασμός για τον ίδιο μου τον εαυτό. Το σιχαμένο εαυτό μου, που ξέχασε για λίγα λεπτά ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ πλάσμα κουβαλούσε μέσα του κι επιδόθηκε ΣΑΝ ΖΩΟ στην ικανοποίηση της σεξουαλικής πείνας του. Ντροπή. Όνειδος...

Από εκείνο το βράδυ του 15αύγουστου, άλλαξαν τα πάντα για μένα, για εκείνον... Έγινα απόμακρη, έγινα μόνο ΜΗΤΕΡΑ. Έθαψα βαθιά τη γυναίκα και σύζυγο. Νεκρώθηκα. Η κατάθλιψη με κυρίευε μέρα με τη μέρα. Η ανηδονία το ίδιο. Ένα κενό σώμα. Η νευρική ανορεξία συμπλήρωσε το παζλ. Ακολούθησε πολύ σύντομα ο χωρισμός μας (πόσο ν'αντέξει κανείς δίπλα σε μια γυναίκα καταθλιπτική, ανορεξική, νευρική και σεξουαλικά νεκρή??? Πόσο???)

Ντρέπομαι που τα έγραψα όλα αυτά. Ντρέπομαι και μόνο που τα σκέφτομαι, πόσο μάλλον που μου συνέβησαν.. Ποτέ και σε κανέναν δεν είπαμε την αλήθεια, τι ΑΚΡΙΒΩΣ συνέβη και κινδυνεύσαμε να χάσουμε τότε το παιδί...

Ντρεπόμουν. Φοβόμουν το πόσο θα με κατέκριναν όλοι, εάν μάθαιναν ότι έθεσα σε κίνδυνο ένα έμβρυο, όχι γιατί κολύμπησα απρόσεκτα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα (τι δικαιολογία κι αυτή..) αλλά γιατί πρόταξα την ικανοποίηση του κορμιού μου. Ντροπή μου. Για πάντα.-

elsa...
To brady sth taulandh den ekanes monh sou oti ekanes..alla me to sizigo sou.. den eisai esy upefthini gia to apotelesma..kai mono esy..mporouse na se apotrepsei o sizigos sou.. hsastan 2 atoma pou kanate th praksh de thn ekanes monh sou.Emeis oi ginaikes exoume thn tash na mas katadikazoume gia 8emata mhtrothtas..upefthinothtas..whatever.. Egw 8a sou pw k to allo..les pws eisai kata8liptiki..anoreksiki..seksoualika nekrh.. ,isws elsa mou me enan allon an8rwpo dipla sou na mhn skeftosoun thn anoreksia sou..na mhn isoun kleismenh toso polu sta dika sou provlhmata..kai to lew afto gt polles fores 8elwntas na maste apsoges katapiezomaste.Prepei na agaphseis ton eafto sou..na stamathseis na se katadikazeis..einai la8os kai den bgazei pou8ena..na zhseis stigmes eftixias me to paidi sou..kai eimai sigourh pws gnwrizontas kalutera ton eafto sou sthn epomenh sou sxesh 8a se ksana en8ousiasmenh kai seksoualika energh..kai ola :) να σε αγαπας,καντο για το παιδι σου

Ελσα, μην καταδικάζεις τον εαυτό σου στη νέκρωση αυτή...το παιδί σου μια μέρα θα τα καταλάβει και θα κουβαλάει ένα κομμάτι του δικού σου βάρους...οφείλεις να \"αναστηθείς\" τόσο για σένα όσο και για το παιδι...

Έλσα, τα χω πάρει χοντρά με όσα διάβασα! σου είπε κάποιος γιατρός ότι έπαθες αποκόλληση πλακούντα λόγω του σεξ;;; είναι δυνατό να έχεις πείσει τον εαυτό σου τόσο μαζωχιστικά ότι πραγματικά δε λειτούργησες ως μάνα απλά και μόνο επειδή θέλησες να χαρείς το σώμα σου με τον άντρα σου; έλεος..΄είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε κάθε εγκυμοσύνη ακόμα και με χίλιες προφυλάξεις. Σε είχε ενημερώσει ο γιατρός σου ότι κινδυνεύεις για κάτι; επίσης, πώς θες να σκέφτεσαι το παιδί σου όταν αυτό δεν είναι παρά μια ιδέα τριών μηνών; η μητρότητα ως ένστικτο είναι κάτι που άλλες το έχουμε σε μεγάλο βαθμό και άλλες σε μικρό. στην πραγματικότητα πιστεύω ότι καμιά σημασία δεν έχει στο αν θα γίνεις καλή ή όχι μάνα. γιατί αν σε ενδιέφερε αυτό, ίσως διάλεγες να μην ασχολείσαι με το πόσο πρόδωσες τα ζωώδη μας ένστικτα, αλλά με το πώς θα προσφέρεις στο παιδί σου μια υγιή και χαρούμενη μάνα, ένα παράδειγμα αξιομίμητο ζωής. [όπως πάντα λέω όταν γράφω θυμωμένη, στα γραφόμενά σου βλέπω και τον ευατό μου γιατό παίρνω το θάρρος...]

Αν δεν έχεις ήδη πάει, νομίζω ότι ένας καλός ειδικός θα σε βοηθήσει στο να προσπαθήσεις να το ξεπεράσεις. Αν ένας δεν σου κάνει μην εγκαταλείψεις το ψάξιμο μέχρι να βρεις κάποιον καλό ή καλή, ό,τι νομίζεις. Κάν\' το για το παιδί σου που το αγαπάς τόσο πολύ.

Βασικά η αποκόλληση όπως είπε και η φίλη δεν είναι απο το sex. Μπορείς να την πάθεις και απο λακούβα στο δρόμο ενώ βρίσκεσαι στο αυτοκίνητο!

Και γενικά νομίζω οτι είσαι πάρα πολύ σκληρή με τον εαυτό σου, τη στιγμή μάλιστα που όλα πήγαν καλά! Ούτε αποβολή είχες ούτε τίποτα!

Εγώ λέω να ηρεμίσεις και να δείς το δώρο που σου έδωσε χάρησε η φύση εκείνη τη τραγικη ημέρα και το παιδί σου δεν έπαθε τίποτα.

Και - έλεος - δεν είναι δυνατόν να κατηγορείς τον εαυτό σου επειδή ήθελες έρωτα εκείνο το βράδυ! Αυτό κι αν είναι ανθρώπινο!!!!!

Eλσα ειμαι και εγω μια μητερα που εχω χασει δυο εμβρυα, οχι για τους ιδιους λογους αλλα γιατι ειχα την βλακεια να στεναχωριεμαι για πραγματα ανοητα με αποτελεσμα να μην προσεχω την εγγυμοσυνη μου, επαθα και εγω καταθλιψη καθως και φοβια πως δεν θα καταφερω να αποκτησω ποτε ενα παιδι, ευτυχως βεβαια εχω την κορη μου αλλα τοτε δεν το γνωριζα αυτο...
Προσπαθησε λοιπον να απομακρυνεις ολα αυτα απο το μυαλο σου, εκτιμησε αυτο που εχεις- το παιδι σου- και εκμεταλλευσου το ωραιο δωρο που σου εχει χαρισει ο Θεος!!! ζητα βοηθεια και απο ενα ειδικο και κοιτα να χαρεις την ζωη...σκεψου πως θα ηταν η ζωη σου αν δεν ειχες καθολου παιδι και ισως τοτε καταλαβεις πως αναλωνεσαι σε πραγματα που δεν εχουν πια νοημα!!!
Σκεψου ποσοι ανθρωποι θα θελαν να εχουν ενα παιδι σαν το δικο σου...και εσυ απλως καθεσαι και θυμασαι μια ερωτικη βραδια πριν απο 7 χρονια-που μεταξυ μας δεν νομιζω πως εκανες και κατι κακο, αυτα μπορουν να συμβουν σε ολους μας- και αν ακομα ο γαμος σου δεν πετυχε, εχεις πολλα πραγματα μπροστα σου για να χαρεις!!!
Απλως χρειαζεσαι μια βοηθεια και μια καλη αρχη...σου ευχομαι τα καλυτερα...προσπαθησε η αγαπη για το παιδι σου να ειναι ο νικητης σε αυτο τον αγωνα!!!

πώς μπορεί όλα να είναι μπούμεραγκ εναντίον μας; ακόμη και κάποιες σπάνιες στιγμές ευχαρίστησης, που δεν τις παραδεχόμαστε απλώς και μόνο γιατί μας ξεπερνούν...

είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι απλά ένα γεγονός στην προσωπική σου ιστορία που σε γεμίζει ενοχές. Μπορώ να πιστέψω ότι οι σκηνές και τα συναισθήματα εκείνης της βραδιάς ήταν ικανά να σου προκαλέσουν σοβαρό πρόβλημα σε σχέση με τη σεξουαλικότητά σου. Όμως δεν είμαι σίγουρη για το αν το χειριστήκατε καλά μετά μεταξύ σας. Δηλαδή, υπάρχει μια υποθετική περίπτωση ο σύζυγός σου να μην σε στήριξε όσο θα έπρεπε ή ακόμα και να σου δημιουργούσε επιπλέον ενοχές. ο φόβος για το έμβρυο που γεννήθηκε και έγινε ένα παιδάκι 7 χρονών, δεν μπορεί να σε τραυμάτισε τόσο. εξάλλου καθησυχαστήκατε γρήγορα για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης. μήπως, λοιπόν, το πρόβλημα ήταμ βαθύτερο στη σχέση σας και εκείνο ευθύνεται για τα πολλά από τα εξωκοσμικά που διάβασα;

Εγω πιστευω οτι το τραυματικο δεν ηταν το καθαυτο γεγονος αλλα οσα επακολουθησαν.....Αππομυθοπ� �ιησε το και ο διαλογος ειναι ο σωστος τροπος.Το γεγονος ειναι παρελθον και ΤΕΛΕΙΩΣΕ χωρις να χαθει ηζωη του παιδιου σου ,μην το ξεχνας αυτο.Για οτι συνεβη δεν εφταιγε ΚΑΝΕΙΣ ηταν απλα κατι που εγινε .Παψε να κατηγορεις τον εαυτο σου και αφησε το πραγματικα πισω να παιρνεις πραγματικα μονο δυναμη απ αυτο για το μελλον και να μη σε γεμιζει τυψεις και ενοχες

Πώς να πω ένα απλό \"ευχαριστώ\" σ\'όλους σας και στον καθένα ξεχωριστά, για την άδολη προσπάθειά σας να απαλύνετε αυτό το αγκάθι της ψυχής μου???

Αν ξέρατε πόσο ανακουφιστικό ήταν ότι τελικά ΤΟ ΕΙΠΑ χωρίς να δεχτώ την κατάκριση που φανταζόμουν... Και το σημαντικό είναι ότι και το είπα και το επεξεργάστηκα στα βάθη του μυαλού μου.

Η κόρη μου είναι εδώ. Δεν της έκανα κακό. Πρέπει να παλέψω και να γίνω κάποτε \"υγιής και χαρούμενη μάνα, ένα αξιομίμητο παράδειγμα ζωής\", όπως είπε η anitak... Της το οφείλω. Το οφείλω και σε κείνη και σε μένα, σ\'αυτές τις δυο υπάρξεις που πορεύονται ΠΑΝΤΑ μαζί απ\'την πρώτη στιγμή, που παίρνουν ζωή η μία από την άλλη.

Σας ευχαριστώ.

Έλσα, χρωστάς και στον εαυτό σου να ξαναγίνεις γυναίκα, να κοιτάξεις ξανά τις προσωπικές σου ανάγκες και αυτό θα σε κάνει υγιή απέναντι στη κόρη σου.

Να μας φιλήσεις τη κορούλα σου!

Καλή συνέχεια!

Ελσα μου. Παρακολουθω τα ποστ που γραφεις κατα καιρους και διακρινω ενα πλασμα που εχει ταλαιπωρηθει τοσο μα τοσο πολυ!

Συμφωνω με την anitak σε ολα! Μην επιβαρυνεις τον εαυτο σου με ευθυνες που ισως δεν ειναι δικες σου.

Ενας γαμος χαλαει απο 2 Ελσα μου, οχι απο εναν. Εχω περασει απ αυτο και εχω καποια γνωμη...

Παλεψε κουκλα μου, οσο πιο σκληρα μπορεις για να γινεις καλα και να παψεις να τιμωρεις τον εαυτο σου για λαθη που του καταλογιζεις χωρις να ειναι καν δικα σου! Χωρις να ειναι καν λαθη!!

Αρκετα πονεσες και ταλαιπωρηθηκες. Προχωρα μπροστα. Εχεις ενα αγγελουδι που σε αγαπα και το λατρευεις. Αυτο και μονο μπορει να σου δωσει το εναυσμα για να συνεχιζεις να ΖΕΙΣ!