Χωρισμός με επιπλοκές

είναι η πρώτη φορά που γράφω στο forum σας και δυσκολεύομαι λίγο για να πω την αλήθεια. Είμαι 28 χρονών και έιχα σχέση με μία 20χρονη για 1.5 χρόνο. η σχέση αυτή ήταν μονίμως μέσα στα προβλήματα στους τσακωμούς στις κόντρες και στον έλεγχο και από τις 2 πλευρές. έιχαμε φτάσει σε σημείο να τσακωνόμαστε έντονα χωρίς να δίνουμε σημασία που βρισκόμαστε ή ποιοι ήταν παρόντες. το καλοκαίρι άρχισα να συνειδητοποιώ ότι ή σχέση αυτή δεν μου άρεσε καθόλου οπότε έπρεπε να γίνουν κάποιες αλλαγές δεδομένου ότι ήθελα να μείνω με αυτή την κοπέλα και να προχωρήσω. η αλλαγές που πρότεινα έγιναν δεκτές ως σημάδια αδιαφορίας και χειροτέρεψαν τους τσακωμούς μέχρι τη στιγμή που αποφάσισα να χωρίσω. από τη στιγμή που πήρα αυτή την απόφαση κράτησα κάποια απόσταση ώστε να μην υπάρξουν άλλα προβλήματα ή πισωγυρίσματα πάνω στην ένταση. λίγες μέρες πριν το χωρισμό η κοπέλα μου εκμηστηρεύτικε ότι στο παρελθόν την συγκεκριμένη εποχή κάποια φίλη της σκοτώθηκε σε τροχαίο και επειδή η ίδια την είχε καλέσει θεώρησε τον εαυτό της υπεύθυνο για το ατύχημα με αποτέλεσμα να πέσει σε κατάθλιψη για μεγάλο διάστημα. το περίεργο της υπόθεσης ήταν ότι οι γονείς της καθώς ήταν αρκετά μικρότερη δεν την προσέφεραν την βοήθεια κάποιου ειδικού αλλά την άφησαν ελεύθερη και χωρίς πίεση. 2 χρόνια αργότερα όταν έδινε για πανελλήνιες ένιωσε ότι πιεζόταν από τον περίγυρό της ώστε να επιτύχει και έκανε μία απόπειρα αυτοκτονίας με χάπια. ευτυχώς την βρήκαν εγκαίρως. μίλησε τότε με μία οικογενειακή φίλη ψυχολόγο για μία φορά και πάλι οι γονείς της την άφησαν ελεύθερη. στους γονείς της είχε πεί ότι είχε υπολογίσει τα συστατικά των χαπιών και ήξερε ότι δεν θα πάθαινε τίποτα απλώς για να αποφύγει τις πανελλήνιες και αυτοί δέχτηκαν χωρίς σκέψη την δικαιολογία αυτή. πιθανότητα για ψυχολογική υποστήριξης ούτε λόγος. επιστρέφοντας πάλι στο προηγούμενο καλοκαίρι μία εβδομάδα μετά τον χωρισμό μας μου είπε ότι ήταν έγκυος. της είπα επομένως να επισκεφτούμε ένα γιατρό για να μας πεί σίγουρα αν είναι ή όχι. ο σκοπός μου ήταν να μασ χαλαρώσω και τους 2 λίγο από αυτό το άγχος. την επόμενη μέρα με επισκέφτηκε σπίτι μου όπου τσακωθήκαμε και κάποια στιγμή λιποθύμησε την πήγα στο σπίτι και τησ είπα να πάρει τηλέφωνο το γιατρό ώστε να πάμε το συντομότερο να δούμε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα ή κίνδυνος για την ίδια ή το πιθανό μωρό. τελικά πήγε χωρίς να μου πει τίποτα και γυρνώντας μου είπε ότι υπήρχε κάποια επιπλοκή και έκανε αφαίρεση. περάσαμε έναν μήνα πολύ δύσκολο με κάποιες επικύνδυνες συμπεριφορές για την ίδια αλλά δεν αναφέραμε τίποτα σ κανέναν εκτός από έναν ψυχολόγο που επισκέφτηκε και έναν ψυχίατρο τους οποίους δεν είδε πάλι.τελικα μετά από όλα αυτα καταλήξαμε μαζί. Με την νέα αρχή η σχέση έμοιαζε πιο ισορροπημένη και τα πράγματα φαίνονταν πολύ καλύτερα από ότι πριν. από ένα σημείο και μετά όμως άρχισαν πάλι τα προβλήματα οι τσακωμοί πιο έντονοι από ποτέ με κάποια περιστατικά βίας. μετά τους τσακωμούς ή κατά την διάρκεια τους πολλές φορές μου κατηγορούσε ότι εγώ έφταίω μόνο που έμεινε έγκυος και της απαντούσα κάθε φορά ότι αυτό είναι κοινό λάθος και ότι πρέπει να σταματήσουμε τουσ τσακωμούσ αν θέλουμε να προχωρήσουμε την σχέση. οι τσακωμοί συνεχίστηκαν με απειλές για χωρισμό από μέρους της και όταν επίτηδες της έλεγα "ας χωρίσουμε" ξεσπούσε και μου έλεγε ότι δεν μπορεί να χάσει και το μωρό και εμένα. αυτό συνεχίστηκε μέχρι τον προηγούμενο μήνα όπου ο τελευταίος μας τσακωμός ήταν πολύ άγριος και ένιωσα ότι θόλωνα και δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου. 2 βδομάδες πριν το παρόν μήνυμα της είπα να χωρίσουμε πράγμα που δέχτηκε χωρίς ιδιαίτερη αντίρρηση. για τις 1.5 βδομάδα δεν μιλήσαμε και πίστευα ότι τελικά το δέχτηκε αλλά κάποια στιγμή με πήρε η μητέρα της και μου είπε ΄το έφυγε μία μέρα και πήγε σε κάποιο μοναστήρι της περιοχής και τους ειδοποίησαν απο εκεί να την πάρουν. μ ζήτησε να της τηλεφωνήσω και να την κάνω να αλλάξει γνώμη αλλά αρνήθηκα διότι ήξερα πως η συζήτησε θα κατέληγε πάλι στο θέμα της σχέσης, τους αυγούστου και ανακοινώσεις του στυλ "θα αυτοκτονήσω γιατί θα έχω χάσει τα 2 πιο σημαντικά πρόσωπα στη ζωή μου. η μητέρα της επικοινώνησε άλλη μία φορά μαζί μου και της είπα ότι δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να την βοηθείσω γιατι και εγώ έχω αρχίσει να μήν νιώθω καλά με όλα αυτά. χτες τελικά μιλήσαμε με την πρώην κοπέλα μου στο τηλέφωνο και πάλι μου ζήτησε να είμαστε μαζί πράγμα που εγώ αρνήθηκα ευγενικά. έπειτα από λίγη ώρα με πήρε τηλέφωνο και μου ανακοίνωσε ότι το καλοκαίρι έκανε άμβλωση επειδή πίστευε ότι δνε θα ήθελα το μωρό και φοβόταν να το πεί στους γονείς της και πως θα επιχειρήσει να αυτοκτονήσει. αμέσως ειδοποίησα την μητέρα της.
σήμερα δέχτηκα ένα μήνυμα από την μητέρα της που μου έλεγε ότι ότνως χτες έκανε απόπειρα αυτοκτονίας αλλά την πρόλαβαν και είναι καλά και ότι ψυχολόγος (οικογενειακή φίλη) της είπε πως θα ήταν καλό να την πάρω ένα τηλέφωνω για να της φτιάξω κάπως την διάθεση. η μητέρα της έμαθες για τον αύγουστο και την άμβλωση σήμερα. η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πάρει τηλέφωνο διότι φοβάμαι ότι θα δώσω ελπίδες εκεί που δνε πρέπει, έχω επίσης πληγωθεί που κατέληξε στον να πάρει μία τέτοια απόφαση τον αύγουστο χωρίς να μου πει όλη την αλήθεια. αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος που δεν θέλω να ξαναγυρήσω σε αυτή τη σχέση. δεν μπορώ να την βοηθείσω όυτε να την κάνω να νιώσει καλά γιατί ούτε εγώ ένιωθα καλά. με έχει πάρει πάρα πολλα τηλέφωνα και δεν ξέρω τι να κάνω. θέλω να τελειώσει η σχέση και να την στηρίξουν οι γονείς της όπως έπρεπε να κάνουν από την αρχή (αλλά μάλλον βλέπουν πολύ επιφανειακά τα πράγματα) το θέμα είναι ότι εγώ δεν έχω άλλες δυνάμεις για να συμμετέχω σε αυτό. συγγνώμη για τα ορθογραφικά λάθη αλλά βρίσκομαι σε μία κατάσταση σύγχισης.

Περνας γολγοθα φιλε μου
Εχει πολλα σκαμπανεβασματα στην ψυχολογια της και ταυτοχρονα και στις αποφασεις της..
Για εμενανε δεν εισαι θεος για να φτιαξεις την κατασταση,εμεινα αφωνος παντως με το οτι εισουν χαλαρος οταν σου ειπε οτι ειναι εγκυος
Επραξες καλα με το να εισαι διπλα της και οχι να γινεις λουις
Αλλα η δικη μου αποψη ειναι πως πρεπει να προχωρησεις φιλε μου!!
Μην πιαστεις απο μενα ομως εχεις να ακουσεις ακομα πολλες συμβουλες
απο εμενανε καλη δυναμη να εχεις!

σ' ευχαριστώ πάρα πολύ. πιστεύω ότι η επιλογή μου για να αποχωρήσω από αυτή τη σχέση είναι σωστή. το πρόβλημά μου όμως είναι ότι έχω μπει σε μία διαδικασία να κατηγορώ τον εαυτό μου για πολλά πράγματα και να νιώθω υπεύθυνος και για αυτήν. είναι αλήθεια ότι η οικογένειά της είναι της άποψης ότι όποιος χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη είναι τρελός και πως η οικογένεια τους θα θιχτεί αν μαθευτεί κάτι τέτοιο. με όσους φίλους και συγγενείς έχω μιλήσει όλοι μου δίνουν την ίδια συμβουλή. να προχωρήσω αλλιώς θα κάνω ζημιά σε μένα και πως στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορώ να προχωρήσω βοηθώντας το συγκεκριμένο άτομο. ή θα απομακρυνθώ ή θα μείνω εκεί. προς το παρόν δεν έχω σηκώσει κανένα τηλέφωνο γιατί ξέρω που θα οδηγήσει αυτή αλλά οι τύψεις που μου έχουν δημιουργήσει σκόπιμα ή μη με εμποδίζουν να δω καθαρά τι πρέπει να κάνω.

Χρησταρα θολωνεις φιλε και εγω εχω βρεθει στην ιδια θεση μαζι σου
Νιωθεις τυψεις,αλλα φιλε μου το παρελθον ειναι βασικος παραγοντας και στην φαση της κοπελας
σκαλισε τα συναισθηματα σου με το να σου ζητησει εναν ωμο να στηριχτει,ανοιχτηκες,αγαπη σες,πονεσες και δημιουργησες πληγες στην καρδια σου
και μεσα απο ολα αυτα που εγραψες φαινεται πως την αγαπας φιλε και στο αναγνωριζω
Δεν αλλαξες παρασταση να πεις " αντε παρατα μας σπασε το κεφαλι σου "
Οπως σου προειπα " σκαλισε " το κοριτσι να ζητησει στο πιατο συναισθηματα
προσπαθησες και ειδες πως μετα απο λιγο καιρο ειχες ξανα τους ιδιους τσακωμους σε " plaback "
Θα περνας για λιγο καιρο μεσα στο γκριζο αλλα εχεις και εσυ μια ζωη δεν εισαι γατα επταψυχος
Μια την εχεις και πρεπει να χαμογελας
γιατι αν δεν χαμογελας αρρωσταινεις...
Μην νιωθεις τυψεις,σταθηκες αντρας φιλε σε περιστασεις που πολλοι αποδεικνυονται αδερφες

Χρήστο συμφωνώ, ότι είναι πολύ δύσκολο όταν πονάς αληθινά τον άλλον να πάρεις εσύ την απόφαση πρώτος όσο κι αν υποφέρεις να τον αφήσεις.. Ακόμα κι αν αυτός δεν τ'αξίζει εσύ μας έδειξες τελικά και πάλι ποόσο δύσκολο είναι! Το πάλεψες με τόση αξιοπρέπεια κι αυτό φαίνεται ξέρεις γιατί;
Πήρες εσύ τον ρόλο της, για να δεις όλες τις εναλλακτικές της κι ύστερα όπως ήταν επόμενο μάτωσες. Άξιος!

καλησπερα φιλε.Εγω αυτο που καταλαβα ειναι οτι εισαι οκ (οταν λεω οκ εννοω το απολυτο,το αψογο,το καλυτερα δε γινεται)
Η πρωη κοπελα σου,εχει ψυχιατρικο προβλημα μαλλον.δεν ειναι ταμπελοποιηση αυτο που λεω,λυπαμαι που το γραφω ετσι.Η κοπελα χειριζεται τους ανθρωπους που τη περιβαλλουν και τους κανει μαριονετες! Δε μπορει να εχεις θεση στη ζωη της γιατι θα συνεχισει τους χειρισμους προς εσενα και εσυ θα παλευεις με γνομωνα τη λυπη!Δεν εισαι σωτηρας κανενος και πιστεψε με σε παρακαλω....ειναι απαισιο να κανεις το σωτηρα.

Χρήστο είναι φανερό πως η κοπέλα σου αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα πριν την γνωριμία σας και αυτοί που θα έπρεπε να ενδιαφερθούν είναι πρωτίστως οι γονείς και έπειτα εσύ. Έπρεπε να κάνει θεραπεία ολοκληρωμένη σε ψυχολόγο και όχι απλά μερικές επισκέψεις. Όπως και αν έχει βρέθηκες σε δύσκολη θέση και πιστεύω πως οι χειρισμοί σου πρέπει να είναι πολύ λεπτοι ωστε αφού νιώθεις ότι δεν μπορείς ν' ανταποκριθείς σ' αυτή τη σχέση, τουλάχιστον να μην την πληγώσεις παραπάνω. Τηλεφώνησε της και μίλησε της ειλικρινά γι' αυτά που αισθάνεσαι, κάντην να καταλάβει αν είναι δυνατόν πως ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ και ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ της σχέσης σας γι' αυτό θα ήταν καλύτερο ν' απευθυνθεί σε ειδικό. Μίλησε και στους γονείς της και ζήτησε τους ν' αναλάβουν τις ευθύνες τους. Δεν είναι φυσιολογικό καθε τρεις και λίγο να χρησιμοποιεί την αυτοκτονία ως μέσο προσέλκυσης της προσοχής. Είναι παιδαριώδης αυτή η συμπεριφορά και αν μη τι άλλο καταδεικνύει άνθρωπο ψυχικά ασταθή.

Χρήστο συμφωνώ και γω με όλους τους προηγούμενους, έκανες ό,τι μπορούσες, στάθηκες δίπλα της σαν άντρας, τη βοήθησες παραπάνω απ'τον καθένα, αλλά είναι φανερό ότι η κοπέλα χρειάζεται πλέον άλλου είδους βοήθεια. Πολύ σωστά έχεις αποφασίσει να αποστασιοποιηθείς από όλο αυτό, σού κάνει κακό. Άσε τις τύψεις για εκείνους που έχουν μεγαλύτερες ευθύνες και 2 πράγματα σκέψου μόνο: αν σου αξίζει να περνάς αυτή την ψυχική ταλαιπωρία (φυσιολογικά θα έπρεπε να είσαι σε μια σχέση που να περνάς καλά και να είσαι ευτυχισμένος) και δεύτερον, με τόσο κακό που κάνεις στον εαυτό σου, εσένα στο τέλος ποιος θα σε βοηθήσει???

Συμφωνω απολυτα με τους παραπανω. Επειδη μοιαζουμε στις αντιδρασεις μας (ειμαι κι εγω αρκετα "ιπποτικος") καταλαβαινω οτι εχεις δεθει μαζι της και θες να την προσεξεις. Ομως δεν ειναι υποχρεωση σου να την σωσεις. Εχει γονεις γιατι οπως ειπες ειναι 20 χρονων (η δικη μου ειναι 21, αλλα ευτυχως ειναι πολυ στοιβαρος χαρακτηρας και με γονεις που την προσεχουν και επειδη ξερει οτι ειμαι ανεργος και αγχωμενος δεν με φορτωνει με τα δικα της) που ειναι υποχρεωση τους να την κοιταξουν... Πρεπει να καταλαβεις οτι ειναι παιδι και αν οι δικοι της ειναι τοσο τουβλα και δεν καταλαβαινουν τοτε πηγαινε ανεφερε τα ολα σε καποιον αρμοδιο να αναλαβει την κατασταση. Καποιος θειος θα υπαρχει...καποιος επαγγελματιας ξερω γω... Και κατι αλλο που θα προσεξω κι εγω σε μελλοντικη σχεση ειναι να μην εχω μεγαλη διαφορα ηλικιας με την κοπελα μου... Τα παιδια ειναι παιδια....

θα συμφωνησω με τον jimmaster η κοπελα φαινεται να περναει την δευτερη εφηβεια της και φαινεται αρκετα ανωριμη απο αυτα που κανει αλλα δικαιολογειται απο την ηλικια γινεται μια 20αρα να αποκτησει παιδι ενω η ιδια ακομα καλα καλα δεν εχει ωριμασει?εγω που βλεπω τις 20αρες παρατηρω οτι ειναι στην τρελα τους,καλυτερα να ψαχνεις κοπελες κοντα στην ηλικια σου και να μην εχεις μεγαλη διαφορα με την κοπελα σου εκτος και αν βρεις καποια η οποια ειναι πολυ ωριμη....κουραγιο παντως φιλε φαινεσαι δυνατος!!!