Η άλλη λύση για την κρίση
Μόνοι μας ερχόμαστε, ολομόναχοι θα φύγουμε;
Πολύ συχνό τελευταία! Κι είναι τόσο απογοητευτικό, τόσο απελπισμένα ξένο.
Και πάλι σήμερα αναρωτιέμαι το γιατί, ενώ ξέρω την απάντηση, αλλά με πονάει, δεν θέλω να
την δώ κι έτσι της κρύβομαι εδώ και καιρό, μόνο που τελικά, δεν πάει άλλο.
Τίς πταίει; Φταίει η κρίση της ψυχής, που μας χώρισε από τον εαυτό μας.
Κι έτσι κι εγώ, μ' έναν μισοχαμένο εαυτό τώρα τί κάνω;
Έφτασα να μην θέλω ούτε εμένα, ούτε και σένα, που χωρίς να μου κάνεις και τίποτα ωστόσο με πληγώνεις, γιατί είσαι εκεί έξω για να μου θυμίζεις, όσα δεν είμαι! Γι' αυτό είναι πολύ πιο εύκολο, έτσι μ' έμαθαν, να τα βάζω με σένα, γιατί τον εαυτό μου δεν τον ξέρω κι αν τα βάλω μαζί του δεν θα τ' αντέξω. Αυτό που δεν μ' έμαθαν, γιατί δεν "πουλάει" είναι, πως εγώ είμαι το πρόβλημα κι εγώ αν θέλω γίνομαι η λύση κι έτσι ελευθερώνομαι!
Παλεύω λοιπόν, να ξαναβρώ εμένα, γιατί κι αν ήρθα μόνη, τώρα είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξαναφύγω ολομόναχη!
Σας ευχαριστώ που είστε οι συνοδοιπόροι μου!