και μετα ερχεται η ντροπη...
Ξεκιναω με το οτι ποτε δεν χορευα εξω..ουτε καν σε γιορτες και πανηγυρια..αν και παντα ημουν απο τα ατομα που προσπαθουν να φερουν το κεφι στην παρεα..
Περσι,με την παρεα μου,αρχιζα να χορευω εξω,και η αληθεια ειναι πως επειδη πλεον παμε σε μπαρ-κλαμπ,χορευω.αλλωστε δεν βρισκω αλλο λογο να πας σε τετοιο μαγαζι,αφου μια συζητηση δεν μπορεις να κανεις..τι,θα καθεσαι ορθιος σαν το βλαμμενο κ αντε λιγο περα δωθε;
Τελοσπαντων,το καλοκαιρι,αν και παντα ειχα την εικονα της "δυσκολης γκομενας" και η αληθεια ειναι οτι δυσκολα λεω το ναι, αρχισα να χορευω και πανω στο μπαρ..δεν χορευω προκλητικα γενικοτερα,αλλα δεν γινεται να μην ειναι προκλητικο κατι οταν ανεβαινεις πανω στο μπαρ!
Παρολα αυτα ειναι κατι που εκεινη τη στιγμη μου αρεσει..δεν ξερω γιατι..μου αρεσει,αλλα δεν μου αρεσει η εικονα που σχηματιζουν για μενα,κι ετσι οποτε το κανω,μετα το μετανιωνω!
