Καλησπέρα παιδιά,είμαι 27 χρονών και πριν 3,5 χρόνια έπαθα την πρώτη κρίση πανικού..Τα συμπτώματα γνωστά σε όλους,ζαλάδα,αίσθημα λιποθυμίας,δύσπνοια,ταχυκα ρδίες κτλπ.Παράλληλα φυσικά έπαθα και αγοραφοβία.Δεν μπορούσα να βγώ απο το σπίτι,ούτε για τσιγάρα μέχρι απένταντι χωρίς να ζαλίζομαι και να φοβάμαι.Έκανα ομοιοπαθητική και μετά συμπεριφοριστική γνωσιακή θεραπεία σε ψυχολόγο.Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ.Βγήκα απο το καβούκι μου και δειλά δειλά άρχισα να προσπαθώ.Τότε είχα στη σχολή μου άλλα 28 μαθήματα.Μετά απο 1,5 χρόνο προσπαθειών μου έμειναν 7 για το τέλος.Σε κάθε εξεταστική φοβόμουν,ζαλιζόμουν κτλπ αλλά έλεγα θα προσπαθήσω και σιγά σιγά καθόμουν όλο και περισσότερο μέσα στο αμφιθέατρο για να γράψω.Καταπολέμησα όλα τα συμπτώματα και το μόνο που μου έμεινε έιναι η ζαλάδα και ο φόβος μην λιποθυμήσω(βέβαια εδώ και 3,5 χρόνια που το παθα για πρώτη φορά δεν λιποθύμησα ποτέ μου).Το θέμα είναι πως αυτό με αγχώνει πολύ.Σήμερα ορκιζόταν ο αδερφός μου στη σχολή του,είχε καμιά 1000ρα κόσμο και προσπαθούσα να μένω μέσα συνέχεια και τα κατάφερνα παρά τους φόβους μου.Αυτό που θά θελα να σας ρωτήσω είναι αν φεύγει ποτέ αυτό το συναίσθημα..Αν σταματάς να φοβάσαι και πώς το κάνεις αυτό.Πρέπει αργότερα να βγώ στη δουλειά,τι θα γίνει?Θα έχω συνέχεια το άγχος της λιποθυμίας?Γιατί άραγε μου έχει κολλήσει τόσο πολύ ενώ ποτέ δεν το έπαθα?Δεν μπορώ να καταλάβω.
