ΑΓΧΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Είμαι 7 χρόνια με την κοπέλλα μου. Έχουμε μια γενικά καλή ζωή την οποία σκέφτομαστε να προχωρήσουμε. Πρόσφατα αρχίσαμε να συγκατοικούμε και στα πλαίσια της συγκατοίκησης έχω φάει κόλλημα με ατέλειες της εμφάνισης της. Της κάνω παρατηρήσεις, της γίνομαι φορτικός και τη στενοχωρώ. Κάνουμε έρωτα, το ξεπερνάω και στη συνέχεια επανέρχεται...νιώθω οτι με κυνηγούν φαντάσματα πολλές φορές στο μυαλό μου. Σε συνδιασμό με μια προθεσμία που μου έχει θέσει προκειμένου να αποφασίσουμε να προχωρήσουμε τη σχέση μας σοβαρότερα, νιώθω σαν να πλησιάζω με ένα ρούχο στο ταμείο πριν να πληρώσω. Η ανασφάλεια αυτή μου εκδηλώνεται και στο σεξ με τη μορφή άγχους (τη βρίσκω λιγότερο ποθητή από άλλες φορές). Παρακαλώ βοηθήστε με!

Φιλε μου, οταν επιλεγεις να εισαι με εναν ανθρωπο, το κανεις γιατι σε καλυπτει ΚΥΡΙΩΣ συναισθηματικα. Κανεις μας δεν ειναι τελειος. Φανταζομαι ουτε κι εσυ. Μη δηλητηριαζεις τη σχεση σου και μην δημιουργεις αγχος στη συντροφο σου για \"ατελειες\" που λες πως εχει εμφανησιακα.

Δεν ειναι κριμα να χαλας κατι για τοσο επιφανειακους λογους;

Επειτα,οταν γνωριστηκατε δεν ειχε την ιδια εμφανιση; Κι αν ναι, τι περιμενες; Να μεινετε μαζι και να την αλλαξεις σιγα σιγα για να τη φερεις στα μετρα σου;

Να θυμασαι κατι. Οταν επιλεγουμε να ειμαστε με καποιον ανθρωπο, τα κριτηρια αγγιζουν συνηθως το συναισθηματικο τομεα. Θελουμε το συντροφο μας γι αυτο που ειναι κι οχι γι αυτο που θα θελαμε εμεις να ειναι...

Φιλικα
Λενα

Aχ Λενάκι μου .. προσπαθώ πολύ. Ομολογώ οτι ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι ένα μάλαμα, ένα μπουμπουκάκι όπως λέω εγω. Συναισθηματικά με καλύπτει απόλυτα.. αλλά σκέφτομαι αργότερα αν παντρευτούμε και αλλάξει πιο πολύ τι θα συμβεί..θα μου είναι ποθητή ακόμα άραγε; Είμαι άνθρωπος της οικογένειας, δε θα θελα ποτέ να διακινδυνεύσει η σχέση μας, δεν έχω απιστήσει ποτέ ως τώρα και ούτε θα θελα στο μέλλον. Όμως με τη συμπεριφορά μου τον τελευταίο καιρό μας έχω δηλητηριάσει..δε θα θελα να φύγω από κοντά της αλλά και όταν είμαστε μαζί γκρινιάζω. Εφτά χρόνια μαζί της είναι πάνω από το μισό της ενήλικης ζωής μου. Περάσαμε πολλά μαζί.. είναι βλακεία να χαθούν έτσι τσάμπα και βερεσέ...

Τολη θα πρεπει να θυμασαι οτι ΟΛΟΙ αλλαζουμε με το χρονο.

Γι αυτο ακριβως το λογο δε βασιζουμε μια σχεση ζωης σε σαθρες βασεις ( οπως με κριτηριο την εξωτερικη εμφανιση). Ξαλαλεω πως αγαπαμε τον ανθρωπο μας για την ψυχη του. Γι αυτο που μας δινει καθε φορα που τον εχουμε αναγκη. Για μια γλυκαι κουβεντα που τα βγει απο τα χειλη του. Για μια ματια :)

Ο ερωτας, το παθος, ΙΣΩΣ περασει καποια στιγμη. Η αγαπη ομως ειναι αυτη που μενει.

Μη δηλητηριαζεις τη σχεση σας με τετοια αγχη. Μονος σου παραδεχεσαι πως αυτη η κοπελα ειναι \"μαλαμα\". Ξερεις ποσο δυσκολο ειναι σημερα να βρεις συντροφο με τετοιο χαρισμα;;;
Κοιτα γυρω σου ( προς τη σωστη κατευθυνση ), δες ποσο υποφερει ο κοσμος απο την ελλειψη αυτου που εχεις εσυ και τοτε ισως παψεις να αγχωνεσαι για κατι τοσο μικρο κι ασημαντο οπως η εμφανησιακη ατελεια :)

Λενάκι αυτό που σκέφτομαι είναι τι θα γίνει π.χ. σε 10-12 χρόνια; Θα τη θέλω ακόμα; το χαμόγελο της που φωτίζει τη ζωή μου τώρα θα συνεχίσει; Θα ποθώ άλλες και θα την απαρνηθώ; Μπορεί να ακούγονται χαζομάρες αυτά που θέτω αλλά δυστυχώς έχουν διογκωθεί στο μυαλό μου τον τελευταίο δίμηνο. Η σχέση μας περνά μια μικρή κόπωση αυτόν τον καιρό (φυσιολογική) αλλά πάντα στο παρελθόν όποτε συτό συνέβαινε, η σχέση μας αναγεννιόταν. Υπήρχαν περίοδοι που δεν ήθελα να την αγγίξω αλλά και περίοδοι έντονων και συχνών σεξουαλικών επαφών που πάντα θυμόμαστε. Η ίδια ισοπεδώνεται μόνο και μόνο στην πιθανότητα να μην είμαστε μαζί στο μέλλον καθώς είμαι όπως λέει (και το πιστεύω) ο άντρας της ζωής της. Νιώθω παρόλες τις φοβίες μου και οτι αυτή μου ταιριάζει (δε γνώρισα ως τώρα κάποια κοπέλα ποτέ που με έκανε να πιστέψω οτι μπορεί να την αντικαταστήσει).

Toli πιστευω πως δε τη νοιαζεσαι πραγματικα την κοπέλα.
\"είναι βλακεία να χαθούν έτσι τσάμπα και βερεσέ...\"
Βλακεία? Δε σε συμφαιρει? Οικτος? Φόβος???
Δεδομένου οτι τα 7 χρόνια είναι αρκετα για να νιώθεις \"χαλαρος\", δεν θα πρεπε να σκεφτεσαι ετσι. Αυτη σου η σκεψη με κανει να υποπτευομαι πως ποτε δεν την αγαπησες πραγματικα.
\"Συναισθηματικά με καλύπτει απόλυτα\" - Εσυ αραγε την καλυπτεις το ιδιο???
Μιλας για το μελλον, φοβασαι την αλλαγη, πραγματα που δεν τα υπολογιζει καποιος που αγαπαει και νοιαζεται!!! Κι επειδη ειναι βλακεια οπως λες να χαθουν ολα οσα \"Χτιζατε\", αλλαξε τον εαυτο σου, μαθε να υποκρινεσαι κι αν δεις οτι χειορτερευουν τα πραγματα σφιξε τα δοντια κι ετοιμασου να υποστεις πολλα χειροτερα τα οποια δεν μπορει να φανταστει το μυαλουδακι σου, γιατι απ\' οτι καταλαβα σ\' ενδιαφερει η σχέση σου κι οχι ο ανθρωπος σου.

Τολη ηρεμησε και βαλε τα πραγματα σε μια ταξη. Σιγα σιγα. Ξεκινησε, μαζι μας αν θες.
-Τι ενιωθες και τι νιωθεις για τη συντροφο σου.
-Τι ενιωθες και τι νιωθεις για τις γυρω σου.
-Τι ποθουσες και τι ποθεις.
-Τι σε ικανοποιουσε και τι σε ικανοποιει.
-Τι ζητουσες και τι ζητας.
-Τι ανθρωπος θα μπορουσε να σε κανει ευτυχισμενο, ηρεμο, ολοκληρωμενο.

Quote:

---

Originally posted by tolis1976
Λενάκι αυτό που σκέφτομαι είναι τι θα γίνει π.χ. σε 10-12 χρόνια; Θα τη θέλω ακόμα; το χαμόγελο της που φωτίζει τη ζωή μου τώρα θα συνεχίσει; Θα ποθώ άλλες και θα την απαρνηθώ; Μπορεί να ακούγονται χαζομάρες αυτά που θέτω αλλά δυστυχώς έχουν διογκωθεί στο μυαλό μου τον τελευταίο δίμηνο. Η σχέση μας περνά μια μικρή κόπωση αυτόν τον καιρό (φυσιολογική) αλλά πάντα στο παρελθόν όποτε συτό συνέβαινε, η σχέση μας αναγεννιόταν. Υπήρχαν περίοδοι που δεν ήθελα να την αγγίξω αλλά και περίοδοι έντονων και συχνών σεξουαλικών επαφών που πάντα θυμόμαστε. Η ίδια ισοπεδώνεται μόνο και μόνο στην πιθανότητα να μην είμαστε μαζί στο μέλλον καθώς είμαι όπως λέει (και το πιστεύω) ο άντρας της ζωής της. Νιώθω παρόλες τις φοβίες μου και οτι αυτή μου ταιριάζει (δε γνώρισα ως τώρα κάποια κοπέλα ποτέ που με έκανε να πιστέψω οτι μπορεί να την αντικαταστήσει).

---

Τολη μου, μαλλον δεν εχεις καταλαβει την ουσια του να μοιραζεσαι τη ζωη σου ολοκληρωτικα με εναν ανθρωπο.

ΚΑΝΕΙΣ μας δεν ειναι σε θεση να ξερει τι θα γινει σε 10-12 χρονια, ουτε καν αν θα ειμαστε εν ζωη.

Πιστεψε με, την ισοπεδωνει πολυ περισσοτερο το γεγονος πως εσυ την αμφισβητεις με τον τροπο σου και την κανεις στην ακρη με τους προβληματισμους που θετεις.

Μια σχεση μπορει να κρατηθει και να εμπλουτιζεται μερα με τη μερα και να δυναμωνει με τον καιρο. Τη χρυση τομη γι αυτο και τον τροπο, τα βρισκουν και οι δυο στο ζευγαρι.

Απο κει και περα...τι να πω...Δες λιγο πιο ωριμα την ολη κατασταση και παρε αποφασεις. Αν δεν εισαι σιγουρος για τον εαυτο σου μην προσωρησεις κατι που μπορει να πληγωσει και τους δυο σας τελικα...

-Τι ενιωθες και τι νιώθεις για τη σύντροφο σου.

Είναι η πρώτη μου σχέση (και μοναδική). Γνωριστίκαμε στο internet (εγώ 23 αυτή 21). Μόλις συναντηθήκαμε έγινε το κλίκ. Ποτέ μου δεν είχα έρθει τόσο κοντά με ένα τόσο ταιριαστό με εμένα κορίτσι. Έγινε η αρχή. στην αρχή χαλαρά, μετά όμως τα αισθήματα έγιναν έντονα. Της είπα το σ\'αγαπώ σε έξι μήνες. Το ίδιο και αυτή. Συνεχίσαμε μαζί. Μετά από εφτά χρόνια και κάποια σκαμπανεβάσματα στη σχέση μας λόγω δουλειάς, απόστασης αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Ήταν το επόμενο βήμα στην πορεία της σχέσης μας. Νιώθω τώρα οτι είναι ο άνθρωπος μου, αυτός που μεγάλωσε μαζί μου και ενώθηκε με τα χρόνια. Πάντα υπάρχει στο μυαλό μου.

- Τι ένιωθες και τι νιώθεις για τις γύρω σου

τίποτα. Πίστευα (έβλεπα) οτι δε μπορούσαν να μου δώσουν την επαφή και τι σχέση που μου δίνει αυτή. Σαν αντρας παίζει που και που το μάτι μου αλλά βλέπω απλά παρουσίες καινές περιεχομένου.

- Τι ποθούσες και τι ποθείς

Μια κοπέλα με τα χαρίσματα τις κοπέλας μου, ίσως λίγο πιο τσαχπίνα αλλά αυτό δε μου έλειψε ιδιαίτερα. Το επίπεδο της σχέσης μας πάντα ήταν πολύ ανώτερο, με ανέβαζε.

- Τι σε ικανοποιούσε και τι σε ικανοποιεί

Με ικανοποιούσε η κοπέλα μου σαν άνθρωπος. Σαν άνθρωπος με ικανοποιεί ακόμη

-Τι ζητούσα και τι ζητάω

Έναν άνθρωπο σαν την κοπέλα μου, ίσως λίγο πιο \"λολίτα\". Πλέον όμως δεν αποζητώ κάτι τέτοιο. Βλέπω οτι είναι επιφανειακό αίσθημα.

-Τι άνθρωπος θα μπορούσε να με κάνει ήρεμο,ευτυχισμένο,ολοκληρω μένο

Αυτή. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν έφυγα από κοντά της. Ο χαρακτήρας της μου ταιριάζει.

Τοτε που ειναι το προβλημα??? :o

Αααα, δλδ μετα απο 7 χρονια -τωρα- αποφασισατε να ζησετε μαζι??
Ειπες για αποσταση. Ποια ηταν η συχνοτητα επαφης σας???

Η συχνότητα της επαφής μας ήταν μια-δυο φορές το μήνα

Αυτό για ένα διάστημα περίπου δύο έτών σύνολο (ενάμιση χρόνο στρατού και 6 μηνών δουλειάς με ανάμεσα στον ενάμιση χρόνο και το εξάμηνο 10 μήνες μαζί)

Κοιτα Τολη, την κοπέλα ακομη δεν τη γνωρισες.
Εχε υπ\' οψη πως ΟΛΑ τα ζευγαρια οταν μεινουν μαζι -στις αρχες- διαφωνουν. Ειναι η προσαρμογη. Συμβαινει σχεδον παντα. Εδω ομως δεν ξερω ποσο καιρο μενετε μαζι και αν δυσκολευεστε στη συμβιωση ή απλα εσυ εχεις καποιες αμφιβολιες. Μου το διευκρινιζεις λιγακι, γιατι σα να μπερδευτηκα :S

Μένουμε μαζί μόλις ενάμιση μήνα. Έχει ένα αισθητικό χαρακτηριστικό που βρίσκω λίγο αντισεξουαλικό (περπατά λίγο σκυφτή). Το αντιμετωπίζει με ασκήσεις και γυμναστήριο. Άλλες φορές τη βρίσκω σέξυ και άλλες φορές οχι. Την πρήζω λοιπόν να πηγαίνει γυμναστήριο, πράγμα που δεν της πολυαρέσει αλλά επιβάλλεται, και να προσέχει το βάρος της που επίσης επιβάλλεται στην περίπτωση της. Επιμένω σε αυτό γιατί της άρεσε πάντα να ..τσιμπάει (καθότι μερακλού σαν ....εμένα). Προσπαθώ λοιπόν να συνηθίσω την καθημερινότητα με τα καλά και τα κακά της. τη βλέπω σαν ένα τέλειο πίνακα ζωγραφικής με μια μικρή τρυπίτσα την οποία προσπαθώ να μπαλώσω (και μου έχει γίνει μάλλον μανία). Θα μου πείς δε την έβλεπες τόσο καιρό, ναι, έβλεπα όμως και τον πίνακα...:)