φοβος απορριψης !!!

Πιστευω πως ολοι οι ανθρωποι θα δεχτουμε καποιο ειδος απορριψης στην καθημερινοτητα μας στις διαπροσωπικες μας σχεσεις και δεν αρεσει και σε κανεναν το θεμα ειναι πως θα πρεπει να αντιμετωπιζουμε ομως τον φοβο της απορριψης?πως θα πρεπει να σκεφτομαστε?ως κοινωνικα οντα δεν μπορουμε να ζουμε μονοι μας ειναι παρα πολυ δυσκολο και οδηγει στην τρελα!!!οποτε αυτο το" και μονος ειμαι καλα και περναω τελεια" θεωρω οτι ειναι λαθος γιατι μπορει να οδηγησει στην αντικοινωνικοτητα οποτε το σωστο ειναι να λεμε "θα με θελουν στην παρεα τους γιατι ειμαι και γαμω τα παιδια" η "θα πω την γνωμη μου και θα αρεσει" ειναι αραγε αυτος ο σωστος τροπος σκεψης?μηπως αυτο οδηγησει στον ναρκισσισμο?ποιος ειναι ο σωστος τροπος σκεψης που λειτουργει θετικα?

Μου αρεσει η βροχη αλλα οταν βρεχει δεν το καταλαβαινω...
Φοβαμαστε την απορριψη αλλα στην τελικη αν ολα ηταν θετικα,δεν θα ειχε κανενα νοημα η ζωη!
Αν πιασεις την πλευρα της μοναξιας,δεν νομιζω οτι ειναι πολλοι αυτοι που λενε " θα με θελουν στην παρεα τους κλπ κλπ ",μπορει να νιωθει ωραια και απλα να περναει ο καθενας την φαση του,στο να τα βρει με τον εαυτο του δεν ειναι κακο πιστευω...
Ο σωστος τροπος θετικης σκεψης πιστευω οτι ειναι
Οποιαδηποτε σκεψη κανεις παρεα με ενα χαμογελο!

Να μη σκέφτεσαι το φόβο της απόρριψης γιατι σε αποτρέπει από το να τολμήσεις, κι αν δεν τολμήσεις δεν κερδίζεις και δεν αλλάζει συνεπώς προς το καλύτερο η ζωή σου. Τον δικαιολογω μόνο όταν εκ των προτέρων έχεις ακλόνητα δεδομένα για απόρριψης, όταν είσαι βεβαιος ότι δεν κολλάς καπου. Άμα έχεις αμφιβολίες δίνεις μεσα με τα μούτρα. Κι απ εκει που δεν το περιμενεις μπορει να σου βγουν οι καλυτερες φιλίες ή και μια καλή σχέση. Θετική σκέψη, όπως λεει κι ο Κεμιστρη, πριν κάνεις το βήμα, σαν κινητηρια δυναμη για να κανεις το βημα. Και να βαζεις τον καλυτερο σου εαυτο σε καθε τετοια κινηση. Κι αν τελικα σου ερθει απόρριψη να το βλεπεις σαν επιτυχια που υπερεβηκες τις φοβιες και τις αναστολες σου και δοκίμασες και πήρες δυναμεις μεσα απο τη δοκιμη και ότι τουλαχιστον πειραματιστικες για παρομοια που θα σου ξανατυχουν για να τα πας καλυτερα. Από την αλλη μην παρακαλάς ουτε να γινεσαι απ αυτους που απλα ακολουθουν ή παρακολουθουν τους άλλους. Κι αμα καταλαβαινεις ότι δεν κολλάς φευγεις, δεν καθεσαι να σου πεφτει η αυτοεκτιμηση που δε σου δινουν σημασία. Ψάχνε για ατομα με τα οποια για καποιους λογους που εσυ ξερεις μπορεις να συνδεθεις μαζι τους. Και να ξερεις πάντα ότι ο φοβος μας κρατα σε στασιμότητα και μενουμε πανατ στο ίδιο σημειο ζωης και με τις ιδιες σκέψεις. Καλή σου δυναμη, κουραγιο πολλή και θετικη σκεψη για σενα.

σωστοι και οι δυο θετικη σκεψη λοιπον!

Χρήστο πάνω κάτω συμφωνώ σε όλα με τον Ιωάννη. Σε μία κατάσταση ζυγίζεις τα θετικά κ τα αρνητικά. Είναι άραγε η απόρριψη το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί? Όχι.
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να μένουμε μόνοι από αδυναμία χαρακτήρα και από ατολμία. Αυτούς που πιθανόν να σε απορρίψουν μπορεί και να μην τους ξαναδείς στη ζωή σου, δε θα τους βάλεις στη ζωή σου. Αυτοί όμως που θα σε δεχτούν θα είναι στη ζωή σου και θα στη βελτιώσουν οπότε ο τολμών νικά.

Quote:

---

Originally Posted by xrhstos

Πιστευω πως ολοι οι ανθρωποι θα δεχτουμε καποιο ειδος απορριψης στην καθημερινοτητα μας στις διαπροσωπικες μας σχεσεις και δεν αρεσει και σε κανεναν το θεμα ειναι πως θα πρεπει να αντιμετωπιζουμε ομως τον φοβο της απορριψης?πως θα πρεπει να σκεφτομαστε?ως κοινωνικα οντα δεν μπορουμε να ζουμε μονοι μας ειναι παρα πολυ δυσκολο και οδηγει στην τρελα!!!οποτε αυτο το" και μονος ειμαι καλα και περναω τελεια" θεωρω οτι ειναι λαθος γιατι μπορει να οδηγησει στην αντικοινωνικοτητα οποτε το σωστο ειναι να λεμε "θα με θελουν στην παρεα τους γιατι ειμαι και γαμω τα παιδια" η "θα πω την γνωμη μου και θα αρεσει" ειναι αραγε αυτος ο σωστος τροπος σκεψης?μηπως αυτο οδηγησει στον ναρκισσισμο?ποιος ειναι ο σωστος τροπος σκεψης που λειτουργει θετικα?

---

O φόβος της απόρριψης=ανασφάλεια=έλλει ψη αγάπης, πηγάζει από τα πρώτα παιδικά μας χρόνια,
τότε, που πράγματι είχαμε λόγους να φοβόμαστε, γιατί τα μικρά παιδιά είναι
ανήμπορα κι ανεπαρκή κι έχουν την ανάγκη της προστασίας των γονιών τους.
Όταν όμως, είμαστε ενήλικοι κι ακόμα κι αν κάτι μας φοβίζει, που ως ένα
βαθμό είναι και φυσιολογικό, τον φόβο μπορούμε να τον διαχειριστούμε και να τον αντιμετωπίσουμε.
Συνήθως κάτω από το βάρος αυτής της συναισθηματικής στέρησης που αντιμετωπίσαμε
για κάποιο λόγο σαν παιδιά και στην συνέχεια σαν ενήλικες δεν την "δουλέψαμε"
για να ξεπεραστεί, όταν μπαίνουμε σε μια σχέση, τότε προκειμένου να εισπράξουμε
αυτό που τότε δεν πήραμε, τον άλλον τον "πνίγουμε", τον "καταπιέζουμε" κι έτσι ενώ εμείς
βαλτώνουμε στις ανασφάλειές μας και δεν εξελισσόμαστε, αυτός δικαιολογημένα αγανακτεί, μέχρι τελικά
να "πετύχουμε", κυριολεκτικά αυτό, που φοβόμαστε κι είναι και το ΜΟΝΟ που δεν θέλουμε να μας συμβεί, δηλ.
ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΣΟΥΜΕ!!!
Αυτά σαν αρχή Χρήστο, για να δούμε κατ' αρχάς το αίτιο, δηλ. από που πηγάζει ο συγκεκριμένος φόβος
και πως λειτουργεί στην σχέση, γιατί αν δεν ξέρουμε την αιτία, αν δεν ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας
με το παρελθόν, ότι και να κάνουμε, ξαναγυρνάμε στα ίδια μοιραία!

Quote:

---

Originally Posted by xrhstos

Πιστευω πως ολοι οι ανθρωποι θα δεχτουμε καποιο ειδος απορριψης στην καθημερινοτητα μας στις διαπροσωπικες μας σχεσεις και δεν αρεσει και σε κανεναν το θεμα ειναι πως θα πρεπει να αντιμετωπιζουμε ομως τον φοβο της απορριψης?πως θα πρεπει να σκεφτομαστε?ως κοινωνικα οντα δεν μπορουμε να ζουμε μονοι μας ειναι παρα πολυ δυσκολο και οδηγει στην τρελα!!!οποτε αυτο το" και μονος ειμαι καλα και περναω τελεια" θεωρω οτι ειναι λαθος γιατι μπορει να οδηγησει στην αντικοινωνικοτητα οποτε το σωστο ειναι να λεμε "θα με θελουν στην παρεα τους γιατι ειμαι και γαμω τα παιδια" η "θα πω την γνωμη μου και θα αρεσει" ειναι αραγε αυτος ο σωστος τροπος σκεψης?μηπως αυτο οδηγησει στον ναρκισσισμο?ποιος ειναι ο σωστος τροπος σκεψης που λειτουργει θετικα?

---

γιατι ετσι ρε χρηστο? ποιος δεν εχει φαει πορτα?
ολοι εχουμε φαει!
η μαγκια ειναι να το αντιμετωπιζεις και να το προσπερνας!
συμφωνω με τη μαρκελλα
το σωστο ειναι να λεμε την εφαγα την πορτα και εβαλα μυαλο!
ολοι και γαμω τα παιδια ειμαστε αλλωστε!

Quote:

---

Originally Posted by xrhstos

.. το θεμα ειναι πως θα πρεπει να αντιμετωπιζουμε ομως τον φοβο της απορριψης?πως θα πρεπει να σκεφτομαστε?...ποιος ειναι ο σωστος τροπος σκεψης που λειτουργει θετικα?

---

Καλή πάσα μου έδωσε η "πατρίδα"-BloodyKate!
Δεν χρειάζεται στην παρέα π.χ. να "φωνάζεις" την άποψή σου, ακόμα και σωστή να είναι!
Αυτός που χρειάζεται κι αξίζει ν' ακούσει, θα το λάβει το μήνυμα, μην ανησυχείς, ακόμα
κι αν δεν πουλάς μούρη.
Όμως πριν απ' αυτό κι επειδή προβληματίζεσαι, χρειάζεται και να σκεφτούμε και να περάσουμε
όμως μετά από την θεωρία στην πράξη.
Άρχισε λοιπόν να κάνεις πράγματα με σένα κι έτσι να γίνεσαι ένα ενδιαφέρον άτομο,
για να είσαι απαραίτητος στον άλλον.
Ασχολήσου με δραστηριότητες μόνος σου ή με φίλους. Κάνε ανάπτυξη του εγώ!
Είναι πολύ σημαντικό να δείχνουμε αυτάρκεις!!
Σε κάθε περίπτωση ότι περνάμε και μόνοι μας καλά!!
Ο άλλος θα ξέρεις δεν μπορεί να μας καλύψει αυτά, που εμείς δεν μπορούμε να καλύψουμε
μόνοι μας, όπως είναι οι βασικές μας ανάγκες. Δεν μπορεί δηλ. ν' αποτελεί την πατερίτσα μας,
ο άλλος στην σχέση, γιατί αν σπάσει η πατερίτσα, που και ανθρώπινο είναι,
τότε από τ' "αδύναμα πόδια μας".. θα πέσουμε κάτω!

ειστε σωστοι !απλα πιστευα οτι ισως το με να λεμε στον εαυτο μας οτι "δεν χρειαζομαι τους αλλους δεν τους εχω αναγκη"καταληξουμε μονοι και απομακροι!αλλα οπως λενε και πολλοι ψυχολογοι και εσεις το ιδιο θα πρεπει να ειμαστε οι καλυτεροι φιλοι των εαυτων μας και για αυτο ισως δεν ειναι λαθος να λεμε οτι και μονος ειμαι καλα και περνω καλα σωστους σας βρισκω ευχαριστω για το ενδιαφερον!

Quote:

---

Originally Posted by xrhstos

ειστε σωστοι !απλα πιστευα οτι ισως το με να λεμε στον εαυτο μας οτι "δεν χρειαζομαι τους αλλους δεν τους εχω αναγκη"καταληξουμε μονοι και απομακροι!αλλα οπως λενε και πολλοι ψυχολογοι και εσεις το ιδιο θα πρεπει να ειμαστε οι καλυτεροι φιλοι των εαυτων μας και για αυτο ισως δεν ειναι λαθος να λεμε οτι και μονος ειμαι καλα και περνω καλα σωστους σας βρισκω ευχαριστω για το ενδιαφερον!

---

αν δεν σε θελουν μια δεν τους θες 101 δεν σε κανει απομακρο και μονο αυτο.. απλα προχωρας παρακατω. Κοιτα λιγο γυρω σου παντου κοσμο εχει δεν μπορει αν ριξεις ενα χαμογελο ολο και καποιος θα σου χαμογελασει!

Τον τελευταίο χρόνο συνειδητοποίησα πως χρειάζομαι και χρόνο μόνη μου και πως πάντα έτσι ήμουν, μόνο που είχα σχηματίσει λάθος εντύπωση για μένα. Μου αρέσει να περνάω αρκετές ώρες μόνη μου. Δε βαριέμαι, συχνότερα βαριέμαι με την παρέα άλλων, ειδικά αν εκπέμπουμε σε διαφορετικές συχνότητες, δεν περνά η ώρα, δεν το μπορώ να υποκρίνομαι πως περνάω καλά όταν δεν. Δε μου αρέσει να καταπιέζομαι. Αλλά και θέλω το παρεάκι μου, με ρέγουλα, με κράτει, πώς να στο πω.
Όπως βλέπεις από τις απαντήσεις όλων μας, είναι τόσες οι αποχρώσεις της κοινωνικότητας όσοι και τα ανθρώπινα πλάσματα. Άλλη λίγο, άλλη περισσότερο, εξάλλου και ποτέ δεν είναι σταθερή, πιστεύω ότι αλλάζει ανάλογα με τη φάση ζωής, με την ηλικία, με την ωριμότητα, με την καταπνιγή του φόβου της μοναξιάς ή όχι, με τα χρονικά μας περιθώρια, με την οικονομική κατάσταση, ένα σωρό παράγοντες μπορεί να δρουν συνεργατικά.
Γι αυτό θα σου πρότεινα να μην βάζεις καλούπια στον εαυτό σου, να μην σε κρίνεις ανά εποχή και να σε δέχεσαι όπως είσαι και με τις εκάστοτέ σου ανάγκες, χωρίς να σε "μαστιγώνεις" γι αυτές. Αποδέξου τις ανάγκες σου πρώτος για να μπορείς μετά να περάσεις στο να τις κάνεις αποδεκτές και από τις γύρω σου.

ναι εχεις δικιο χρειαζεται να περναμε και χρονο μονοι μας και εμενα μου αρεσει αυτο εξαρταται και απο την προσωπικοτητα βεβαια...σε ευχαριστω για την απαντηση!