....,γιατι με ενημερωσατε για το τι ειναι διπολικη διαταραχη, γιατι με χαρα διαβαζω πως πολλοι ανθρωποι ζουν με αυτο και συνεχιζουν με αισιοδοξια τη ζωη τους.Το ιδιο ευχομαι για τον αδελφο μου, ο οποιος ειχε στα τελευταια δεκα χρονια 2 σοβαρα ψυχωσικα επεισοδια.Την πρωτη φορα δεν αντιμετωπισα το θεμα σοβαρα, λογω ηλικιας ισως.Την δευτερη φορα ομως, και πιο προσφατη περασα την πιο δυσκολη στιγμη της ζωης μου, εγω ,αλλα και η οικογενεια μου.Ειδα τον αδελφο μου να αλλαζει κυριολεκτικα προσωπο, ειδα τους γονεις μου να γερνανε 10 χρονια,ειδα συγκρουσεις μεσα στο οικογενειακο περιβαλλον,η προσωπικη μου ζωη ηρθε σε 2η μοιρα, γιατι ενοιωθα οτι επρεπε να στηριξω με καποιο τροπο τον καθενα που διαλυοταν λογω της καταστασης του αδελφου μου, αλλα κυριως τον αδελφο μου.Οι γονεις μου με τις λιγες,οπως και οι περισσοτεροι, γνωσεις για το θεμα βοηθησαν τον αδελφο μου οπως επρεπε, δηλ., με επισκεψεις σε ψυχιατρο και θεραπευτικη αγωγη.Αυτο που διαπιστωσα ειναι οτι τα φαρμακα, οσο ασχημη κι αν ακουγεται η λεξη, ειναι ενα θειο δωρο στα χερια των γιατρων, γιατι σε συνδυασμο με τις πολυτιμες συμβουλες τους δινουν την εγγυηση οτι καθε ατομο με την ασθενεια αυτη εχει τη δυνατοτητα να ζησει μια φυσιολογικη ζωη ισως και καλυτερα απο καποιους αλλους ανθρωπους οι οποιοι δεν εχουν ασθενησει ψυχικα.
Τωρα πια σεβομαι ιδιαιτερα τους ανθρωπους που εκαναν καταδυση στην αβυσσο της ψυχης τους και αναδηθηκαν πιο δυνατοι.Ειστε αξιεπαινοι!!!!:)
