Χαιρετω τα μελη του forum.Νιωθω την αναγκη να μοιραστω την ιστορια μου μαζι σας,γιατι νιωθω πως ετσι θα φυγει ενα μεγαλο βαρος απο πανω μου. ειναι η πρωτη φορα που θα μιλησω ανοιχτα για εμενα και οσα περασα..Ειμαι 20 χρονων και προερχομαι απο πολυτεκνη οικογενεια..Ειμαστε 5παιδια (3αγορια ,2κοριτσια)και ειμαι το μικροτερο..Οι περισσοτεροι μου λενε οτι ειμαι τυχερη γιατι ως ο''βενιαμιν''της οικογενειας πρεπει να μεγαλωσα με ιδιαιτερη φροντιδα και προσοχη..Αλλα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΤΣΙ,εχω να σας πω..Τα παιδικα μου χρονια ηταν ιδιαιτερα δυσκολα..Μεγαλωσα σε ενα πεδιο μαχης,με τους γονεις μου να σκοτωνονται ολημερις και οληνυχτις,με τον πατερα μου να χτυπαει τη μητερα μου και εγω να προσπαθω να μην τρελαθω..Ημουν συνεχως κλεισμενη στο δωματιο μου,εκλαιγα και απλα περιμενα να τελειωσει το ολο σκηνικο..Δεν ειναι λιγες οι φορες που γυρνουσα απο το σχολειο και εβρισκα τη μητερα μου αιμοφυρτη στο πατωμα..Ποοοσες φορες το ειχα σκασει απο το σπιτι...Μεχρι εδω ας πουμε οτι παλευεται..Το χειροτερο ηταν οτι ο πατερας μου παντα με κοροιδευε και ελεγε πως ημουν τρελη και οτι εχω προβλημα(πως να μην εχω αλλωστε με αυτα που εβλεπα και ζουσα),και οτι επρεπε να με κλεισουν μεσα μπας και ηρεμησει..(πατερας να σου πετυχει ε?)Γενικα,μας ειχε και ζουσαμε στα ορια της εξαθλιωσης,δεν αφηνε χρηματα να μαγειρεψουμε,αρρωσταιναμε και δεν εδινε χρηματα να παμε στο γιατρο..Αυτη η κατασταση με διελυε..παρακαλουσα τους γονεις μου να χωρισουν,ελεγα στη μητερα μου να σηκωθουμε να φυγουμε αλλα τιποτα,εκεινη ηλπιζε πως θα αλλαζε η συμπεριφορα του και καθοταν..Πριν δυο χρονια,ενω ημουν μονη στο σπιτι(και διαβαζα για ενα διαγωνισμα),μπηκε κλεφτης στο σπιτι..Με ειδε,ηρθε προς το μερος μου πιανοντας πρωτα ενα μαχαιρι απο την κουζινα και με απειλησε πως εαν δεν του εδινα οσα χρηματα υπηρχαν θα με σκοτωνε..Να μην σας τα πολυλογω,τη γλιτωσα..Φυσικα ειχα υποστει τετοιο σοκ που δεν μπορουσα καν να μιλησω..Ξερετε τι γυρισε και μου ειπε τοτε ο πατερας μου??''Αχρηστη,ουτε να προστατευσεις το σπιτι σου δεν μπορεις..Καλα να παθεις,Ας σε βιαζε να εβαζες μυαλο''...ΤΟ ΔΙΑΝΝΟΕΙΣΤΕ???????τι ειπε???τελος παντων..Εκανα γυρω στον εναμιση χρονο να συνελθω απο αυτο το γεγονος..Στο μεταξυ ειχε πλησιασει ο καιρος των παννεληνιων,δινω εξετασεις και περναω σε ενα πανεπιστημιο(στην Κρητη)..Ηταν η μονη μου ελπιδα για μια καινουρια ζωη,ημουν τοσο χαρουμενη που μεσα στο χαος ειχα καταφερει και ειχα περασει καπου(δεν το πιστευα)..Ξεκιναω λοιπον να μαζευω τα πραγματα ωστε να παω να βρω σπιτι κλπ..και τοτε ΕΣΚΑΣΕ ΒΟΜΒΑ...ερχεται ο πατερας μου και μου ανακοινωνει''δεν εχεις να πας πουθενα..γιατι πολυ απλα δεν υπαρχουν χρηματα''..(Να σημειωθει πως ειχε ανοιχτει τραπεζικος λογαριασμος στο ονομα μου για τις σπουδες μου)..Τι ειχε συμβει??ο κυριος ειχε φαει ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΓΚΟΜΕΝΑ ΤΟΥ(η οποια σημειωση,ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!!!Μετα απο αυτο καταλαβαινετε σε τι ψυχολογικη κατασταση βρισκομουν(και βρισκομαι)..Τελικα μαθαμε κι αλλα για τον πατερα μου..ο κυριος ειχε κρυφους δικους του τραπεζικους λογαριασμους,τους οποιους ετρωγε με γκομενες(μιλαμε για πολλες)..ειχε γυρω στα 50.000ευρω καταθεσεις...ΕΛΕΟΣ???τι να πει κανεις...Τελικα,ΧΩΡΙΣΑΝ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ(ο λογος ηταν το κερατο,αν ειναι δυνατον δηλαδη)..Ναι ολα ειναι παρελθον τωρα..αλλα ακομα δεν μπορω να ξεπερασω καποια πραγματα..Νιωθω τετοια οργη και τετοιο μισος για αυτον τον αθρωπο....Αδικα???δεν νομιζω..Δεν λεω πως εφταιγε αυτος μονο,εφταιγε και η μητερα μου που επετρεψε πολλα..Δεν ξερω..Προσπαθω να σταθω στα ποδια μου αλλα μου ειναι τοσο δυσκολο..Κυριος λογο της Διπολικης διαταραχης που εχω...Δεν ξερω τι αλλο να συμπληρωσω επι του θεματος..Αυτα..Σας ευχαριστω που με ακουσατε..
