΄Αγχος και ανασφάλεια για τη ζωή?

'Εφυγα απο το πατρικό μου για να συζήσω με την πρώην μου, με έπιασαν κρίσεις πανικού, άγχος αφόρητο και τέλος οι εμμονές... αρχίζω να έχω τη φοβία κ τη σκέψη οτι
όλα αυτα προκλήθηκαν απο την αλλαγή αυτη, που άφησα την ασφάλεια του πατρικού σπιτιού και τους δικούς μου, την ανασφάλεια του αν μπορέσω να τα βγάλω πέρα και αν τελικά μπορώ να ζήσω μακρια απο τους γονείς μου. Ντρέπομαι που τα γράφω όλα αυτα, είμαι άντρας 30 ετών, είναι δυνατόν να έχω τέτοια ανασφάλεια? Η μήπως όλα αυτα προκλήθηκαν μήπως γτι δεν ταίριαζα με την πρώην μου? Δεν ξέρω.. το θέμα ειναι πως δεν ένοιωθα καλά, είχα αφόρητο άγχος και κρίσεις πανικού για όσο καιρό ήμουν μακριά απο το περιβάλλον που ζούσα 30 χρόνια. Το έχει πάθει κανεις αυτο? Πώς μπορώ να καταλάβω αν μου έφταιγε η σχέση μου ή η αλλαγή αυτη που έκανα στο να ζήσω ανεξάρτητος?

ακου να δεις κ εγω παρομοια σκηνικα..εφυγα 18 χρονων απτοπατρικο κηρθα αθηνα κ με πιασαν ολα τα ψυχολογικα..οχι οτι μαρεσε στην επαρχια κ ιδιαιτερα παρολο οτι καταγομαι κ απο ωραιο μερος ο χειμωνας ηταν χαλια..
ε κ τωρα στα 23 εχω γινειφυλλο κ φτερο..δεν φταιει κανεις φιλε μου εμεις φταιμε που η η ανατροφη μας και τα γεγονοτα που μαςεκαναν εαυισθητους, γιατι οταν γινει το κλικ κ περασεις στην αλλη οχθη που ακροβατεις ειναι σαν μια χρονια ασθενεια με υφεσεις και εξαρσεις αναλογως τι περνας..εγω πιστευω ηταν η αλλαγη και ποση ανεξαρτησια να χεις με αυτην την κωλοκριση?ποιοσ μαςελεγετο07 που μασταν αρχοντες τι θα ζουσαμε τωρα και γω γαμω την ανεξαρτησια μου δεν με πληρωνουν στη δουλεια χαρις τη μαμακαι τη γιαγια περναω..αν συνεχισουν ετσι τα πραγματα σκεφτομαι να γυρισω στην επαρχια
οταν δεν νιωθω καλα βαζω ενα web radio με ambient oxi dark xalarvtikh πολυ σιγα κλειστα ολα και σκεψου μια ιδανικη κατασταση ενα ιδανικο μερος οπου επικρατει απολυτη γαληνη..
αν εισαι εξω δουλεια κλπ καλυτερα να χεις στην τσαντα ενα ελαφρυ ηρεμιστικο και μονο οτι το χεις θα πεις χεστηκα οτι κ να μεπιασει ειμαι εξοπλισμενος..

Ναι το πατρικό είναι ασφάλεια κ γενικότερα όταν υπάρχουν γονείς,εγώ με αυτά που περνάω κ είμαι μόνη, η μητέρα μου έχει πεθάνει,ο πατέρας μου πολύ μεγάλος σε ηλικία οι κόρες προσπαθώ να απέχούν για προστασία ο αδερφός μου δε μου μιλάει,άνεργη είμαι ο άντρας μου με χωρίζει νιώθω νεκρή

Προφανώς φταίγανε και οι δύο παράγοντες Κωνσταντίνε.
Άφησες την ασφάλεια του σπιτιού σου, χωρίς να είσαι προετοιμασμένος γι' αυτό, όπως πολλοί άλλοι Έλληνες.
Μια συμβίωση με έναν άλλον άνθρωπο δεν είναι πάντα ό,τι πιο εύκολο.
Αν η σχέση έχει ήδη προβλήματα, τότε σε μια συμβίωση θα φανούν πολύ γρήγορα και πολύ πιο έντονα.
Προσωπικά πιστεύω, ότι μια καλή σχέση αντέχει στα προβλήματα και στις αντιξοότητες. Και σε μια καλή σχέση είναι απαραίτητο να υπάρχει έρωτας, αγάπη, ταίριασμα και να είναι αμοιβαία.
Είναι πιο εύκολο να παλεύεις έχοντας ένα σύμμαχο από το να παλεύεις μόνο σου.
Είναι όμως αφόρητο να παλεύεις, έχοντας κάποιον, όχι δίπλα σου αλλά απέναντί σου.