τα ιδια για μια ακομα φορα!

καλησπερα.. περισυ μου εσκασε κατι σαν γενκευμενη αγχωδης διαταραχη με εντονα ψυχολογικα συμπτωματα περισσοτερο, δηλαδη, φοβος οτι θα παθω σχιζοφρενεια, κρισεις πανικου, αποπραγματοποιηση, υπαρξιακα, εμμονες ιδεες και γενικοτερα ενας φαυλος κυκλος. παντοτε ημουν ενα νευρωτικο ατομο,συχνα με πιανουν αρρωστοφοβικες κρισεις και νομιζω πως θα πεθανω απο ανιατες αρρωστιες. τωρα λοιπον νιωθω οτι τα εχω παθει ολα αυτα μαζι. η οικονομικη κατασταση της οικογενειας μου ειναι χαλια, επικρατει συνεχως μεσα στο σπιτι μια μιζερια και ενα κλιμα πολυ ασχημο. νιωθω οτι αυτο με αρρωσταινει και οτι με κανει χαλια. ολη μερα κλαιω, εχω τρεμουλο, ταχυκαρδιες και ζαλαδες. συνεχως σκεφτομαι πως εχω καποια παρα πολυ σοβαρη αρρωστια και οτι θα πεθανω. και μαζι με αυτα εκαναν την εμφανιση τους και τα ψυχολογικα. απο το πρωι νιωθω παλι αυτη την εντονη αισθηση αποπραγματοποιησης, οτι ολα ειναι ψευτικα, ματαια και ξενα. αυτη τη φορα ομως ξερω οτι οφειλεται στην πολυ ασχημη ψυχικη μου κατασταση αλλα φοβαμαι.. φοβαμαι πολυ μηπως δεν αντεξει το μυαλο μου ολα αυτα και τρελαθω :( αληθεια φοβαμαι παρα πολυ. ταυτοχορνα πρεπει να διαβασω για την εξεταστικη μου αλλα δεν μπορω. καθε φορα που με πιανει η εντονη ευαισθησια μου, θελω μονο να παρω τηλεφωνο το αγορι μου και να αρχισω να κλαιω η να τον παρω αγκαλια. ειμαι πολυ ερωτευμενη μαζι του αλλα ουτε αυτο δεν μπορω να χαρω. επισης νιωθω πως δεν πρεπει να μοιραζομαι τετοιου ειδους ευαισθησιες μαζι του γιατι ουσιαστικα εγω τον εχω θεωρησει μεσα στο μυαλο μου στηριγμα και δεν πρεπει, γιατι αυτες τις καταστασεις πρεπει να τις αντιμετωπισω μονη μου.. εκανα περισυ ψυχοθεραπεια χωρις χαπια αλλα φετος δεν μπορω λογω οικονομικων δυσκολιων. δεν θελω να τρελαθω, ομως το φοβαμαι πολυ..δεν θελω επισης να με πιασουν παλι τα ιδια.. πως μπορω να κανω αυτο το ασχημο κλιμα να μην με επηρεαζει?? εφοσον βλεπω πως αντιδρω αλλεργικα σε αυτο, πως γινεται να σκεφτω θετικα μεσα σε ολη αυτη την αρνητικη κατασαση??

αχ όλοι βιώνουμε τα ίδια βέβαια θα μπορούσες να είσαι κόρη μου γιατί είμαι 46μισό κ έχω 2 δίδυμες 18μισό, σήμερα δεν πήγα για ψυχοθεραπεία για τα χρήματα, είμαι άνεργη κ θα πληρώνομαι μέχρι το Μάιο από εκεί,νομίζεις γλυκιά μου πως θα τρελλαθείς είναι πανικός, σαν συμβουλή γιατί κ οι κόρες μου λένε τη λέξη μιζέρια θα σου πω πρώτα να δεις τη σχολή σου κ αν μπορείς να προχωρήσεις επαγγελματικά έστω κ στο εξωτερικό, αγάπα το αγόρι σου αλλά μη στηρίζεσε όπως στηρίχτηκα στον άντρα μου κ σήμερα με αφήνει αφού χάθηκαν πολλά περιουσιακά από μέρους του κ αρρώστησα, δε θα πεθάνεις είναι κρίση πανικού στο μυαλό,δες το μέλλον σου θετικά σε μια άλλη χώρα κ αν θες δες καλό ψυχίατρο για κάποιο ελαφρύ αγχολυτικό,να προσέχεις

Αν δεις το έβαλα κ θέμα γιατί τα ίδια έχω τώρα λόγω διαζυγίου- μη με ρωτήσεις μόνο με τι κουράγιο σου δίνω συμβουλές

το έχω περάσει πέρυσι δεν είναι τίποτα. Απλά όσο φοβάσαι ΄΄οτι θα τρελαθείς δεν πρόκειται να το πάθεις. Οποιος τρελαίνεται δεν το καταλαβαίνει. Μην αρχίσεις να σκέφτεσαι 'μήπως είμαι τρελή και δεν το έχω καταλάβει' :p κοίτα μία σκέψη τόσο σύνθετη όσο η δικιά σου για να τα σκέφτεσαι όλα αυτά δεν τρελαίνεται. Την ψυχούλα σου πληγώνεις. Κοίτα. Ο φόβος μήπως είσαι τρελή έχει τη γοητεία του ότι ΄' αν ειμαι τρελή δε θα φταίω εγώ αλλά η ασθένεια'. Γι αυτό και υποθέτω είναι πιο έντονος μέσα στην εξεταστική. Και ο δικός μου το ίδιο και αυτά που σου λέω είναι λόγια της ψυχοθεραπευτριας μου ως επί το πλείστον. Φοβάσαι τον πόνο, την αποτυχία, τη απόρριψη, όχι την τρέλα. Και όλα αυτά μεταφράζονται εκεί. Τώρα πώς περνάει? Δυστυχώς μόνο με την πιο δύσκολη (για μένα) λέξη : χαλάρωσε. Σκέψου όμορφα πράγματα. Σκέψου πράγματα που κάνεις καλά. Αν σου είναι άπειρα δύσκολο σκέψου ότι όλοι όσοι είμαστε εδώ έχουμε τα θεματάκια μας. Δεν είσαι μόνη :)