Originally Posted by
Nantiaki
Με συμβούλευσε η Καίτη από το forum να κάνω πράγματα στη σχέση μου που να μην έχουν ως άμεση προτεραιότητα το φίλο μου. Να βγω, να του τρίξω λίγο τα δόντια για να μη με θεωρεί δεδομένη. Και την ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί με το που διάβασα το μήνυμά της κάτι αλλαξε μέσα μου από την πτώτη στιγμή. Αποφάσισα ότι πρέπει να διεκδικήσω πράγματα. Καλή η προσπάθεια για βελτίωση όμως όταν γεμίσεις ενοχες γίνεται κάτι που σε πνίγει και πνίγει και το φίλο σου. Σήμερα τσακώθηκα μαζί του, του είπα πόσο με πιέζει πόσο με πνίγει το να φοβάται κάθε μου αντίδραση. Δεν κοίταξα να είμαι ευγενική όπως άλλες φορές και να το αναλύσω. Απλά εκφράστηκα όπως μου βγαίνει. Αμέσως ένιωσα άπειρη ελευθερία. Και το αποτέλεσμα? Ανακουφίστηκε και εκείνος, όπως είπε, που επιτέλους εκφράστηκα. Στη σχέση βάλτε πρώτα τον εαυτό σας και μετά εκείνον. Τσακωθείτε, διεκδικήστε αυτά που σας λείπουν. Όχι με πιέσεις. Κατά πρόσωπο. Έτσι είναι ο μόνος τρόπος να λυθούν και οι αμφιβολίες για το αν ο σύντροφός μας 'μας αντέχει'. Έτσι ελευθερωνόμαστε από το να προσπαθούμε να μην βγάλουμε την ανασφάλει'α μας. Και έτσι μπορούμε να απολαύσουμε και τις δικές μας στιγμές, να κάνουμε πράγματα και για μας. Είναι μία συμβουλή που θέλω και εγώ να δώσω σε όλες μας. Είτε έχετε δίκιο είτε όχι, αναζητείστε το! Μέσα από έναν υγιή καβγά θα βγουν πράγματα που ούτε οι πιο εξειδικευμένες πιέσεις δεν μπορούν να ανακαλύψουν. Ασχοληθείτε με εσάς και τα ενδιαφέροντά σας. Κοιτάξτε να μην τα παραμελήσετε ποτέ για κανέναν. Μόνο έτσι θα μπορούμε να χαρούμε πραγματικά μέσα σε μία σχέση και έτσι γίνεται η καλύτερη επιβεβαίωση για το αν μας στηρίζει ή όχι ο σύνροφος μας. Εγώ νιώθω ότι έχω κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα γιατί η διεκδίκησή μου δεν ήταν 'όπως πρέπει' αλλά 'όπως είμαι'. Οποιο και να είναι το αποτέλεσμα, και από μόνη της η αίσθηση ότι εκφραστήκατε αρκεί για να ελαφρύνετε μέσα σας. Εύχομαι σε όλες σας τα καλύτερα και σε εμένα να καταφέρω να συνεχίσω να μη φοβάμαι που είμαι εγώ και είμαι έτσι :)
