Δύσκολοι αποχωρισμοί: ο αδελφός μου...

Λοιπόν...δεν ξέρω αν θα εκφράσω σωστά τα όσα σκέφτομαι λόγω συναισθηματικής φόρτισης αλλά θα προσπαθήσω...πώς χειρίζεσαι την κατάσταση όταν ο αδελφός σου που δεν έχετε χωριστεί σχεδόν ποτέ από τότε που ήσασταν παιδιά αποφασίζει ότι ήρθε πλέον η ώρα να εγκαταλείψει το πατρικό σας; Θέλω να πω το εξής: εγώ προσωπικά δεν θέλω να φύγει! :( Το ξέρω όμως ότι είναι εγωιστικό και γι' αυτό το λόγο δεν πρόκειται να εκδηλώσω ξεκάθαρα αυτή μου την επιθυμία αλλά και για το λόγο ότι θέλω να είναι ευτυχισμένος και δεν σκοπεύω να σταθώ εμπόδιο σ' αυτό αλλά και γιατί καταλαβαίνω ότι είναι η ώρα να πάρει πλέον εντελώς τη ζωή του στα χέρια του και να ζήσει ανεξάρτητος και μόνος...είναι απολύτως λογικό να το θέλει...και τον υποστηρίζω σ' αυτό αλλά δεν παύει να με πονάει...κι αυτό που θέλω από σας είναι να μου πείτε πως μπορώ να διαχειριστώ αυτά τα τόσο οδυνηρά συναισθήματα... :( Μπροστά του δεν δείχνω τίποτα...μόνο χαρά, την οποία όντως νιώθω για εκείνον αλλά όταν μένω μόνη μου νιώθω και θλίψη που θα φύγει και μερικές φορές κλαίω...δεν πρόκειται να αφήσω να με δει να κλαίω αλλά θέλω να σταματήσω να το κάνω...για το δικό μου καλό...μπορεί να με βοηθήσει κανείς;

εμπλεξες κυκνακι! κι εγω στην ιδια κατασταση ειμαι!
απλα να εισαι χαρουμενη για κεινον ;)
για το καλυτερο του παει εκει που παει :) και αυτο δεν σημαινει πως θα τον χασεις για παντα :)

Quote:

---

Originally Posted by BloodyKate

εμπλεξες κυκνακι! κι εγω στην ιδια κατασταση ειμαι!
απλα να εισαι χαρουμενη για κεινον ;)
για το καλυτερο του παει εκει που παει :) και αυτο δεν σημαινει πως θα τον χασεις για παντα :)

---

συμφωνώ απόλυτα κι εγώ με την κέητ και συμπάσχω μαζί σου κυκνάκι μου.
Δύσκολες ώρες-τί μου θύμισες!-αυτές του αποχωρισμού.

Μηπως το εχετε δει με τα αδερφια σας σαν υποκαταστατο σχεσης? Βρειτε εναν αντρα που να ειναι μονο για σας βρε κοριτσια και ο αδερφος με τπτ δεν μπορει να ειναι αυτος :)

Quote:

---

Originally Posted by BloodyKate

εμπλεξες κυκνακι! κι εγω στην ιδια κατασταση ειμαι!
απλα να εισαι χαρουμενη για κεινον ;)
για το καλυτερο του παει εκει που παει και αυτο δεν σημαινει πως θα τον χασεις για παντα :)

---

Για εκείνον είμαι χαρούμενη φυσικά...αλήθεια κι ας μη φαίνεται...για μένα όμως πονάω και πονάω πολύ, δεν θέλω να φύγει... :( Φοβάμαι...όλα αλλάζουν, όλοι προχωράνε προς μια καλύτερη ζωή κι εγώ μένω να σαπίζω εδώ και να βλέπω αυτούς που αγαπάω να φεύγουν και να με αφήνουν μόνη μου και φοβάμαι...
Πέραν του συναισθήματος τώρα, το ξέρω ότι μάλλον δεν θα τον χάσω για πάντα αλλά δεν είναι καλή στιγμή για να φύγει τώρα, χειρότερη δεν θα μπορούσε να διαλέξει και δεν ξέρω τι να κάνω... :(

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Μηπως το εχετε δει με τα αδερφια σας σαν υποκαταστατο σχεσης? Βρειτε εναν αντρα που να ειναι μονο για σας βρε κοριτσια και ο αδερφος με τπτ δεν μπορει να ειναι αυτος :)

---

Καμία σχέση με υποκατάστατο σχέσης...απλά ο αδελφός μας είναι ο μόνος άντρας τον οποίο μπορούμε να εμπιστευόμαστε πραγματικά ότι μας αγαπάει, ότι μας προστατεύει κι ότι δεν θα μας κάνει κακό...εκτός από τα όσα μας συνδέουν σαν παιδιά, οι αναμνήσεις μας...εγώ έτσι το βλέπω...

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

συμφωνώ απόλυτα κι εγώ με την κέητ και συμπάσχω μαζί σου κυκνάκι μου.
Δύσκολες ώρες-τί μου θύμισες!-αυτές του αποχωρισμού.

---

Να 'σαι καλά, χρειάζομαι κάποιον να με καταλαβαίνει και να μπορώ να εκφραστώ χωρίς να βλάψω τον αδελφό μου...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Καμία σχέση με υποκατάστατο σχέσης...απλά ο αδελφός μας είναι ο μόνος άντρας τον οποίο μπορούμε να εμπιστευόμαστε πραγματικά ότι μας αγαπάει, ότι μας προστατεύει κι ότι δεν θα μας κάνει κακό...εκτός από τα όσα μας συνδέουν σαν παιδιά, οι αναμνήσεις μας...εγώ έτσι το βλέπω...

---

Συνειδοποιεις βεβαια πως ο αδερφος σου καποια στιγμη θα αποσχιστει απο την οικογενεια και θα κανει δικια του...

Είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωης Κυκνακι ο αποχωρισμός, ειναι η φυσική πορεια για μια οικογενεια, ο καθενας καποια στιγμη ανεξαρτητοποιείται και ξεκινα να φτιαχνει τη δική του ζωή. Αρραβωνιάστηκε, γι αυτο φεύγει ή απλά θέλει να ζησει μόνος να ξεκινησει τη δικη του ζωη? θα προτιμούσες να τον έβλεπες προσκολλημένο στο σπίτι και στους γονεις και χωρις κανενα ενδιαφερον να προχωρησει τη δικη του ζωη? σίγουρα όχι, η θετικη πλευρα του αποχωρισμού ειναι το ότι σαν άντρας στάθηκε στα πόδια του και ξεκινα τη δική του ζωή, μέσα σου προσπάθησε να δώσεις παραπανω σημασια σ αυτο το θετικο κομμάτι του αποχωρισμού.
Καταλαβαινω ότι στην προσωπικη σου ζωη βρίσκεσαι σε δύσκολη φάση και θα τον προτιμουσες τωρα κοντα σου, στο σπιτι, γι αυτο και ο εντονος συναισθηματισμος σου. Αυτο που εχεις στο εξης να κανεις ειναι να κρατησεις μια πολύ καλή επικοινωνια μαζι του, αν θες μιλα του για το πως νοιωθεις που φευγει, ετσι το ενδιαφερον του για σενα θα ειναι ακομα πιο ψηλο, παίρνε πρωτοβουλιες στο να βρεθειτε, να τον επισκεφθεις κλπ. Εισαι στα πρωτα σταδια του αποχωρισμου, με τον καιρο θα το ξεπερασεις. Εχω ζησει προσφατα παρομοια φαση. Ο χρονος επουλωνει τις πληγες, σε λιγο καιρο δε θα ναι τοσο έντονο, χειριστου όμως με τροπο, αμα εξαιρεσεις το χωρο επικοινωνικα και συναισθηματικα δε σας χωριζει τιποτα. Θα ρθει και για σενα κατι καλο στη ζωη σου, απλά θα κανεις υπομονή, και τοτε θα κανεις και εσυ την κινηση, θα εισαι όμως ευτυχισμενη γι αυτο.

Καλημέρα Κύκνε. Μα το να φύγει από τον ίδιο χώρο πρώτα πρώτα δε σημαίνει αυτόματα αποχωρισμό. Μετά, έχεις σκεφτεί πως και σένα μπορεί να ωφελήσει η αποκοπή αυτή λιγάκι?
Γιατί καμιά φορά η οικογένειά μας γίνεται ο κόσμος μας, αλλά ο κόσμος δεν είναι όλος η οικογένειά μας, ε?
Δείξε του ότι λυπάσαι που φεύγει, δεν πειράζει, αλλά δείξε του επίσης πως ταυτόχρονα χαίρεσαι γι αυτόν, όπως το έγραψες ήδη. Θα καταλάβει, γιατί είναι πολύ πιθανό να αισθάνεται και κείνος έτσι, διχασμένος ανάμεσα σε χαρά και λύπη, και συ να μην το ξέρεις, απλά. Και μετά σκέψου πως μπορεί ο χρόνος σας να μειωθεί, αλλά μπορεί να γίνει πιο ποιοτικός, θα το φτιάξετε αφού αγαπάει ο ένας τον άλλον.

Ναι εμένα μένει από κάτω με οικογένεια δε με αγαπούσε,ούτε με αγάπησε ποτέ οπότε δεν έχω κ πείρα για να γράψω,απλά τον αγαπώ πολύ θα ήθελα να είναι δίπλα μου εδώ κ πολλά χρόνια αλλά ποτέ δε κατάλαβε ή δε κατάλαβα

Quote:

---

Originally Posted by axl100

Συνειδοποιεις βεβαια πως ο αδερφος σου καποια στιγμη θα αποσχιστει απο την οικογενεια και θα κανει δικια του...

---

Φυσικά κι αυτό θέλω για εκείνον αν φυσικά αυτό θα τον κάνει ευτυχισμένο...αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάψουμε κι εμείς να είμαστε οικογένεια...πάντα θα είμαστε...

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωης Κυκνακι ο αποχωρισμός, ειναι η φυσική πορεια για μια οικογενεια, ο καθενας καποια στιγμη ανεξαρτητοποιείται και ξεκινα να φτιαχνει τη δική του ζωή. Αρραβωνιάστηκε, γι αυτο φεύγει ή απλά θέλει να ζησει μόνος να ξεκινησει τη δικη του ζωη? θα προτιμούσες να τον έβλεπες προσκολλημένο στο σπίτι και στους γονεις και χωρις κανενα ενδιαφερον να προχωρησει τη δικη του ζωη? σίγουρα όχι, η θετικη πλευρα του αποχωρισμού ειναι το ότι σαν άντρας στάθηκε στα πόδια του και ξεκινα τη δική του ζωή, μέσα σου προσπάθησε να δώσεις παραπανω σημασια σ αυτο το θετικο κομμάτι του αποχωρισμού.
Καταλαβαινω ότι στην προσωπικη σου ζωη βρίσκεσαι σε δύσκολη φάση και θα τον προτιμουσες τωρα κοντα σου, στο σπιτι, γι αυτο και ο εντονος συναισθηματισμος σου. Αυτο που εχεις στο εξης να κανεις ειναι να κρατησεις μια πολύ καλή επικοινωνια μαζι του, αν θες μιλα του για το πως νοιωθεις που φευγει, ετσι το ενδιαφερον του για σενα θα ειναι ακομα πιο ψηλο, παίρνε πρωτοβουλιες στο να βρεθειτε, να τον επισκεφθεις κλπ. Εισαι στα πρωτα σταδια του αποχωρισμου, με τον καιρο θα το ξεπερασεις. Εχω ζησει προσφατα παρομοια φαση. Ο χρονος επουλωνει τις πληγες, σε λιγο καιρο δε θα ναι τοσο έντονο, χειριστου όμως με τροπο, αμα εξαιρεσεις το χωρο επικοινωνικα και συναισθηματικα δε σας χωριζει τιποτα. Θα ρθει και για σενα κατι καλο στη ζωη σου, απλά θα κανεις υπομονή, και τοτε θα κανεις και εσυ την κινηση, θα εισαι όμως ευτυχισμενη γι αυτο.

---

Το ξέρω αυτό Γιάννη…ότι είναι η φυσική πορεία της ζωής κάποια στιγμή ο καθένας να πάρει το δρόμο του…όχι, δεν αρραβωνιάστηκε αλλά θέλει να μείνει μόνος του…κι είναι πολύ λογικό στην ηλικία του, δεν είναι πια παιδί όσο κι αν εγώ τον βλέπω πάντα σαν τον μικρό μου αδερφό…κι εννοείται ότι δεν θα ήθελα να τον βλέπω προσκολλημένο στους γονείς μας που δεν είναι άλλωστε, είναι ήδη ανεξάρτητος και οικονομικά και σαν χαρακτήρας άσχετα αν ακόμα μένει μαζί μας…κι όντως το ότι θα σταθεί πια εξ’ ολοκλήρου στα πόδια του σαν άντρας είναι κάτι που με κάνει να νιώθω χαρά και περηφάνεια για εκείνον :) Απλά φοβάμαι που θα φύγει και νιώθω ανασφάλεια..

Ο έντονος συναισθηματισμός μου δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι περνάω δύσκολα, καταρχήν έτσι είναι ο χαρακτήρας μου και κατά δεύτερον είμαστε πολύ δεμένοι από μικρά παιδιά γι’ αυτό και στεναχωριέμαι τόσο πολύ…

Το θεωρείς σωστό να του πω ότι στεναχωριέμαι που θα φύγει; Εσύ αν είχες αδελφή (δεν ξέρω αν έχεις) θα ήθελες να σου το πει αυτό ή θα προτιμούσες να στο κρύψει για να μην σου χαλάσει τη χαρά σου για την καινούρια σου ζωή; Όσον αφορά εμένα ακόμα και τίποτα να μην έρθει στη ζωή μου, σκοπεύω να την κάνω την κίνηση ακόμα και μόνη…

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Καλημέρα Κύκνε. Μα το να φύγει από τον ίδιο χώρο πρώτα πρώτα δε σημαίνει αυτόματα αποχωρισμό. Μετά, έχεις σκεφτεί πως και σένα μπορεί να ωφελήσει η αποκοπή αυτή λιγάκι?
Γιατί καμιά φορά η οικογένειά μας γίνεται ο κόσμος μας, αλλά ο κόσμος δεν είναι όλος η οικογένειά μας, ε?
Δείξε του ότι λυπάσαι που φεύγει, δεν πειράζει, αλλά δείξε του επίσης πως ταυτόχρονα χαίρεσαι γι αυτόν, όπως το έγραψες ήδη. Θα καταλάβει, γιατί είναι πολύ πιθανό να αισθάνεται και κείνος έτσι, διχασμένος ανάμεσα σε χαρά και λύπη, και συ να μην το ξέρεις, απλά. Και μετά σκέψου πως μπορεί ο χρόνος σας να μειωθεί, αλλά μπορεί να γίνει πιο ποιοτικός, θα το φτιάξετε αφού αγαπάει ο ένας τον άλλον.

---

Γεια σου Βροχούλα :) Τι εννοείς ότι το ότι θα φύγει από το σπίτι δεν σημαίνει αυτόματα αποχωρισμό; Γιατί κάτι δεν πιάνω εδώ νομίζω…επίσης, εμένα πώς να με ωφελήσει αυτό;

Δεν πειράζει να του δείξω ότι λυπάμαι που φεύγει; Είσαι σίγουρη; Εγώ ακόμα κι όταν παρουσιάστηκε που είχα στεναχωρηθεί πολύ κι έκλαιγα δεν τον άφησα να με δει…το προηγούμενο βράδυ πριν φύγει για τη μονάδα του όταν ήθελα να κλάψω πήγαινα στο δωμάτιο μου κι όταν πήγαινα να τον δω και να του μιλήσω όσο ετοίμαζε τα πράγματα του, του χαμογελούσα…δεν ήθελα να φύγει ειδικά για κάτι ζόρικο όπως είναι η θητεία και να έχει και την έγνοια μου…λες αλήθεια να αισθάνεται κι αυτός μοιρασμένος ανάμεσα σε χαρά και λύπη; Εκπλήσσομαι λίγο που το ακούω…και τέλος τι εννοείς ότι ο χρόνος μας θα γίνει πιο ποιοτικός; Και πώς γίνεται αυτό;

Συγγνώμη για τις πολλές ερωτήσεις αλλά η κατάσταση είναι πρωτόγνωρη για μένα και δεν ξέρω πώς να τη χειριστώ ακόμα κι αν το ήξερα ότι θα γίνει αυτό…

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Το θεωρείς σωστό να του πω ότι στεναχωριέμαι που θα φύγει; Εσύ αν είχες αδελφή (δεν ξέρω αν έχεις) θα ήθελες να σου το πει αυτό ή θα προτιμούσες να στο κρύψει για να μην σου χαλάσει τη χαρά σου για την καινούρια σου ζωή; Όσον αφορά εμένα ακόμα και τίποτα να μην έρθει στη ζωή μου, σκοπεύω να την κάνω την κίνηση ακόμα και μόνη…

---

Καλημερα Κύκνε, η απαντησ μου στο θεμα σου ήταν μεσα από δικό μου παρόμοιο βιωμα το καλοκαιρι που περασε, με τον αδερφο που εφυγε απ το σπιτι επειδη αρραβωνιαστηκε. Όπως σου λέει και η RainAndWind και συμφωνω μαζι της ''Δείξε του ότι λυπάσαι που φεύγει, δεν πειράζει, αλλά δείξε του επίσης πως ταυτόχρονα χαίρεσαι γι αυτόν'', έστω με τροπο, να πάρει το μνμα. Αυτο ισως σας δεσει ακόμα περισσότερο και η εγνοια του για σενα να ναι μεγαλύτερη. Μπορει να μην το εχει καταλαβει ότι σκεφτεσαι μ αυτο τον τροπο γι αυτο θα πρεπει να τον κανεις να το καταλαβει. Και κρατησε επικοινωνια, πρωτοβουλίες και συνδεση όπως σου ειπα πιο πριν με τροπο ώστε μονο ο διαφορετικος χωρος να σας χωριζει. Εσύ να κανεις την ίδια κίνηση όταν θα εισαι ετοιμη, μαλλο όταν θα εισαι με καποιον που πραγματικα αγαπας και ξερεις ότι θα εισαι ευτυχισμενη μαζι του. Ο συναισθηματισμος που σε διακρινει σαν άνθρωπο ίσως σου κανει δυσκολο το να μενεις μονη, θες ανθρωπους διπλα σου. Η διαμονη με τους γονεις ανεξαρτητα από τα προβληματα και προστριβες μαζι τους μας καλύπτει συναισθηματικα συν στα δυσκολα ασχετως αν όλοι το υποτιμαμε και εχουμε την ταση φυγης, επειδη το εχουμε εστω υποσυνείδητα για δεδομενο και ετσι δεν καθομαστε να εκτιμησουμε την αξια του. Γι αυτο την κίνηση να την κάνεις μόνο όταν θα εισαι βεβαιη.