θρησκεια και προβληματισμος
γεια σε ολους....ειμαι 19 ετων και το προβλημα που με απασχολει τα τελευταια χρονια σχετιζεται με τη θρησκεια,οποτε θα ηθελα να σας πω καποια πραγματα για μενα,και να μου πειτε κ εσεις τη γνωμη σας....τωρα βεβαια δε ξερω τι γνωμη εχετε εσεις για τη θρησκεια και συγκεκριμενα για τον Χριστιανισμο,αν πιστευετε η οχι κτλ...εγω παντως πιστευω γι αυτο κι εχω καποιες ανασφαλειες...ας τα παρω τα πραγματα απο την αρχη ομως.στη ζωη μου το στοιχειο της θρησκειας ειναι πολυ εντονο,καθως προερχομαι απο ενα ιδιαιτερα θρησκευομενο περιβαλλον(οικογενεια,συγγ ενεις....)Δεν ειμαστε ομως χριστιανοι ορθοδοξοι αλλα χριστιανοι προτεστανες(ή διαμαρτυρομενοι,εχετε ακουσει πιστευω γι αυτους..)..Η δικια μου λοιπον εκκλησια,ειναι εντελως θεοκεντρικη,και ιδιαιτερα αυστηρη σε ορισμενα θεματα και κανονες οπως αυτοι της ενδυμασιας(σε αυτην την εκκλησια για παραδειγμα δεν επιτρεπεται τα κοριτσια να φορανε παντελονια,κοντες φουστες η να βαφονται.θελουν τις γυναικες οσο πιο απαιρηποιητες και απλες γινεται ωστε να μη προκαλουν και δημιουργουν στους αντρες ανηθικες σκεψεις)...εγω λοιπον αποφασισα στην εφηβεια μου οτι δε μπορω να συμβαδιζω και να ζω συμφωνα με τετοιους κανονες γιατι με καταπιεζουν και πολυ απλα δε νοιωθω οτι ειναι αμαρτια το να βαφεται μια κοπελα η να θελει να περιποιειται τον εαυτο της και να δειχνει ομορφη,οπως και αλλα πραγματα που δεν τους αρεσουν,ας πουμε τα κλαμπ,τα παρτυ και η εντονη ζωη των νεων,καθως δινουν ολη την βαρυτητα στο πνευμα του ανθρωπου και τη προσηλωση του στη σχεση του με το Θεο καθως και τη προετοιμασια του για τη μετεπειτα αιωνια ζωη...εγω λοιπον αποφασισα οτι μια θρησκεια που ενοιωθα οτι με επνιγε τε τοσους κανονες και απαγορευσεις δεν εχει νοημα να την ακολουθω μηχανικα οποτε εφυγα και πλεον δε πηγαινω σε αυτην την εκκλησια,ουτε θελω να ''φοραω'' ταμπελες τυπου χριστιανη ορθοδοξη,χριστιανη διαμαρτυρομενη κτλ....θελω να ειμαι απλα χριστιανη.ηθελα απλα να νοιωθω ελευθερη...ομως το τελευταιο καιρο νοιωθω απογοητευμενη...νοωθω καθε μερα ενοχες...πιστευω οτι φευγοντας απο αυτην την εκκλησια ηταν σαν να αρνηθηκα το θεο,και οτι η ζωη που κανω τωρα με κανει ''βρωμικη''...νοιωθω οτι ειμαι ''βρωμικη'',ανηθικη,αδυναμη,� �ειλη..νοιωθω οτι η ψυχη μου ειναι απαισια και οτι δεν αξιζω τη προσοχη και την αγαπη του θεου,αλλα αντιθετως μια μερα νοιωθω οτι θα καταδικαστω για αυτη τη βρωμια που νοιωθω οτι εχω μεσα μου...ισως σε καποιους πεποιθησεις περι κολασης,παραδεισου και αιωνιας καταδικης ακουγονται γελοιες,εγω ομως τα πιστευω...και φοβαμαι οτι θα καταδικαστω για οτι εχω κανει και συνεχιζω να κανω.. ...βριζω συνεχεια και ασχημα,λεω ψεμματα χωρις ιδιαιτερο λογο,ειχα πριν λιγο καιρο τις πρωτες μου σεξουαλικες επαφες,ντυνομαι προκλητικα οταν βγαινω βολτες,εχω βρισει ασχημα τη μητερα μου πανω σε καυγα,και γενικα νοιωθω σαν να εχω ξεφυγει..νοιωθω αδεια απο πνευματικη αποψη.νοιωθω ντροπη και φοβο..φοβαμαι τον θεο και τη τιμωρια του..σε οσα ατομα εχω εκφρασει τους πρβληματισμους μου,μου λενε οτι οχι απλα δεν ειμαι απαραδεκτη αλλα ειμαι απο τους λιγους εναρετους ανθρωπους και με πολλα χαρισματα,εγω ομως δε νοιωθω ετσι...πιστευω στον θεο αλλα δεν μπορω να ειμαι καλη χριστιανη,ουτε να προσαρμοζω τη ζωη μου κι τις επιθυμιες μου συμωνα με θρησκευτικους νομους και κανονες..νοιωθω μπερδεμενη και απαισια...
