Εμπειρία με ψυχολόγο

Εχω επισκεφτεί τα τελευταία χρόνια 2 ψυχολόγους. Στη μία έκανα γύρω στις 10 συναντήσεις αλλά δεν μπορώ να πω ότι βοηθήθηκα γιατί δεν μου έδωσε καμια λύση στο πρόβλημα που αντιμετώπιζα και είχα παει γι΄ αυτό. Το μόνο που έμαθα από αυτή είναι ότι πρέπει να υποστηρίζω με πράξεις κάποιες καταστάσεις. Ασε που αισθάνθηκα ότι δεν μπορεί να με καλύψει σε κάποια θέματα γιατι είχα πολύ περισσότερες γνώσεις από αυτή.

Η 2η, μετά από καιρό που πήγα στη 1η, στην αρχή μου φανηκε καλύτερη αλλά έπιασα ότι κάποιες φορές δεν της άρεσαν αυτά που έλεγα γιατί ίσως το έπαιρνε προσωπικά και έλεγε την προσωπική, ίσως και συντηρητική άποψή της, επομένως ένιωσα να εκνευρίστηκα κάποιες φορές. Το θέμα είναι ότι πηγαίνω εκεί για να βοηθηθώ ψυχολογικά σε κάποια δύσκολα θέματα που έχω και απ΄ ότι βλέπω δεν βρίσκω λύση. Μιλάω για τη παιδική ηλικία, τις σχέσεις με τους φίλους μου, τους συντρόφους μου, τους γονείς μου κλπ αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πού με βοηθούν όλα αυτά. Μερικά μάλιστα τα είχα αφήσει και πίσω μου, τα είχα ξεπεράσει και μου τα έβγαλε πάλι στην επιφάνεια.
Εχετε κάνει συνεδρίες με ψυχολόγο; Ετσι όπως τα περιγράφω είναι; Σας έχει βοηθήσει; Γιατί εγώ μερικε΄ς φορές αισθάνομαι ότι δίνω τσάμπα τα χρήματα.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

..Εχετε κάνει συνεδρίες με ψυχολόγο; Ετσι όπως τα περιγράφω είναι; Σας έχει βοηθήσει; Γιατί εγώ μερικε΄ς φορές αισθάνομαι ότι δίνω τσάμπα τα χρήματα.

---

γειά σου Blue1,
χρειάστηκε κι εγώ κάποια στιγμή να κάνω ψυχοθεραπεία, για να ξεμπλοκάρω και να προχωρήσω πλέον πιό συνειδητά.
Ήταν η πρώτη φορά, που κατέφυγα λοιπόν σε ψυχολόγο πριν 1 χρόνο περίπου!
Η προσέγγιση που ακολουθούσε ήταν η γνωσιακή.
Στάθηκα τελικά δεν το κρύβω τυχερή. Αυτή η μέθοδος ψυχοθεραπείας, είχε σ' εμένα τουλάχιστον σε σύντομο διάστημα ουσιαστικό
αποτέλεσμα, ίσως γιατί ο ψυχοθεραπευτής ήταν σωστός επαγγελματίας, ίσως γιατί ταυτόχρονα ήταν κι άνθρωπος, ίσως γιατί
ακόμα ήμουν κι εγώ έτοιμη να δεχτώ βοήθεια..
Έχω ακούσει ότι άλλου είδους προσεγγίσεις φτάνουν βαθειά σε σχέση με την γνωσιακή, αλλά και πάλι πιστεύω ότι εξαρτάται κι απ'
τον ειδικό. Το λέω αυτό επειδή αναφέρεις ότι θέματα που είχες ξεπεράσει στάφερε πάλι στην επιφάνεια, για να τα δουλέψεις πλέον
στην παρούσα φάση. Τώρα πόσο διάστημα κάνεις ψυχοθεραπεία? Τί διάγνωση σου έχει γίνει? :)

H διάγνωση που μου είπε η τελευταία είναι ότι δεν είμαι αγχώδης όπως της είπα στην αρχή αλλά έχω πολλή θλίψη μεσα μου. Συμφώνησα, ωραία. Ε και; Τί μου προσέφερε αυτό;

Μπλου, πολλά εξαρτώνται κι απ' την διάθεσή σου-υπάρχει χημεία με την συγκεκριμένη;-αλλά κι απ' τους στόχους σου.
Επίσης, από το πόσο ικανός είναι να ελίσσεται ο θεραπευτής, ο τρόπος που κάνει χρήση των διαφόρων τεχνικών,
πως κάνει αξιολόγηση και πως συμπεριφέρεται όταν υπάρχει αλλαγή, αν σε βάζει σε διαδικασία να βλέπεις λύσεις
και να έχεις αποτέλεσμα κάτι που σημαίνει, ότι κι ο ίδιος σαν άνθρωπος έχει αντιμετωπίσει τις ανασφάλειές του.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

..
τσεκαρε: να μην σου λεει πραγματα για την ζωη του/της.
να μην κοιταει το ρολοι καθε τοσο
να σε κρατησει δεκαλεπτο εξτρα χωρις να σε χρεωσει
να σε ποναει. Για καθαρισμο πας στον οδοντιατρο και τα ουλα σου λενε ζαβαρακατρανεμια. Η ψυχη δλδ γιατι οχι;

---

Ξωτικούλι μου δημιούργησες τώρα αυτήν την απορία.
Γιατί λοιπόν δεν χρειάζεται να σου λέει ο ειδικός πράγματα για την ζωή του/της?
Εσύ είναι χρήσιμο σχετικά να τον/την ρωτάς?

Σωστά όλ' αυτά, αλλά για να τον/την εμπιστευτείς δεν χρειάζεται να μάθεις κι εσύ πράγματα που την/τον αφορούν?
Πώς θ' αναπτυχτεί οικειότητα, αν δεν σου πει και κάποια πράγματα απ' την δική του/της ζωή?
Εγώ για παράδειγμα, γιατί ήθελα να μάθω? Δεν λέω ότι ρώταγε και τα εντελώς προσωπικά.., αλλά κάποια στοιχεία αναφοράς!

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

4 χρονια θεραπεια και ψυχαναλυση , ενα χρονο και με δυο φορες την εβδομαδα κ μετα μια φορα την εβδομαδα.
Ζορι μεγαλο. Αλλα πολυ τυχερο ξωτικο. Φτουμου.
ΑΠοτελεσματα αρχησα να βλεπω μετα απο δυο χρονια. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ γερα. Αναλογως το βαθος και την εκταση του προβληματος παει και η λυση.
ΠΟσες φορες ηθελα να του χωσω μπουνιες του ανθρωπου. Ποοοοοοοοοοοοσες...αλλα μετα απο καμια ωρα, σιχτιριζα εμενα.
Ποσε ςφορες ελεγα, εαυτε μου παραδεξου το, γουσταρεις τον πονο και την τιμωρια. Δεν ξηγιεται αλλιως. Εσυ σκατα πας, κομματια φευγεις απο εκει. Στον ψυχολογο λενε πας να νιωσειςκαλυτερα.
Χαχαχα!Ακου εκει! καλυτερα; Ναι καλα...ΠΟΤΕ ;;;; Δυο χρονια μετα. ΜΕχρι τοτε ετριζα τα δοντια μου καθε φορα, πριν παω με δυσπνοιες να σκανε μουρη και μενα να θελω να το ακυρωσω ουκ ολιγες.
Πεισμα. Οχι κερατα εαυτε μου. Ξανα, για τους ΙΔΙΟΥΣ λογους, δεν θα ξαναπας στον πατο.

Κρατας σημειωσεις;;; εμενα αυτο ηταν ο φυλακας αγγελος μου. Φυτουκλακι κανονικο, μονο σκονακια δεν εκανα.
Μετα εφαγα φρικη οτι αν χασω τα τετραδια, πανε πεταξαν οι γνωσεις επιγνωσεις μου.
Αυταπαααααααατες.
Οταν δε εκανα και αναβιωσεις...τρελο γλεντι. Κλαμα, βρισιδι, υστεριες.
βεβαια, απο το ασανσερ, κοκεταρια το ξωτικο, αδιαβροχη μασκαρα σε αγαπω.

Σαν τα κυαλια ειναι αυτο για μενα: τα κοντινα αποτελεσματα θολα. Τα μακρινα ομως, ουαου.
Υπομονηηηηηηηηηηη, υπομονη, υπομονηηηηηηηηηηηη καντε υπομονη κι ο ουρανος θα γινει πιο γαλανοοοοοοοοοοος....

τσεκαρε: να μην σου λεει πραγματα για την ζωη του/της.
να μην κοιταει το ρολοι καθε τοσο
να σε κρατησει δεκαλεπτο εξτρα χωρις να σε χρεωσει
να σε ποναει. Για καθαρισμο πας στον οδοντιατρο και τα ουλα σου λενε ζαβαρακατρανεμια. Η ψυχη δλδ γιατι οχι;

---

Ξωτικιά, ξεκίνησες θεραπεία σε φάση ύφεσης για σε φάση...δίεσης;Με φάρμακα συνοδευτικά ή άνευ;

Κατάλαβα. Και προφανώς δεν εννοείς συμπεριφορά ρομπότ, όταν λες όχι στο άνθρωπος? Μάλλον εκεί είναι ίσως που εγώ το χάνω..
Πάντως, ακόμα δηλ. κι αν μπαίνεις στον πειρασμό, να μάθεις.. δεν χρειάζεται να ρωτάς τίποτα, γιατί δεν εξυπηρετεί σε κάτι.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Εχω επισκεφτεί τα τελευταία χρόνια 2 ψυχολόγους. Στη μία έκανα γύρω στις 10 συναντήσεις αλλά δεν μπορώ να πω ότι βοηθήθηκα γιατί δεν μου έδωσε καμια λύση στο πρόβλημα που αντιμετώπιζα και είχα παει γι΄ αυτό. Το μόνο που έμαθα από αυτή είναι ότι πρέπει να υποστηρίζω με πράξεις κάποιες καταστάσεις. Ασε που αισθάνθηκα ότι δεν μπορεί να με καλύψει σε κάποια θέματα γιατι είχα πολύ περισσότερες γνώσεις από αυτή.

Εννοείς γνώσεις ψυχολογίας;

Η 2η, μετά από καιρό που πήγα στη 1η, στην αρχή μου φανηκε καλύτερη αλλά έπιασα ότι κάποιες φορές δεν της άρεσαν αυτά που έλεγα γιατί ίσως το έπαιρνε προσωπικά και έλεγε την προσωπική, ίσως και συντηρητική άποψή της, επομένως ένιωσα να εκνευρίστηκα κάποιες φορές.
Αυτό που σου λέει την συντηρητική της άποψη δεν το κατάλαβα.Σε κατακρίνει με καποιο τρόπο;Σε καθοδηγεί;Προβάλλει στη θεραπεία θέματα ηθικής;

Το θέμα είναι ότι πηγαίνω εκεί για να βοηθηθώ ψυχολογικά σε κάποια δύσκολα θέματα που έχω και απ΄ ότι βλέπω δεν βρίσκω λύση. Μιλάω για τη παιδική ηλικία, τις σχέσεις με τους φίλους μου, τους συντρόφους μου, τους γονείς μου κλπ αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πού με βοηθούν όλα αυτά. Μερικά μάλιστα τα είχα αφήσει και πίσω μου, τα είχα ξεπεράσει και μου τα έβγαλε πάλι στην επιφάνεια.

Σε καταλαβαινω, αλλά άμα αλλάζεις θεραπευτή, εε κάποια βασικά τα ξαναλες...Είχες θέματα δηλαδη σχετικά και τα είχες λύσει με την προηγούμενη ψυχολόγο και η νέα επιμένει να τα ξαναναλύσετε;Αν σε χαλάει, να της το πεις και να τη ρωτησεις ποιος ο λογος να γίνονται επαναλήψεις;Προσωπική μου άποψη, τα θεματα του παρελθόντος είναι περσινά ξυνά σταφύλια και να τα αφήσουμε ως έχουν....

Εχετε κάνει συνεδρίες με ψυχολόγο; Ετσι όπως τα περιγράφω είναι; Σας έχει βοηθήσει; Γιατί εγώ μερικες φορές αισθάνομαι ότι δίνω τσάμπα τα χρήματα.

---

Μπλου, μεγάλο θέμα άνοιξες...
Κάθε άνθρωπος/κατάσταση χρειάζεται άλλη προσεγγιση.Καραγκιόζηδες υπάρχουν παντου, άλλωστε, απο αυτό δεν γλιτώνεις.Επίσης, υπάρχουν και πολλοι αξιόλογοι ειδικοι ψυχικης υγειας...Τώρα, ποια άποψη να συμμεριστείς και ποια μέθοδο να ακολουθησεις, είναι δύσκολο...Εδώ έχουν γράψει αρκετοι για την εμπειρία τους.Προσωπικά, η γνωσιακή με βρίσκει σύμφωνη, γιατί έχω δει αποτελέσματα (σε άλλους).Εσύ διάλεξες θεραπευτη/θεραπεία με γνώμονα τι; Εκτός απο να νιώσεις καλύτερα βέβαια :).
Και μην ξεχνάς, ότι εσύ είσαι το κεντρο της θεραπείας, όχι ο ειδικός.Οποτε, ο,τιδηποτε σε ενοχλεί, το αναφέρεις...

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Σωστά όλ' αυτά, αλλά για να τον/την εμπιστευτείς δεν χρειάζεται να μάθεις κι εσύ πράγματα που την/τον αφορούν?
Πώς θ' αναπτυχτεί οικειότητα, αν δεν σου πει και κάποια πράγματα απ' την δική του/της ζωή?
Εγώ για παράδειγμα, γιατί ήθελα να μάθω? Δεν λέω ότι ρώταγε και τα εντελώς προσωπικά.., αλλά κάποια στοιχεία αναφοράς!

---

Μαρκέλα, εγώ τη φάση ειδικος-σφιγγα την πέρασα και τώρα καταλαβαίνω ότι μου έκανε κακό.Γιατί ενώ έλειπε η εξοικείωση, η εξιδανίκευση δούλευε έτσι φουλ.
Συμφωνω με την Ξωτικια για το θέμα του καλου ειδικου, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να τον βρεις.Θέλω να είναι ανθρωπινος ο άλλος ρε παιδί μου, σε μενα αυτό δουλευει.Δηλαδή, αν μου πεις ότι μενεις στην Κυψέλη, τι θα γινει;Όσο δεν μου το λες, εγώ σε εξιδανικευω και νομιζω ότι ζεις στο σπίτι των ονειρων μου στην Πλάκα.Φυσικά, αυτο δεν συμβαίνει με όλους, αλλά εσυ που εισαι ειδικος ΟΦΕΙΛΕΙΣ να ξέρεις πώς λειοτουργουν καποιοι μηχανισμοι σε εμενα το κουτορνίθι.

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

Σουελ ντε λα ερωτησεηρος, ξεκινησα σε φαση σκαταθλιψης και συντριβης μαζι με οριακη και κρισεις πανικου και νευρωση. Η ψυχιατρος μου χει πει να χαπακωθω παραυτα να δω ασπρη μερα αλλα ως τσαμπουκ ξωτικο εγω τηνεκανα γαι τα δυσκολα. ΠΟνανε ωρε τα παλουκαρια;
τα χαπια τα πηρα σε καιρο που φραγκα γιοκ για θεραπεια η λογω συνθηκωνανε (μακρια απο την περιοχη) ηταν δυσκολο ναπηγαινω. Κοινως, οι θεραπειες με γλυτωσαν απο τρελο χαπακωμα.
Χαπια επαιρνα σε καποια φαση (εξεταστικης συνηθως) ζαναξ δλδ . Τι; περασα κι εγω κατι περιοδους αρνησης, ουουουουου...

---

Πολύ αισιόδοξη ιστορία.Εύχομαι να συνεχίσει έτσι...Απλά εγώ σε φάση σκατάθλιψης/συντριβης/πανικου/απορίας, πήγα σε ειδικό τέτοιο και έγινα καλά όταν ...... σταμάτησα :).

Quote:

---

Originally Posted by Ξωτικό

ποια η αισιοδοξια σουελινιο; δεν τη βλεπω οσο κι αν τριβω τα ματομπουκαλα.
οταν σταματας , παυεις να τρεχεις, να κοπανιεσαι. Και εχεις την ευκαιρι ανα δεις τι εκανες τοσο καιρο.
Κι εγω ηξερα οτι ο ψυχαναλυτης μου εχει δυο παιδια καλε και διδασκει κι ολας σε σχολη η οτι εχει σπιτι καπου κορινθο αν θυμαμαι αλλα δεν ξερω τπτ αλλο. Μην παει το μυαλο σε ακρα...Τελοχ παντων ειναι οπωχ πολυ χωχτα ειπα(χιχιχιχι) λεπτεχ οι γραμμεχ.

---

Εννοω έχεις κερδισει καποια πράγματα απο τη θεραπεια και έχεις γλιτωσει χαπάκωμα.Εμένα αυτο μου ακουγεται σαν μια νικη, μεγάλη νικη.
Οσο για τις γραμμεχχχ, ναι ειναι λεπτές, αλλά ο άλλος οφειλει να τις γνωριζει και να τις κουμανταρει βρε Ξωτικια, αυτο ειναι το παράπονο μου :(

Ήθελα να πω κάτι όχι τόσο πάνω στο αρχικό θέμα, όσο σε αυτό που τέθηκε κάπου στην πορεία, αν δηλαδή πρέπει να μιλάει ο θεραπευτής για τον εαυτό του. Αυτό, όταν συμβαίνει μέσα στο πλαίσιο της θεραπείας, ονομάζεται αυτοαποκάλυψη και είναι σημαντικότατο μέρος της όλης διαδικασίας. Αυτοαποκάλυψη υπάρχει έτσι κι αλλιώς άθελά μας, π.χ. μια εγκυμοσύνη της θεραπεύτριας είναι ένα εμφανέστατο προσωπικό δεδομένο. Όμως πολλές φορές χρειάζεται να υπάρξει και κάποια ηθελημένη αυτοαποκάλυψη. Είναι μεγάλο λάθος και τα δύο άκρα - δεν λέω τίποτα, ή μιλάω ακατάπαυστα για τον εαυτό μου. Το πόσο - πώς - πότε - γιατί - ποια και σε ποιον αποκαλύπτω, είναι θέμα αφενός της όλης μεθόδου-προσέγγισης του θεραπευτή κι αφετέρου της εμπειρίας και της κρίσης του. Ο μοναδικός λόγος να υπάρξει αυτοαποκάλυψη είναι όταν πρόκειται για το όφελος του θεραπευόμενου. Αλλά χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Για παράδειγμα, αν κάποιος πει στον θεραπευτή 'έπαιρνα χάλια βαθμούς στο σχολείο', δεν είναι και πολύ βοηθητικό να πει ο θεραπευτής 'α εγώ έπαιρνα πάντα άριστα'... :P

Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ αρνητικό στην εξέλιξη της θεραπευτικής σχέσης το να γνωρίζει ο θεραπευόμενος κάποια στοιχειώδη για την ζωή του θεραπευτή του. Όπως πολύ σωστά ανέφερε και ο/η Σουέλ, το να σου πει ο θεραπευτής σου π.χ. μένω στην Καλλιθέα και είμαι δέκα χρόνια παντρεμένος με δυο παιδιά δε νομίζω να βλάπτει τη διαδικασία. Καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι το άτομο που ζητά τη συνδρομή ενός ειδικού αφενός είναι σε κάποια φάση της ζωής του που πιθανόν να νιώθει αδύναμο και μπερδεμένο, και αφετέρου η όλη θεραπευτική διαδικασία στην αρχή ίσως του γεννά επιπλέον συναισθήματα ανασφάλειας. Με άλλα λόγια, βρίσκεται σε έναν καναπέ και οφείλει σταδιακά να μοιραστεί με έναν άγνωστο τις πιο μύχιες σκέψεις του, τραυματικά περιστατικά της ζωής του που δεν έχει εξομολογηθεί σε άλλον άνθρωπο και τόσα άλλα.... Αν δεν δημιουργηθεί μια πιο οικεία σχέση πως θα μπορέσει να αφεθεί ολοκληρωτικά στην θεραπευτική διαδικασία;