Αλλη μια φορα χωρις τον ερωτα της ζωης μου

Καλησπερα σε ολα τα μελη!Ειναι η πρωτη φορα που γραφω σε καποιο φορουμ οποτε συγχωρηστε με για τυχον λαθη αλλα πραγματικα εχω τρομερο αγχος κ δεν ξερω γιατι...Μετα απο ενα ασχημο περιστατικο που μου συνεβη ανακαλυψα το φορουμ αυτο και διαβαζω τα θεματα σας πολυ καιρο δινοντας μου πολλες φορες δυναμη.
Παντα στην ζωη μου ημουν πολυ ευαισθητη και παντα βαζω τους αλλους πανω απο μενα,ισως και για αυτο στο τελος να μενω χωρις τιποτα,ισως γι αυτο να περιμενω πολλα απο τους αλλους γιατι ποτε δεν σκεφτηκα εμενα.Μετα απο 8 χρονια γνωριμιας και 5,5 χρονια σχεσης ειμαι και παλι μονη μου...χωρις τον ανθρωπο που αγαπησα πιο πολυ στη ζωη μου,τον ανθρωπο που λατρευω,αυτον που παλι με πληγωσε και με απογοιτευσε...Ηταν η πρωτη μου σχεση και στο μυαλο μου παντα η παντοτινη,το αλλο μου μισο οπως παντα πιστευα...η μεγαλυτερη μου χαρα και ταυτοχρονα η μεγαλυτερη μου θλιψη.
Η σχεση μας απ την αρχη ηταν δυσκολη,με καποιους χωρισμους,με πισωγυρισματα.Παντα πιστευα πως η μοιρα μας ηθελε μαζι και παντα ξαναημασταν.Ηταν μια δυνατη σχεση,πιστευα πως δεν θα χωριζαμε τοσο ευκολα παλι,πως θα εκανε κατι...
Εχουμε να μιλησουμε 11 μερες.Τον τελευταιο καιρο,οπως γενικοτερα στην σχεση μας,εκανα πολυ υπομονη..Περνουσαν και 2 μερες και μπορει να μην μιλουσαμε και την επομενη σαν να μην τρεχει τιποτα.Ξερω οτι θα σκεφτειτε για αλλη ομως ειναι κατι που για μενα αλλα και για οσους τον ξερουν δεν το πιστευουν.Δεν αποκλειω φυσικα τιποτα στην ζωη μου ομως αλλα σημαδια δεν ειχα.Του μιλησα λοιπον μετα απο εναν ψιλοτσακωμο μας ο οποιος εξελιχθηκε σε κατι πιο σοβαρο, αφου εδω και πολυ καιρο οταν συμβαινει κατι ποτε δεν θελει να το συζητησει ,και του ειπα οτι δεν ειμαι ευτυχισμενη,οτι εχω αναγκη οταν δεν ειμαι καλα να ειναι διπλα μου.Υστερα απο ερωτηση δικη μου μου ειπε οτι δεν θα αλλαξει.οτι εχει αλλαξει πολλα και δεν μπορει και επειδη ειχα θιξει το θεμα του χωρισμου οτι αυτο πρεπει να το σκεφτω μονη μου.Μου λεει να το κλεισουμε και να μιλησουμε αυριο.Περνανε 2 μερες χωρις να κανει τιποτα κανεις και την επομενη με παιρνει σαν να μην συμβαινει τιποτα και μου ζηταει το ps3 που το ειχε αφησει σπιτι μου και ποτε θα φυγουν οι γονεις μου γιατι τα σ/κ κοιμαται σπιτι μου.Του λεω και μου απανταει οτι σημερα δεν νομιζει να προλαβει και να του κανω αναπ. για να ξερει και να ερθει αυριο.Του λεω δεν ξερω και μετα οχι γιατι ειχα σπαστει με τη συμπεριφορα του πολυ και μου λεει απλα οκ καλα κ το κλεινουμε.Απο τοτε τον πηρα μετα απο 2 μερες να του πω χρονια πολλα και δεν το σηκωσε.
Ειχε υποστει φθορα η σχεση μας και το ξερω σας μιλαω πολυ γενικα γιατι οπως ξερετε σε μια τοσο μεγαλη σχεση ειναι λογικο να εχουμε περασει πολλα.Απλα δεν πιστευα πως παλι θα καταληγαμε ετσι.Συγνωμη αν σας κουρασα αλλα ειχα αναγκη να τα μοιραστω με ατομα π ναι μεν δεν ξερω αλλα με ατομα π ισως νοιαστουν πιο πολυ απο ατομα π καποτε στηριξα αλλα π τελικα κοιταξαν κ αυτοι την παρτη τους..Βλεπετε εχω απογοιτευτει με πολλους ανθρωπους και πολλα πραγματα στην ζωη μου.
Συγνωμη και παλι αν σας κουρασα.

Ποσο χρονων εισαι destiny???

καλησπερα karol,ειμαι 23

Destiny διανύετε την..τελευταία στροφή.. πριν από μία τελική απόφαση (θετική ή αρνητική). Έτσι νιώθω. Το έχω περάσει. Οι ερωτήσεις που πρέπει να κάνεις στον εαυτό σου είναι συγκεκριμένες. Δεν χωράνε τακτικισμοί και εγωϊσμοί. Μην μασάς. Ο άντρας είναι περίεργο ον. Μπορεί να μην είναι γυναίκα αλλά όταν τον πιάσουν τα προβλήματα θέλει πολύ πείσμα και υπομονή ταυτόχρονα. Ίσως αύριο σε διαβάσω καλύτερα και σου πιο χρήσιμα πράγματα, τώρα με πετυχαίνεις μερακλωμένο..με φραπέ..!! Smile!!

Nestwr καταλαβαινω τι μου λες και το εχω ξαναπερασει.Απ την δικια μου πλευρα δεν υπηρχε ποτε εγωισμος,ουτε τακτικη, ισως γι αυτο φτασαμε ως εδω.Παντα παρακαλουσα,παντα εκλαιγα για λαθη δικα του.Ειχα δειξει και ειχα δωσει τα παντα και για αλλη μια φορα στην ουσια γινεται το ιδιο.Παλι εφυγε χωρις να εχω φταιξει καπου.Ειπα μια λεξη και μετα τιποτα.Γενικα παντως ειναι περιεργος ανθρωπος,πολυ εγωιστης.Απλα αυτη την περιοδο που ολα μου πανε χαλια,εχοντας κ αλλα προβληματα εχασα το μονο πραγμα που ειχα σαν στηριγμα.

Quote:

---

Originally Posted by destiny

Καλησπερα σε ολα τα μελη!Ειναι η πρωτη φορα που γραφω σε καποιο φορουμ οποτε συγχωρηστε με για τυχον λαθη αλλα πραγματικα εχω τρομερο αγχος κ δεν ξερω γιατι...Μετα απο ενα ασχημο περιστατικο που μου συνεβη ανακαλυψα το φορουμ αυτο και διαβαζω τα θεματα σας πολυ καιρο δινοντας μου πολλες φορες δυναμη.
Παντα στην ζωη μου ημουν πολυ ευαισθητη και παντα βαζω τους αλλους πανω απο μενα,ισως και για αυτο στο τελος να μενω χωρις τιποτα,ισως γι αυτο να περιμενω πολλα απο τους αλλους γιατι ποτε δεν σκεφτηκα εμενα.Μετα απο 8 χρονια γνωριμιας και 5,5 χρονια σχεσης ειμαι και παλι μονη μου...χωρις τον ανθρωπο που αγαπησα πιο πολυ στη ζωη μου,τον ανθρωπο που λατρευω,αυτον που παλι με πληγωσε και με απογοιτευσε...Ηταν η πρωτη μου σχεση και στο μυαλο μου παντα η παντοτινη,το αλλο μου μισο οπως παντα πιστευα...η μεγαλυτερη μου χαρα και ταυτοχρονα η μεγαλυτερη μου θλιψη...

---

destiny γειά σου,
όταν μένουμε μόνοι μας με μας, τότε είναι που χρειάζεται να κάνουμε και ενδοσκόπηση, για να δούμε δηλ. που κι εμείς
έχουμε φταίξει. Δεν είν' απαραίτητο να έχουμε κάνει κάτι συγκεκριμένα, εξ ίσου σοβαρό είναι και το να μην κάνουμε
όμως κι αυτά που χρειάζεται η σχέση μας, εννοείται από άγνοια. Το γεγονός, ότι πάντα έβαζες τους άλλους πάνω από
σένα οφείλεται στις ανασφάλειές σου, όπως επίσης και το ότι περίμενες και πολλά απ' τους άλλους. Αν παρατηρήσεις αυτήν
σου την πρόταση θα δεις πόση αντίφαση υπάρχει! Συνήθως, απ' τους άλλους περιμένουμε μόνο αυτά που μπορούν να δώσουν..

εμένα μου φαίνεται λίγο τοξική αυτή η σχέση. Και επειδή έχω περάσει ακριβώς (ή τουλάχιστον περίπου) τα ίδια, θα σου πω κάτι που εμένα με βοήθησε: Σου αρέσει ο εαυτός σου έτσι; Τι πράγματα θα σε κάνανε να αισθάνεσαι πλήρης; Μπορεί να τον λατρεύεις τον άλλον και τώρα να αισθάνεσαι ότι τον έχεις ανάγκη έστω και σαν στήριγμα, αλλά μπορεί στην τελικά να σε κάνει συναισθηματικά εξαρτημένη. Δεν ξέρω φυσικά απλά πιστεύω ότι θα αισθανθείς τεράστια δύναμη και ότι πατάς στα πόδια σου άμα αντιμετωπίσεις πράγματα που είτε σε στεναχωρούν είτε σε αγχώνουν μόνη σου.
Και επίσης θεωρώ ότι ο άλλος δεν είναι και πολύ εντάξει απέναντι σου.

Πρωτα απ ολα σας ευχαριστω για τις απαντησεις σας!Εχω μιλησει πολυ γενικα για καποια πραγματα παρολα αυτα συμφωνω πολυ μαζι σου marylia.Προκειται οντως για μια πολυ δυσκολη σχεση και μεσα σε αυτη την σχεση εχει δοκιμαστει πολλες φορες ο εαυτος μου.Απλα εκανα για αλλη μια φορα υπομονη,ολα τα χατηρια στον αλλον(επειδη το ηθελα και το ενιωθα παντα),τα τελευταια 2 χρονια ειχε χαθει η επικοινωνια.Οποτε γινοταν κατι δεν ηθελε να το συζητησει,ετσι σχεδον παντα εκανα μονολογο.Φυσικα δεν λεω οτι εγω ημουν τελεια.Ειχα φανει στα ματια του πολυ αδυναμη,οντως συναισθηματικα εξαρτημενη απ αυτον αλλα χωρις να το θελω οσο και να ξερα πως δεν πρεπει να κανω κατι αλλα να τον αφησω να φυγει δεν μπορουσα.Δεν αντεχα στην σκεψη οτι δεν θα τον ξαναδω,δεν θα του ξαναμιλησω.Τον αγαπαω πολυ βαθια..δεν ειναι οτι μου λειπει μονο ερωτικα,μου λειπει πανω απ ολα σαν ανθρωπος.

Κοίτα όταν μιλάμε για 5,5 χρόνια προφανώς και με τον άλλον θα σας ενώνουν πολλά και είναι λογικό και φυσιολογικό. Και αλίμονο άμα δεν συνέβαινε και δεν σου έλειπε ο άλλος όχι απαραίτητα ερωτικά αλλά και φιλικά. Εγώ δεν σου λέω ούτε να τα ακυρώσεις όλα αλλά ούτε και να τα μεγαλοποιείς. Ήμουνα και εγώ με ένα παιδί 6 χρόνια κοντά και ήμασταν στη φάση που τσακώνεσαι όλη μέρα με τον άλλον και αυτός μου έλεγε οτι έλα μωρέ όλα τέλεια πάνε. Χωρίσαμε και ήταν δύσκολα πολύ (και είναι δεν έχει περάσει πολύς καιρός), αλλά μια απόφαση την βλέπεις τι αντίκτυπο έχει σε σένα. Μπορεί τώρα να αισθάνεσαι μοναξιά και απογοήτευση και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο, αλλά διαφορετικά θα αποφεύγεις μια κατάσταση που θα έρθει κάποια στιγμή και θα αισθάνεσαι αδύναμη, ευάλωτη κ.τ.λ. Οι αληθινές σχέσεις σε μαθαίνουν να στέκεσαι στα πόδια σου και όχι να τραβάς τα πόδια του άλλου!!!

Εχεις δικιο marylia.Ευχομαι και ελπιζω να πανε ολα καλα στη ζωη σου γιατι καταλαβαινω πως και για σενα θα ηταν δυσκολο.Καταλαβαινω πως ο αλλος ισως να κουραστηκε αν και μου ειναι δυσκολο να το δεχτω.Δεν ηταν δικη μου αποφαση και δυστυχως δεν μπορω να κανω τπτ αν και πολλες φορες θα το ηθελα.Ξερω ομως οτι δεν θα θελει να με ακουσει αλλιως θα ειχε κανει κατι,οπως πολλες φορες οταν χωριζαμε.Προσπαθω να βρω την δυναμη αν και η ζωη μου ειναι τοσο αδεια.Απλα ειχα την ελπιδα πως παρα την συμπεριφορα του τον τελευταιο καιρο δεν θα με αφηνε τοσο απλα,χωρις εστω μια προσπαθεια.Δεν με ενοιαξε ποτε το να κανει καποιος λαθος,ανθρωποι ειμαστε και ολοι κανουμε.Σημασια για μενα εχει εστω απλα να προσπαθησεις να διορθωσεις τα λαθη σου..Αν δεν μπορεσεις ειναι οκ,αρκει να προσπαθησεις..

Σε ευχαριστώ πολύ κούκλα μου. Και εγώ στο εύχομαι αν και είμαι σίγουρη γιατί πάντα μετά την μπόρα έρχεται το ηλιοβασίλεμα. Πάντως χωρίς να ξέρω τον τύπο, πιστεύω ότι και γι'αυτόν θα ήταν δύσκολο. Σημασία δεν έχει ποιος το λέει στον άλλον αλλά ότι η σχέση αυτή σίγουρα είχε προβλήματα (όπως και φαίνεται από αυτά που λες και το πόσο σε έχει επηρεάσει.) Εγώ βλέπω 2 λύσεις: Η μία είναι να τον ξαναπλησιάσεις ακόμα και αν σε απομακρύνει για να έχεις εξαντλήσει τα περιθώρια και να μην σκέφτεσαι μήπως θα έπρεπε να έχω κάνει....! ξέρεις τώρα! Και η άλλη είναι να απομακρυνθείς, να πάρεις το χρόνο σου, να συνέλθεις και μετά όλα θα έρθουν μόνα τους να είσαι σίγουρη. Αλλά χωρίς απωθημένα!

Συμφωνω μαζι σου marylia μου!Αφησα και αλλα πραγματα να με επηρεασουν και εκανα την κινηση(οχι οπως παλια με παρακαλια και εκατο τηλεφωνα),δεν το σηκωσε μαλλον γιατι θα φοβοταν οτι θα το εκανα δυσκολο.Εστειλα ενα μηνυμα λεγοντας αυτα που ενιωθα ομως δειχνοντας οτι σεβομαι την επιλογη του.Δεν μπορω δυστυχως να κανω κατι αλλο.Λυπαμαι που δεν ειναι πια στη ζωη μου και νιωθω τρομερα ασχημα.Ελπιζω οσο δυσκολο και να μου φαινεται τωρα να μπορεσω να το ξεπερασω...Δυστυχως εχω δει τον εαυτο μου και αλλες φορες να γινεται χαλια,εχω σιγουρα περασει μια μικρη εστω καταθλιψη οταν ειχαμε χωρισει ξανα 3 μηνες,περνοντας ολα σχεδον τα σταδια και παντα φοβομουν τι στιγμη που θα το ξαναπερνουσα.Γενικοτερα υπαρχουν και αλλα προβληματα και μερικες φορες παγωνω και δεν ξερω πως να τα αντιμετωπισω.Ελπιζω να βρω την δυναμη να ξεπερασω ολη την απογοιτευση που νιωθω.Τουλαχιστον ειναι ενα βημα αφου εδω και πολυ καιρο ενιωθα πως δεν μπορουσα να παλεψω για τιποτα και οτι δεν εχω μεσα μου αλλη δυναμη αφου ψυχολογικα πηγαινα απ το κακο στο χειροτερο.