ΦΟΒΙΕΣ ΚΑΙ ENTACT

καλησπέρα παιδια,

τον τελευταίο καιρό δεν είμαι καθόλου καλά. Έχω πολλές φοβίες. Φοβάμαι το σκοτάδι, φοβάμαι τους σεισμούς, φοβάμαι μην με ληστέψουν στο δρόμο και γενικότερα επηρεάζομαι πολυ εύκολα απο οτιδήποτε κακό κι αν ακούσω. Γενικά είμαι αγχώδες και φοβιτσιάρικο άτομο και έφτασα στα όρια μου όταν είδα τον φίλο μου να παθαίνει κρίση επιληψίας καθώς κοιμόταν. Από τότε άλλαξε η ζωή μου ολόκληρη, στο σύνολο των φοβιών μου προστέθηκε ακόμα μια αλλα και οι άλλες όσο τις ανεχόμουν απο τοτε έγιναν αφόρητες. Δεν άντεχα και πήγα σε νευρολόγο. Μου έδωσε entact των 10 για 2 μήνες έπειτα ξαναπήγα και μου αύξησε την δώση σε 20mg ημερησίως από τον Νοέμβριο του 2011 που ξεκίνησα την θεραπεία μέχρι τώρα δεν είδα αποτέλεσμα. Μάλλον για να είμαι ειλικρινής το μόνο που έχω καταφέρει να καταπολεμήσω είναι το άγχος μου. Οι κακές σκέψεις και οι φόβοι παραμένουν.
Δεν ξέρω τι να κάνω....
Σκέφτομαι να πάω τέλος του μήνα στη γιατρό να της πω να μου αλλάξει θεραπεία ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.....

Quote:

---

Originally Posted by bluesea

καλησπέρα παιδια,

τον τελευταίο καιρό δεν είμαι καθόλου καλά. Έχω πολλές φοβίες. Φοβάμαι το σκοτάδι, φοβάμαι τους σεισμούς, φοβάμαι μην με ληστέψουν στο δρόμο και γενικότερα επηρεάζομαι πολυ εύκολα απο οτιδήποτε κακό κι αν ακούσω. Γενικά είμαι αγχώδες και φοβιτσιάρικο άτομο και έφτασα στα όρια μου όταν είδα τον φίλο μου να παθαίνει κρίση επιληψίας καθώς κοιμόταν. Από τότε άλλαξε η ζωή μου ολόκληρη, στο σύνολο των φοβιών μου προστέθηκε ακόμα μια αλλα και οι άλλες όσο τις ανεχόμουν απο τοτε έγιναν αφόρητες. Δεν άντεχα και πήγα σε νευρολόγο. Μου έδωσε entact των 10 για 2 μήνες έπειτα ξαναπήγα και μου αύξησε την δώση σε 20mg ημερησίως από τον Νοέμβριο του 2011 που ξεκίνησα την θεραπεία μέχρι τώρα δεν είδα αποτέλεσμα. Μάλλον για να είμαι ειλικρινής το μόνο που έχω καταφέρει να καταπολεμήσω είναι το άγχος μου. Οι κακές σκέψεις και οι φόβοι παραμένουν.
Δεν ξέρω τι να κάνω....
Σκέφτομαι να πάω τέλος του μήνα στη γιατρό να της πω να μου αλλάξει θεραπεία ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.....

---

Ποιο τέλος του μηνα;ΑΥΡΙΟ πήγαινε :).

Πολλά πράγματα δεν τα ξεπερνάς με τη φαρμακευτική αγωγή μόνο.Συνήθως χρειάζεται και ψυχοθεραπεία παράλληλα.Προσωπικά, ξέρω ανθρωπους που τα κατάφεραν χωρίς συστηματική ψυχοθεραπεία, με μια καλή φαρμακευτική αγωγή για καποιους μήνες και καλό ψυχίατρο, άλλοι πήραν ώθηση απο τα φάρμακα, στάθηκαν στα πόδια τους και το πάλεψαν μόνοι τους.Όταν όμως δεν συμβαινει τιποτα απο απο αυτά, καλό είναι να αναζητήσουμε κάτι παραπάνω...
Όσο για τα φάρμακα, εντάξει, το ξέρουμε ότι αργουν να επιδράσουν, θελει τουλαχιστον κανα 20μερο, αλλά απο το Νοέβριο είναι αρκετός καιρος.Απο προσωπική εμπειρια θα πω πώς όταν ένα φάρμακο δεν μου ταίριαξε, απλά μου το άλλαξε ο γιατρός...Και μάλιστα με μάλωσε που για 3 μηνες δεν έλεγα κάτι, γιατι πιστευα ότι ειναι π.χ. παρενεργειες.Δεν ταιριάζουν όλα σε όλους.Βέβαια,δεν είναι λίγες οι περιπτωσεις που ο γιατρος θα επιμεινει σε συγκεκριμενο φαρμακο, για δικους του λογους...
Καλή σχέση με το γιατρό σου ειναι το Α και το Ω.Να του μιλάς, να τον ρωτας για ο,τιδηποτε, αυτη ειναι η δουλεια του.

Αα, επίσης να προσπαθουμε κι εμεις λιγάκι;Χωρίς προσωπικη προσπαθεια, τίποτα δεν θα σε βοηθησει :)

Γειά σου bluesea.Και εγώ το έχω πάθει αυτό. Όταν άκουσα για τον σεισμό που έγινε στην Ιαπωνία με είχε πιάσει φρίκη και φόβος. Έπαθε ενα παιδί στο σχολείο μου επιληψία και απο τότε άρχισα να φοβάμαι για αρκετό καιρό και εγώ η ίδια.Για το σκοτάδι έχω πάρει ενα λαμπάκι και το έχω στο δωμάτιο μου ώστε να έχω φώς.Για τα υπόλοιπα ο καλύτερος γιατρός για εμένα ήταν ο χρόνος.
Σκέφτομαι πως αν ήταν να γίνει σεισμός θα μας είχαν πει οι σεισμολόγοι. Επίσης σκέφτομαι πως η επιληψία μάλλον είναι εκ γεννετής(έτσι άκουσα δηλαδή). Για ενα διάστημα έψαχνα αρκετά το θέμα γιατί με ενοχλούσε και εμένα μέχρι που σταμάτησα να το σκέφτομαι.

Σου είπα απλά πως βλέπω εγω τα πράγματα.Έχω έρθει αρκετές φορές σε αυτήν την θέση να φοβάμαι πάρα πολύ και να τρέμω.
Βάλε θετικές σκέψεις στο μυαλό σου και να μιλάς συνέχεια με τον γιατρό σου και ξέρεις πως αυτός είναι πάντα δίπλα σου.

καλησπέρα και πάλι παιδιά!
τελικά πήγα στη γιατρό μου και μου άλλαξε τη θεραπεία απο entact σε effexor.... αντε να δούμε γιατί χθες έγιναν πάλι σεισμοί και πανικοβλήθηκα πολύ
έκανα και εξετάσεις και μου είπε ότι ήταν εξαιρετικές...
τι γνώμη έχετε γι αυτό το φάρμακο? μου είπε ότι είναι πιο δυνατό αλλα θα πρέπει πάλι να περιμένω και θα δω αποτελέσματα το Πάσχα :-(

Δπκίμασες ψυχοθεραπεία σε ψυχολόγο πέρα από τα φάρμακα?
Γενικά πως το αντιμετωπίζεις πέρα από τα φάρμακα?
Τους φόβους είτε τους κατανοούμε ως κατι παράλογο, φανταστικό ή υπερβολή και έτσι μαθαίνουμε να μην τους λαμβάνουμε υπόψη όταν ερχονται στη σκέψη μας ή να τους αποβάλλουμε απο αυτη είτε κοιτάμε κατάμματα αυτα που μας φοβίζουν, κάνοντας αυτα που υποτίθεται μας φοβίζουν ωστε με την εξοικείωση να καταλάβουμε το παράλογο/υπερβολή του φόβου και να τον ξεπεράσουμε . Το συμπερασμα μου, χρειαζεται και η δικη σου προσπαθεια.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δπκίμασες ψυχοθεραπεία σε ψυχολόγο πέρα από τα φάρμακα?
Γενικά πως το αντιμετωπίζεις πέρα από τα φάρμακα?
Τους φόβους είτε τους κατανοούμε ως κατι παράλογο, φανταστικό ή υπερβολή και έτσι μαθαίνουμε να μην τους λαμβάνουμε υπόψη όταν ερχονται στη σκέψη μας ή να τους αποβάλλουμε απο αυτη είτε κοιτάμε κατάμματα αυτα που μας φοβίζουν, κάνοντας αυτα που υποτίθεται μας φοβίζουν ωστε με την εξοικείωση να καταλάβουμε το παράλογο/υπερβολή του φόβου και να τον ξεπεράσουμε . Το συμπερασμα μου, χρειαζεται και η δικη σου προσπαθεια.

---

η αληθεια ειναι οτι θα ήθελα να κάνω ψυχοθεραπεία αλλα λόγω οικονομικής στενότητας και περιορισμενου ελευθερου χρονου δεν έχω κάνει.
Η πλακα είναι ότι έχω μελετήσει τόσο καλά τους φόβους μου, ξέρω από που προέρχονται , ξέρω ότι αυτά που φοβάμαι είναι ασήμαντα και πως υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα στο κόσμο, ξέρω πως αν συμβούν αυτα που φοβάμαι δεν θα πάθω κατι κακό. Το θέμα όμως είναι ότι όλα αυτά όταν τα σκέφτομαι με το φως της ημέρας που είμαι ψύχραιμη και ήρεμη τα θεωρώ βλακείες αλλά όταν σκοτεινιάζει και μου ρχονται στο μυαλό όλα αυτά που φοβάμαι δεν μπορώ πλέον να σκεφτώ λογικά, δεν μπορώ να το αντιμετωπίσω αν έρθω σε επαφή με κάποιον απ τους φόβους μου πχ την επιληψία. Ξέρω τι πρέπει να κάνω εκείνη τη στιγμή, αλλα όταν έρχομαι αντιμέτωπη με τετοια σκηνη πανικοβάλλομαι, χανω την ψυχραιμία μου , νομίζω ότι θα πάθω ανακοπή. Νομίζω ότι έχω προσπαθήσει αρκετά να το αντιμετωπίσω μόνη μου πριν πάω σε νευρολόγο, αλλά με το πέρας του χρόνου η κατάσταση μου χειροτέρευε, έφτασα στα όρια μου πριν αποφασίσω να ξεκινήσω τη θεραπεία και μάλιστα κρυφά απ τους δικούς μου. Μη νομίζεις ότι μου είναι και ό,τι καλύτερο να παίρνω χάπια σε τέτοια ηλικία.... αλλά δεν είχα άλλη επιλογή.

Πόσων χρονων είσαι? Πάντως βρίσκω πολύ σημαντικό το ότι συνηδητοποίησες το παράλογο του φόβου σου. Αυτο ειναι το πρωτο βημα στην προσπάθεια να νικήσει κανεις τους φοβους του, αλλά θελει χρόνο. Τωρα για επιληψια δεν ξερω να σου πω γιατι δεν ειμαι ειδικός. Η θεραπεία που ζητας είναι να παρεις φαρμακα ή να δεις καποιο ψυχολογο? σε καταλαβαινω ως προς το οικονομικό, όμως μια μεθοδος για να παρεις γνωμες από καποιους που ξερουν κατι παραπανω από εσενα γιατι έχουν ζησει καταστάσεις ειναι το φορουμ, το να ανοιγεις θεματα εδω, όλο και κατι θα παιρνεις που θα σε βοηθα. Για το ότι σου ερχονται εντονα οι φοβοι στη σκέψη το βράδυ, δε θα βοηθούσε να δοκιμάζεις στην πράξη τους φοβους σου κατα τη διάρκεια της ημέρας? έτσι ώστε αφου έχεις ήδη κατανοήσει το φανταστικό τους δοκιμάζοντας τους τωρα επιβαιβεώνεις το παραλογο και φανταστικό τους και έτσι σταδιακα μειωνεται η ενταση τους ή παυουν να ειναι φόβοι. ετσι τα βραδυα θα εχεις λιγοτερους φοβους να σκεφτεις. Όπως σου ξαναπα τους φοβους αναλογα με το ειδος του ειτε τους εκλογικευουμε στη σκεψη μας οποτε βλεπουμε το ασημαντο και το παραλογο τους ειτε τους βλεπουμε καταματα δοκιμαζοντας στην πραξη αυτο που υποτιθεται μας φοβίζει. πχ αφού δεν εχω κανενα προβλημα υγειας πόσο πιθανο και λογικο είναι να πάθω επιληψία, μηδαμηνες πιθανότητες αρα ειναι παραλογο να σκέφτομαι κατι τετοιο και να χανω τον καιρο μου με τετοιες σκεψεις. Επίσης με τους φοβους μάθε να τους διωχνεις απ τη σκεψη σου ή να μειωνεις την ενταση τους ή καλλιεργωντας μεσα σου θετικη σκέψη καθως και με το να φευγεις από το χωρο όπου εισαι και να κανεις κατι πχ χόμπι ή να πας σε μια παρεα.

σε ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σου. ειμαι 25. εχω πάει ήδη σε νευρολογο και εχω ξεκινησει θεραπεια απλά θα προτιμούσα να το συνδύαζα και με ψυχοθεραπεία, πραγμα που δεν μπορω να κανω τη δεδομενη στιγμη. Πράγματι, από αυτά που έχω διαβάσει στο forum θεωρώ ότι υπάρχουν και φόβοι πολυ χειρότεροι απ τους δικούς μου. Τώρα το θέμα της επιληψίας επειδή το έχω ψάξει και είμαι καλά πληροφορημένη ξέρω τι πρέπει να κάνω αλλά δεν μπορώ να αντέξω το θέαμα, είναι πολύ τρομερό . Πιστεύω ότι αν δω κάποιον στο δρόμο ή οπουδήποτε να παθαίνει κρίση θα είμαι ψύχραιμη όταν όμως βλέπεις τον άνθρωπό σου να παθαίνει κρίση δεν ξέρω πως να τον βοηθήσω δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι αυτό και το χειρότερο είναι ότι το θέαμα είναι τόσο σκληρό που δεν μπορώ ούτε να τον αντικρίσω. Βέβαια με τον καιρό πιστεύω θα το συνηθίσω γιατί όσο περνάει ο χρόνος και ξεθωριάζει μια άσχημη εικόνα απ το μυαλό μου γίνεται παρελθόν. Τώρα το θέμα του σεισμού που φοβάμαι όσες φορές και να το σκεφτώ είτε είναι μέρα είτε νύχτα πραγματικά δεν μπορώ να το ξεπεράσω με έχει στιγματίσει πολύ βαθιά και με ταράζει κάθε φορά που συμβαίνει. Δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να το ξεπεράσω ή τουλάχιστον να μην ταράζομαι τόσο πολύ στους ασήμαντους μικροσεισμούς.

Καλησπέρα. Να σε ρωτήσω κάτι? αυτές οι φοβίες πως και πότε ξεκίνησαν? Το έχεις συνειδητοποιήσει? τις έχεις συνδυάσει με κάτι που σου συνέβει?

Quote:

---

Originally Posted by ΣΤΡΟΥΜΦΙΤΑ

Καλησπέρα. Να σε ρωτήσω κάτι? αυτές οι φοβίες πως και πότε ξεκίνησαν? Το έχεις συνειδητοποιήσει? τις έχεις συνδυάσει με κάτι που σου συνέβει?

---

γενικοτερα η μονη φοβια που ειχα ποτε ηταν αυτη του σεισμου επειδη εζησα το σεισμο του '99 , τότε ήμουν 13 ετών και νομίζω που προκάλεσε ψυχικό τραύμα , σχετικά με τις υπόλοιπες φοβίες ξέσπασαν σε περίοδο έντονης πίεσης (από την δουλεια) και από το γεγονός ότι είδα τον φίλο μου να παθαίνει κρίση επιληψίας εν ώρα ύπνου. Από τότε νιώθω έναν φόβο για το οτιδήποτε και κάνω αρνητικές σκέψεις. Γνωρίζω και κατανοώ από που προέρχονται όλοι αυτοί οι φόβοι , προσπαθώ να τους καταπολεμήσω και με χάπια αλλά και μόνη μου.... προς τον παρόν την παλεύω....