ΑΧ

Γεια σας παιδια....Τι μια κανω αισιοδοξες σκεψεις,τι μια κανω αρνητικες...καθε μερα ξυπναω και κοιμαμαι με την ελπιδα να χαμογελαω....τελικα το μυαλο γινεται να παιζει τοσα παιχνιδια?σκεφτομαι πως θα ειναι η ζωη μου τους επομενους μηνες,χρονια.παντως θελω να περασουν γρηγορα.ειναι πολυ κουραστικο αυτο το βασανιστικο ψυχολογικο μαρτυριο.βλεπω ανθρωπους που γελανε και πραγματικα τους χαιρομαι.μπορει να εχω αγορι το οποιο με στηριζει πολυ,οι γονεις μου εχουν αλλαξει την συμπεριφορα τους προς εμενα (προς το καλο)αλλα νιωθω τοσο μονη....

Μέχρι ένα σημείο σε καταλαβαίνω απόλυτα.Και η δική μου ψυχολογία είναι κορώνα-γράμματα. τη μια μέρα γελάω χωρίς λόγο λες και είμαι χαζό και την επόμενη έχω κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα... Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό,αλλά δε με ενοχλεί ιδιαίτερα(τουλάχιστον τις μέρες που γελάω σαν χαζό :p).. Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι γιατί νιώθεις μόνη? Δεν έχεις φίλους-παρέες??

Quote:

---

Originally Posted by χαμογελακη

Γεια σας παιδια....Τι μια κανω αισιοδοξες σκεψεις,τι μια κανω αρνητικες...καθε μερα ξυπναω και κοιμαμαι με την ελπιδα να χαμογελαω....τελικα το μυαλο γινεται να παιζει τοσα παιχνιδια?σκεφτομαι πως θα ειναι η ζωη μου τους επομενους μηνες,χρονια.παντως θελω να περασουν γρηγορα.ειναι πολυ κουραστικο αυτο το βασανιστικο ψυχολογικο μαρτυριο.βλεπω ανθρωπους που γελανε και πραγματικα τους χαιρομαι.μπορει να εχω αγορι το οποιο με στηριζει πολυ,οι γονεις μου εχουν αλλαξει την συμπεριφορα τους προς εμενα (προς το καλο)αλλα νιωθω τοσο μονη....

---

χαμογελάκι γειά σου,
ίσως μια εξήγηση είναι ότι μάλλον δεν κάνεις πράγματα στην καθημερινότητά σου, που σ' ευχαριστούν.
Άρχισε λοιπόν, να επιλέγεις δραστηριότητες ακόμα και μαζί με τον σύντροφό σου, που θα σ' ικανοποιούν.
Εσύ ξέρεις ποιά είναι τα θέλω σου κι οι πραγματικές σου ανάγκες. Επίσης κι ο εθελοντισμός ειδικά αυτή την περίοδο,
φέρνει τους ανθρώπους κοντά κι έτσι και το αίσθημα της μοναξιάς ξεπερνιέται!