νοιωθω φοβερη πιεση!

γεια σας!ειμαι νεο μελος,και ομολογω πως χαιρομαι που βρηκα ενα forum που με κανει να νοιωθω ανετα!ειμαι η εβιτα και απο πολυ μικρη ηλικια ειχα προβληματα με τη καταθλιψη.πριν 6 μηνες περιπου τελειωσα με τις συνεδριες και τα φαρμακα και ειμαι καπως καλυτερα τωρα.το προβλημα μου ειναι οτι τους τελευταιους μηνες συζω με το αγορι μου και με πιεζει να γνωρισω τους γονεις του.θα σας φανει ισως υπερβολικο αλλα δε νοιωθω ετοιμη γιαυτο ακομα.ξερω οτι πρεπει να το κανω για χατηρι του,και οι γονεις του σιγουρα εχουν δικαιωμα να ξερουν με ποια συζει ο γιος τους.το αγορι μου εχει γνωρισει τους δικους μου γιατι δεν ειχε προβλημα.αλλα πραγματικα με πιεζει μηνες τωρα και συνεχεια το αναβαλω.νοιωθω πολυ αγχος γιατι δεν εχω ακουσει τα καλυτερα για τη μητερα του.δε ξερω γιατι νοιωθω ετσι,το μονο που ξερω ειναι οτι δε θελω να το κανω και το αγορι μου δε με καταλαβενει παρολο που ξερει οτι πριν λιγους μηνες ξεμπλεξα με τη καταθλιψη.εσεις τι θα κανατε στη θεση μου?να μιλισω με τη ψυχολογο μου?επισης να πω οτι τους τελευταιους μηνες αποφευγω να βγενω απο το σπιτι και να μιλαω με κοσμο.οχι επειδη φοβαμαι.συγνωμη που σας κουρασα :(

Γεια σου evitaki, νομίζω ότι το καλύτερο είναι να μιλήσεις με την ψυχολόγο (ή ψυχίατρος?) σε πρώτη φάση είναι πιο ειδική από οποιονδήποτε να σου πει.
Αν και δεν είναι κάτι φοβερό να γνωρίσεις 2 ανθρώπους, εκτός αν το βλέπεις σαν Ιερά Εξέταση, μπορείς να ηρεμήσεις και να το σκεφτείς με την απλή λογική ότι δεν χρειάζεται να σε επηρεάσει κάπως.
Πήγαινε απλά όντας ο εαυτός σου, φυσικά μόνο όταν νιώσεις έτοιμη. Το αγόρι σου γιατί είναι τόσο πιεστικό έχεις καταλάβει;
Εξήγησε του ότι με την πίεση δεν θα βγει καλό αποτέλεσμα σε αυτή την συνάντηση αλλά και κυρίως να σεβαστεί αυτή την επιθυμία σου όπως θα πρέπει να τα σέβεται γενικότερα όσα πραγματικά σου είναι δύσκολα, όπως και εσύ για εκείνον, εφόσον αποφασίσετε να έχετε μια κοινή ζωή από εδώ και πέρα. Αυτός αν είναι καλύτερα ψυχολογικά σαφώς πρέπει να δείξει μια κατανόηση παραπάνω. Ο χρόνος πίεσης ανάμεσα στα ζευγάρια είναι άχρηστος για τέτοια θέματα, δεν βλέπω κανένα λόγο βιασύνης για ανουσιότητες-τυπικότητες. Η υπομονή οφείλει να είναι η κυρίαρχη αρετή σε φυσιολογικά πλαίσια.

το εχουμε συζητηση και παντα καταληγι σε τσακωμο.μου λεει οτι δε μπορουμε να το αναβαλουμε αλλο γιατι στο τελος θα παρεξηγηθουν.νομιζω πως αρχιζω να γινομαι αντικοινωνικη :(

Αν πιστεύεις ότι αυτό φταίει και δεν θες να τους γνωρίσεις, ξεκίνα να βλέπεις φιλικά και οικεία πρόσωπα για αρχή προσκαλώντας τα εσύ σε μια δραστηριότητα που νιώθεις άνετα σου αρέσει και σου έχει λείψει και σιγά σιγά όσο το κάνεις όλο και συχνότερα με τους δικούς σου ρυθμούς και όρους για αρχή θα βελτιωθείς πιστεύω σε θέματα κοινωνικότητας!

Πήγαινε και ότι γίνει ας γίνει , αν όμως εχεις φόβο , ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει νομίζω .

νομίζω ότι έχεις θέματα με σένα... πρέπει να τ δουλέψεις λίγο.. δεν γίνεται να πηγαίνεις σε ψυχολόγο επειδή φοβάσαι να δεις την πεθερά σου!!! έλεος.. τι άνθρωποι γράφουν αυτά τ πράγματα?? ξεκίνα λίγο να χαλαρώσεις με τον εαυτό σου.. ο ψυχολόγος το μόνο που θα κάνει, πέρα από το να σου πάρει λεφτά, είναι να σκαλίζει το παρελθόν και να σου δημιουργεί περισσότερα κόμπλεξ.. στην τελική πιες δύο ουισκάκια και πήγαινε να την δεις την πεθερά.

Sables90 κακώς την άρπαξες έτσι την κοπέλα, προσωπικά και για μένα δεν είναι μεγάλο θέμα να γνωρίσω (που τους έχω γνωρίσει ήδη) τους γονείς του αγοριού μου. Καταλαβαίνω τον φίλο σου, Εβίτα, αφού συζείτε σημαίνει ότι η σχέση σας δεν είναι επιφανειακή και είναι πολύ λογικό αυτό που σου ζητάει. Γι' αυτό, κάθισε και χαλάρωσε και όταν είστε στις αγάπες σας και είσαι ήρεμη, μπορείς να του πεις να τους καλέσετε στο σπίτι σας. Στο δικό σου περιβάλλον θα νιώθεις πολύ πιο άνετα και θα είστε όλοι ευχαριστημένοι. Καταλαβαίνω το άγχος σου και σίγουρα σε επηρεάζει το ότι δεν έχεις ακούσει τα καλύτερα για τη μητέρα του. Αλλά δοκίμασε το και να σκέφτεσαι ότι αν κάτι δεν σου αρέσει, ε δεν είναι απαραίτητο να τη βλέπεις και όλη την ώρα! Και στο κάτω κάτω όλα στο μυαλό μας είναι. Μια ώρα είναι και θα περάσει. Το σημαντικότερο είναι να είσαι καλά με το αγόρι σου, όλα τα άλλα δεν έχουν καμία σημασία.

εφοσον συζειτε τι φοβασαι?
κανε το ψυχικο και πανε γνωρισε την πεθερα..
τι κακο νομιζεις πως θα παθεις αν κανεις αλλο ενα βημα στη σχεση σου?
δεν χρειαζεται να μιλησεις με κανεναν ψυχολογο γι αυτο το θεμα

επειδη μαλλον δε καταλαβατε και φταιω εγω γιαυτο θα το προσπαθησω να το εξηγησω καλυτερα.δεν εχω προβλημα να γνωρησω μονο τη πεθερα μου.γενικα το τελευταιο καιρο δε μαρεσει να βγενω εξω και ειδικα οπου εχει πολυ κοσμο.πριν μια βδομαδα μπηκα στο μετρο και μεπειασε φοβερο αγχος,ενοιωθα σα χαμενη.εχω να δω τους φιλους μου μηνες εχω αποκοπει απολους,ποσο μαλλον να γνωρησω καινουρια προσωπα.

Μου φαίνεται για φοβία. Η αρνηση σου να δεις τους δικους του πρόσεξε μην του προκαλέσει λάθος εντύπωση επειδή αυτός προφανώς δεν ξέρει ότι πρόκειται περί φοβίας, άρα οτιδήποτε θα μπορουσε να του περασει απ το μυαλό. Καταλαβαινω τη δυσκολία σου, μην γινει όμως αιτία να εχεις προβλήματα στη σχέση. Μιλησες καθόλου με το αγόρι σου για το πρόβλημα? για πρωτο βημα να καταλάβεις ότι οι φοβίες σου αυτές υπάρχουν μόνο στη σκέψη σου, δεν έχουν λογικό υπόβαθρο, δεν υπάρχει κανενας υπαρκτος κινδυνος και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ότι με το να εκτεθεις σ αυτα που υποτιθεται σε φοβιζουν δεν θα παθεις ζημια και το τελευταιο να ξεκινησεις σταδιακα να το δοκιμάζεις και να χεις και το αγορι σου διπλα για θαρρος.

γιαννη δε μπορω να το πω στο αγορι μου,αφου ακομα δεν ειμαι σιγουρη οτι προκειτε για φοβια.απλα του εχω εξηγησει οτι νοιωθω περιεργα επειδη πριν λιγο καιρο σταματισα τα φαρμακα της καταθλιψης.τωρα αν του πω και αυτο θα τα παιξει!γενικα νομιζω ολο αυτο ξεκινησε επειδη εχω πληγωθει πολυ απο το κοσμο και γιαυτο δε θελω να εχω επαφες με κανεναν.να σου πω την αληθεια μαρεσει.αλλα να μη μπορω να βγω εξω επειδη φοβαμαι να μπω στο μετρο η να περασω απο το κεντρο πρωτη φορα το παθενω.