Printable View
Παιδιά καλημέρα,
ήθελα να ρωτήσω το εξής.
Συμβαίνει σε κάποιον/α από εσάς να εμφανίζει υπέρταση λόγω άγχους;
Ρωτάω γιατί σε μένα μάλλον συμβαίνει κυρίως όταν είμαι στη δουλειά.
Νιώθω μία ζάλη και μία ένταση στο κεφάλι - αυχένα και γενικά μια υπερένταση
σε όλο μου το σώμα. Αυτό μου χαλάει τη διάθεση. Το μισό ζαναξάκι που παίρνω
το πρωί δεν φαίνεται να κάνει τίποτα.
Αν παίξει και καφές - τσιγάρο εκεί η κατάσταση πάει κατά διαόλου.
Για πείτε ρε παιδιά...γιατί έχω σκάσει που λέει και η διαφήμιση.
Γειά σου Τάσο,
είσαι απ' τους τυχερούς, που ευτυχώς έχουν δουλειά! Αυτό είναι πολύ σημαντικό και για να παραμένει κανείς υγιής!
Έχεις μετρήσει πίεση την ώρα, που έχεις και τα συμπτώματα που περιγράφεις;
Αυτό πάντως βγαίνει σαν συμπέρασμα. Αυτή η εντύπωση μας δίνεται.
Αν όντως έχεις υπέρταση, μαζί και με τ' άλλα συμπτώματα προφανώς είναι σωματοποιημένο άγχος.
Καλό θα ήταν ωστόσο, για μια πιό έγκυρη γνώμη να τ' αναφέρεις στον γιατρό σου! :)
Γιατί λες να συμβαίνει κυρίως στη δουλειά? Υπάρχει περίπτωση να παίζει ρόλο κάτι εκεί? Αφού βλέπεις ότι καφές τσιγάρο επιτείνουν το άγχος, καλύτερα απόφυγέ τα. Όταν γυρνάς σπίτι νιώθεις ανακουφισμένος, να σου φεύγει κάποιο βάρος? Αλλά δεν μπορείς και να'σαι σίγουρος πως είναι υπέρταση αν δεν έχεις μετρηθεί αρκετές φορές και το έχεις διαπιστώσει. Για ξεκίνα μάλλον από κει θα σου έλεγα και γνώμη παθολόγου αρχικά?
Παιδιά ευχαριστώ για το ενδιαφέρον,
όταν γυρίζω σπίτι μετά τη δουλειά νιώθω ότι η ένταση φεύγει και γενικά νιώθω πιο ήρεμος.
Μετρώντας στο σπίτι την πίεσή μου μπορεί να είναι λίγο τσιμπημένη αλλά εντός φυσιολογικών ορίων τις πιο πολλές φορές.
Δυστυχώς η δουλειά μου είναι κάπως απαιτητική και το περιβάλλον εργασίας κάπως μίζερο (στα δικά μου τα μάτια)
με αποτέλεσμα πολλές φορές να έχω άγχος, να μπλοκάρω και να νιώθω ότι δεν μπορώ να φέρω εις πέρας αυτά που έχω αναλάβει και ότι θα κριθώ αρνητικά, οπότε αγχώνομαι ακόμα παραπάνω και πάει λέγοντας.... το φαύλο κύκλο όλοι τον ξέρουμε πάνω κάτω.
Το κακό ή καλό (το μέλλον θα δείξει) είναι ότι πριν 6 μήνες άλλαξα εργασιακό περιβάλλον και πόλη και εκεί που ήμουν μια χαρά ήρεμος τώρα επανεμφανίστηκαν παλιά άγχη και όλα τα σχετικά.
Τάσο, σχετικά με την σωματοποίηση του άγχους, ήθελα να συμπληρώσω πως είναι ένας τρόπος αυτοπροστασίας του οργανισμού
για να επανεξετάσουμε τι είν' αυτό που δεν πάει καλά στην καθημερινότητά μας.
Εάν δηλ. αποδεχτείς την πραγματικότητα και προσπαθήσεις να την διαμορφώσεις σύμφωνα πάντα με τις βασικές σου ανάγκες,
τότε το σώμα θα σταματήσει σιγά-σιγά να διαμαρτύρεται μ' αυτόν τον τρόπο.
Ο φόβος που δείχνεις όταν λες "..ότι θα κριθώ αρνητικά.." είναι γιατί, δεν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, που μπορεί να οφείλεται και σε μειωμένη αυτοπεποίθηση κι αυτοεκτίμηση.
Αυτός ο φόβος της απόρριψης.." αν δεν είμαι παραγωγικός κι αποτελεσματικός, θα μ' απορρίψουν"
τροφοδοτείται κι απ' την ανάγκη της τελειότητας, που μας έχουν πολύ κακώς περάσει κατά
την διάρκεια της ανατροφής μας, μ' αποτέλεσμα το σώμα και δίκαια ν' αντιδρά!
Και βέβαια, ο καφές συμβάλλει και στην αύξηση της πίεσης.
Υπάρχουν υποκατάστατα ή το καλύτερο πράσινο τσάι την στιγμή, κιόλας που καπνίζεις. :)
Μαρκέλα έχεις απόλυτο δίκιο στα παραπάνω, τα σκέφτομαι και εγώ, γράφω-σβήνω αλλά ακόμα
καμία βελτίωση. Πότε πότε λέω καλύτερα να είχα για τρεις μήνες σπασμένο το χέρι μου και να πονάω παρά αυτό το κακό.
Τάσο μου και έξι μήνες και ένα χρόνο σπασμένο χέρι, παρά αυτά που περνούμε..... έχεις δίκαιο.
Ποτέ δεν πίστευα ότι ο τρόπος σκέψης μου μπορεί να μου προκαλέσει τέτοια ψυχοσωματικά. Πριν κάποια χρόνια
αν μου το έλεγε κάποιος θα τον χαρακτήριζα υπερβολικό. Το χειρότερο είναι
ότι και τα φάρμακα που κυκλοφορούν δεν δίνουν λύσεις και κάποιες φορές φέρνουν αντίθετα αποτελέσματα από αυτά
που περιμένεις. Να μην πω για ψυχιάτρους...κάποιος μου είχε πει να κόψω το μαλλί, να ντύνομαι καλύτερα, να ξυρίζομαι συχνά
και άλλα τέτοια κουλά, ένας άλλος μου είχε πει να προσπαθήσω να νοίωσω καλύτερα και να σκέφτομαι θετικά αλλά δυστυχώς το κουμπί της καλής διάθεσης που είχα στον ώμο χάλασε και δεν βρίσκω ανταλλακτικό. Κάποιος άλλος κάθε μήνα μου άλλαζε θεραπεία γιατί απ'ότι
κατάλαβα έκανε έρευνα πάνω μου. Δηλ κάποιων είναι να πάρεις τα πτυχία τους και να τα βάλεις φωτιά, για να μην πω τίποτα βαρύτερο...
Καλημέρα Τάσο,Quote:
Originally Posted by Tasos75
είναι σχεδόν σίγουρο, πως ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης ευθύνεται, για όλα μας τα συναισθήματα είτε αυτά είναι άγχος, θλίψη, πανικός κ.λπ. Τα φάρμακα, προσωρινά αντιμετωπίζουν τα συμπτώματα κι όχι την αιτία και την ρίζα του κακού. Και ναι σ' αρκετές περιπτώσεις, όταν τα διακόψεις τα συμπτώματα, επανέρχονται ύστερα από κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα κι ίσως και με μεγαλύτερη ένταση.
Λύση οριστική, μπορεί να δοθεί με την βοήθεια ψυχολόγου, γιατί στην περίπτωση αυτή αναζητάται το αίτιο των ψυχολογικών συγκρούσεων.
Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, για προσωπική προσπάθεια είναι το:
Σκέφτομαι άρα αισθάνομαι
Η γνωσιακή συμπεριφορική μέθοδος για την θεραπεία της κατάθλιψης και του άγχους
Κύριος Συγγραφέας: Greenberger, Dennis, Padesky, Christine A.
Εκδότης: ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Π. Χ. ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ
Ημερομηνία Έκδοσης: 0/2007
Σελίδες: 204
Το βρίσκεις στα βιβλιοπωλεία του "ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ" τηλέφωνο 210-3317018
Μαρκέλα καλησπέρα,
είχα κάνει γνωσιακή πριν από 6-7 χρόνια που ήμουν χάλια και είδα αποτέλεσμα.
Τότε επισκεπτόμουν ψυχολόγο ο οποίος μου σύστησε το "Αισθανθείτε καλά" του Μπερνς το οποίο με βοήθησε πολύ.
Τώρα μετά από καιρό έχω πάλι συμπτώματα υπερβολικού άγχους και μελογχολίας και νιώθω ότι δεν έχω κουράγιο
να γράφω τα γνωσιακά μου λάθη και να τα διορθώνω. 'Ισως γιατί είδα ότι τελικά όσο και αν προσπάθησα εκείνο
τον καιρό, πάλι γύρισα στην ίδια σελίδα.
Τάσο για πόσο διάστημα έκανες τότε γνωσιακή; Πάντως, αφού είχες βοηθηθεί στο παρελθόν γιατί όχι και τώρα;Quote:
Originally Posted by Tasos75
Αν δεν θες ωστόσο συνεργασία με ειδικό, κάνε εσύ στήριξη σε σένα. Θα σου πάρει βέβαια χρόνο, αλλά είναι σίγουρο ότι
και με την δική σου προσπάθεια θάχεις αποτέλεσμα.
Αν θυμάμαι καλά πρέπει να είχα κάνει θεραπεία για περίπου 8 μήνες μέχρι που ο θεραπευτής μου μου είπε ότι ήμουν μια χαρά,
που όντως ήμουν και διακόψαμε τις συνεδρείες. Ωστόσο μετά από τρεις μήνες πέρασα μία πολύ αγχώδη φάση
και άρχισα από μόνος μου τη γνωσιακή με ντουμιροξ και το ξεπέρασα. Είχα και άλλες ιστορίες άγχους αλλά όχι
τίποτα το τραγικό, από μόνος μου άφηνα καταστάσεις να με δυσκολεύουν και δεν τις έληγα.
Τώρα στα γεράματα λόγω μεγάλων αλλαγών (αλλαγή πόλης-δουλειάς-συνηθειών)
έφτασα στους πανικούς και είναι λίγος καιρός που ξεκίνησα πάλι τις συνεδρίες και άντε να δω πότε θα ηρεμήσω
γιατί άρχισα να μου τη δίνω!