τι εχω τελικα?

το καλοκαιρι μετα απο χρηση καναβις(εκανα πολυ σπανια,τωρα καθολου)νομιζα οτι θα πεθανω,ταχυκαρδιες,εφιδρωσ η,ζαλαδες και σκαλωμα μυαλου οτι θα πεθανω.μετα συνηλθα βεβαια.μετα απο 2-3 μηνες μου συμβαινει ενα απλο παθολογικο συμβαν και εγω να ψαχνω στο ιντερνετ να δω τι εχω,με αποτελεσμα να νομιζω οτι εχω ολες τις σπανιες και βαριες αρρωστιες του κοσμου.απο κει και περα ηρθε η κατηφορα,2 κρισεις πανικου με στειλανε στο νοσοκομειο και απο κει και επειτα οποτε με πιανει ενας πονος νομιζω οτι κατι εχω και τρεχω στους γιατρους.εκτος απο αυτο νιωθω κενος,ειμαι 23 φιλους εχω αλλα θελω να βρω αλλους γιατι αυτη ειναι ξενερωτοι και στον κοσμο τους.το ξερω οτι ειναι δυσκολο σε αυτην την ηλικια να κανω καινουργιους φιλους,σχεση εχω κανει 2 φορες στην ζωη μου,με την τελευταια κοπελα να εχω ασχημες εμπειριες.δεν μπορω να βρω κοπελα,δεν ξερω τι φταιει.μου λενε ειμαι εμφανισιμος αλλα μπορει να φταιει οτι ειμαι ντροπαλος και κλειστος σε ατομα που δεν ξερω.ειμαι ευαισθητος ανθρωπος κι ας δειχνω σκληρος.μερικες φορες καθομαι και κλαιω μονος μου.θελω να κανω ταξιδια.. να ξεφευγω απο την ρουτινα δεν μπορω με τρελενει.ειδικο δεν εχω επισκευτει αλλα πολυ φοβαμαι οτι θα με ποτισει στα φαρμακα και δεν τα γουσταρω καθολου.αυτα που σας λεω τωρα δεν τα εχω πει ουτε στους φιλους μου ουτε στους δικους μου.θελω να μου φυγει η αρρωστοφοβια,θελω να κανω καινουργιες παρεες,να βρω μια κοπελα,να παω ταξιδια να ξεφυγω..

να συμπληρωσω οτι η αρρωστοφοβια και οι κρισεις μου εχουν αφησει κουσουρια δυσπνοια,ταχυκαρδιες,μυγακ ια στα ματια, απο κει που επινα 6-7 ποτα τωρα να πινω 3 και να γινομαι χαλια,να καπνιζω και να με χαλαει,να τρεχω στους γιατρους με το παραμικρο.ενταξει τωρα βεβαια δεν ειμαι οπως ημουν στην αρχη αλλα και παλι εχουν μεινει σε μικροτεο βαθμο.κι αν εχω δικιο αυτη την φορα σκεφτομαι?κι αν οντος εχω κατι?επισης φοβαμαι οτι μετα τον θανατο θα ειμαι καπου μονος μου για παντα σαν τιμωρια κι ας μην εχω κανει κακο σε κανεναν.επισης σκεφτομαι οτι μπορει να ζω ηδη στην κολαση και εσεις ο κοσμος γυρω μου να ειναι ψευτικος και εγω εδω να βασανιζομαι.σκεφτομαι ολο αρνητικα οτι ολο κατι θα συμβει σε εμενα η στην οικογενεια μου.σκεφτομαι οτι ειμαι πειραμα και μου εμφυτεβουν τις σκεψεις αυτες στο μυαλο μου για να δουνε αντιδρασεις.και μετα σκεφτομαι οτι αμα τα ακουγα ολα αυτα απο καποιον αλλον θα ελεγα σιγουρα αυτος ειναι τρελος.μηπως εχω αρχισει και τα χανω?μπορει να φταιει οτι δεν εχω κοπελα μπορει να φταει οτι δεν εκανα τους φιλους που θα ηθελα.γενικα θελω να ξεφυγω να ανναγενηθω αλλα δεν μπορω.νιωθω οτι ειμαι εγκλωβισμενος σε εναν λαβυρινθο και δεν θα βρω την εξοδο ποτε..

Πω πω φίλε είναι σαν να διαβάζω την ιστορία μου. Είσαι μέσα, σε όλα όμως ε!
Στην ηλικία σου πριν 10 χρόνια την πάτησα και εγώ με ένα τσιγαριλίκι και είπα ότι ήρθε το τέλος μου.
Για τρεις μήνες πέθαινα κάθε μέρα. νόμιζα ότι μαζί με όλα τρελαινόμουν και από πάνω.
Τελικά πήγα σε ψυχ. και μόλις μου είπε "δεν είναι τίποτα, το έχει η μισή ελλάδα" ανακουφίστηκα, μετά από 2 μηνάκια (πήρα χάπια)
ήμουν μια χαρά, καλύτερα από ποτέ. Τώρα έχω ακόμα θεματάκια αλλά όχι εκείνη την κόλαση.
Ούτε πεθαίνεις ούτε τίποτα τέτοιο, στη θέση σου θα έκανα ψυχοθεραπεία και δεν θα έπαιρνα φάρμακα.
Μπορεί χωρίς χάπι να δυσκολευτείς λίγο περισσότερο να ισιώσεις αλλά στο τέλος θα βγεις πιο δυνατός (γνώμη μου πάντα).
Σου εύχομαι ότι καλύτερο.

και εγω νομιζα οτι ημουν μονος που τα σκεφτεται αυτα!ξερει κανενας για την θεραπευτικη υπνωση?

Quote:

---

Originally Posted by mr bubbles

να συμπληρωσω οτι η αρρωστοφοβια και οι κρισεις μου εχουν αφησει κουσουρια δυσπνοια,ταχυκαρδιες,μυγακ ια στα ματια..

---

γειά σου mr bubbles,
η αρρωστοφοβία, όπως είπες είναι εκδήλωση της διαταραχής πανικού. Μάλλον οι υπερβολικοί φόβοι σου και η
συνεχής σου ενασχόληση με τα σωματικά σου συμπτώματα σε κάνουν να ξεφεύγεις από την δυσάρεστη καθημερινότητά σου.

Δεν την παθατε απο το τσιγαριλικι, απλα το τσιγαριλικι ανεδειξε το προβλημα που ειχατε θαμμενο μεσα σας. Οσο δεν αισθανεστε καλα μην κανετε χρηση ουσιων και αλκοολ επειδη επιδεινωνουν την κατασταση. Καλυτερα να απευθυνθειτε σε ψυχιατρο.

....καταρχήν μη το υπερβάλεις μέσα σου..:)
Όπως είπε και ο Τάσος, αυτά τα συμπτώματα τα έχει η μισή Ελλάδα.
Βρες έναν καλό ψυχολόγο και όλα θα πάνε καλά χωρίς φάρμακα και ταλαιπωρία.
Θα θελα να σε ρωτήσω κάτι: με την τελευταία σου σχέση τι έγινε?
Νιώθω πως αυτή η σχέση ή τα κατάλοιπα της σε ταλαιπώρησε πολύ περισσότερο απ όσο θες να πιστεύεις.

Ο πανικός από χρήση χασίς είναι κάτι που μπορεί να πάθει ο καθένας. Έχουν γραφτεί αρκετά επιστημονικά άρθρα για κρίσεις πανικού από
υπερβολική χρήση κάναβης αλλά άλλο η κρίση πανικού και άλλο η διαταραχή πανικού. Φίλε μου αυτό που έχεις μάλλον είναι διαταραχή
πανικού. Αν γκουγκλάρεις για τη διαταραχή θα διαβάσεις ότι σου προκαλεί συμπτώματα ίδια ακριβώς με αυτά που περιγράφεις. Οι αιτίες
εκτός από το τσιγσριλίλι που στο έφεραν στην επιφάνεια μπορεί να είναι πάρα πολλές αλλά τη ρίζα του κακού που λένε δύσκολα θα τη βρεις. Βασικά όσο πιο πολύ το αγνοείς τόσο πιο πολύ
θα σε ξεχνάει αλλά θέλει χοντροπετσιά για να το κάνεις.
Καλό θα ήταν να πας σε ένα ψυχολόγο που κάνει γνωσιακή - συμπεριφορική και την ύπνωση άστην για πειραματισμό όταν ηρεμήσεις.
Λέω πάντα τη γνώμη μου και ελπίζω να μην παρεξηγηθώ.

καλα αρρωστοφοβια να εχει η μιση ελλαδα τα αλλα που σκεφτομαι ομως ειναι παρανοϊκα.εχω ακουσει τσιγαρα(απλα) κλπ οχι κατα αναγκη τσιγαριλικια επιδεινωνουν ψυχολογικες καταστασεις και αυτο ισχυει γιατι πολλες φορες το τσιγαρο με χαλαει οπως και το ποτο.με την τελευταια κοπελα τα ειχα 4 μηνες και δεν ηταν και πολυ στα καλα της.ειχε ψυχολογικα προβληματα,εκλαιγε,ζηλευε υπερβολικα με πιεζε πολυ και εκανε κι αλλα.στο τελος την χωρισα γιατι δεν αντεχα αλλο αλλα πιο πολυ γιατι δεν ενιωθα κατι γι αυτην.οχι επειδη ηταν τρελουτσικη αλλα επειδη δεν μου εβγαζε αυτη την καψουρα.δεν πιστευω να ειναι αυτο το προβλημα γιατι ο χωρισμος δεν με ενοιαξε πολυ.ισα ισα ενιωσα και καλυτερα.να μου λεει ο αλλος συνεχεια δεν ειμαι καλα επηρεαζομαι κι εγω,δεν θελω και πολυ..απορω ψυχολογοι/ψυχιατροι πως δεν τρελενονται με αυτα που ακουνε συνεχεια.η σκληρη αληθεια ειναι οτι δεν εχω ερωτευθει και δεν με εχουν ερωτευθει ποτε.οχι επειδη δεν θελω αλλα δεν μου δοθηκε η ευκαιρια.νιωθω οτι δεν με θελει καμια ,μπορει να ειμαι υποχονδριος η πολυ εγωιστης πανω σε αυτο το θεμα.με την δουλεια η με την παρεα μπορει να ξεχνιεμαι μερικες φορες αλλα οταν ειμαι μονος μου τα σκεφτομαι συνεχεια.οι καλυτερες ωρες ψυχολογιας μου ειναι το πρωι(οποτε ξυπναω πρωι).δεν ξερω μπορει να περναω την εφηβεια μου στα 23:D αλλα χλωμο το κοβω.απλα δεν θελω ολη μου η ζωη να κυλισει ετσι..

Quote:

---

Originally Posted by mr bubbles

καλα αρρωστοφοβια να εχει η μιση ελλαδα τα αλλα που σκεφτομαι ομως ειναι παρανοϊκα.δεν ξερω μπορει να περναω την εφηβεια μου στα 23:D αλλα χλωμο το κοβω.απλα δεν θελω ολη μου η ζωη να κυλισει ετσι..

---

Θάθελα ν' απαντήσω και για τον τίτλο του θέματός σου. " Τί έχω τελικά; "
Πάντως, και τα ψυχολογικά προβλήματα είναι όπως κι όλα τ' άλλα προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε!
Έχουν αίτιο και βέβαια έχουν λύση! Συνήθως δεν ψάχνουμε την ρίζα του κακού, δηλ. την γενεσιουργό αιτία, αλλά
αυτό που θέλουμε είναι να ξεπεράσουμε τα συμπτώματα. Η επιλογή τις περισσότερες φορές καταλήγει νάναι φάρμακα.
Μόνο που με τα φάρμακα τί κάνουμε; Προσωρινά καταστέλλουνε το σύμπτωμα, το αίτιο όμως εξακολουθεί να υπάρχει
κι αν σταματήσουμε την φαρμακοθεραπεία, μ' ένα νέο πρόβλημα.., τα συμπτώματα επιστρέφουν κι ίσως με μεγαλύτερη
ένταση. Οριστική θεραπεία δίνει η ψυχοθεραπεία, γιατί αναζητά την αρχή του προβλήματος.
Αυτό τώρα που έχεις, το πρόβλημά σου δηλ. είναι το ότι ψάχνεσαι! Ένας τρόπος για ν' απαλλαγείς είναι να δεχτείς
ότι πάσχεις απ' όσες ασθένειες υποψιάζεσαι και να διακόψεις άμεσα την συνεχή αναζήτηση, γιατί έτσι δημιουργείς μόνος σου
έναν φαύλο κύκλο, με ατέλειωτο κι υπερβολικό άγχος(πανικό). :)

τα ψυχολογικα προβληματα τα δημιουργουμε μονοι μας?μας τα δημιουργουν αλλοι?η απλα σταματαει ο εγκεφαλος να εκρινει χημικες ουσιες που ειναι υπευθηνες για τα συναισθηματα και ερχονται τα φαρμακα να "αναπληρωσουν" τις χαμενες ουσιες?η ψυχικη μας κατασταση επηρεαζει τον εγκεφαλο η ο εγκεφαλος τη ψυχικη μας κατασταση?

Quote:

---

Originally Posted by mr bubbles

τα ψυχολογικα προβληματα τα δημιουργουμε μονοι μας?μας τα δημιουργουν αλλοι?η απλα σταματαει ο εγκεφαλος να εκρινει χημικες ουσιες που ειναι υπευθηνες για τα συναισθηματα και ερχονται τα φαρμακα να "αναπληρωσουν" τις χαμενες ουσιες?η ψυχικη μας κατασταση επηρεαζει τον εγκεφαλο η ο εγκεφαλος τη ψυχικη μας κατασταση?

---

Όταν η καθημερινότητά μας δεν μας ευχαριστεί και δεν αντλούμε απ' αυτήν ικανοποίηση, τότε για αυτοπροστασία χρησιμοποιεί ο εγκέφαλός μας τον πανικό, τις ιδεοληψίες και τις φοβίες. Το γιατί τώρα δεν μπορούμε ν' αντλήσουμε ικανοποίηση στην παρούσα φάση, έχει να κάνει με τις αντιλήψεις μας.

Μεγαλώνουμε μ' ένα σύστημα ιδεών, από στερεότυπα, που έρχεται σ' αντίθεση με τις βασικές μας ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα προκειμένου να επιβεβαιωθούμε, ζητάμε συνεχώς απ' τον εαυτό μας να μην αποτύχει ή να μην κάνει λάθη.
Επόμενο λοιπόν είναι και κάτω απ' αυτήν την πίεση να οδηγηθούμε σε ψυχολογικές συγκρούσεις. Δεν νιώθουμε χαρά με τίποτα, μάλλον απογοήτευση κι από την καθημερινή μας ζωή κι από μας τους ίδιους!

Η αντιμετώπιση μιας τέτοιας κατάστασης μπορεί να γίνει προσωρινά με φάρμακα, χωρίς ν' αντιμετωπιστεί ωστόσο το αίτιο, αλλά με την ψυχοθεραπεία το σημαντικό είναι ότι εκτός από την ρίζα του κακού, των προβλημάτων, αλλάζουμε την ποιότητα της ζωής μας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Βέβαια προϋποθέτει χρόνο και προσπάθεια.

Τα ψυχολογικά μας προβλήματα είναι μια συνάρτηση παραγόντων και στην παρούσα φάση εμείς ευθυνόμαστε γι' αυτά, κυρίως ο δυσλειτουργικός τρόπος της σκέψης μας.
Οι άλλοι κυρίως ευθύνονται κατά την διάρκεια της ανάπτυξής μας, τότε που διαμορφώνονται οι αντιλήψεις.
Η σκέψη, επομένως ευθύνεται για την παραγωγή συναισθημάτων. :)