Printable View
Μετα απο τοσες προσπαθειες να κανω καποιες αλλαγες στη ζωη μου τελοσπαντων τα καταφερα.αλλα τι επαθα?νιωθω να ποναει το στομαχι μου να θελω να κλαιω εχω αγχος τρομερο.μονο να πινω θελω ετσι νιωθω καλυτερα αλλα δε μπορω αλλο.δεν ξερω τι μου φταιει πια .γιατι νιωθω ετσι?δεν μπορω να προσαρμοστω με τιποτα πια σε μια νεα κατασταση?θα σκασω
οι αλλαγές για τις οποίες μιλάς είναι αυτό που ήθελες, αυτό που επεδίωξες? αν είναι έτσι αυτά που βιώνεις τώρα είναι οι δυσκολίες της περιόδου προσαρμογής, της περιόδου δλδ που ακολουθεί αμέσως μετα από μια αλλαγή στη ζωή μας μέχρι να συνηθήσουμε, εκτός κι αν συμβαίνει κατι αλλο, πχ μετάνοιωσες για κάτι ή αυτό που άλλαξε δεν είναι όπως το περίμενες ή φοβάσαι τη συνέχεια ή είναι υπερβολή ή κάτι άλλο..... πες μας..
ειναι αυτο που ηθελα .αντι να χαρω ομως με χει πιασει τρομερο αγχος που δε μπορω να διαχειριστω
φοβαμαι και αν θα βγει σε καλο.αν θα ειμαι ανταξια των προσδοκιων μου και των αλλων .δεν ξερω,τα χω χαμενα
θετική σκέψη πρώτα, να βρεις τη χαμένη σου αυτοπεποίθηση που είναι αυτη που σε βοηθησε να το κερδίσεις κι αυτη που θα σε οδηγήσει στην επίσης επιτυχία στη συνεχεια, και ανθρώπους διπλα σου να σε ενθαρρύνουν και να κατανοήσεις και να εμπεδώσεις μέσα σου ότι αυτά που σκέφτεσαι ειναι αυτοκαταστροφικές σκέψεις.
Γιατι ομως νιωθεις ετσι αφου τελικα καταφερες τις αλλαγες που ηθελες μηπως κατι σε φοβηζει στις αλλαγες αυτες?
ναι φοβαμαι.νιωθω οτι δε θα πανε καλα τα πραγματα,θα αποτυχω.
γιατι να αποτυχεις εβαλες ενα στοχο να κανεις αλλαγες και το πετυχες ,αυτο δειχνει οτι εισαι δυνατη οποτε ολα καλα θα πανε
θες να μας πεις τι αλλαγες εκανες ?
θα αποτυχω και παλι και ολοι θα λενε αυτη ειναι αχρηστη.
τι αλλαγες?στη δουλεια εκανα μια αλλαγη.πηγα αλλου και προσπαθω.αλλα θα υπαρχουν παντα σπαστικα ατομα.
Αγαπητη kaity... Ο Bergson, ενας φιλοσοφος των αρχων του 20ου αιωνα έλεγε πως η πραγματικοτητα δεν "ειναι", παρα μονο ολο ενα "διαρκει". Ακομη και αν εκανες αλλαγες στην ζωη σου (καλες ή κακες) δεν σημαινει πως αυτες θα ειναι μονιμες. Εασν δεις την ζωη σου ως μια προσπαθεια συνεχων αλλαγων τοτε δεν θα αισθανθεις οτι εχεις τελματωσει σε (καλες ή κακες) επιλογες. "Τα παντα ρει" ελεγε ο Ηρακλειτος. αυτο σημαινει πως δεν υπαρχουν στοχοι που οταν δεν τους πετυχαινω ειμαι αχρηστος πολυ απλα διοτι οι στοχοι ενελασσονται διαρκως ακριβως οπως και οι καταστασεις στη ζωη μας. Ειναι σαν να θεωρουμε αποτυχημενη μια αθλητρια στην μεση των προσπαθειων της για την επιτευξη ενος καλου χρονου. Τι και αν δεν πηρε σωστα την πρωτη στροφη? μπροστα της βρισκεται ενας ολοκληρος μαραθωνιος για να διανυσει. Και ειμαι σιγουρος πως στο τερμα της διαδρομης, οπως και αν βρισκεται στην καταταξη, θα αισθανεται περιφανη με τον εαυτο της που, προπαντως, συμμετειχε στον αγωνα... Καλη διαδρομη...
σωστα πυρρωνα..απογοητευομαι ομως πολυ ευκολα..καμια αισιοδοξια..
Καλημέρα Καίτη,Quote:
Originally Posted by kaity
Μεγαλώνουμε μ' ένα σύστημα ιδεών, από στερεότυπα, που έρχεται σ' αντίθεση με τις βασικές μας ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα προκειμένου να επιβεβαιωθούμε, ζητάμε συνεχώς απ' τον εαυτό μας να μην αποτύχει ή να μην κάνει λάθη.
Κάτω απ' αυτήν την πίεση οδηγούμαστε σε ψυχολογικές συγκρούσεις π.χ.άγχος, φόβους κ.λπ.
Δεν νιώθουμε χαρά με τίποτα, μάλλον απογοήτευση κι από την καθημερινή μας ζωή κι από μας τους ίδιους!
Άρχισε να παρατηρείς την σκέψη, να την βλέπεις αντικειμενικά
και τότε πιστεύω, ότι θα μπορείς να την ελέγχεις, ώστε το συναίσθημα που παράγεται πλέον να μην σε επηρεάζει σε βαθμό ώστε να σε χαλάει.
Ίσως μερικές συνεδρίες ψυχοθεραπείας βοηθήσουν και το σημαντικό είναι ότι εκτός από το αίτιο, των προβλημάτων, αλλάζουμε την ποιότητα της ζωής μας σε όλους σχεδόν τους τομείς. Καλή συνέχεια! :)
Οπως ολοι μας.. Ποτε απογοητευομαστε ομως? Οταν οι προσδοκιες μας δεν φαινεται να πραγματοποιουνται. Το ερωτημα λοιπον ειναι: Ποιος βαζει το χρονικο οριο στο οποιο οι προσδοκιες μας ή καθε ειδους στοχοι που θετουμε πραγματοποιουνται εαν και μονο εαν "φτασουν" 'η/και "παρελθουν" απο το ενλογω χρονικο οριο? Ειμαστε εμεις που το βαζουμε αυθερετα. ας πουμε οτι θετω ως στοχο να κανω καλες φιλιες με ατομα που ανταποκρινονται στα κριτηρια μου του "καλου φιλου". Ποτε θα μπορεσω να πω οτι πετυχα τον σκοπο μου? Στο δημοτικο? στο Γυμνασιο? Στην εφηβεια? στα 30 μου? Στα 40 μου? ποτε? Ποτε ακριβως θα ειμαι σιγουρος οτι πετυχα τον σκοπο μου? Πολλες φορες θα απογοητευθηκα, αλλες θα εφτανα ποιο κοντα στον στοχο μου. Δεν θα μπορουσε ομως ποτε να πω οτι απετυχα διοτι ακομη και αν μου μενει μονο μια μερα για να πεθανω κανεις δεν μου προεξοφλει οτι την ιδια αυτη ημερα δεν θα συντησω καποιον που θα μπορουσε να γινει πραγματικος φιλος μου. Τα παντα λοιπον "διαρκουν", διαμορφωνονται απο τι μια στιγμη στην αλλη, δεν "ειναι", δεν αποτελει σταθερο στοιχειο η πραγματικοτητα, αλλοενα διαρκει...
Πυρρων είναι σωστά όλ' αυτά που καταθέτεις με την μόνη διαφορά, πως όταν ο άλλος αντιμετωπίζει έντονα συμπτώματαQuote:
Originally Posted by Πυρρων
π.χ. άγχους, φοβίας κ.λπ. ακόμα κι αν αναγνωρίζει, ότι ευθύνεται ο δυσλειτουργικός τρόπος σκέψης, είναι δύσκολο να
κάνει ακόμα και τα πιο μικρά βήματα, γιατί κι αυτά του φαίνονται βουνό!