Μπέρδεμα

hello!! είμαι 22 και γκέι.! εδώ και 2 χρονια έχω σχέση με κάποιον. τον πρωτο χρόνο τ πηγαίναμε καλά, αλλά στην αρχή του δεύτερου με χώρισε και κυριολεκτικά αυτό με διέλυσε. με χώρισε γιατί μου είπε ότι με βαρέθηκε και έλεγε ότι τον καταπίεζα και ότι ήθελε χρόνο μόνος του και άλλα κλασικά.. εκείνη την περίοδο με έστειλε στο νοσοκομείο, είχα λιποθυμίσει 2 φορές, έχασα 10 κιλά και έκανα απόπειρα αυτοκ**νίας.
μετά από 2 βδομάδες έκανε κίνηση και ξαναγύρισε σε μένα. από τότε είμαι χαλί για αυτόν. με έχει σκουπίδι, με το παραμικρό κλείνει το κινητό του, με βρίζει, μου λέει ότι με μισεί και μου ζητάει να τον χωρίσω. πολλές φορές έχει φτάσει σε σημείο να με χτυπήσει. δεν μπορώ να τον χωρίσω γιατί τον αγαπάω πολύ.. του κάνω όλα τα χατήρια και ποτέ δεν του αντιμιλάω. δεν ξέρω ειλικρινά τι να κάνω.. δεν έχω δουλειά και χρήματα και έτσι ..έχω περιορισμένες επιλογές. έχω χάσει την αυτοπεποίθησή μου και νοιώθω ότι είμαι άσχημος. θέλω πραγματικά να χωρίσω, θέλω να ξαναγίνω ο χαρούμενος άνθρωπος που ήμουν. όμως, είμαι εξαρτημένος από έναν άνθρωπο που δεν αξίζει τίποτα, που ζει για να με μειώνει..

αφου θελει να χωρισετε γιατι καθεσαι?

Γεια σου sambles90.
Aπο την στιγμη που δεν εισαι ικανοποιημενος απο την σχεση σου και απο την στιγμη που νιωθεις οτι καταπιεζεσαι και οτι χανεις την αξιοπρεπεια σου τι ειναι αυτο που σε κραταει με αυτον τον ανθρωπο?
Eχεις συναισθηματα για αυτον?
Mενετε μαζι?

Aσχετο πως ειναι οι σχεσεις με την οικογενεια σου?

καλα ολα αυτα,αλλα εχεις χασει την αξιοπρεπεια σου και την εκτιμηση σου..
δεν μπορεις να μενεις με καποιον που δεν σε σεβεται απλα και μονο επειδη τον αγαπας..αν ειναι ετσι τον αγαπας οπουδηποτε και αν εισαι,εξαλλου δεν σου προσφερει τιποτα καλο,μπορεις να τον αγαπας ακομα και αν δεν ειστε μαζι..αν και δεν μπορω να καταλαβω τελικα τους λογους τους οποιους σε κανουν να τον αγαπας οπως λες..λ
αυτο ειναι σαν αυτοτιμωρια που κανεις στον εαυτο σου.αισθανεσαι οτι ολη αυτη η συμπεριφορα σου αξιζει?
σε κανεναν ανθρωπο δεν αξιζει να φερομαστε ετσι..ουτε στα ζωα δεν αξιζει
φυγε για να ξαναβρεις τον εαυτο σου,ψαξε για την δυναμη που κρυβεις μεσα σου και ασε τις αυτοκτονιες με διαιτα και αποπειρες
ολα στο μυαλο μας ειναι
στην αρχη θα ειναι καπως παραξενο και δυσκολο αλλα καποια στιγμη θα περασει.εκει να εχεις την μαγκια ομως να μην τον δεχτεις ποτε ξανα πισω..
γιατι θεωρεις οτι γυρισε εφοσον δεν σε αγαπαει?γιατι αυτο δειχνει..απλα ειναι ποιο αδυναμος απο εσενα και χρειαζεται διπλα του καποιον με ανασφαλειες ωστε να τρεφεται απο αυτες και να νιωθει δυνατος και οτι ειναι καποιος..ειναι αρρωστο ολο αυτο
απλα φυγε,τελειωνε το και γρηγορα

Φυσικά και δεν δικαιολογείται να σηκώνει χέρια-πόδια κ.λπ. πάνω σου,
Φυσικά και δεν δικαιολογείται να σου φέρεται καθ' αυτόν τον απαξιωτικό τρόπο που περιγράφεις (βρίσιμο, απαξίωση, γράψιμο κ.λπ.)
αλλά ούτε και εσύ δικαιολογείσαι να "εκβιάζεις" έναν άνθρωπο με απόπειρες και να τον "τραβάς πίσω" σε μία σχέση που δε θέλει ...θα του "βγει" όλο το μίσος του κόσμου προς το πρόσωπό σου, ειδικά αν είναι ελαφρώς (έως πολύ) νευρικός και μπουνταλάς.

Sambles έστω και αν συνεχίσεις να κάθεσαι μαζί με το φίλο σου στο τέλος θα φύγεις από μόνος σου.

Τώρα μπορεί να τρελαίνεσαι αλλά κάπου θα τον "ξεράσει" που λένε ο οργανισμός σου και δεν θα σου προκαλεί τίποτα.

σας ευχαριστώ όλους που ασχοληθήκατε και μου απαντήσατε.... λοιπόν, αυτό που με κρατάει είναι το κόλλημα που έχω αποκτήσει με τον τόσο καιρό σχέσης. όταν δεν είμαι καλά μαζί του, όταν μου συμπεριφέρεται άσχημα, όταν με φτύνει, μου χτυπάει αυτό στο σώμα μου. δεν μπορώ να φάω και κάνω εμμετό, δεν κοιμάμαι. χωρίς να το επιδιώκω φυσικά. όταν τα πάμε καλά και όταν με σκέφτεται γεμίζω ενέργεια και χαρά.
πιστεύω ότι δεν θα ξαναβρω έναν άνθρωπο να μου προσφέρει ότι μου πρόσφερε ο φίλος μου στο παρελθόν. δυστηχώς έχω ακόμα συναισθήματα παρόλο που έχω ξενερώσει πάρα πολύ. Betelgeuse μέναμε μαζί για ένα εξάμηνο τον πρώτο χρόνο που τα είχαμε.. ήταν ότι καλύτερο έχω ζήσει ποτέ και θα το έκανα ξανά.

Quote:

---

Originally Posted by sables90

πιστεύω ότι δεν θα ξαναβρω έναν άνθρωπο να μου προσφέρει ότι μου πρόσφερε ο φίλος μου στο παρελθόν. δυστηχώς έχω ακόμα συναισθήματα παρόλο που έχω ξενερώσει πάρα πολύ.

---

Αν ο φόβος ότι δεν θα γνωρίσεις ξανά άνθρωπο που να σε γεμίζει τόσο πολύ όσο σε γέμιζε ο φίλος σου ένα φεγγάρι , αποτελεί έναν από τους λόγους που δεν κάνεις νέο ξεκίνημα, σκέψου αυτό: Στην πρώτη περίπτωση (δλδ. να παραμείνεις με τον φίλο σου) είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι δεν θα επιστρέψετε στην ηρεμία και χαρά του πρώτου χρόνου, όπως τον περιγράφεις. Δεν βλέπω το λόγο ένα άτομο στο οποίο έχεις επιτρέψει να σε καταπιέζει και να σε εξευτελίζει σε αυτόν το βαθμό και ταυτόχρονα να παίρνει αυτό που μπορεί από σένα , να σκεφτεί ότι κάνει λάθος και να επιχειρήσει στροφή 180 μοιρών. Στην δεύτερη περίπτωση (δλδ. να αναζητήσεις αλλού όσα σου πρόσφερε κάποτε ο φίλος σου) στο μόνο πράγμα που βασίζεσαι και λες "μπα αποκλείεται να γίνει" είναι η δική σου ανασφάλεια και τίποτα παρα πάνω.

Εν ολίγοις, αν εξετάσουμε τα πράγματα με μια πιο αντικειμενική ματιά, το ότι δεν θα ζήσεις στιγμές εφάμιλλης ευτυχίας με τον φίλο σου βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αποδείξεις μιας συμπεριφοράς που τόσο καιρό δεν έχει μεταβληθεί, ενώ το ότι δεν θα ζήσεις το ίδιο όμορφες και δυνατές στιγμές με μια νέα σχέση στο μέλλον, δεν βασίζεται σε κανένα πραγματικό περιστατικό, σε καμιά δικιά σου τάση ή συμπεριφορά , παρά μόνο σε μια τυπική ανασφάλεια. Και λέω τυπική γιατί το ίδιο ακριβώς σκέφτεται η πλειοψηφία όσων βγήκαν από μια σχέση χωρίς να έχουν επιλέξει το τέλος της οι ίδιοι.

Νομίζω (πέρα από το όποιο συναισθηματικό δέσιμο/κενό) είναι δύο τα σημεία που με προβληματίζουν περισσότερο:

1. Το ότι η όλη κατάσταση καταπονεί το σώμα σου σε μεγάλο βαθμό. Απόγνωση, αϋπνίες κλπ. όλοι αισθάνονται/βιώνουν ενώπιον ενός χωρισμού, αλλά δεν καταλήγουμε όλοι στους εμετούς με το παραμικρό , πόσο μάλλον στις απόπειρες αυτοκτονίας. Εφόσον λοιπόν υπάρχουν τέτοια ψυχοσωματικά επακόλουθα, καλό θα ήταν να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό. Αυτό το φόρουμ είναι μια αρχή για να εξωτερικεύσεις τα όσα σου συμβαίνουν, αλλά γνώμη μου είναι ότι πρέπει να αναζητήσεις και ψυχολογική υποστήριξη κατ'ιδίαν. Και αυτό με φέρνει στο δεύτερο σημείο προβληματισμού:

2. Ανέφερες ότι δεν έχεις δουλειά και χρήματα. Απαντώντας παραπάνω, πρόσθεσες ότι μένατε μόνο ένα εξάμηνο μαζί. Επομένως τώρα μένεις μόνος, ή όχι μαζί του τέλος πάντων. Παρ'ολ'αυτά σε βοηθά οικονομικά; Γιάτι παραθέτεις την απουσία χρημάτων ως κάτι που περιορίζει τις επιλογές σου όσον αφορά το αν θα συνεχίσεις με αυτόν τον άνθρωπο ή όχι; Αν δεν μπορείς λόγω χρημάτων να ανατρέξεις σε κάποιον ψυχολόγο , το κατανοώ. Αν για τον ίδιο λόγο , δυσκολεύεσαι να τον χωρίσεις επείδη ουσιαστικά αυτός σε στηρίζει οικονομικά, τότε μπορούμε να συζητήσουμε το αδιέξοδο σου σε νέα βάση. Αν τίποτα από αυτά δεν ισχύει, τότε ο παράγοντας χρήμα γιατί σε επηρεάζει τόσο;

Adora ποτέ δεν βασιστηκα οικονομικά από τον φίλο μου. για ένα διάστημα είχα δικά μου χρήματα και τώρα με συντηρούν οι γονείς μου. μένω στο σπίτι των δικών μου εδώ και κάποιους μήνες γιατί δεν μπορώ να βρω δουλειά. αυτό που εννοούσα ήταν ότι όταν έχεις χρήματα μπορείς να μετακομίσεις λ.χ. σε άλλη πόλη και να ψαχτείς επαγγελματικά εκεί. δεν έχω πάει βέβαια ακόμα φαντάρος και από την μία σκέφτομαι ότι ίσως βοηθήσει το να πάω και από την άλλη ότι ίσως να είναι χειρότερα. από περιπτώσεις που έχω ακούσει είναι αρκετά ψυχοφθόρο.
Σχετικά με το θέμα του ψυχολόγου δεν έχω σκοπό να πάω ποτέ ξανά. έκανα συνεδρίες στο παρελθόν για ένα εξάμηνο. το μόνο πράγμα που έκανε ο ψυχολόγος ήταν να αναζητά τις αιτίες των προβλημάτων που είχα. δεν πρότεινε λύσεις. δυστηχώς ίσως να τους έχω πάρει με στραβό μάτι, αλλά δεν πιστεύω ότι προσφέρουν τίποτα περισσότερο από ότι προσφέρει ένας φίλος. thanks anyway.. συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα είπες για την σχέση.

Sables μου τώρα μέσα στη σχέση έχεις κάτι που να σε κάνει ευτυχισμένο? τώρα...

Quote:

---

Originally Posted by sables90

hello!! είμαι 22 και γκέι.! εδώ και 2 χρονια έχω σχέση με κάποιον. τον πρωτο χρόνο τ πηγαίναμε καλά, αλλά στην αρχή του δεύτερου με χώρισε και κυριολεκτικά αυτό με διέλυσε. με χώρισε γιατί μου είπε ότι με βαρέθηκε και έλεγε ότι τον καταπίεζα και ότι ήθελε χρόνο μόνος του και άλλα κλασικά.. εκείνη την περίοδο με έστειλε στο νοσοκομείο, είχα λιποθυμίσει 2 φορές, έχασα 10 κιλά και έκανα απόπειρα αυτοκ**νίας.
μετά από 2 βδομάδες έκανε κίνηση και ξαναγύρισε σε μένα. από τότε είμαι χαλί για αυτόν. με έχει σκουπίδι, με το παραμικρό κλείνει το κινητό του, με βρίζει, μου λέει ότι με μισεί και μου ζητάει να τον χωρίσω. πολλές φορές έχει φτάσει σε σημείο να με χτυπήσει. δεν μπορώ να τον χωρίσω γιατί τον αγαπάω πολύ.. του κάνω όλα τα χατήρια και ποτέ δεν του αντιμιλάω. δεν ξέρω ειλικρινά τι να κάνω.. δεν έχω δουλειά και χρήματα και έτσι ..έχω περιορισμένες επιλογές. έχω χάσει την αυτοπεποίθησή μου και νοιώθω ότι είμαι άσχημος. θέλω πραγματικά να χωρίσω, θέλω να ξαναγίνω ο χαρούμενος άνθρωπος που ήμουν. όμως, είμαι εξαρτημένος από έναν άνθρωπο που δεν αξίζει τίποτα, που ζει για να με μειώνει..

---

μονος σου βρηκες τη λυση... χωριζεις και ανανεωνεσαι η σχεση σου εχει τελειωσει δεν θα σχολιασω τις χαζομαρες που εκανες οταν σε χωρισε
φυγε μακρια του αφου σου κανει κακο

Σαπλς, μου φαίνεται έχεις εξειδανικεύσει το φίλο σου, σαν ίνδαλμα, σου έχει γίνει εξάρτηση. Κι απ την άλλη σε κυριοαρχεί ο φόβος της ανασφάλειας, ότι μετα απ αυτόν θα έρθει το χαος στη ζωη σου. Άμα κατορθώσεις να εκλογικεύσεις τη σκέψη σου απ αυτα τότε θα πας παρακάτω. Διαφορετικά θα παιρνάς μια ζωή κοντά του τα ίδια, εκτός κι αν τρέφεις ελπίδες ότι θα αλλάξει. Κατά τα λοιπά τι έχει παραπάνω απ τους άλλους που σε κραταει κοντά του?

δεν έχει τίποτα περισσότερο από κανέναν. έχεις δίκιο ότι εγώ φταίω που μένω. είμαι ανασφαλής και πιστεύω ότι δεν θα αντέξω χωρίς αυτόν. αυτό που κυρίως σκέφτομαι είναι το στομάχι μου που τα παίζει κυριολεκτικά με το παραμικρό. όταν μ είχε χωρίσει και είχα χάσει 10 κιλά ήταν επειδή δεν μπορούσα να φάω τίποτα, όχι επειδή έκανα δίαιτα ή τπτ άλλο.