χανεται η ελπιδα?

Καλησπερα σε ολους

Εδω και 4 μηνες και μετα απο ενα πολυ οδυνηρο χωρισμο απο μακροχρονια σχεση ζω καθε μερα εναν εφιαλτη.... Σκεψεις σκεψεις σκεψεις το αγχος και ο φοβος που απαντουν στις σκεψεις, ενα παιχνιδι νοσηρο, τεσταρισμα της αντιδρασης μου στις σκεψεις μου , σκεφτομαι οτι σκεφτομαι και μετα οτι σκεφτομαι και ουτε καθεξης..... Δεν εχει τελειωμο και ειναι πραγματικα ενας φαυλος κυκλος... Η φωνη του κριτη στο κεφαλι φωναζει: Δεν ζεις καλα εισαι χαλια εισαι μηδεν δεν υπαρχει ελπιδα ολα ειναι ματαια !!!!
Δεν θα καταφερεις ποτε αυτα που θες ποτε μα ποτε !!!!
Παραιτησου..........
Τελευταια εξαντληθηκα το κεφαλι βαρυνε και νιωθω πραγματι την αναγκη να παραιτηθω τρεμω συνεχεια , συμφωνησα με τον κριτη τον κατηγορο μου τον δικαστη μου.... Ισως αλλα εχω και μια τεραστια ορεξη να του πω Αντε και.......
Παω για καφε μονος και κοιταζω τους γλαρους να πετουν κοντα στο λιμανι , αφηνω το βλεμμα μου να τους ακολουθησει και μετα θυμαμαι , θυμαμαι πως ημουν καποτε πριν απο ολα οσα επελεξα να κανω στη ζωη μου....
Ταινια οι σκεψεις περαστικα τα συναισθηματα ολα μα ολα οπως το κυμα στη παραλια , παει και ερχεται ... Δεν ειμαι ομως αναγκασμενος να κοιταω το κυμα οταν ειμαι στη παραλια.
Μπορω να κοιταξω στον οριζοντα. Εκει ειναι η ζωη τωρα που σας γραφω, εκει θα αφοσιωθω ματαιος κοπος να στηνεις μαχες με τον εαυτο σου ..
Το παιχνιδι ειναι στημενο χαμενος θα βγεις χαμενος....
Θα προχωρησω θα κοιταω παντα τον οριζοντα ... Ακομα και αν εχω ενα πυκνο γκριζο-μαυρο συννεφο γυρω απο το κεφαλι μου....

Αυτοαμφισβητηση , αυτοαπορριψη, αυτοκαταστροφικη σκεψη,,,
Τι ταινια παιζει αποψε στο μυαλο μου , τι εχει το μενου?
Ευχαριστω δεν θα παρω......

Μολις τωρα γυρισα απο τη δουλεια, πλησιασα το ειδωλο μου στο καθρεφτη και φωναξα :
ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!!! ΣΕ ΑΓΑΠΩ !!!! ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ!!!!
Ειμαι μονος.....

Κουραγιο !!!!! Κουραγιο!!!!!! Σε ολους τους συνταξιδιωτες και να θυμομαστε η ελπιδα δεν χανεται κρυβεται απλα πισω απο τα συννεφα....

Σας στελνω οτι αγαπη νιωθω να εχω....

Να ειστε οσο πιο καλα μπορειτε......

Έτσι είναι. Πάντα μετά από κάτι οδυνηρό οι σκέψεις γίνονται κουβάρι,αμφισβητούμε τον εαυτό μας, τον πονάμε, τον διαλύουμε τις περισσότερες φορές επειδή οι άλλοι μας πλήγωσαν. Αυτό συμβαίνει σε όλους και δεν πιστεύω ότι ξεφεύγει κανένας. Οι πιο τυχεροί απλά αντιλαμβάνονται ότι ο εαυτός μας, είναι στην ουσία ο μοναδικός άνθρωπος που έχουμε στον κόσμο κι αν δεν φροντίσουμε γι' αυτόν δεν θα το κάνει κανείς. Όταν συμβεί αυτό, τότε απλά, ο άνθρωπος ανακαλύπτει τις δυνάμεις του. Για να τις χρησιμοποιήσει την επόμενη φορά, στην επόμενη μπόρα. Η ζωή δεν σταματάει. Ευτυχώς...

Να είσαι καλά. Τα πάντα περνάνε. Κοινότυπο αλλά μεγάλη αλήθεια.

υπομονη φιλαρακο,θα περασει και αυτο ....