νοσοφοβία και πανικός

Καλώς σας βρίσκω!:)

Είναι το πρώτο βήμα που κάνω σε ότι αφορά τη γνωστοποίηση του προβλήματός μου σε άτομα που δεν γνωρίζω. Πρέπει να γίνει μια αρχή για κάποια πράγματα και θα ήθελα μια πρώτη προσέγγιση, μια άποψη...

Λοιπόν, είμαι 25 ετών.Στη ζωή μου ως τώρα όλα μου ήρθανε πολύ βολικά, δεν έχω περάσει τίποτα δύσκολο. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δεν έχω παλέψει γι αυτά που θέλω. Γενικά σαν προσωπικότητα είμαι ευχάριστος άνθρωπος, πολύ φιλικός και αρκετά προσγειωμένος στην πραγματικότητα.

Το πρόβλημα είναι ότι ανέκαθεν ήμουν νοσοφοβική, πίστευα (απο μικρό παιδί συμβαίνει αυτό κατά τα λεγόμενα της μητέρας μου) ότι κάτι έχω. Ακόμα και τα πιο απίθανα πράγματα έχουν περάσει απο το μυαλό μου. Το αντιφατικό είναι ότι δεν τρέχω σε γιατρούς και σε νοσοκομεία...Αντίθετα τους φοβάμαι :) Όταν όμως προκύπτει να κάνω εξετάσεις αίματος (το γνωστό check up) ή κάποιες άλλες, βγαίνουν όλες καλές!!
Μέχρι τα 2 προηγούμενα χρόνια μπορούσα να το ελέγξω. Δηλαδή όποτε με διακατείχε ο φόβος φρόντιζα να τον αποβάλλω (μάλλον απλώς τον ανέβαλα τελικά) και τα κατάφερνα.

Πριν απο 2 χρόνια δεδομένου ότι ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση λόγω προσωπικής ζωής, μηδένισα τα πάντα και έπιασα πάτο. Για πρωτη φορά με έπιασε κρίση πανικού και για αρκετούς μήνες πήγαινα μόνο στη δουλειά και ανυπομονούσα να γυρίσω σπίτι γιατί φοβόμουν μην πάθω κάτι...

Απ\' ότι φαίνεται φοβάμαι μην πεθάνω νέα ή μη μου συμβεί κάτι που θα μου στερήσει χαρές της ζωής.

Απο τον πάτο εκείνο μόνη μου κατάφερα να ανεβώ μέχρι τη μέση. Τώρα, όχι ότι δεν παθαίνω κρίσεις πανικού ή άγχους χωρίς λόγο, απλά δε συμβαίνει συχνά και κατα κάποιο τρόπο το ελέγχω.

Είχα δει ειδικό (μόνο μια επίσκεψη δυστυχώς) και του τα είπα όλα αυτα. Είπα επίσης και κάτι άλλο που δεν ξέρω αν είναι σημαντικό κι αν έχει μερίδιο ευθύνης γι\' αυτή την κατάσταση.Είμαι ομοφυλόφιλη (σημειώστε ότι απο πολύ μικρή κατάλαβα ότι με ελκύει το ίδιο φύλο). Η ειδικός μου είπε ότι ίσως να με πιάνουν ενοχές και να υπάρχει κάποια σχέση...

Δεν ξέρω...το σκέφτομαι σοβαρά να δω κάποιον ειδικό και να προσπαθήσω να το λύσω. Δεν ξέρω αν γίνεται να βγει απο μέσα μου εντελώς, τουλάχιστον να αλλάξω τρόπο σκέψης ή να μάθω να ζω με αυτό...τι να πω...

Κάτι τελευταίο, (και ίσως αυτονόητο για τους γνώστες) όλα αυτά μου έχουν προκαλέσει διάφορα ψυχοσωματικά. Πόνους, αδιαθεσίες κτλ. Τα οποία η λογική λέει ότι αυθυποβάλομαι και συμβαίνουν, αλλά το μυαλό μου δε μπορεί να το καταλάβει για να σταματήσω τόσο να ανησυχώ όσο και να τα προκαλώ.

Συγνώμη αν το παρατράβηξα κι αν κούρασα, όμως, έπρεπε να περιγραψω την κατάσταση όσο καλύτερα γίνεται. :)

Σας ευχαριστώ εκ των πρωτέρων! :)