Νιωθω πως ολη μου τη ζωη μεχρι τωρα κανεις δεν με σεβαστηκε.
Γεια σας. Τον τελευταιο καιρο περναω μια τεραστια προσωπικη κριση και μου μοιαζει σαν ο εγκεφαλος μου σιγα σιγα να "ξυπναει" και να προσπαθει να βαλει τα πραγματα και τη ζωη μου σε μια ταξη. Με αφορμη αυτο το ξεσκαρταρισμα ηρθε στο προσκηνιο πιο αναλυτικα η συμπεριφορα των ανθρωπων που με περιεβαλλαν σε ολη μου τη ζωη μεχρι τωρα λιγες μερες πριν τα 28α γενεθλια μου.
Το μεγαλο συμπερασμα που βγαινει ειναι οτι τελικα νιωθω σαν να με εκμεταλλευοντουσαν ή να μην μου εδειχναν τον απαραιτητο σεβασμο. Ιδαιτερα οι καφρικες αγοροπαρεες στις οποιες σταθηκα ιδιαιτερα ατυχος δεδομενου οτι ημουν παντα ευαισθητο ατομο και ενω εγω πολλες φορες ειχα αναγκη ενα ατομο να κουβεντιασω ενα προβλημα μου ιδιαιτερα σε μικροτερες ηλικιες απλα με απεφευγαν για να επιδωθουν σε εναν σωρο καραγκιοζιλικια.
Ενα αλλο πραγμα που παρατηρω και με στενοχωρει ειναι πως ολοι οι αλλοι ανθρωποι μου φαινονται τοσο απορροφημενοι στη ζωη τους που εγω που παντα ειχα προβληματα στο να αφεθω και να ζησω το εκμεταλλευοντουσαν.... Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω πώς ολοι οι αλλοι ζουν την ζωη τους τοσο ανεπηρεαστα...Σχεδον ζωωδως... Εγω γιατι ειμαι πιο συγκρατημενος? Γιατι πχ σταματω να σκεφτω λιγο και τον συνανθρωπο μου? Γιατι οι φιλοι μου παλια με κοροιδευαν? Γιατι ολα αυτα? Γιατι δεν μπορω να ζησω κι εγω ετσι χωρις να κοιταω γυρω μου... Εχω σε πολλες περιπτωσεις σπαταλησει απειρο χρονο να ασχολουμαι με τα προβληματα αλλων και να αντιδρω και ενοχικα γιατι εγω δεν τα εχω... Ή εχω τυχει με ανθρωπους οι οποιοι απλα δεν μπορουν να καταλαβουν οτι εχω κι εγω ζωη και προβληματα και συνεχως χωρις καμια ευγενεια ερχονται να μιλησουν σε μενα... Γιατι ειμαι ευγενικος και δεν διακοπτω τον αλλον.Δεν σημαινει ομως οτι ειμαι ο ψυχοθεραπευτης κανενος.
Τωρα πια απλα εχω σκληρυνει και απ τον ενα μπαινουν και απ το αλλο βγαινουν. Επισης πλεον δεν δειχνω σημαδια χαμηλης αυτοπεποιθησης και οτι θελω να πω το λεω που να σκασει ο αλλος. νΑ φανταστειτε εχω τυχει και σε περιπτωσεις απο ατομα οξυθυμα εγωιστικα και ασταθη ακομα να δειξουν οτι ενοχλουνται που πλεον μιλαω, εκφραζομαι και εχω το θαρρος της αποψης μου. Μα ειναι φοβερο.... Δεν μπορω να καταλαβω απο που πηγαζει ολη αυτη η ελλειψη ευγενειας και καταφορη προσπαθεια να κανουν εναν ανθρωπο να νιωσει "μικροτερος"... Ισως απ το γεγονος οτι τα μηδενικα εναν καλλιεργημενο και ευγενικο ανθρωπο τον φοβουνται και ξεσπανε πανω του τις δικες τους ανασφαλειες....Ημουν αθωος και δεν το καταλαβαινα αλλα ευτυχως τωρα πια τους βαζω μια χαρα στη θεση τους.
Το μοναδικο που δεν μπορω να βγαλω απο πανω μου και να ξεχασω ειναι οι απειρες φορες που μεσα στην ιδια μου την παρεα με αποπαιρνανε. Τους μισω τοσο πολυ γιαυτο που ειμαι ικανος να φτασω στα ορια του εγκεφαλικου απ τα νευρα μου...Κι ολα αυτα ΓΙΑΤΙ?? Για ποιο λογο μου κανανε παρεα ενω ηξερα οτι με θεωρουν βλακακο και αγαθιαρη?? Ασε που καποιοι πηγανε να με πατροναρουν κιολας.... Αντρες τελικα.... σε νεαρη ηλικια ειμαστε εκπληκτικα ηλιθιοι.....
Αυτα
