Originally Posted by
Picaro
Φυσικά και είπε, παραδέχτηκε οτι έκανε μεγάλη μαλακία, οτι δεν το άξιζα αυτό κλπ κλπ, όμως οτι αυτό το γεγονός ήταν απλά το επιστέγασμα ενός προδιαγεγραμμένου τέλους και οτι ποτέ δεν θα έδινε τηλ ούτε θα απαντούσε σε sms αν δεν ένιωθε έλλειμμα προσοχής, αγάπης, κατανόησης εκ μέρους μου. Μπούρδες θα πω εγώ, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα . Αν έχεις τα αρχίδια (που να τα έχεις αφού είσαι γυναίκα θα μου πεις), έλα και πες τα μου όλα αυτά, πες μου θέλω να χωρίσουμε, ούτως ώστε να το διαπραγματευτούμε ΚΑΙ ΟΧΙ να τεστάρεις τον "νέο" να δεις αν σου κάνει, αλλιώς να παραμείνεις με τον "παλιό" μέχρι νεωτέρας. Σαν τη μαϊμού που ποτέ δεν αφήνει το ένα κλαδί πριν πιάσει το άλλο.
Διάβασα το post σου και από ότι καταλαβαίνω έχουμε σημαντικές διαφορές με την μεγαλύτερη να είναι η απόσταση. Βεβαίως είναι χειρότερο να μένεις δίπλα στον άλλον και να υπάρχει πνευματική απόσταση, από το να είσαι καλά με τον άλλον και να υπάρχει χωροταξική απόσταση. Όμως στη δική σου περίπτωση πιστεύω οτι η απόσταση διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στο χωρισμό. Δεν ξέρω τους λόγους που ήταν επιβεβλημένο να έχετε σχέση από απόσταση, όμως ξέρω οτι ορισμένοι άνθρωποι όταν δεν έχουν τον άνθρωπό τους δίπλα τους, τα ξεχνάνε όλα, η απόσταση τους δίνει το χώρο να κάνουν εφήμερες (ή ακόμα και σταθερές, σταθερότατες θα έλεγα σχέσεις, έως και γάμο, έχουν αναφερθεί περιπτώσεις δίγαμων που είχαν οικογένειες σε 2 διαφορετικά μέρη του κόσμου) σχέσεις. Όταν είναι μαζί σου είναι τρυφερός, έμπλεος συναισθημάτων και πάθους, όταν είναι όμως μακριά σου αλλάζει τελείως.