Χαμενος

Καλησπερα σας, με λενε Γιωργο και ειμαι 26 ετων. Τα τελευταια 4 χρονια επισκεπτομαι εναν ψυχολογο, στην αρχη πιο συχνα τωρα τελευταια παω πιο αραια. Μερικες φορες σκεφτομαι σε τι με εχει βοηθησει αυτος ο ανθρωπος γιατι δεν βλεπω μεγαλη αλλαγη σε μενα. Σιγουρα εχω περισσοτερη αυτοπεποιθησει απο οταν ξεκινησα να πηγαινω, εχω αναγνωρισει και βλεπω αλλιως καποια πραγματα που παλιοτερα με ενοχλουσαν και δεν καταλαβαινα τι και γιατι με ενοχλει. Ο βασικος λογος που ξεκινησα να πηγαινω ηταν επειδη ημουν μπλεγμενος και δεν ηξερα τι θελω να κανω στο μελλον, να βρω τον εαυτο μου, ποιος ειμαι, τι θελω απο τη ζωη και απο εμενα. Αυτα τα ερωτηματα ακομα να απαντηθουν. Δεν ξερω αν φταιω εγω η ο ψυχολογος. Εξακολουθω να νιωθω χαμενος, οτι δεν ξερω ποιος ειμαι, τι θελω απο εμενα και γενικα οτι δεν εχω αναπτυξει την προσωπικοτητα μου ακομα. Καποιες φορες εχω σκεφτει να ξεκινησω φαρμακευτικη αγωγη αλλα ο ψυχολογος που λεει οτι δεν την χρειαζομαι και οτι δεν θα με σπρωξει στο να κανω πραγματα και να γνωρισω τον εαυτο μου απλα θα με κανει να νιωσω καλυτερα. Απλα μου εχει μπει η ιδεα οτι κατι δεν λειτουργει σωστα στο μυαλο μου. Θελω να ρωτησω αν υπαρχουν εξετασεις που να δειχνουν αν καποιο μερος του εγκαφαλου για παραδειγμα υπολειτουργει η δεν λειτουργει φυσιολογικα. Ειναι λιγο ακραιο αυτο που λεω, ο ψυχολογος μου ειπε αμα θελεις να το κανεις καντο. Απλα ψαχνω μια αιτια για την ολη μου συμπεριφορα. Αν και εχω φιλους νιωθω μονος και δυστυχησμενος, δεν βγαινω συχνα εξω, δεν εχω χομπυ και γενικα δεν ειμαι το ατομο που θα ψαξει θα ψαθει θα κινηθει θα θελει να γνωρισει. Ετσι ημουν απο μικρος δεν εκανα τπτ και δεν ασχολουνταν οι αλλοι και η οικογενεια μου πολυ μαζι μου. Απλα νιωθω οτι χανω πολλα σε αυτη την ηλικια και οτι μετα θα το μετανοιωνω οπως κανω τωρα για καποια πραγματα.

Γειά σου, Γιώργο!
Κατ'αρχήν, η/ο ειδικός για να σου δίνει αυτές τις συμβουλές σχετικά με την μη λήψη φαρμακευτικής αγωγής, δίκιο θα έχει. Να την/τον ακούς.
Από την άλλη, δεν λες τι πρόβλημα ακριβώς έχεις με το μυαλό σου... Εννοείς με τις σκέψεις σου; Τι δεν λειτουργεί σωστά και τι ακριβώς σε προβληματίζει;
Ενδέχεται να τροποποιείς κάποια πράγματα μέσα σου επειδή μεγαλώνεις-ωριμάζεις και οι αλλαγές μας αναστατώνουν ακόμα κι αν είναι για καλό. Ο χρόνος θα δείξει.
Όσο για τις συνεδρίες που έκανες να είσαι σίγουρος πως εν καιρώ θα δεις αποτελέσματα.
Αν αισθάνεσαι πως χάνεις πολλά στην ηλικία σου, έχω να σου πω πως η ζωή είναι μεγάλη και είναι μπροστά σου και έχεις χρόνια να ζήσεις ό,τι ονειρεύεσαι, μη σκας.
Όλα θα γίνουν.

Καλησπέρα Γιώργο!

Το κλειδί για να γίνεις καλά δεν είναι μόνο ο ψυχολόγος αλλά και εσύ μαζί. Αν κάποιος δεν προσπαθει καθόλου και από μόνος του τότε ο ψυχολόγος δεν μπορεί να δουλέψει πάνω μας..

Ο ψυχολόγος σου απ'ότι καταλαβαίνω απο αυτά που μας λες σε έχει βοηθήσει. Απλά ίσως είναι η ωρίμανση και η αλλαγη όπως είπε η Ανια. Ίσως δεν έχεις ψάξει μέσα σου καλύτερα, ίσως να θέλεις καινούρια ερεθίσματα που θα πρέπει μα προκαλέσεις εσύ ο ίδιος ίσως τελικά να νιώθεις οτί πρέπει να αλλάξεις ψυχολογο. ΑΛΛΑ μην σκέφτεσαι με τον τρόπο που γράφεις. ΔΕΝ χρειάζεσαι φάρμακα ΟΥΤΕ οτί έχεις κάτι στο μυαλο. Ειναι σαν να θες σονυ και ντε να έχεις κάτι.. Μην το βλέπεις έτσι το θεωρώ λάθος!

Το θεμα ειναι οτι δεν κανω τπτ απο μονος μου για να αλλαξω. Δεν νιωθω ωριμος ουτε οτι αλλαζει κατι μεσα μου προς το καλυτερο. Τα πραγματα μενουν ως εχουν και ειμαι αμετοχος. Απλα μπλεκομαι στις σκεψεις μου ισως σκεφτομαι περισσοτερο τα πραγματα γυρω μου απ'οτι θα επρεπε. Σκεφτομαι περισσοτερο παρα ενεργω. Δεν ειμαι ατομο που θα βαλει ενα στοχο και θα προσπαθησει να τον πετυχει, με αποσυντονιζουν οι σκεψεις μου, η αναβλητικοτητα μου και η αναποφασιστικοτητα μου. Επισης αρκετες φορες εχει τυχει να ειμαι με φιλους και να μην εχω ορεξη να ακουω αυτο που μου λεει καποιος αλλα επειδη δεν μιλαω γενικα "πιεζομαι" και τον ακουω απο το να του πω να σταματησει επειδη δεν εχω ορεξη. Αισθανομαι σαν μαριονετα που μονο αν με πιασει καποιος λειτουργω αλλιως μενω αδρανεις.

Κατ'αρχήν, ποιος σου είπε ότι όλοι οι άνθρωποι εξελισσόμαστε το ίδιο. Ενδέχεται να άλλαξες (και ούτε εσύ να το πήρες χαμπάρι ακόμα) και να μην σου ταιριάζουν οι παρέες σου. Δεν είναι κακό. Συμβαίνει συχνά. Ούτε εκείνοι είναι λάθος ούτε εσύ. Αν θέλεις διαφορετικά πράγματα από αυτά που έχεις γύρω σου (σε υλικό και ανθρώπινο επίπεδο) τότε ψάξε να τα βρεις και να τα ζήσεις. Όσα γίνονται και όποτε γίνουν, μην αγχώνεσαι. Κάνε παρέα με αυτούς που περνάς καλά, δε χρειάζεται να καταπιέζεσαι.

Γράφεις χαρακτηριστικά: "Τα πραγματα μενουν ως εχουν και ειμαι αμετοχος."
Ε, μήπως αυτό δηλώνει και λίγο βαρεμάρα; Εφόσον δεν υπάρχουν αλλαγές, δεν αναστατώθηκες, κλπ τότε μήπως η στασιμότητα σε βάλτωσε;



Υ.Γ. Μου άρεσε αυτό που έγραψες: "με αποσυντονιζουν οι σκεψεις μου"

:) Κι εμένα. Ζω και σ'έναν δικό μου κόσμο εγώ, οπότε μου αρέσει το χάος του μυαλού μερικές φορές :) Έτσι το ξεκουράζω το καημένο γιατί σκέφτεται πολύ... και με τη λογική και τα πρέπει.

Quote:

---

Originally Posted by geo1986

Το θεμα ειναι οτι δεν κανω τπτ απο μονος μου για να αλλαξω. Δεν νιωθω ωριμος ουτε οτι αλλαζει κατι μεσα μου προς το καλυτερο. Τα πραγματα μενουν ως εχουν και ειμαι αμετοχος. Απλα μπλεκομαι στις σκεψεις μου ισως σκεφτομαι περισσοτερο τα πραγματα γυρω μου απ'οτι θα επρεπε. Σκεφτομαι περισσοτερο παρα ενεργω. Δεν ειμαι ατομο που θα βαλει ενα στοχο και θα προσπαθησει να τον πετυχει, με αποσυντονιζουν οι σκεψεις μου, η αναβλητικοτητα μου και η αναποφασιστικοτητα μου. Επισης αρκετες φορες εχει τυχει να ειμαι με φιλους και να μην εχω ορεξη να ακουω αυτο που μου λεει καποιος αλλα επειδη δεν μιλαω γενικα "πιεζομαι" και τον ακουω απο το να του πω να σταματησει επειδη δεν εχω ορεξη. Αισθανομαι σαν μαριονετα που μονο αν με πιασει καποιος λειτουργω αλλιως μενω αδρανεις.

---

Σου υπογραμμίζω τις λέξεις κλειδιά...

1) Δεν προσπαθείς από μόνος σου.... ---> Άρα πως να σε βοηθήσει ο ψυχολόγος σου?
2) Δεν βάζεις στόχους.. ---> Θεωρώ οτί οι στόχοι μας είναι η ζωή. Χωρίς στόχους μένουμε άδειοι, κενοί. Άρα πως να μην είσαι δυστυχισμένος Γιώργο?

Δράσε, κάνε κάτι... γέμισε τον χρόνο σου, δοκίμασε πράγματα να δεις τι σου ταιριάζει, προσπάθησε να γίνεις κοινωνικος και με άλλους ανθρώπους γιατί μπορεί οι φίλοι που έχεις τελικά να μην σου ταιριάζουν..

Άνια σε κάποια πράγματα γράφουμε το ίδιο ενώ δεν είχα δει τι γράφεις... :D

Ωωω ακους και Helloween!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Christina82

Άνια σε κάποια πράγματα γράφουμε το ίδιο ενώ δεν είχα δει τι γράφεις... :D

Ωωω ακους και Helloween!!!!

---

:) :) :) Yes, yes, yes!

Χριστινα απλα δεν νιωθω, δεν μου βγαινει αυτη η επιθυμια να κανω πραγματα να μαθω πραγματα, γενικα ειμαι πολυ απογοητευμενος απο εμενα και αυτα που γινονται γυρω μου
Αν δεν εχω καποιον πανω απο το κεφαλι μου δεν μπορω να πετυχω τπτ, δεν μπορω να ακολουθησω ενα προγραμμα. Οσες φορες εχω προσπαθησει εχω αποτυχει και αυτο με ενοχλει περισσοτερο, η αποτυχια. Ξερω πως φταιω εγω απλα εχω δεχτει αυτη την κατασταση

Μήπως αισθάνεσαι πως δε γίνεσαι ή δεν είσαι αρεστός από το περιβάλλον σου; Οι δικοί σου τι σου λένε;

Quote:

---

Originally Posted by geo1986

Χριστινα απλα δεν νιωθω, δεν μου βγαινει αυτη η επιθυμια να κανω πραγματα να μαθω πραγματα, γενικα ειμαι πολυ απογοητευμενος απο εμενα και αυτα που γινονται γυρω μου
Αν δεν εχω καποιον πανω απο το κεφαλι μου δεν μπορω να πετυχω τπτ, δεν μπορω να ακολουθησω ενα προγραμμα. Οσες φορες εχω προσπαθησει εχω αποτυχει και αυτο με ενοχλει περισσοτερο, η αποτυχια. Ξερω πως φταιω εγω απλα εχω δεχτει αυτη την κατασταση

---

Μήπως πάντα είχες κάποιον να σε βοηθάει στα μαθήματα, να σε καθοδηγεί γενικότερα και τώρα δεν το έχεις και νιώθεις "ανίκανος" ?

βασικα εγω δεν θελω το περιβαλλον μου δλδ οικογενεια κλπ κλπ, πραγματικα θα ηθελα να τα αλλαζα ολα
εχω καταληξει οτι αυτοι ευθυνονται για την κατασταση μου

Quote:

---

Originally Posted by geo1986

βασικα εγω δεν θελω το περιβαλλον μου δλδ οικογενεια κλπ κλπ, πραγματικα θα ηθελα να τα αλλαζα ολα
εχω καταληξει οτι αυτοι ευθυνονται για την κατασταση μου

---

Τι ακριβώς σου κάνανε;

Πάντως, αν ασφυκτιείς στο οικογενειακό σου περιβάλλον μπορείς να αποδεσμευτείς βρίσκοντας μία δουλίτσα και ένα σπιτάκι να μείνεις μόνος σου. Το να ρίχνεις μόνο ευθύνες δε σε βοηθάει. Το να θυματοποιείσαι έτσι απλά, είναι μεν βολικό, αλλά δε λύνει το πρόβλημα. Η ζωή είναι δική σου και, στο μέτρο του δυνατού, θα τη ζήσεις όπως εσύ θέλεις.