--ΠΑΤΕΡΑΣ--

Οτι και να κανω αν δεν αλλαξει η συμπεριφορα του πατερα μου δεν προκειται να γινω καλα εντελως... Αυτος φταιει για ολα και για την εικονα του εαυτου μου. Για τη λαθος εικονα του εαυτου μου.. Απο μικρος ποτε οτι εκανα δεν ηταν αρκετο, οι λεξεις αχρηστος,τεμπελης και πολλα τετοια μονιμες για μενα, οτι δε θα καταφερω τιποτα,αχρηστος θα μεινω, για τα παντα εφταιγα εγω, μου δημιουργησαν μια τετοια εικονα και υποσεινηδυτα και το φοβο ισως μην οντως γινει ετσι. Γενικα πολλες φορες αυτο με εριχνε απο παλια, σκεφτομουν οτι μηπως οντως ετσι ειναι? Και παμπολες φορες που ενιωθα ετσι και σιγουρα λογω αυτου... Το βλεπω μου εχει κανει ζημια στη ψυχολογια μου, δεν τον θελω καθολου αν δεν ηταν το θεμα το οικονομικο δε θα με ενοιαζε να κοψω επαφες μαζι του. Ποτε δε παραδεχεται τιπτοα για αυτα, νομιζει οτι επειδη οικονομικα σε χαρτζιλικια,αμαξια,ρουχα ηταν παντα και ειναι απο τους καλυτερους οτι ειμαι και αχαριστος απο πανω που του λεω οτι αυτος με εκανε ετσι κτλ. Θα μπορεσω ποτε να ξεπερασω αυτη τη ζημια που μου εκανε ψυχολογικα και να νιωσω αυτοπεποιθηση και οτι ειμαι ικανος και εγω στη ζωη? Γιατι σιγουρα αυτος με ολα αυτα απο μικρος που μου λεγε και τη συμπεριφορα του με εκανε να νιωθω οντως τοσο αχρηστο τον εαυτο μου... αΥΤΟς ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ αλλαξει σε αυτα, και οαλ αυτα γιατι τα ελεγε? Γιατι ποτε δεν ημουν ο καλος μαθητης που ηθελε γιατι δε διαβαζα, παρολα αυτα επειδη εχω πολυ καλη αντιληψη και απο οτι λεγαν και οι καθηγητες εξυπναδα και αφομοιωση καλη, καταφερα να περασω στη σχολη που ειμαι με διαβασμα ενος μηνα τη τελευταια χρονια. Εννοειται οχι μπραβο αλλα καταλαβαινετε.. Οτιδηποτε γενικα επειδη εγω γουσταρω τα ξενυχτια,το πολυ εξω κτλ γυρνουσα και γυρναω σπιτι αργα και ακουω τις χιλιες μαλακιες οτι ειμαστε οικογενεια και εχουμε κανονες και εισαι ρεμαλι κτλ. Εννοειται τον συνδεω κατω παντα αλλα οποιοσδηποτε τοσα χρονια αν ακουγε ετσι συνεχως οσο και να τον συνδεει με τα κατω που δε πιανει μελανι να πουμε θα παθενε η ψυχολογια του... Ο ψυχολογος θα με βοηθησει να τα ξεπερασω να αλλαξω αποψη για τον εαυτο μου? Φοβαμαι ομως οτι ειναι δυσκολο γιατι ο πατερας μου οτι και να του πουν δε θα ακουσει. Νομιζει οτι τα δικα του ειναι τα σωστα. Ολα αυτα τα λεω επ ευκαιριας που ειχαμε ενα τσακωμο τωρα πριν λιγο και μου ανεφερε παλι ολα τα ωραια αυτα κοσμιτικα, γιατι του ειπα την αληθεια οτι δεν μου αρεσει αυτο που θα κανω σαν επαγγελμα αλλα θα το κανω αφου εκει περασα τωρα κ μ λεει γιατι τι θα ηθελες. Και του απαντησα οπως οντως ετσι εχει, οτι δεν ξερω τι θελω, αλλα οτι ειναι θα το κανω. Αρχισε α ου τα διαφορα... Για αλλη μαι φορα με εκανε ψυχολογικα σκατα.. Νιωθω πως ειμαι σε αδιεξοδο δεν αντεχω αυτη τη κατασταση γιαυτο και συνεχως κοιταζω να λειπω απο το σπιτι να ειμαι εξω κτλ. και γιαυτο και οπουδηποτε εκτος σπιτιου νιωθω καλυτερα. Απο την αλλη και το περιβαλλον της οικογενειας το θελω..Αλλα οχι αυτο το περιβαλλον.. Και νιωθω λες και πνιγομαι.

Σπύρο δεν στο λέω για να σε παρηγορήσω αλλά λάθη(και ορισμένες φορές χοντρά λάθη) έχουν κάνει οι περισσότεροι γονείς.Προσωπικά όταν ήμουν στην ηλικία σου αναλωνόμουν στο να κατηγορώ τον πατέρα μου για τα λάθη του...πίστευα ότι εκείνος ήταν υπαίτιος για τα ψυχολογικά μου προβλήματα.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και άλλαξα θεώρηση ζωης...
Τολμώ να πω πως τον συγχώρεσα για ότι στραβό έχει κανει.
Και αυτό γιατί όσα σφάλματα και αν έκανε έχει κάνει άλλα τόσα καλά!Σκέψου και συ πόσο χειρότεροι γονείς υπάρχουν...σκέψου τι θετικά έχεις αποκομίσει από τον πατέρα σου...σκέψου ότι τα λάθη οι γονεις μας δεν τα κάνουν συνειδητά...
Σου λέω στα 21 μου ήμουν στην ίδια ακριβώς φάση...
Σήμερα στα 32 μου πλέον έχω αναθεωρήσει τις απόψεις μου...ίσως επειδή συνειδητοποιησα ότι δεν είμαι το παιδί των γονιών μου(η το αποτέλεσμα των λαθών των γονιών μου) αλλά είμαι απλά η Ιωάννα...

spyro, καταλαβαίνω απόλυτα το θυμό σου αφου και στη δική μου οικογένεια είχαμε τσακωμούς με τον πατέρα μου και με ένα από τα αδέρφια μου, τότε.... Τα χρόνια πέρασαν, εμείς σπουδάσαμε και αυτός ησύχασε, αν και πάλι μένει αμετακίνητος στις απόψεις του! Τόσο ξέρει, τόσο κάνει ο πατέρας σου. Είναι και αυτός αδύναμος μπροστά στο μεγάλωμα των παιδιών του και δεν ξέρει τον τρόπο να σε προσεγγίσει. Απλά δέξου τον όπως είναι - γιατί είναι πατέρας σου- και μην του πας κόντρα. Να είσαι ήρεμος όταν σου μιλάει ακόμα και αν θέλεις να εκραγείς. Απέφυγε συζητήσεις μαζί του όταν ξέρεις ότι δεν τις αντέχει και κάνε υπομονή μέχρι να ανεξαρτητοποιηθείς και να μπορείς να ζήσεις μόνος σου. Τότα θα ηρεμήσουν τα πράγματα και σιγά σιγά θα τα ξεχάσεις. \'Οσο για την αξία σου, εσύ την ξέρεις καλύτερα από όλους και σίγουρα την ξέρει και ο πατέρας σου! Όπως λες αγαπάς την οικογενειακή ζωή! Επικεντρώσου στα καλά της οικογένειας -μητέρα, αδέρφια,συγγενείς- και απέφευγε τις κακοτοπιές!Υπομονή και όλα θα φτιάξουν!

SpyrosGR21, iwanna και feh καλησπέρα και από εμένα!;)
Διάβασα προσεκτικά τα όσα δημοσιεύσατε και εγώ με τη σειρά μου έχω να πω τα εξής......παρόλο που η δική μου περίπτωση είναι ακραία και δεν την έλαβα υπόψιν την ώρα που σας γράφω τα ακόλουθα (για όσους δεν έτυχε να γνωρίζουν βίωσα παιδικά χρόνια με χρόνια αλκοολικό και σχιζοφρενή πατέρα......)


Σίγουρα η εμπειρία των γονέων (μητέρας και πατέρα) δεν μπορεί αναλογικά να συγκριθεί με αυτήν που έχουμε στα 20 μας (.....εγώ πάω στα 35 τώρα.....) και πολλές από τις πράξεις μας σε μικρές ηλικίες όντως μπορεί να είναι λανθασμένες και να επιδέχονται κριτικής και παρέμβασης από την χρόνια εμπειρίας τους, οπότε σίγουρα οφείλουμε να είμαστε πιο δεκτικοί στα όποια έστω και παρορμητικά σχόλια τους.

Δυστυχώς όμως δεν πρέπει να καλουπώνουμε τους πάντες έστω και αν αυτοί τυγχάνει να είναι γονείς βάση της κοινωνικής τους ταμπέλας και να τους θεωρούμε ως status για την ορθή κρίση των όποιων πράξεών μας , ιδιαίτερα αν αυτοί έχουν κατ\'επανάληψη δείξει ότι έχουν απόλυτη και εγωιστική συμπεριφορά σαν αυτή που αναφέρει ο Σπύρος, η οποία έχει να κάνει με τον ξεχωριστό χαρακτήρα του ατόμου........- το οποίο μπορεί ακόμα και στα 50 του πχ να έχει ακριβώς την ίδια στάση ακόμα και σε ζητήματα που θεωρούνται σωστά από το γενικότερο σύνολο και λάθος μόνο από τη δική του οντότητα!!!

Το ότι είναι πατέρας δεν σημαίνει επαγωγικά ότι είναι και ο αλάνθαστος της κάθε περίπτωσης όπως το εξωτερικεύει διαρκώς στο παιδί του με επιτακτικό και απόλυτο τρόπο, αλλά και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί με τη δύναμη της ταυτότητας <<Πατέρας>> να επιβάλει εγωιστικά τις απόψεις του χωρίς να υπάρχει ισότιμος διάλογος.

Άλλωστε σε μια οικογένεια που εξελίσσεται αρμονικά , ανά πάσα στιγμή ο γονέας από δάσκαλος μπορεί να γίνει μαθητής και το παιδί από μαθητής -δάσκαλος........;)
Καλό είναι λοιπόν να εκμηδενίζονται οι ακραίες ψυχολογικές εκφράσεις προκειμένου όλοι να αλληλεπιδρούν θετικά...........

Αν ένας από τους δύο επιφέρει διαρκώς την πόλωση..........δυστυχώς η χρυσή τομή επικοινωνίας μπορεί να γίνει από δύσκολη έως απίθανη να βρεθεί........Σε αυτή τη φάση πιστεύω ότι είναι ο Σπύρος τώρα και για αυτό έγραψε τα όσα έγραψε..........
:(

olga,συμφωνώ με όσα λες. Το οτι είναι κάποιος πατέρας δεν σημαίνει ότι είναι αλάνθαστος. Απλά επειδή νιώθω ότι ο ανθρωπος αυτός δεν πρόκειται ν\' αλλάξει όύτε στα 90 του, για την ψυχική ηρεμία του Σπύρου και μόνο, καλό θα ήταν να αποφεύγει τις ακραίες αντιπαραθέσεις μαζί του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δέχεται άκριτα την \'δικτατορία\' του πατέρα του.

feh μου κατανοώ απόλυτα τη θέση σου, αλλά φαντάσου τώρα σκηνικό όπου ο Σπύρος όντως να αποτρέπει όπως μπορεί τα σενάρια αντιπαράθεσης , αλλά ο πατέρας του να τα καλλιεργεί και να τα πυροδωτεί με σκοπό να εξωτερικεύσει το καταπιεσμένο του ΕΓΩ........??
Εκεί τί γίνεται? Στο θέτω ως προβληματισμό γιατί εγώ το βίωσα σε όλη τη φάση των παιδικών μου χρόνων!!!!
Αν δε το όποιο παιδί φτάσει όντως σε σημείο όπου η δικτατορία όπου αναφέρεις πνίγει και δηλητηριάζει την ελευθερία του δημιουργώντας μάλιστα ψυχολογικές διαταραχές χωρίς να απασχολεί καν τον γονέα αν το παιδί του αργοσβήνει μέσα του ...εκεί τί κάνεις?
Σίγουρα είναι χοντρή κατάσταση.........:(:(
Αυτή τη στιγμή δεν βλέπω μόνο τον Σπύρο........αλλά κάθε Σπύρο που βιώνει μια τέτοια φάση...

feh καλή σου μέρα! Φιλιά....:)

Γλυκέ μου Σπύρο μού θυμίζεις τη σχέση μου με την μητέρα μου.Ναι πάλι θα κλαφτώ....
Οι σχέσεις γιου-πατερα και κόρης-μητέρας είναι από τις πιο σημαντικές στη διαμόρφωση του εγώ μας και την ταύτιση με το φύλο μας....
Η μάνα μου είναι αντίστοιχη με τον πατέρα σου στο θηλυκό της.Μικρή ηθελε να με μάθει να πλέκω να κεντώ να ράβω.Ότι έκανε εκείνη.Η χρυσοχέρα.Κι επειδή εγώ αυτά τα βαριόμουν μού έλεγε στα 6 μου τώρα χρόνια.Είσαι ανοικοκύρευτη,πώς θα ανοίξεις σπίτι;Μετά στην πορεία συνέχιζε έχεις αυτό το ελάττωμα,αυτό,αυτό,αυτό,αυτ ό...Τίποτα δεν ήταν καλό πάνω μου..Τίποτα..Μα εγώ στα λέω για να τα αλλάξεις επειδή σε αγαπώ..τα καλά σου δεν έχει ουσία να στα λέω....Με έκανε εντελώς εξαρτημένη από την γνώμη της.Και επειδή ήμουν πιο συναισθηματική από αυτή και έδινα βάση σε άλλα από αυτή πράγματα με θεωρούσε αδύναμη....Με αυτά κάθεσαι και ασχολείσαι;Κοίταξε τα διαβάσματά σου....Αν με είχε απλά αποδεχτεί όλα θα ήταν ήρεμα.....Όπως είπα έπαιζε με τα λεφτά της.Έλεγε πως θα με έχεις πάντα ανάγκη και ότι μόνη σου στη ζωή σου δεν πρόκειται τίποτα να κάνεις....Ποιός θα σε ανεχτεί με αυτό τον χαρακτήρα;Εμείς είμαστε γονείς σου και σ\'αγαπάμε.Οι άλλοι δε θα σου χαρίζονται έτσι...Τέλος πάντων,για την μάνα μου μόνο νοικοκυρά δεν ήμουν και δυναμική......Χαμένη,τεμπέλα, γαιδούρα,σκουπίδι,τιποτένι α και άλλα ωραία κατά καιρούς επίθετα που τονώνουν τόσο την ψυχολογία μου και κατά τ\'άλλα ήθελε να μου έρθει να κάνει ψυχανάλυση δίπλα μου μήπως και με βοηθήσει....χαχα..Τέλος πάντων.Μερικοί γονείς φιλαράκι μου δεν αλλάζουν.Απλά κάθεσαι εσύ ο ευαίσθητος γιος και τρως τα απομεινάρια των πράξεών τους..Και φίλε τα παιδικά βιώματα πόσο μα πόσο ρόλο παίζουν στη μετέπειτα ζωή........Τι να σου πω;Απλά σε νιώθω....Έχω ακούσει για πατέρα ο οποίος να κάνει γυαλιά καρφιά το δωμάτιο του γιου επειδή σήμερα δε συγύρισε το δωμάτιό του την καθορισμένη ώρα....Ράκος το παιδί και το είδα με 50 τικ.Αυτοπεποίθηση σκατά.....
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα βοηθήσει αλλά θα το γράψω..Τέτοιοι γονείς έχουν αυτοί ψυχολογικά....Απλά μέχρι να βρεθείς σε πιο υγιές περιβάλλον και αν, θα τραβήξεις λούκι για να ξεφύγεις από αυτό που έχεις βιώσει από τους γονείς σου ως αλήθεια για τον εαυτό σου....Απομακρύνσου λοιπόν σταθερά και γρήγορα....


ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ:\"Γιος κατεστραμμένος\".Ο πατέρας στρατιωτικός ζούσε τα δύο του βλαστάρια με το στρατιωτικό νόμο.Εν δυο,ευπειθώς αναφέρω..Ο ένας τουλάχιστον γιος έτρωγε ξύλο 5 φορές την εβδομάδα με δύο μέρες ρεπό.Μου είχε πει..Αν δεν φέρω σήμερα καλούς βαθμούς θα έχω σωματικά προβλήματα.....Άλλη φορά πήγα σπίτι τους και είδα τον ένα γιο να διαβάζει.Άσ\'τον μου λέει ο αδερφός του αύριο έχει τεστ....Και ήταν απ\'το πρωί σε ένα γραφείο με κλειστή τηλεόραση, κλειστά όλα πάνω από ένα βιβλίο.Τον λυπήθηκα και του λέω: \"Μα καλά καταλαβαίνεις τίποτα;\"Μου απάντησε \"Όχι\"....Η δε μάνα τους ,μια περιπτωσάρα όπου ο γιος είχε πάει τριήμερη και τον έπαιρνε κάθε 10 λεπτά για να τον ρωτήσει μέχρι και τι μανικετόκουμπο είχε ο σερβιτόρος που τους έφερε μακαρόνια.....Το παιδί ακολούθησε τις στρατιωτικές σχολές από πίεση.Ξεσκάτιζε τουαλέτες και μου είχε πει κάποτε ήθελα να πάρω το ξίφος μου και να με καρφώσω.Αυτά τα ολίγα......Προσοχή στην καταπίεση.Δεν είναι ανάγκη να γίνεις αυτό που θέλει ο πατέρας σου για να είσαι σπουδαίος.....Μάθε να είσαι σπουδαίος γι\'αυτό που απλά είσαι....Με αγάπη αυτό το παράδειγμα για ένα άτομο που αγάπησα πολύ και δεν του το είπα ποτέ.....

Να ξέρεις πάντα οτι σε πολλές οικογένειες συμβαίνουν τα ίδια.Προσπάθησε δύο πράγματα.Πρώτον να μή τα βάζεις μέσα σου κ να αποκτήσεις εμπιστοσύνη πρώτα στον εαυτό σου .Συμβαίνουν κ στις καλύτερες οικογένειες.Δεύτερον συχνά η καθημερινότητα κ το άγχος οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές κ μήπως θάπρεπε να κατανοήσεις καλύτερα την δική του συμπεριφορά.Ψάξε να βρείς μήπως κ σύ σπρώχνεις άθελά σου τα πράγματα σ αυτό το σημείο και δες μήπως μπορείς να βελτιώσεις τα πράγματα. Οπως κ αν είναι οι γονείς μας μας αγαπούν κ δεν νομίζω να κλίνει η ζυγαριά μόνο πρός το ένα μέρος.Κυρίως να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση κ να έχεις την ικανοποίηση οτι αυτό που κάνεις είναι το καλύτερο που μπορείς.

Quote:

---

[i] κ να έχεις την ικανοποίηση οτι αυτό που κάνεις είναι το καλύτερο που μπορείς.

---

αυτό είναι μεγάλη υπόθεση λίμπερ..για τους περισσότερους αν όχι όλους τους τομείς της ζωής μας..

..και προυπόθεση για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.