διστάζω

Ημουν για πολλά χρόνια φοβική στα ταξίδια με αποτέλεσμα να μη βγαίνω απο το σπίτι εύκολα και τα τελευταία χρόνια να αρνούμαι να πάω διακοπές.Φέτος ξεκουνήθηκα και πήγα και δεν ένιωσα καθόλου άγχος παρά το γεγονός οτι οδηγούσα εγώ.Ομως συνέβη το εξής.Μου έχει γίνει μία πρόταση να κάνω το γύρο της Ευρώπης με αυτοκίνητο για το επόμενο καλοκαίρι και έχω απο τώρα μπει στη διαδικασία του άγχους για το αν θα το κάνω ή όχι.Φυσικά θα γίνει με το δικό μου αυτοκίνητο αλλά θα οδηγούν και άλλοι εναλλάξ.Απο τώρα με έχει κυριεύσει ο φόβος του ταξιδιού και έχω αρχίσει και σκέφτομαι δυσάρεστες λεπτομέρειες των κινδύνων που θα έχω να αντιμετωπίσω όπως το να πάρω λάθος δρόμο, να χαθώ στο άγνωστο, αν θα μπορέσω να διαβάζω καλά τις ταμπέλες, και διάφορα άλλα διαδικαστικά.Με έχει εξιτάρει η ιδέα του ταξιδιού αλλά ο φόβος υπερτερεί. Θα σας ακούσω με προσοχή.

Και φοβία να μην είχες δεν είναι παίξε γέλασε. Το έχω κάνει αλλά πολλά χρόνια πριν με την οικογένεια μου. Μερικά πράγματα που μπορώ να σκεφτώ:

_ Στο αμάξι να έχεις κάνει φουλ σερβις πριν φύγεις. Τα πάντα. Να τους πεις ότι θα κάνεις το ταξίδι αυτό. Να προσέξουν ιδιαίτερα τα φρένα/δισκόφρενα και επίσης να μην υπάρχει πρόβλημα υπερθέρμανσης (ψυγείο). Αυτά τα δύο μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα. Το πρώτο μάλιστα όπως καταλαβαίνεις είναι βασικό. Ασφάλεια.
Δες επίσης και τις ρόδες. Αν είναι πάνω από 3 χρόνια και 50.000 χλμ άλλαξε τες πριν φύγεις. Κρίμα να πάθεις κανά λάστιχο.

_Να έχεις, εννοείται συμβόλαιο για οδική βοήθεια που να σε καλύπτει και στην Ευρώπη. Πάρε τηλ. την εταιρεία σου να σου πουν. Μην φύγεις χωρίς να είσαι σίγουρη ότι έχεις πανευρωπαϊκή κάλυψη και βέβαια να έχεις μαζί σου και το βιβλιαράκι με τα τηλέφωνα που ω μη γένητο θα πάρεις σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα αν σου κλατάρει το αμάξι. (θα έχεις ενεργοποιήσει roaming στο κινητό)

_Το ταξίδι θα είναι συναρπαστικό. Όμως θέλει λίγη μελέτη από πριν. Σίγουρα έχεις χάρτη τον οποίο θα έχεις μελετήσει. Οι ταμπέλες έρχονται και φεύγουν κι αν δεν ξέρεις από πριν που πρέπει να πας μπορεί να μπερδευτείς. Και να μπερδευτείς δεν έγινε τίποτα, ξεμπερδεύεσαι. Αλλά καλό είναι να ξέρεις από πριν τα βασικά ονόματα των κατευθύνσεων που πηγαίνες. Με ένα συνοδηγό από δίπλα δεν θα έχεις πρόβλημα. Αυτό θα είναι η δική του δουλειά. Αν υπάρχει αμφιβολία σταματήστε για λίγο στη βοηθητική λωρίδα αντί να πάρετε ένα δρόμο που δεν είσαστε σίγουροι κι αντί για σαρδηνία καταλήξετε καταλονία.

_Η δυτική Ευρώπη είναι περίπου η ίδια από άποψη ποιότητας, δρόμων, ασφάλεια, σέρβις... Δεν θα έχετε και πρόβλημα με την αστυνομία εκεί. Η ανατολική Ευρώπη είναι άλλου παπά ευαγγέλιο κι εκεί πολλά μπορεί να συμβούν. Το πιο συχνό θα είναι η παρενόχληση από την τροχέα όταν θα βλέπουν δυτικές πινακίδες για να σας ζητήσουν λάδωμα. Όσο φτωχότερη η χώρα τόσο συχνότερο. Οπότε αποφύγετε ανατολική Ευρώπη, με αυτοκίνητο τουλάχιστον.
Μπορεί αυτό να έχει αλλάξει τώρα, δεν ξέρω. Παλιά έτσι ήτανε.

_Αν περάσετε από Ιταλία προσοχή, κλέβουνε. Το αμάξι να το έχετε υπόψη σας όταν θα σταματήσετε κάπου για φαί ή σε ξενοδοχείο. Μη βγήτε και έχει φύγει... Καλό είναι να πάρεις μια μπάρα που κλειδώνει το τιμόνι κι άσε τους Ιταλούς να κουρεύονται. Από Αυστρία και βόρεια δεν υπάρχει πρόβλημα κλεψιάς.

Αυτά...
είναι συναρπαστικό το ταξίδι και θα περάσεις ΥΠΕΡΟΧΑ!

Απλά να ξέρεις όποτε αισθανθείς κούραση να σταματάτε ή να αλλάζετε οδηγούς.. Ιδίως στους τεράστιους αυτοκινητοδρόμους της Γερμανίας, ακριβώς επειδή είναι τεράστιοι κι ολόισιοι μπορεί να... αποκημηθεί κάποιος στο τιμόνι και να μη το πάρει χαμπάρι. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει κανένα ερέθισμα.... δεν χρειάζετε να στρίψεις, να αυξομειώσεις ταχύτητα.... τίποτα. Το μυαλό \"κοιμάται\" χωρίς να το καταλάβεις έτσι. Οπότε μικρή προσοχή σ\' αυτό.

Δεν είναι λίγο νωρίς να αγχώνεσαι από τώρα για το επόμενο καλοκαίρι?

Στις συμβουλές του Αλέξανδρου θα πρόσθετα το εξής που με τους φόβους που έχεις μπορεί να σου φανεί χρήσιμο. Ένα Navigation guide (GPS) για το αυτοκίνητο. Το είχαν φίλοι μου που έκαναν ένα μίνι γύρο της Ευρώπης, του έθεταν τη διεύθυνση του ξενοδοχείου και τους πήγαινε από άλλη χώρα μέχρι ακριβώς έξω από την πόρτα του. Τους προειδοποιούσε σε εύλογο χρόνο για το που πρέπει να στρίψουν κλπ.

Έχεις εξιταριστεί από την πρόσφατη πρόταση του ταξιδιού και σκέφτεσαι τα πάντα γύρω από αυτό. Δε μου κάνει εντύπωση που σε έχουν πιάσει φοβία αλλά για το είδος τους. Προσωπικά για άλλα πράγματα θα ανησυχούσα. Φαντάζομαι όταν περάσει ένα μικρό διάστημα θα ψιλοξεχαστείς, δε θα είναι και πρώτη προτεραιότητα στη ζωή σου και θα το θυμάσαι μόνο όταν το συζητάτε με τους φίλους σου ή όταν πλησιάζει ο καιρός για το ταξίδι.

Όσον αφορά τους συγκεκριμένους φόβους: Ε, και; Και τι έγινε αν πάρεις ένα λάθος δρόμο. Αυτού του είδους οι αναποδιές είναι το αλατοπίπερο της ζωής μας. Γίνονται πράγματα πέρα από αυτά που έχουμε σχεδιάσει και τελικά αυτά θυμόμαστε πιο έντονα μετά. Άσε που μπορεί να σου τύχουν σε καλό. Να ανακαλύψετε μια άλλη πλευρά κλπ. Δε χρειάζεται να αγχωνόμαστε με τον εαυτό μας για τέτοια, απλά να κάτσουμε να το διασκεδάσουμε και να έχουμε μια ευχάριστη διάθεση προς οτιδήποτε τυχαίο.

Φίλοι μου σας ευχαριστώ για τα μηνύματά σας, μου δίνουν θάρρος και μου ελαττώνουν τους φόβους μου. Μ αρέσει που το βλέπετε χαλαρα το θέμα, θάθελα να ακούσω κι άλλους.

liber, και γω βρίσκω πολύ χρήσιμες και πρακτικες τις επισημανσεις του alex και της aphelia. Ομως πραγματικά πιστεύω, ότι αν σε γεμίζει με τόσο φόβο και ανασφάλεια, το μελλοντικο αυτο ταξίδι, όσο περιγράφεις στο μήνυμα σου τότε δεν ξέρω αν όντως μπορουν να σε καθησυχάσουν επί της ουσίας κ πιο σταθερά οι παραπάνω συμβουλές. Σκεφτόμουν, αν πίσω απο αυτους τους φόβους κρύβονται άλλοι φόβοι κ ανασφάλειες, που βρίσκουν έδαφος σε ενα τέτοιο μελλοντικο γεγονος/σχέδιο/πλανο να εκφραστουν....

Σκέψου επίσης, οτι ενω χρόνια ήσουν φοβική με τα ταξίδια, πριν λιγο καιρο τα κατάφερες μια χαρά:) Βρίσκω επίσης ως ενα ακομα θετικο βήμα, οτι μέσα δεν υπάρχει μόνο ο φόβος, αλλά και ο ενθουσιασμος για το ταξίδι. ακομα κ αν υπερτερει ο φόβος ειναι θετικο οτι μεσα σου αναγνωρίζεις κ τον ενθουσιασμο για κατι που πριν φοβοσουν μονο...:)

Λιμπερ, οι προτασεις των παιδιων ειναι σοβαρες. Για να βοηθηθεις περισσοτερο, θα διακρινω περιπτωσεις. Θα θεωρησω οτι εχεις συνοδο.

1. Αν ο συνοδος ειναι παιδαρας (θεωρω οτι εισαι ετεροφυλη) ακομη κι αν διαβασετε λανθαζμενα τις πινακιδες κ μπερδευτειτε, κανενα προβλημα! Θα εχετε την ευκαιρια για ενα ρομαντικο τετ-α-τετ στην αγνωστη φυση. Τι καλυτερο;

2. Αν ο συνοδος ειναι καλος φιλος, παλι δεν υπαρχει προβλημα ετσι κ χαθειτε. Αν ειναι κοινωνικος, θα χεις επιπλεον ευκαιριες να γνωριστεις με ντοπιους παιδαραδες. Αν ειναι εσωστρεφης, θα τον βαλεις να διαβαζει το χαρτη μεχρι να βρει τη λυση. Εσυ θα κανεις ηλιοθεραπεια ή θα τραβας φωτογραφιες.

Νομιζω οτι εκανα μια πολυ καλη αναλυση. http://homepage.eircom.net/~bray/em/msdelite.gif

Και να χαθείς είναι κάτι που σε συμβαίνει ή έχει συμβεί σε πολλούς οδηγούς. Δεν είναι κάτι που πρέπει να σε φοβίζει. Ρωτώντας λένε πάνε στην Πόλη. Οπότε αν χαθείς ρωτώντας θα βρεις ξανά το δρόμο. Εάν δεν έχεις κάνει μεγάλα ταξίδια και ο φόβος σου είναι τα μεγάλα ταξίδια μπορείς να τον αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο, ξεκινώντας να κάνεις κάποια εντός Ελλάδας μακρινά ταξίδια ανάλογα με τις δυνάμεις. Έτσι θα αρχίσεις να αποκτάς αυτοπεποίθηση και απευαισθητοποίησης στο άγχη που σου δημιουργούνται. Σκέψου επίσης πόσο λογικοί είναι οι φόβοι σου. Να μη μπορείς να διαβάζεις τις ταμπέλες λες. Νομίζω ότι αναφέρεσαι στο ότι θα είναι γραμμένες πιθανόν στα ξένα. Συνήθως στο εξωτερικό κάτω από την εθνική γλώσσα στην πινακίδα υπάρχει και η αντίστοιχη στα αγγλικά. Αν όμως φοβάσαι ότι από το άγχος δε θα μπορείς να τις διαβάσεις, το ξέρεις ότι είναι από το άγχος, το ξέρεις ότι στην Ελλάδα διαβάζεις τις πινακίδες οπότε ο φόβος σου δεν έχει βάση και δε χρειάζεται να ανησυχείς. Προσπάθησε να επικεντρωθείς στα θετικά από το ταξίδι για να επισκιάσεις τους φόβους σου. Αν δεν κάνω λάθος θα έχεις και άλλους μαζί σου. Βασίσου και σε εκείνους. Σίγουρα θα μπορέσουν να σε βοηθήσουν.

Quote:

---

Originally posted by liberchild
Ημουν για πολλά χρόνια φοβική στα ταξίδια με αποτέλεσμα να μη βγαίνω απο το σπίτι εύκολα και τα τελευταία χρόνια να αρνούμαι να πάω διακοπές.Φέτος ξεκουνήθηκα και πήγα και δεν ένιωσα καθόλου άγχος παρά το γεγονός οτι οδηγούσα εγώ.Ομως συνέβη το εξής.Μου έχει γίνει μία πρόταση να κάνω το γύρο της Ευρώπης με αυτοκίνητο για το επόμενο καλοκαίρι και έχω απο τώρα μπει στη διαδικασία του άγχους για το αν θα το κάνω ή όχι.Φυσικά θα γίνει με το δικό μου αυτοκίνητο αλλά θα οδηγούν και άλλοι εναλλάξ.Απο τώρα με έχει κυριεύσει ο φόβος του ταξιδιού και έχω αρχίσει και σκέφτομαι δυσάρεστες λεπτομέρειες των κινδύνων που θα έχω να αντιμετωπίσω όπως το να πάρω λάθος δρόμο, να χαθώ στο άγνωστο, αν θα μπορέσω να διαβάζω καλά τις ταμπέλες, και διάφορα άλλα διαδικαστικά.Με έχει εξιτάρει η ιδέα του ταξιδιού αλλά ο φόβος υπερτερεί. Θα σας ακούσω με προσοχή.

---

Ρε Ελευθερία εσύ και να φοβάσαι;Ε δεν το χωράει ο νους μου..Είσαι πολύ θαραλλέα dear...Κάτι λέγαμε στο τραπέζι για φοβίες στυλ παρακολούθησης που με δύναμη ξεπερνάμε...Δεν νομίζω μια φοβία για ταξίδι να μην μπορεί να ξεπεραστεί..Όρμα ως άλλος Ιούλιος Βερν....

Quote:

---

Originally posted by kassi_21


Ρε Ελευθερία εσύ και να φοβάσαι;Ε δεν το χωράει ο νους μου..Είσαι πολύ θαραλλέα dear...Κάτι λέγαμε στο τραπέζι για φοβίες στυλ παρακολούθησης που με δύναμη ξεπερνάμε...Δεν νομίζω μια φοβία για ταξίδι να μην μπορεί να ξεπεραστεί..Όρμα ως άλλος Ιούλιος Βερν....

---

ελα μωρε, απλως γκρινιαζει λιγο....

:P:P:P:P

Αυτό πιστεύω κι εγώ...Δεν την τρόμαξαν άλλα.....Φιλιά Έρη...και καλό \"Eurotravel\"...Waiting for cards..

Κι εγω εχω αναλογη εμπειρια.
Στο ταξιδι φοβομουν την αισθηση του μακρια.
Ειναι σαν να απομακρυνομουν απο τη \"βαση μου\", το σπιτι και ιδιως το πατρικο μου, και ιδιως τον πατερα μου. Σαν κατι να μην μου το επετρεπε, το να μεγαλωσω, να παω μακρια του, να αυτονομηθω.
Ετσι λοιπον, οταν αρχισα να πρωτογραφω εδω, στην Σκοπελο με επιασε μια κριση πανικου μολις φτασαμε κι ηθελα αμεσως να φυγω απο το νησι. Στην αρχη γινονταν ενα κλικ, με κυριευε μια ασηκωτη και βουβη μελαγχολια που κατεληγε να γινει εντονη αγωνια και πανικος γιατι μαλλον δεν αντεχα εκεινη τη μαυριλα..Ενιωθα εγκλωβισμενη απο τη θαλασσα που με χωριζε απο το σπιτι μου, ασε πικρα.
Φυσικα περασαν 2,5 χρονια απο τοτε, με ψυχοθεραπεια, το εψαξα και μονη μου, με εκθεση στο φοβο και τελικα εχει υποχωρησει σχεδον τελειως η συγκεκριμενη φοβια..
Πηγα Κρητη φετος και περασα υπεροχα,μονο η αναμνηση της φοβιας εκανε την παρουσια της.
Ηθελα να σε ρωτησω, το γεγονος οτι φετος δεν επαθες κατι στο ταξιδι, πως σε κανει να νιωθεις?
Και σε μενα συμβαινει κατι παρομοιο. Δηλαδη η θετικη εμπειρια της επιτυχιας δεν αφομοιωνεται καλα απο τον εγκεφαλο μου και σε ενα προσεχες ταξιδι παλι θα αγχωνομαι ..
Ομως πλεον λεω οτι καθε φορα ετσι γινεται. Αγχωνομαι στο επιπεδο της φαντασιας, αλλα στο επιπεδο της πραγματικοτητας τα καταφερνω.. Ετσι δεν δινω πολλη βαση στο αγχος αυτο.
Το αλλο περι του ενθουσιασμου που λες οτι νιωθεις ειναι υπεροχο!
Παρολο που παρουσιασα φοβια για τα ταξιδια, η ιδεα τους παντα με συνεπαιρνει.
Μαλιστα εχω καταληξει και στο πιθανο συμπερασμα οτι ισως η φοβια να ειναι μια αστοχη προσπαθεια του εαυτου μου να τους προσδωσει περισσοτερη βαρυτητα και νοημα..

Kάπως έτσι είναι weird, πιστεύω οτι στο τέλος θα το ευχαριστηθώ. Φιλάκια.

το παθαινω κι εγω αυτο κάποιες φορές.
Ποιο το κέρδος όμως? περισσότερο χαλάει η διάθεση και τις περισσότερες φορές χωρίς λόγο. υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα που πρέπει να μας αγχώνουν! πρεπει να σκεφτόμαστε θετικά. Μια ζώη την έχουμε. Αν δεν τη γλεντίσουμε τι θα καταλάβουμε?! Είναι καλύτερο να σκεφτεσαι τα όμορφα μέρη που θα επισκεφτείς και τις νέες εμπειριες που θα αποκτήσεις. με το να κυριεύεσαι με άγχος και μάλιστα για διακοπές το μόνο που πετυχαίνεις είναι να κάνεις κακό στον εαυτό σου!!! σκέψου λοιπόν, αξίζει κάτι τέτοιο? η ζωή είναι πολύ μικρή! οι διακοπες είναι για να χαλαρώνουμε και όχι για να αγχωνόμαστε.;) άλλωστε έχεις πολύ χρόνο για να το σκεφτείς και εκτός των άλλων προτεραιότητα ως τότε έχουν άλλα πράγματα, νομίζω. με το να σκεφτεσαι τι θα κάνεις του χρόνου και με ποιον τρόπο χάνεις την ουσία του \"τώρα\". be cool!

Πάρε και εξοπλισμένο φαρμακείο και πυροσβεστήρα (εκτός αν εννοούνται). Και εγώ φοβάμαι μην χαθώ γενικώς και προτιμώ να είμαι και με κανένα άλλο άτομο, ακόμα και αν δεν ξέρει τον δρόμο..Έτσι για συμπαράσταση...Τραγικό?? Τρελή ανασφάλεια