Είναι ζήλεια ή κακία;

Είναι αδύνατο να περιγράψω το αίσθημα που νιώθω για τον κ. Τσο. Τον απεχθάνομαι ενώ δεν χάνω ένα κείμενο του. Τι περίεργο σύνδρομο είναι αυτό.Διατηρώ μονάχα μια κρυφή ελπίδα: Πως μια μέρα ένα παιδάκι, σαν εκείνο που παρατήρησε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός, θα δείξει τον κ. Τσο και θα φωνάξει με όλη τη δύναμη της ψυχής του: «Αυτός είναι παντελώς ΑΝΙΚΑΝΟΣ, τι του δίνουμε πένα και μικρόφωνο;». Και από εκείνη τη στιγμή μπορούμε βάσιμα να ελπίζουμε σε ανάκαμψη…

Δεν είμαι ο ΛΟ αλλά μου βγαίνει μία παράξενη κακία που δεν μπορώ να την ελέγξω.
Έγραψα τα συναισθήματά ΜΟΥ στο παρακάτω post αλλά ακόμα είμαι στο παράπονο....

http://rologia.blogspot.com/2012/04/blog-post.html#more

Μάλλον ζήλεια είναι........