Καλησπέρα!Έχω πολλά στο μυαλό μου,αλλά δε μπορώ να τα βάλω σε σειρά. Ποιός είναι ο κατάλληλος τρόπος να καταφέρω να βάλω κάτω τις σκέψεις μου και να δώσω απαντήσεις? Δε βγάζω άκρη με τον εαυτό μου..
Printable View
Καλησπέρα!Έχω πολλά στο μυαλό μου,αλλά δε μπορώ να τα βάλω σε σειρά. Ποιός είναι ο κατάλληλος τρόπος να καταφέρω να βάλω κάτω τις σκέψεις μου και να δώσω απαντήσεις? Δε βγάζω άκρη με τον εαυτό μου..
Μόλις διάβασα το θέμα με τίτλο "METAIXMIAKH ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ" και διάβασα πράγματα που τα έχω δει και σε μένα.Όπως και πολλοί άλλοι υποθέτω.Αλλά και πάλι τα άτομα που έχουν δώσει απαντήσεις στο θέμα μιλάνε συγκεκριμένα.Εγώ δε ξέρω τι να πω..Από που να αρχίσω..Να σας κατατοπίσω για να μου απαντήσετε..
Βασικά απ'όσα διαβάζω εδώ εσείς έχετε πραγματικά προβλήματα.Όχι με τη κακή έννοια.Αλλά με την έννοια ότι όντως αντιμετωπίζεται σοβαρά θέματα.Εγώ μόνο σκέψεις έχω..Εύχομαι σε όλους σας να βρείτε ηρεμία..Καλή δύναμη :)
...φερ καλησπέρα...:)
Θες να γίνεις λίγο πιο αναλυτική?
Αυτό με τις σκέψεις που περιγράφεις, όλοι λίγο πολύ το έχουμε σε έντονο άγχος. Αυτό δεν σημαίνει πως πάσχουμε από κατι.
Το πρόβλημα που έχω κυρίως συσχετίζεται με τη σχέση μου.Για καθόλου σοβαρούς λόγους θυμώνω στο φίλο μου,του λέω να χωρίσουμε,γίνομαι άλλος άνθρωπος. Είτε γιατί αργεί να απαντήσει στη μηνύματα,είτε γιατί θέλει να πάει γυμναστήριο αντί να κάθεται μαζί μου και για άλλους χαζούς λόγους.Ενώ καταλαβαίνω ότι είναι λάθος η συμπεριφορά μου απέναντι του πάντα το παθαίνω αυτό και ας λέω δε θα το ξανακάνω.Νιώθω για ασήμαντους λόγους ότι προτιμάει άλλα ή άλλους αντί εμένα.Ξέρω όμως ότι δεν ισχύει αυτό και ξέρω πόσο καλός είναι.Γιατί όμως νιώθω έτσι?Είναι πολύ άσχημο και φρικάρω όταν το παθαίνω.Ευτυχώς τώρα τελευταία όχι τόσο,αλλά πιο παλιά έκλαιγα αμέσως και για ώρες.
Ξεκίνησα να γράφω πριν δω την απάντηση σου. Καλησπέρα Θεοφανία!
:)Quote:
Originally Posted by fairy_90
κοριτσάκι μου αυτό δεν είναι πάθηση, είναι ζήλια και ανασφάλεια που μετατρέπεται σε υστερία.
Το έχουμε κάνει το 90% των γυναικών, ιδιαίτερα σε μικρές ηλικίες και όταν λέω μικρές εννοω εκεί γύρω στα 20 και κάτι.
Μήπως θες καλύτερα να μιλήσουμε για αυτό, γιατί όλα αυτά που περιγράφεις, εμένα τουλάχιστον μου φαίνονται απόλυτα φυσιολογικά.....
Έχω μια τάση να ψάχνω να βρω "τι έχω" και πιάνομαι από ονόματα παθήσεων και νιώθω ότι ανήκω και εγώ σε κάποιες κατηγορίες.Απλά δε μου δίνει καν αφορμές για να ζηλεύω.Είναι αυτό που λένε τύπος και υπογραμμός.Έχω πάρει πολύ αγάπη από κάποιον που πριν με γνωρίσει κοίταγε μόνο τον εαυτό του και όμως μετά από 3 χρόνια σχέσης (όχι συνεχόμενα,υπήρξαν και χωρισμοί) εγώ ακόμα κάνω σαν λες και δε τον ξέρω ότι είναι τόσο καλός και όλο ελαττώματα του βρίσκω.
..σου είπα: αυτό είναι ανασφάλεια και ζήλια που προκύπτει μέσα από τις ελλείψεις που νομίζεις πως έχεις σα γυναίκα.Quote:
Originally Posted by fairy_90
Δείχνεις σα να μη πιστευεις ότι αξίζεις να είναι αυτός ο άνθρωπος μαζί σου και μάλιστα χωρίς να κάνει το παραμικρό λάθος. Αυτό σου δημιουργεί την ανάγκη να "βρεις" το λάθος και κει καταλήγεις να γίνεσαι υστερική και άδικη.
Με σένα είναι το πρόβλημα, και δεν πρόκειται για αρρώστια φυσικά, απλά έλλειψη αυτοπεποίθησης....:)
Ίσως..απλά τα μπλέκω στο μυαλό μου..και εκεί είναι που θέλω να τα βάλω σε σειρά να καταλάβω το γιατί.Και νόμιζα ότι αυτή η απότομη αλλαγή χωρίς σημαντικό λόγο ίσως ήταν/είναι κάτι που θα έπρεπε να λύσω με τη βοήθεια κάποιου.Γιατί μόνη μου δε μπορώ.Καταλαβαίνω τα λάθη μου και τα ξανακάνω.
..φιλους έχεις?Quote:
Originally Posted by fairy_90
"Δείχνεις σα να μη πιστευεις ότι αξίζεις να είναι αυτός ο άνθρωπος μαζί σου και μάλιστα χωρίς να κάνει το παραμικρό λάθος. Αυτό σου δημιουργεί την ανάγκη να "βρεις" το λάθος και κει καταλήγεις να γίνεσαι υστερική και άδικη."
Έχεις δίκιο σε αυτό.Έχω κάνει πολλά άσχημα πράγματα σε αυτόν τον άνθρωπο,που δε τα ξέρει.Αν τα ήξερε δε θα ήταν μαζί μου.Γι'αυτό σίγουρα θα του άξιζε κάποια καλύτερη.Όμως εγώ τον θέλω με τρόπο που δε ξαναήθελα κανέναν.
Έχω φίλες,λίγες.Όμως δε τα συζητάω αυτά μαζί τους.Και είναι μακρυά γιατί σπουδάζουν.Οπότε μόνο σε γιορτές κλπ τις βλέπω και κάνουμε παρέα.
...τότε ανέλυσε αυτά που νιώθεις εδώ....:)
Θα βρεθούν πολλοί να σε βοηθήσουν.
Απλά κατέθεσε περισσότερες λεπτομέρειες για την κατάσταση και τα συναισθήματα σου.
Βασικά θα ήθελα να πάω σε ψυχολόγο να τα πάρουμε όλα από την αρχή ή κάτι τέτοιο.Γιατί τίθεται και ένα θέμα λόγω δουλειάς να χρειαστεί να λείψω μακρυά και από το σπίτι μου,που εντάξει αντέχεται,αλλά και από το φίλο μου.Και αυτό δε ξέρω κατά πόσο θα μπορώ να το αντιμετωπίσω για πολλούς λόγους.Πόσο κυμαίνεται η χρέωση ανά επίσκεψη περίπου σε ψυχολόγο?