Καλο Παιδι αλλα Μισανθρωπος.

πρωτοτυπος τιτλος, i know!

εκει που βαριομουν που λετε και αναρωτιομουν ποιο να ειναι το επομενο μου θεμα, σκεφτομουν πως μαλλον η γνωστη προσωπικοτητα του KENO που ολοι ξερουμε, δινει περισσοτερη σημασια στα αρνητικα των ανθρωπων, παρα στα θετικα. ειναι οπως μου το ειχε πει προσφατα και η RainAndWind. προσπαθωντας να το βελτιωσω αυτο λοιπον και λογο της εποχης τωρα μπας και γινουμε λιγο πιο αγαπητοι, ειπα να ζητησω τη βοηθεια σας. γιατι οταν εχεις χειμωνα στη ψυχη, πως να ερθει η ανοιξη ?

τα θετικα συχνα ακομα κι οταν δεν ειμαι δαιμονισμενος (δαιμονιζομαι συχνα ειναι αληθεια), μπορει να μη τα δω καν γιατι υποτιθεται εννοουνται και δε θελω να ψωνιζομαι. το ιδιο ομως ισχυει και για τους αλλους, γιατι δε θελω να ψωνιζονται (εκτος αν ειναι να γλυψω καμια, οποτε τοτε της τα τονιζω). κι ενω ολοι μου λενε πως ειμαι καλο παιδι, υπομονευτικος, προστατευτικος, πιστος, αγαπουλης, και μπορει να σε σκλαβωσω με την καλοσυνη μου, δυστυχως αρκει μια στιγμη να μουρλαθω και να γκρεμισω τα παντα! το παθε η λιλιουμ προσφατα, και η μαρκελα. σαν να βρισκομαι στην θαλασσα και να σπαταλαω ολη μου τη μερα χτιζωντας ενα εντυπωσιακο καστρακι στην αμμουδια, και το βραδι οταν παει να ολοκληρωθει το καστρακι, συνηδητοποιω οτι ξοδεψα αδικα το χρονο μου και δεν εκανα ουτε μια βουτια. ε αυτο ηταν, απ'τα νευρα μου δινω μια και διαλαω το καστρακι, χωρις να υπολογιζω τον κοπο ολο!

παρομοια μπορει να συμβει και με τους ανθρωπους, κι αυτο μου προκαλει προβληματα, γιατι καταληγουν να αναρωτιουνται τι επαθα και ξεκοψα. κι ετσι ειναι σαν να μη γουσταρω να μπω καν στη διαδικασια να τους δω γιατι ξερω οτι θα ειναι αλλη μια απογοητευση, κατι που δυστυχως με κανει αντικοινωνικο. τους κρινω πολυ αυστηρα, σαν να ειναι τεραστια τα αρνητικα τα οποια βλεπω σε ολους ανετα. οσο κι αν μου το αναγνωριζω αυτο δε μπορω να το ελεγξω! φταιει η ανθρωπινη αδυναμη φυση τους, που ξερω πως ειναι αναγκαστικα εγωιστες για να επιβιωσουν. μα ειναι και σαν να μη μπορω να κανω διαφορετικα πολλες φορες, οσο κι αν δεχομαι τη διαφορετικοτητα τους, τους αφηνω να χαιρονται χωρις εμενα νομιζωντας τα δικα τους. κι εκει αρχιζουν να χτιζονται τα τοιχοι της απομακρυνσης ειδικα οταν δε μου προσφερουν, αφου οταν δεν εγκρινω καποιο ατομο ή δε νιωθω πως κερδιζω κατι απ'αυτο, συνηθιζω να το ξεφορτωνομαι ή να προχωρα ξεχνωντας με. αυτο ισχυει και εδω στο διαδικτυο ακομα, πχ γνωριζω καποια, και κανει το λαθος και προτεινει κατι που δε μου αρεσει, αρχιζω να ξυνιζω σαν να χαλαστηκα, μεχρι το επομενο λαθος που θα κανει το οποιο θα την οδηγησει στην απορριψη.

αυτο που θα ηθελα απο σας, για να μη σας κουραζω, ειναι να μου πειτε εναν τροπο ετσι ωστε να εστιαζω στα θετικα αν γινεται. ειτε μιας καταστασης, ειτε ενος ανθρωπου. αυτα και θενξ για τη κατανοηση και την υπομονη.

εγώ νομίζω ότι είσαι πολύ καλό παιδί αλλά παρεξηγημένο. κι εγώ σε παρεξήγησα και ήθελα να το πω και δημόσια και όχι μόνο με π.μ. σήμερα όμως είδα ότι μόνο καλές και σωστές (τουλάχιστον για μένα) συμβουλές έδωσες και συμμετείχες σε πολλά θέματα.

όσο για αυτό που ζητάς, θα έλεγα: γιατί να εστιάζεις μόνο στα θετικά? και τα θετικά και τα αρνητικά πρέπει να βλέπουμε σε έναν άνθρωπο. αλλιώς πώς θα διακρίνουμε αν μας ταιριάζει για φίλος? απλά, αν βλέπεις πολλά αρνητικά και δεν τον πας τον άλλον, πες τη γνώμη σου, με χαλαρό και όχι ακραίο τρόπο, και πήγαινε παρακάτω. πιο πολλά όμως θα σου πουν οι πρωινοί "γνωστοί-άγνωστοι". άλλωστε εγώ δεν είμαι και ψυχολόγος για να δίνω συμβουλές. μόνο σαν φίλη (ή μάλλον γνωστή) μπορώ να μιλήσω και μόνο για τον εαυτό μου. αυτά!

Aυτό πιστεύω και γω ότι όταν δεν σου αρέσει κάποιος να του το δείχνεις με διακριτικότητα. Πολλές φορές γίνεσαι απότομος χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος και δίνεις την εντύπωση του ψευτόμαγκα, τουλάχιστον έτσι το εξελαβα εγώ στις πρώτες μου επισκέψεις στο φόρουμ, πριν αρχίσουμε να μιλάμε κιόλας. Αυτή είναι η υποκειμενική δική μου οπτική μου γωνία βέβαια και ίσως να κάνω λάθος γιατί συνεχώς αμύνομαι, ειδικά με επιθετικά αγοράκια σαν εσένα :p Αnyway ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου συστήσω σ' αυτό που με ρωτάς. Θα μπορούσα να σου πω ότι κάθε φορά που θα συναντάς έναν καινουριο άνθρωπο και συζητάς μαζί του, να σκεφτεσαι παράλληλα από μέσα σου ποια είναι τα καλά που βλέπεις σ' αυτόν τον άνθρωπο και να λες ότι αξίζει έστω και λίγο βρε παιδί μου ν' ασχοληθείς μαζί του. Αλλά δεν νομίζω να πιάσει γιατί είσαι άνθρωπος στον οποίο το θυμικό υπερισχύει οπότε δεν ξερω τι να πω, πιστεύω ότι για ν' αλλάξει αυτό πρέπει ν' αλλάξει όλη η στάση ζωής που έχεις κι αυτό είναι κάτι πραγματικά δυσκολο.

Quote:

---

Originally Posted by Goofy

εγώ νομίζω ότι είσαι πολύ καλό παιδί αλλά παρεξηγημένο. κι εγώ σε παρεξήγησα και ήθελα να το πω και δημόσια και όχι μόνο με π.μ. σήμερα όμως είδα ότι μόνο καλές και σωστές (τουλάχιστον για μένα) συμβουλές έδωσες και συμμετείχες σε πολλά θέματα.

όσο για αυτό που ζητάς, θα έλεγα: γιατί να εστιάζεις μόνο στα θετικά? και τα θετικά και τα αρνητικά πρέπει να βλέπουμε σε έναν άνθρωπο. αλλιώς πώς θα διακρίνουμε αν μας ταιριάζει για φίλος? απλά, αν βλέπεις πολλά αρνητικά και δεν τον πας τον άλλον, πες τη γνώμη σου, με χαλαρό και όχι ακραίο τρόπο, και πήγαινε παρακάτω. πιο πολλά όμως θα σου πουν οι πρωινοί "γνωστοί-άγνωστοι". άλλωστε εγώ δεν είμαι και ψυχολόγος για να δίνω συμβουλές. μόνο σαν φίλη (ή μάλλον γνωστή) μπορώ να μιλήσω και μόνο για τον εαυτό μου. αυτά!

---

ναι Goofy προσπαθω να ειμαι καλο παιδι, αμα θες να με υιοθετησεις ή οτι αλλο ειμαι διαθεσιμος. θελω να μην κρινω αυστηρα τους ανθρωπους και να μη μπαινουν μπροστα παντα τα αρνητικα τους. εστω να υπαρχουν, αλλα εγω να βαζω πρωτα τα θετικα. συχνα ομως οπως ειπα δε βλεπω καν θετικα, οποτε δεν εχει σημασια να συνεχισω κατι με καποιο ατομο. κι εδω στο φορουμ, ενω στο ξεκινημα πχ μιλουσα οκ με τις χρηστριες λιλιουμ και μαρκελα, σε μια αντιπαραθεση χαλασε το ολο θεματακι τους και πλεον δεν θελω ουτε να τις ξαναδιαβασω. οχι πως εχω κατι προσωπικο μαζι τους, απλα σαν παραδειγμα στις δινω να δεις τι συμβαινει και πως τα αρνητικα καταφερνουν να επισκιασουν τα θετικα.

Quote:

---

Originally Posted by Gypsy Cello

Aυτό πιστεύω και γω ότι όταν δεν σου αρέσει κάποιος να του το δείχνεις με διακριτικότητα. Πολλές φορές γίνεσαι απότομος χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος και δίνεις την εντύπωση του ψευτόμαγκα, τουλάχιστον έτσι το εξελαβα εγώ στις πρώτες μου επισκέψεις στο φόρουμ, πριν αρχίσουμε να μιλάμε κιόλας. Αυτή είναι η υποκειμενική δική μου οπτική μου γωνία βέβαια και ίσως να κάνω λάθος γιατί συνεχώς αμύνομαι, ειδικά με επιθετικά αγοράκια σαν εσένα :p Αnyway ειλικρινά δεν ξέρω τι να σου συστήσω σ' αυτό που με ρωτάς. Θα μπορούσα να σου πω ότι κάθε φορά που θα συναντάς έναν καινουριο άνθρωπο και συζητάς μαζί του, να σκεφτεσαι παράλληλα από μέσα σου ποια είναι τα καλά που βλέπεις σ' αυτόν τον άνθρωπο και να λες ότι αξίζει έστω και λίγο βρε παιδί μου ν' ασχοληθείς μαζί του. Αλλά δεν νομίζω να πιάσει γιατί είσαι άνθρωπος στον οποίο το θυμικό υπερισχύει οπότε δεν ξερω τι να πω, πιστεύω ότι για ν' αλλάξει αυτό πρέπει ν' αλλάξει όλη η στάση ζωής που έχεις κι αυτό είναι κάτι πραγματικά δυσκολο.

---

λολ Gypsy Cello δεν θελω να το παιξω ουτε ψευτομαγκας ουτε μαγκας ουτε κατι αλλο. απλα μου βγαινει πολυς θυμος μπροστα με το παραμικρο, τον οποιο προσπαθω και πιστευω εχω μαθει να ελεγχω. σε ορισμενες καταστασεις ομως ειναι δυσκολο να συγκρατηθεις και να μην εξοργιστεις. ο θυμος αυτος μαζι με τα αρνητικα που επισκιαζουν τα θετικα βγαινει πιο ευκολα σε ανθρωπους που δεν ξερω. ετσι μου δινουν την ευκαιρια να τους κανω επιθεση. επιθεση ομως σε οσους ανηκουν στο κοπαδι μου σπανια κανω, ειναι απλα μη δω οτι προσφερει κατι το ατομο ακομα και με τη παρουσια του. οντως ισως αν αλλαζα περιβαλλον και τροπο ζωης, να ηρεμουσα και να εβλεπα τα παντα πρωτα απ'τη θετικη τους πλευρα. δυστυχως ομως πλεον ειναι ακομα πιο δυσκολο να φυγω απο εδω, οσο κι αν θα ηθελα να μετακομισω επαρχια.

KENO σ αγαπω κ το ξερεις αλλα αυτη τη φορα θα ειμαι λιγο πιο τσουχτερη μαζι σου.
πιστευω οτι διυλιζεις τον κωνωπα κ πας να βγαλεις απ τη μυγα ξιγκι κ τα παιρνεις ολα τοις μετρητοις κ τα περνας απ το κοσκινο.
ισως θα επρεπε να λειτουργεις λιγο πιο μηχανικα.
μαλλον εχεις υπερβολικες απαιτησεις απ τους αλλους κ θελεις ολα κομμενα κ ραμμενα στα μετρα σου, κ γι αυτο καταληγεις αντικοινωνικος κ μονος.
να θυμασαι πως τις απαιτησεις που εχεις απ τους αλλους θα πρεπει πρωτα να τις εχεις απ τον εαυτο σου.
το να εστιαζεις στα θετικα του καθε ανθρωπου δεν ειναι κομματι δυσκολη υποθεση.
αρκει να εισαι ανοιχτος κ δεκτικος ανθρωπος κ οχι μιζερος κ γκρινιαρης.
καλο ειναι αν ενας πχ σου εκανε ενα καλο κ ενα κακο, να κρατας το καλο κ το κακο να το αγνοεις.
αυτο κανω κ εγω.
κ ετσι δεν φανταζεσαι ποσο ηρεμος εσωτερικα εισαι.
αλλιως σου φταινε ολοι κ ολα κ τρωγεσαι με τα ρουχα σου.
προσπαθησε να κανεις κ εσυ καλο σε ανθρωπους.
στο "επιτηρηση κ τιμωρια" του φουκω διαβασα προσφατα οτι πχ αν κανει καποιος μια εγκληματικη πραξη πχ ληστευοντας εναν ηλικιωμενο, ως "σωφρονισμος" περα απο την καθειρξη θα μπορουσε να ειναι η προσφορα του σε ενα γηροκομειο, βοηθωντας ηλικιωμενους ανθρωπους κ κατανοωντας απο κοντα τις αναγκες τους.
ελπιζω να καταλαβες τι θελω να πω.
οσο για το οτι εισαι αντικοικωνικος κ μισανθρωπος, ειναι επιλογη σου κ μονο.
ουτε οι ανθρωποι σου φταινε ουτε η πολη ουτε η χωρα.
οπου κ να πας ιδιος θα εισαι.
αν δεν αλλαξεις εσυ τροπο σκεψης κ πραξης, δεν γινεται τιποτα.
αλλαζοντας οπτικη, αλλαζουν πολλα πραγματα.
εγω θα σου ελεγα αντι να καθεσαι ολη μερα να μην κανεις τιποτα κ να κατεβαζεις ιδεες, να βγεις απ το σπιτι, να πας σε καποια σχολη η ιεκ, να πιασεις καποια δουλεια, η να προσφερεις εθελοντικη εργασια.
να δεις ποσο γεματος κ πληρης κ χρησιμος ανθρωπος θα εισαι.
να συναναστρεφεσαι με κοσμο, οπως ειπε κ ο Αριστοτελης, "ανθρωπος εστι ζωον φυσει κοινωνικον", κ "οποιος μπορει να ζησει χωρις την αναγκη των συνανθρωπων, η κτηνος ειναι η Θεος"
προσπαθησε να εστιαζεις στη θετικη πλευρα των πραγματων.
αν θες να βρεις αρνητικα, κ τελειο να ειναι κατι, παλι κατι θα βρεις να κατηγορησεις.
γυρισε λοιπον την πυραμιδα απο την φωτεινη πλευρα.
αυτα.

το "πας να βγαλεις απ τη μυγα ξιγκι κ τα παιρνεις ολα τοις μετρητοις κ τα περνας απ το κοσκινο" μου μεταφραζεται σε "ο καθενας διπλα σου πρεπει να εχει τη θεση του την οποια απεκτησε με την αξια του επειδη καπου σου φανηκε χρησιμος". καταλαβαινω οτι μπορει να φαινομαι απολυτος και θα επρεπε να γινω ακομα πιο αδιαφορος οσον αφορα τη παρουσια των αλλων, μα δυστυχως απ'τη πολυ αδιαφορια κατεληξα να τους μηδενιζω και να τους στελνω παλι, επειδη βρισκω οτι δεν τους χρειαζομαι. και η αδιαφορια στα ακρα φτανει, οπως οτιδηποτε αλλο νιωθω. δε ξερω αν ειμαι εγωκεντρικος, δε θελω να ειμαι κατι τετοιο, ουτε ναρκισος. δε θελω να ειναι λες και γυρναει ο κοσμος ολος γυρω μου, αλλα αν δεν ειναι ετσι φαινεται να μην εχει και νοημα η ζωη, σαν να τη ζουν οι αλλοι και να βγαινουν απο πανω. και τελικα τι καταληγεις, ενας χαραμισμενος που τον κανουν οτι θελουν. ε αυτο παθητικη σταση δεν ειναι ?
σαν να λεμε πως αν ενας ανθρωπος δεν ειναι αυτο που θελουμε, καλυτερα να μην ειναι καθολου. τουλαχιστον στη ζωη μας που μπορουμε να την ελεγξουμε.
ναι μπορει να ειμαι μιζερος και γκρινιαρης, κακιασμενος γενικοτερα, μα οταν τα αρνητικα των αλλων μοιαζουν να ειναι περισσοτερα απ'τα θετικα, και να σου προκαλουν μεγαλυτερη ζημια, ειμαι δικαιολογημενα. αυτο ακριβως λεω οτι θελω να αλλαξω, να βλεπω τα θετικα πρωτα, και σε μεγαλυτερο βαθμο αν γινεται.
για παραδειγμα οταν κανεις προσπαθεια να δεις θετικα εναν ανθρωπο, και ο ιδιος δε θελει να τον δεις ετσι, τελικα βρισκεις οτι δεν εχει αξια και να προσπαθεις. σαν μια κοπελα που προσπαθεις συνεχως να τη κανεις να σε συμπαθησει και να σου δωσει σημασια, ομως αυτη αντιδρα ασχημα και σου δινει συνεχεια χυλοπιτες οτι κι αν συμβει, γιατι δε της αρεσεις.
ετσι οταν δεν βλεπω και τους αλλους συνεργασιμους, τα παραταω και μπορει να γυρισω κι εναντιον τους. το "συνεργασιμους" μεταφραζεται και σαν να κανουν κινησεις που εγω δεν εγκρινω.
ειμαι μεγαλος για ιεκ και λοιπες σπουδες, οσο για δουλειες τωρα δεν υπαρχουν εδω γιατι ειναι αθηνα και τις προλαβαν ολες οι αλλοδαποι. γηροκομειο υπαρχει ενα μεστο σπιτι μου με ετοιμοθανατους, δεν θελω να δω αλλους. εχω ομως ενδιαφεροντα, δεν καθομαι ολη μερα, δοξα το θεο. αλλα αν μπορουσα να αντιμετωπισω αυτο μου το προβλημα με τα αρνητικα πρωτα συνεχεια, θα γινομουν καλυτερος και πιο κοινωνικος.
τι να πω, μαλλον πρεπει να γινω πιο χαζος ακομα, να μην σκεφτομαι καθολου κανεναν, αν ειναι χρησιμος, αν εχει αρνητικα, και το οτιδηποτε, να τον ανεχομαι ετσι ακομα κι αν δεν εχει λογο υπαρξης, ακομα κι αν δεν προσφερει. τα φαρμακα βοηθανε σ'αυτο, καταλαβαινω τωρα γιατι τα παιρνουν ολοι παρολες τις παρενεργειες τους και που γινονται ζομπι.
τελος συμφωνω με τον Αριστοτελη, και νιωθω κι εγω ο ιδιος θηριο και θεος ειναι αληθεια. αλλα οπως ειπα, οσο κι αν προσπαθω να το αλλαξω αυτο και να επανερθω, δυστυχως οταν δε βλεπω βοηθεια απ'τους αλλους να με υποδεχονται και να φερονται καλα, τοσο θυμωνω και απομακρυνομαι παλι. ειναι λες κι εχει χαθει η καλοσυνη και η αγαπη απ'τον κοσμο, ή περιτριγυριζομαι κι εγω απο μαλακες.

Χμμ...τα θέλει ο κ...λος σου νομίζω!
αλλά οκ, για να ανοίξεις τέτοιο θέμα, σημαίνει ότι είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος να δεχθείς κριτικές.
Από αυτό το τελευταίο λοιπόν θα πιαστώ.
Νομίζω, πάντα μιλώντας υποκειμενικά, ότι όταν θεωρείς ότι έχεις μια κατασταλλαγμένη άποψη η οποία είναι και σωστή(εφόσον κατέληξες εσύ σε αυτήν!!), πολύ δύσκολα μετακινείσαι...
και αυτό από τη μια μεριά δείχνει ότι δεν είσαι επιρρεπής, από την άλλη όμως δείχνει και αδιαλλαξία, στενομυαλιά και πείσμα.
Και αυτά τα χαρακτηριστικά σου στερούν πολλή ενέργεια και σου διαστρεβλώνουν τον τρόπο σκέψης.
Μερικές φορές διαβάζω ποστς σου, και λέω "εντάξει, δεν την παλεύει, παραληρεί τώρα, παραλογίζεται".
Και πραγματικά δηλαδή αν δεν ήξερα κατά βάθος πως σκέφτεσαι, δε θα είχα και την καλύτερη άποψη!
Στο έχω ξαναπεί, χαραμίζεσαι με τον τρόπο σκέψης σκέψης που έχεις.
Πολλές φορες είναι λες και αντιδράς απλώς για να αντιδράσεις, καταλήγεις δε σε συμπεράσματα που η λέξη "αυθαίρετα" είναι λίγο για να τα περιγράψει.
Όπως π.χ. στο θέμα με την παιδοφιλία, που κατέληξες πάλι ότι φταίνε οι γυναίκες επειδή δήθεν δεν κάθονται στους άντρες.
Μην καταλήγεις σε συμπεράσματα μόνο επαγωγικά διότι στα περισσότερα πράγματα υπάρχει συνισταμένη παραγόντων που οδηγούν στη μία ή στην άλλη διαπίστωση.
Νομίζω ότι σε πάει πολύ πίσω το γεγονός ότι σε αυτή τη φάση δεν εργάζεσαι. Εγώ όταν δε δούλευα είχα χτυπήσει τρελλή κατάθλιψη και μου έφταιγαν όλα.
Θα συμφωνήσω πάρα πολύ με το ποστ της λακρυμόσα.
Είναι πολύ σημαντικό να αισθανθείς χρήσιμος, εστώ και υπό αυτές τις συνθήκες που επικρατούν τώρα.
Οι περισσότεροι μη νομίζεις ότι κάνουμε κάτι διαφορετικό. Αλλά...επιλεγεις τουλάχιστον, να δουλεύεις όυτως ώστε να βγαίνεις και έξω, να καλύπτεις εν μέρει τα έξοδα σου, να βλέπεις και κανέναν άνθρωπο ρε αδελφέ.
Τώρα όσον αφορά την ερώτηση σου, για το πως θα καταφέρεις να βλέπεις πιο πολύ το θετικά, παρά τα αρνητικά..
Θα στο θέσω αλλιώς. Καλά κάνεις και τα βλέπεις τα αρνητικά. Αλλά ο σκοπός είναι να μην τα βλέπεις εκεί που δεν υπάρχουν. Να τα βλέπεις στις πραγματικές τους διαστάσεις. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο κάνεις τους ανθρώπους να απογοητεύονται από εσένα και μετά φυσικά ως άμεσο επακόλουθο, να σε απογοητεύουν και αυτοί. και επειδή το βιώνεις πολύ έντονα αυτό, ακόμα και διαδικτυακά γίνεσαι σαν το λυσσασμένο σκύλο. Επιτίθεσαι και δαγκώνεις αδιακρίτως.
προσπάθησε, όταν έχεις ένα άτομο απέναντί σου που εκτιμάς, να σκεφτείς και μια και δυο και τρεις φορές αυτό που σου είπε ακόμα και αν σε θίγει, ή αν σε πληγώνει, ή αν νιώθεις να απειλείσαι. Βρες το μερίδιο της ευθύνης σου στις αντιδράσεις των άλλων. Δες το σαν τρίτος και θα μπεις πιο εύκολα στη θέση του άλλου.
και τέλος, ειδικά ως προς το θέμα με τις γυναίκες, κάτσε δες το αλλιώς το θέμα.
Κάτσε δες το όχι ως προς αυτό πυο συμβαίνει μαζικά αλλά σκέψου την εξαίρεση.
πως θα βρεις την ιδιαιτερότητα, την εξαίρεση του κανόνα εάν δεν τη σπουδαιολογείς και δίνεις περισσότερη έμφαση σε αυτό που τελικά δε γουστάρεις και σου τη σπάει?
Δηλαδή εάν εγώ ήμουν πεπεισμένη ότι όλοι οι άντρες είναι ζώα και μαλάκες πως θα μπορούσα να βρω κάποιον να με κάνει ευτυχισμένη?
αφού όλη μου η σκέψη περιστρέφεται γύρω από τους μαλάκες, όχι από τους σοβαρούς ανθρώπους.
άσε που όταν συνεχώς ρίχνεις το φταίξιμο στις "ελλειενιδες" (πετυχημένο δεν μπορώ να πω!), είναι σα να λες ότι στους άντρες δεν κόβει το ρημάδι και ότι άγονται και φέρονται.
Εγώ πάντως ξέρω πάρα πολλούς που τις έχουν γραμμένες τις ελεεινιδες, δεν ασχολούνται καν με αυτές και γι'αυτό το λόγο κιόλας έχουν την καλύτερη, τουλάχιστον στα δικά τους μάτια , γυναίκα δίπλα τους.
Αυτά από εμένα..μη σπεύσεις να προβάλλεις αντεπειχειρήματα, ξέρεις ότι μισώ τα πάνελς!
Απλώς σκέψου τα...
διευκρινίσεις μπορείς να ζητήσεις όσες θες!
(μη μου αρχίσεις όμως τα κλασσικά σου, είπαμε μιλάμε με άλλους όρους, τεντώνεις αυτιά και ακούς!)

Quote:

---

Originally Posted by KENO

αυτο που θα ηθελα απο σας, για να μη σας κουραζω, ειναι να μου πειτε εναν τροπο ετσι ωστε να εστιαζω στα θετικα αν γινεται. ειτε μιας καταστασης, ειτε ενος ανθρωπου. αυτα και θενξ για τη κατανοηση και την υπομονη.

---

Είναι γενική η ερώτηση, ίσως θα βοηθούσε να δώσεις κάποια παραδείγματα από την καθημερινότητά σου (και όχι από το φόρουμ) από καταστάσεις που σε κάνουν να παραβλέπεις τα θετικά και να εστιάζεις σε κάτι αρνητικό.

Γι΄αυτό θα μιλήσω κι εγώ κάπως γενικά. Νομίζω ότι έχεις αναπτύξει κάποιον μηχανισμό που στο πρώτο "λάθος" κάποιου αντιδράς αυτόματα και τον μηδενίζεις. Αυτό φυσικά σε κάνει δυσλειτουργικό στη ζωή σου αφού δεν μπορείς να συνάψεις εύκολα σχέσεις (είτε φιλικές είτε ερωτικές) αφού όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα αρνητικά μας και τις άσχημες στιγμές μας. Γίνεται όμως να είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί και άχρηστοι και να μην μας ταιριάζει κανένας?
Οπότε πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, κάτι που δεν γίνεται φυσικά από την μία μέρα στην άλλη. Είναι όμως κάτι εφικτό γιατί ναι μεν έχουμε έναν χαρακτήρα που δύσκολα αλλάζει αλλά μπορούμε να βελτιωθούμε αρκεί να το θέλουμε.

Κάποιες σκέψεις μου πάνω στο θέμα:

Όταν είμαστε πολύ ευαίσθητοι τείνουμε να κριτικάρουμε αυστηρά τους άλλους. Γιατί όμως? Έχουμε σκεφτεί ότι ο άλλος είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος? Με ένα άλλο σύστημα αξιών, έχοντας ζήσει μία διαφορετική ζωή από μας, με άλλες εμπειρίες και άλλες ιδέες για τη ζωή. Επειδή διαφέρει από μας δε σημαίνει ότι δεν αξίζει.

Επίσης, πολλές φορές κρίνουμε επιφανείακα πχ. μπορεί να δούμε μία όμορφη κοπέλα καλοντυμένη, βαμμένη κτλ και να της βάλουμε την ταμπέλα της ευτυχισμένης και απροβλημάτιστης (ίσως και της χαζογκομενας). Αυτή η κοπέλα όμως μπορεί να είναι μία ταλαιπωρημένη από χιλιάδες προβλήματα, μορφωμένη με αξίες και χίλια άλλα δυο. Οι επιφανειακές κρίσεις χωρίς καν να έχουμε συνομιλήσει με αυτό το άτομο μας κάνει να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους και να αποκλείουμε μεγάλο μέρος αυτών από τη ζωή μας. Και τελικά να βάζουμε τους εαυτούς μας στο περιθώριο αφού δεν ανήκουμε σε καμία από αυτες τις κατηγορίες.

Τέλος, επειδή είμαστε και εγωιστές, δυσκολευόμαστε να μπούμε στη θέση του άλλου. Πάντα τα δικά μας προβλήματα είναι πιο σημαντικά, εμείς είμαστε οι πιο ευαίσθητοι, έχουμε πιο πολλές απαιτήσεις από τους άλλους και μεγάλες προσδοκίες, κάτι που προεξοφλεί ότι θα λάβουμε απογοήτευση.

Quote:

---

Originally Posted by void

Χμμ...τα θέλει ο κ...λος σου νομίζω!
αλλά οκ, για να ανοίξεις τέτοιο θέμα, σημαίνει ότι είσαι ψυχολογικά προετοιμασμένος να δεχθείς κριτικές.
Από αυτό το τελευταίο λοιπόν θα πιαστώ.
Νομίζω, πάντα μιλώντας υποκειμενικά, ότι όταν θεωρείς ότι έχεις μια κατασταλλαγμένη άποψη η οποία είναι και σωστή(εφόσον κατέληξες εσύ σε αυτήν!!), πολύ δύσκολα μετακινείσαι...
και αυτό από τη μια μεριά δείχνει ότι δεν είσαι επιρρεπής, από την άλλη όμως δείχνει και αδιαλλαξία, στενομυαλιά και πείσμα.
Και αυτά τα χαρακτηριστικά σου στερούν πολλή ενέργεια και σου διαστρεβλώνουν τον τρόπο σκέψης.
Μερικές φορές διαβάζω ποστς σου, και λέω "εντάξει, δεν την παλεύει, παραληρεί τώρα, παραλογίζεται".
Και πραγματικά δηλαδή αν δεν ήξερα κατά βάθος πως σκέφτεσαι, δε θα είχα και την καλύτερη άποψη!
Στο έχω ξαναπεί, χαραμίζεσαι με τον τρόπο σκέψης σκέψης που έχεις.
Πολλές φορες είναι λες και αντιδράς απλώς για να αντιδράσεις, καταλήγεις δε σε συμπεράσματα που η λέξη "αυθαίρετα" είναι λίγο για να τα περιγράψει.
Όπως π.χ. στο θέμα με την παιδοφιλία, που κατέληξες πάλι ότι φταίνε οι γυναίκες επειδή δήθεν δεν κάθονται στους άντρες.
Μην καταλήγεις σε συμπεράσματα μόνο επαγωγικά διότι στα περισσότερα πράγματα υπάρχει συνισταμένη παραγόντων που οδηγούν στη μία ή στην άλλη διαπίστωση.
Νομίζω ότι σε πάει πολύ πίσω το γεγονός ότι σε αυτή τη φάση δεν εργάζεσαι. Εγώ όταν δε δούλευα είχα χτυπήσει τρελλή κατάθλιψη και μου έφταιγαν όλα.
Θα συμφωνήσω πάρα πολύ με το ποστ της λακρυμόσα.
Είναι πολύ σημαντικό να αισθανθείς χρήσιμος, εστώ και υπό αυτές τις συνθήκες που επικρατούν τώρα.
Οι περισσότεροι μη νομίζεις ότι κάνουμε κάτι διαφορετικό. Αλλά...επιλεγεις τουλάχιστον, να δουλεύεις όυτως ώστε να βγαίνεις και έξω, να καλύπτεις εν μέρει τα έξοδα σου, να βλέπεις και κανέναν άνθρωπο ρε αδελφέ.
Τώρα όσον αφορά την ερώτηση σου, για το πως θα καταφέρεις να βλέπεις πιο πολύ το θετικά, παρά τα αρνητικά..
Θα στο θέσω αλλιώς. Καλά κάνεις και τα βλέπεις τα αρνητικά. Αλλά ο σκοπός είναι να μην τα βλέπεις εκεί που δεν υπάρχουν. Να τα βλέπεις στις πραγματικές τους διαστάσεις. Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο κάνεις τους ανθρώπους να απογοητεύονται από εσένα και μετά φυσικά ως άμεσο επακόλουθο, να σε απογοητεύουν και αυτοί. και επειδή το βιώνεις πολύ έντονα αυτό, ακόμα και διαδικτυακά γίνεσαι σαν το λυσσασμένο σκύλο. Επιτίθεσαι και δαγκώνεις αδιακρίτως.
προσπάθησε, όταν έχεις ένα άτομο απέναντί σου που εκτιμάς, να σκεφτείς και μια και δυο και τρεις φορές αυτό που σου είπε ακόμα και αν σε θίγει, ή αν σε πληγώνει, ή αν νιώθεις να απειλείσαι. Βρες το μερίδιο της ευθύνης σου στις αντιδράσεις των άλλων. Δες το σαν τρίτος και θα μπεις πιο εύκολα στη θέση του άλλου.
και τέλος, ειδικά ως προς το θέμα με τις γυναίκες, κάτσε δες το αλλιώς το θέμα.
Κάτσε δες το όχι ως προς αυτό πυο συμβαίνει μαζικά αλλά σκέψου την εξαίρεση.
πως θα βρεις την ιδιαιτερότητα, την εξαίρεση του κανόνα εάν δεν τη σπουδαιολογείς και δίνεις περισσότερη έμφαση σε αυτό που τελικά δε γουστάρεις και σου τη σπάει?
Δηλαδή εάν εγώ ήμουν πεπεισμένη ότι όλοι οι άντρες είναι ζώα και μαλάκες πως θα μπορούσα να βρω κάποιον να με κάνει ευτυχισμένη?
αφού όλη μου η σκέψη περιστρέφεται γύρω από τους μαλάκες, όχι από τους σοβαρούς ανθρώπους.
άσε που όταν συνεχώς ρίχνεις το φταίξιμο στις "ελλειενιδες" (πετυχημένο δεν μπορώ να πω!), είναι σα να λες ότι στους άντρες δεν κόβει το ρημάδι και ότι άγονται και φέρονται.
Εγώ πάντως ξέρω πάρα πολλούς που τις έχουν γραμμένες τις ελεεινιδες, δεν ασχολούνται καν με αυτές και γι'αυτό το λόγο κιόλας έχουν την καλύτερη, τουλάχιστον στα δικά τους μάτια , γυναίκα δίπλα τους.
Αυτά από εμένα..μη σπεύσεις να προβάλλεις αντεπειχειρήματα, ξέρεις ότι μισώ τα πάνελς!
Απλώς σκέψου τα...
διευκρινίσεις μπορείς να ζητήσεις όσες θες!
(μη μου αρχίσεις όμως τα κλασσικά σου, είπαμε μιλάμε με άλλους όρους, τεντώνεις αυτιά και ακούς!)

---

ε βρε void τωρα, τι πραγματα ειναι αυτα, δε μπορουμε να πουμε ουτε τη λεξη ΚΩΛΟΣ στο φορουμ ?
ναι υπαρχει αδιαλλαξια, στενομυαλια, πεισμα. ξεροκεφαλια γενικοτερα. επιμονη στο λαθος να αποδειξω οτι ειναι σωστο. οταν κατα βαθος ξερω οτι ειναι, οταν βλεπω οτι εχει δοση αληθειας τουλαχιστον. δε φταιω εγω ομως, φταιει το ζωδιο, λολ.
εαν δε μου δειξει με καλο τροπο καποιος αυτο που θεωρει οτι ειναι το σωστο, να βρουμε την αληθεια καπου στη μεση και να συμφωνισουμε, ειμαι ικανος να επιμεινω στο δικο μου μεχρι το απειρο. φταιει που ετσι συμβαινει, ετσι ειναι η φυση, μια δικτατορια στην οποια ειτε ακολουθεις με το ζορι οπως εκεινη θελει ή προχωρας οπως εσυ θελεις πηγαινωντας της κοντρα και μπορει να βασανιζεσαι. καπου πρεπει να βρεις τη μεση λυση, την ισοροπια σου.
δε προκειται να βρω δουλεια απο'τι φαινεται, οσο κι αν το θελω. εκανα τις προσπαθειες μου οταν επρεπε, τωρα πλεον με εχει απογοητευσει αυτο το θεμα. τι δουλεια να ειναι αληθεια οταν δεν γουσταρω να επικοινωνω με τους ανθρωπους, και δεν τους ανεχομαι ? καποια μοναχικη σιγουρα, η οποια βεβαια δε μπορει να μου ρθει γιατι ουτε κατι σπουδαιο ειμαι, ουτε εχω το μεσον το σπουδαιο να πεις με προτιμουνε γιατι ειμαι ο γιος του ταδε. το θεμα δουλεια δεν υπαρχει καν στο μυαλο μου, να με απασχολει οτι πρεπει να ψαξω. αφου τα παντα εδω χειροτερευουν, και τελικα στη κοινωνια παραμενουν και πανε μπροστα οι πιο συνεργασιμοι. δεν εχουν χωρο και για αντιδραστηκους ανθρωπους σαν εμενα. που και αυτοι δλδ αμφιβαλλω αν θελουν να λαβουν μερος σ'αυτο το καθως πρεπει πανηγυρακι, γιατι τους φαινεται κοροϊδια.
οποτε ειναι σαν να προτιμω την ελευθερια μου, μακρια απ'ολους κι ολα, παρα να με πριζουν με τους ανουσιες μαλακιες τους. σαν αυτο που εγραψα οτι τους αφηνω να χαιρονται νομιζωντας οτι θελουν για μενα, μα χωρις εμενα.
δεν αξιζουν ολοι την υπομονη μου, ειδικα οταν δε παιρνω κατι σε ανταλλαγμα. αλλα αυτο ειναι αρκετα αυστηρο κι απολυτο, κι οχι ανθρωπινο, το καταλαβαινω. κι ετσι πως να με συμπαθουν και οι ανθρωποι μετα ? λες και μιλα κανας φασιστας συναισθηματων, που προσπαθει να επιβαλλει τα θελω του, και τις αποψεις του. οχι γιατι θελει να κανει κακο ή τους θελει μονο για τον εαυτουλη του, αλλα απλα γιατι αυτα που λεει πιστευει οτι ειναι το καλυτερο για τους αλλους.
αν σου πω πχ μη βαψεις τα μαλλια σου ξανθα γιατι δε σου πανε, ενω εσυ το θελεις, και δε προσφερεις τπτ μα τπτ αλλο να δικαιολογησει αυτη σου την αρνηση, τοτε καπου κι εγω μπορει να απογοητευτω και να πω δε ξανασχολουμαι αλλο μαζι σου (παραδειγμα λεω, δεν ισχυει, κανε οτι θελεις στα μαλλια σου).
ο λογος που απογοητευονται οι περισσοτεροι απο μενα εδω μεσα τουλαχιστον, πιστευω οτι ειναι εξαιτιας του τροπου του οποιου εκφραζομαι. το ειχαμε πει και στο αλλο θεμα με τα νευρα, οτι συνηθως λεω κατευθειαν αυτο που ισχυει, χωρις να λυπηθω και να σκεφτω αν μπορει να προσβαλλω ή πληγωσω καποιο ατομο. οταν η αληθεια λοιπον ποναει, δε φταιω αν την δειχνω και καταντω δυσαρεστος. η αληθεια μου τουλαχιστον, η οποια εκφραζεται οπως κι ολων των αλλων. κι επειδη συχνα εχω δικιο, γι'αυτο ακριβως βρισκω πως μου δινουν το δικαιωμα να δαγκωσω. και δαγκωνω υπερβολικα ειναι αληθεια, μα το κανω και γιατι θελω να τους δειξω οτι ισχυουν οσα λεω, εστω και λιγο, να δουν το λαθος τους. οι περισσοτεροι ομως αντιδρανε, οπως αντιδραω κι εγω, γιατι θελουμε να συμβει με καλο τροπο.
κι επειδη οπως ειπα κι επανω δεν εχω πλεον την υπομονη να δειξω σε καποιον το λαθος του με καλο τροπο οπως θελει, την προσφερω σαν ανταλλαγμα σε οσους μου προσφερουν επισης. οταν καποιος δε μου προσφερει κρινεται σαν μη συνεργασιμος, χωρις κατανοηση, οποτε και η επικοινωνια δεν αξιζει μαζι του.
οι ελλεϊνιδες δυστυχως δεν θεωρω οτι μου προσφερουν με την αδιαφορια και τους τροπους τους, οποτε δε καθομαι κι εγω να φερθω ευγενικα οπως ισως να θελουν. λεω κατευθειαν αυτο που νιωθω οτι συμβαινει, αυτο που εχω ζησει εγω τουλαχιστον, το οποιο δεν ειναι αλλο απ'το γνωστο τους ψωνισμα. μεχρι να κατορθωσει καποια να το αντιμετωπισει ολο αυτο και να κατσει να μου δειξει οτι οχι υπαρχει ακομα αγαπη, κι αξιζει να δινεις ευκαιριες, παραμενουμε single.
αν και για να πω την αληθεια με εχει κουρασει ολο αυτο με τις κατηγοριες ποιος φταιει που πανε οι σχεσεις κατα διαολου, και αν ψωνιζονται ή οχι. πλεον δε θελω να κανω καν κουβεντα γι'αυτα, θελω απλα να βρω κατι να ξαποστασω. επειδη ομως υπαρχει τρομαχτικη αδιαφορια στο κοσμο, δε μπορω να βρω να ξαποστασω, κι ετσι με το παραμικρο παλι μου ρχονται οι μνημες οι κακες στα ματια, και ξεσπαω οπου βρω αφορμη.
αυτα μη τα βλεπεις σαν αντεπιχειρηματα ή οτι βιαστικα να σου απαντησω. απλα μου λες σου λεω, συζητηση κανουμε, οχι επιθεση ο ενας στον αλλον.

Quote:

---

Originally Posted by iberis

Είναι γενική η ερώτηση, ίσως θα βοηθούσε να δώσεις κάποια παραδείγματα από την καθημερινότητά σου (και όχι από το φόρουμ) από καταστάσεις που σε κάνουν να παραβλέπεις τα θετικά και να εστιάζεις σε κάτι αρνητικό.

Γι΄αυτό θα μιλήσω κι εγώ κάπως γενικά. Νομίζω ότι έχεις αναπτύξει κάποιον μηχανισμό που στο πρώτο "λάθος" κάποιου αντιδράς αυτόματα και τον μηδενίζεις. Αυτό φυσικά σε κάνει δυσλειτουργικό στη ζωή σου αφού δεν μπορείς να συνάψεις εύκολα σχέσεις (είτε φιλικές είτε ερωτικές) αφού όλοι οι άνθρωποι έχουμε τα αρνητικά μας και τις άσχημες στιγμές μας. Γίνεται όμως να είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί και άχρηστοι και να μην μας ταιριάζει κανένας?
Οπότε πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου, κάτι που δεν γίνεται φυσικά από την μία μέρα στην άλλη. Είναι όμως κάτι εφικτό γιατί ναι μεν έχουμε έναν χαρακτήρα που δύσκολα αλλάζει αλλά μπορούμε να βελτιωθούμε αρκεί να το θέλουμε.

Κάποιες σκέψεις μου πάνω στο θέμα:

Όταν είμαστε πολύ ευαίσθητοι τείνουμε να κριτικάρουμε αυστηρά τους άλλους. Γιατί όμως? Έχουμε σκεφτεί ότι ο άλλος είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος? Με ένα άλλο σύστημα αξιών, έχοντας ζήσει μία διαφορετική ζωή από μας, με άλλες εμπειρίες και άλλες ιδέες για τη ζωή. Επειδή διαφέρει από μας δε σημαίνει ότι δεν αξίζει.

Επίσης, πολλές φορές κρίνουμε επιφανείακα πχ. μπορεί να δούμε μία όμορφη κοπέλα καλοντυμένη, βαμμένη κτλ και να της βάλουμε την ταμπέλα της ευτυχισμένης και απροβλημάτιστης (ίσως και της χαζογκομενας). Αυτή η κοπέλα όμως μπορεί να είναι μία ταλαιπωρημένη από χιλιάδες προβλήματα, μορφωμένη με αξίες και χίλια άλλα δυο. Οι επιφανειακές κρίσεις χωρίς καν να έχουμε συνομιλήσει με αυτό το άτομο μας κάνει να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους και να αποκλείουμε μεγάλο μέρος αυτών από τη ζωή μας. Και τελικά να βάζουμε τους εαυτούς μας στο περιθώριο αφού δεν ανήκουμε σε καμία από αυτες τις κατηγορίες.

Τέλος, επειδή είμαστε και εγωιστές, δυσκολευόμαστε να μπούμε στη θέση του άλλου. Πάντα τα δικά μας προβλήματα είναι πιο σημαντικά, εμείς είμαστε οι πιο ευαίσθητοι, έχουμε πιο πολλές απαιτήσεις από τους άλλους και μεγάλες προσδοκίες, κάτι που προεξοφλεί ότι θα λάβουμε απογοήτευση.

---

εχεις πολυ δικιο, εχω οντως μηχανισμο που με το παραμικρο ειναι ετοιμος να μηδενισει τον αλλον, να τον ξεφτυλισει και να τον στειλει νοκ αουτ στο καναβατσο. αυτο αναπτυχθηκε μαλλον απο τις συνεχομενες επιθεσεις που δεχομουν μικροτερος, απ'το σχολειο οπως ολα τα παιδια. μα ακομα και τωρα στο περιβαλλον που ζω με ολη αυτη τη καταπιεση, νιωθω πως μου γινονται επιθεσεις γιατι δεν ζω ανετα. ετσι εμαθα λοιπον να αμυνομαι και να αντεπιτιθομαι, ξερνωντας κακια. κι επειδη οπως κι ολα τα υπολοιπα που νιωθω ειναι ακραια, παει κι αυτο και καταληγει σε μηδενισμο, να βλεπω τους ανθρωπους αχρηστους, αν οχι να τους μισω.

το μεγαλυτερο παραδειγμα που μπορουσα να δωσω, το εδωσα νομιζω. ειναι οταν μπορω και βλεπω οτι το αλλο ατομο μου προσφερει κατι, ετσι ωστε να το χρειαζομαι, και να μπορω με αυτη του τη προσφορα -που μετραει σαν κατι θετικο- να συγχωρησω ολα του τα αρνητικα. κι οσο πιο πολλα μου προσφερει, τοσο περισσοτερη υπομονη μπορω να κανω και να το συγχωρεσω. γιατι αφου μου προσφερει σημαινει οτι το εχω αναγκη στη ζωη μου, μου ειναι χρησιμο εστω. αυτη η προσφορα πχ στις κοπελες μπορει να ειναι κατανοηση κι αγαπη. οταν ομως δεν βλεπω πως ειναι διατεθειμενες ουτε εστω σημασια να δωσουν, τοτε λογικο δεν ειναι να γυρναω εναντιον τους ? κι ετσι εχουμε τις γνωστες κατηγοριες περι ψωνισμενων, σνομπ και λοιπα.

οταν ειμαστε ευαισθητοι δε θελουμε ουτε τον εαυτο μας να κρινουμε. ομως το κανουμε και σε υπερβολικο βαθμο. κι οταν το κανουν οι αλλοι με ασχημο τροπο, συνηθως πληγωνομαστε. πολλες φορες βεβαια υποθετουμε οτι το κανουν, κι ετσι απ'την ευαισθησια μας δεν προχωραμε για να μη κριθουμε και ρεζιλευτουμε.

οσον αφορα τις κοπελες, αν μια κοπελα δεν ειναι καλα, δεν εχει και διαθεση να φροντισει τον εαυτο της. το βαψιμο δειχνει το ακριβως αντιθετο, οτι ειναι καλα και βαφεται για να τραβηξει τα βλεμματα. σαφως ισχυει κι αυτο που λες, απλα δε μπορει ο καθενας να ξερει τι κρυβεται κατω απο ενα καλοβαμμενο περιποιημενο προσωπο. ειναι επιφανεια, οπως με κρινουν εμενα για το ταδε χαρακτηριστικο μου, ετσι κρινω κι εγω για τα δικα τους. αναποφευκτο ειναι, ολοι κρινουμε στην αρχη με βαση την εμφανιση. σαν να ειμαστε ενα βιβλιο, το οποιο δεν εχουμε κατσει να το διαβασουμε, το κρινουμε μονο απ'το τι δειχνει στο εξωφυλλο. μεχρι να το διαβασουμε δε μπορουμε να ξερουμε.

τελος ειναι πολυ δυσκολο οντως να μπεις στη θεση του αλλου. οχι μονο λογο εγωισμου, αλλα κι απλα επειδη δεν εχουμε ζησει οσα εζησε, να ξερουμε και πως σκεφτεται. ετσι κρινουμε μονο απ'τις αντιδρασεις, τις πραξεις γενικοτερα. οι οποιες δυστυχως σε εναν που ειναι απολυτος και ισως λιγο ευαισθητος οπως εγω, μπορει να μεταφραστουν ακομα χειροτερα απ'οτι ειναι κανονικα.

Και μένα μου φώναξες αλλά δε πειράζει...μισάνθρωπος δεν είσαι κ δε τα γράφω ειρωνικά μη με παρεξηγήσεις

φωναξα ? δε θυμαμαι να ειμαι εδω για να φωναζω. ισως ειχα απαντησει αρνητικα ή ειρωνικα σε καποιο θεμα. ισως εφταιγε και η διαθεση μου, αφου δε καλοπερναω λογο κρισης.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

ναι Goofy προσπαθω να ειμαι καλο παιδι, αμα θες να με υιοθετησεις ή οτι αλλο ειμαι διαθεσιμος. θελω να μην κρινω αυστηρα τους ανθρωπους και να μη μπαινουν μπροστα παντα τα αρνητικα τους. εστω να υπαρχουν, αλλα εγω να βαζω πρωτα τα θετικα. συχνα ομως οπως ειπα δε βλεπω καν θετικα, οποτε δεν εχει σημασια να συνεχισω κατι με καποιο ατομο. κι εδω στο φορουμ, ενω στο ξεκινημα πχ μιλουσα οκ με τις χρηστριες λιλιουμ και μαρκελα, σε μια αντιπαραθεση χαλασε το ολο θεματακι τους και πλεον δεν θελω ουτε να τις ξαναδιαβασω. οχι πως εχω κατι προσωπικο μαζι τους, απλα σαν παραδειγμα στις δινω να δεις τι συμβαινει και πως τα αρνητικα καταφερνουν να επισκιασουν τα θετικα.

λολ Gypsy Cello δεν θελω να το παιξω ουτε ψευτομαγκας ουτε μαγκας ουτε κατι αλλο. απλα μου βγαινει πολυς θυμος μπροστα με το παραμικρο, τον οποιο προσπαθω και πιστευω εχω μαθει να ελεγχω. σε ορισμενες καταστασεις ομως ειναι δυσκολο να συγκρατηθεις και να μην εξοργιστεις. ο θυμος αυτος μαζι με τα αρνητικα που επισκιαζουν τα θετικα βγαινει πιο ευκολα σε ανθρωπους που δεν ξερω. ετσι μου δινουν την ευκαιρια να τους κανω επιθεση. επιθεση ομως σε οσους ανηκουν στο κοπαδι μου σπανια κανω, ειναι απλα μη δω οτι προσφερει κατι το ατομο ακομα και με τη παρουσια του. οντως ισως αν αλλαζα περιβαλλον και τροπο ζωης, να ηρεμουσα και να εβλεπα τα παντα πρωτα απ'τη θετικη τους πλευρα. δυστυχως ομως πλεον ειναι ακομα πιο δυσκολο να φυγω απο εδω, οσο κι αν θα ηθελα να μετακομισω επαρχια.

---

και γω έτσι είμαι, ξεσπάω σε ξένους και καλύτερα που είσαι έτσι και καταφέρνεις και διαχειρίζεσαι τον θυμό σου αλλά από που πηγάζει όλος αυτός ο θυμός;; Πιστεύω πως θα λυθούν πολλά όταν καταφέρεις να βρείς την ρίζα του. υγ:γιατί κοπάδι; για προβατίνες πρόκειται; :D

καταρχην μη το ψαχνεις τοσο..

ή καλυτερα ψαξτο με εναν καλο και καταρτισμενο ψυχολογο και οχι εδω περα που θα ακουσεις το κοντο και το μακρυ του καθενα.

τωρα για αρνητικοτητα, οταν η συμπεριφορα των αλλων ειναι απαραδεκτη και βεβαια γινομαι αρνητικος και εγω αλλα απο μεσα μου. συμβαινουν τοσα απαραδεκτα πραγματα..
εδω περα ανοιγεις τις ειδησεις και σε πιανει τρελα με τον τροπο που τα λενε και το τι λενε..

τελικα η μονη λυση ειναι να μη σκεφτεσαι, να ερχεσαι σε επαφη με καλο κοσμο , σε κανενα κεντρο ημερας και να αρχισεις να στεκεσαι στα ποδια σου.

αυτο που μια φορα ακουσα ειναι οτι με το να εισαι αρνητικος δε βγαινει τιποτα. ο αλλος δε το αντιλαμβανεται και χεστηκε κιολας. μπορει εσυ να σκας μεσα σου και να κρατας μουτρα αλλα ο αλλος ουτε που το καταλαβαινει.

εσυ ,απο οτι καταλαβα εκδηλωνεσαι, αλλα και παλι δε νομιζω οτι ο αλλος εχει την αντιληψη για να αλλαξει..

http://www.youtube.com/watch?v=wtS4ef0vqhU

Εξαιρετικα αφιερωμενο σε ολους της γης τους κολασμενουςςςς....