Τι έχω?

Γειά σας και απο εμένα... είμαι ένα νέο μέλος, παρόλο που διαβάζω αρκετές φορές το forum, ο λόγος που γράφω είναι γιατί έχω ... πανικοβληθεί...δεν μπορώ να καταλάβω τι παθαίνω ακριβως και αν χρειάζεται...να παω σε κάποιον γιατρο, έχω τρομερο αγχος για τα ΠΑΝΤΑ, κάποιες φορές (3 φορες μέσα σε ενα χρόνο μου συνέβει) μου κόβεται η αναπνοή και είναι σαν να βρίσκομαι αλλου, δεν ακουω τίποτα...και μετα απο αυτο εχω εντονο τρεμουλιασμα...όσο για την καρδια μου... απορω πως μένει στη θέση της !
παίζει ρόλο το θέμα του θυρεοειδη σε αυτα?
Γιατι αυτες οι αντιδράσεις? εχει τύχει σε κάποιον κατι παρόμοιο? αν ναι...τι να κάνω? :(

πολυ πιθανο να παιζει καποιο ρολο ο θυρεοειδης.καλυτερα βεβαια να ρωτησεις καποιον γιατρο.αυτο που παθαινεις σου σου δημιουργει προβλημα γενικα στην ποιοτητα της ζωης σου η το ξεπερνας ευκολα?νιωθεις δυστυχισμενος εξαιτιας αυτου που συμβαινει?
δεν εχεισ παει σε γιατρο να ρωτησεις?μην το αναβαλλεις.να σου πει τι ειναι για να ηρεμησεις και εσυ.

Καλημέρα.

Ο γιατρός θα σου πει να κάνεις εξετάσεις για θυρεοειδή. Όταν είχα αυτά τα συμπτώματα ηταν το πρώτο πράγμα που μου είπαν να κάνω. Μην πανικοβάλεσαι, κάνε τις εξετάσεις σου κι αν τα αποτελέσματα είναι καθαρά (που θα είναι) αυτό θα σημαίνει ότι ότι αυτά που παθαίνεις είναι από το άγχος σου. Όπως και να΄χει υπάρχει ο κατάλληλος γιατρός που θα σε βοηθήσει να το ξεπεράσεις!

Νικολέτα

Πριν σου συμβεί αυτό μήπως ζεις κάτι έντονο;

Καποτε δούλευα σε μια δουλειά που είχε να κάνει και με διαχείριση χρημάτων. Μια μέρα σαν όλες τις άλλες είχα να παραδώσω κάποια χρήματα. Πάω στο πρώτο άτομο που έπρεπε να δώσω κάποιο αξιοσέβαστο ποσό, του τα δίνω και παρατηρώ οτι δίπλα μου είναι ένας άνθρωπος με κράνος πάνω στη μηχανή του. Δεν δίνω σημασία και πάω στον επόμενο πελάτη που ήταν στο επόμενο παράλληλο στενάκι. (Οι πελάτες είναι στανταρ κάθε μήνα). Καθώς παραδίδω και εκεί τα χρήματα παρατηρώ και πάλι αυτή τη φορά έντρομη οτι βρίσκεται κοντά μου ο ίδιος άνθρωπος με το ίδιο μηχανάκι πάλι με το κράνος. Πανικοβλήθηκα γιατί νόμιζα οτι ήταν ληστής και με παρακολουθούσε για αυτό γύρισα πίσω στο γραφείο. Ξαφνικά κόπηκε η ανάσα μου, είχα τόση έντονη ταχυκαρδία που είμουν σίγουρη για έφραγμα, ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου κρύο ιδρώτα. Ενώ ζεστενόμουνα τα χέρια μου ήταν κρύα, ένιωσα οτι πεθαίνω. Αυτό κράτησε για μία ώρα + . Τις επόμενες μέρες έκανα εξετάσεις και δεν βρέθηκε τίποτα. Στρεσογόνος παράγοντας έτσι μου είπαν. Από τότε μέχρι τώρα πιο πολύ φοβάμαι να μην ξαναπάθω αυτό παρά να με ληστέψουν.!!:D

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας, έχω κάνει εξετάσεις για θυρεοειδη, παίρνω μάλιστα και thyrohormone, πριν απο τα φαρμακα η κατάσταση ηταν χειρότερη. Απλα περίμενα να βοηθήσουν τα φάρμακα περισσότερο :( κάτι που δεν συνέβει...
Πρόβλημα στην ποιότητα ζωης μου, μου δημιουργεί απο την άποψη οτι... δεν πολυβγαίνω γιατι φοβάμαι μην πάθω κατι τέτοιο ξανά (τη μία φορα σχεδόν λιποθύμησα μπροστα σε αρκετό κόσμο μετα απο εντονη συναισθηματική φόρτιση) και δεν θα ήθελα να επαναλειφθεί.
Νala αυτο οπου περιγράφεις μοιάζει αρκετά με αυτο που παθαίνω..αλλα δυστυχώς δεν κρατησε μια ώρα αλλα πάνω απο 5... δεν θυμάμαι ακριβως.

φιλε wondering δοκιμασε και εναν ψυχιατρο, μην το φοβασαι το θεμα, σιγουρα δεν ειναι κατι ανησυχητικο και η ψυχοθεραπεια θα σε βοηθησει πολυ γιατι θα βρεις τη ριζα του προβληματος και θα το λυσεις μια και καλη.. οσο δυστυχως αγχωνεσαι για την υγεια σου τοσο εκεινη θα σε ταλαιπωρει, το ζω και εγω εντονα αλλα το παλευω.. μην εγκαταλειψεις και μην αλλαξεις καθολου μα καθολου τις παλιες σου συνηθειες.. καλη δυναμη!

τι ακριβώς συμαβαίνει στην ψυχοθεραπεία? δίνει φάρμακα ο γιατρός? χωρίς φάρμακα δεν γίνεται?

εγω τις κρισεις πανικου που ειχα και που αυτο ενα διαστημα με εκανε και μενα να μην πολυβγαινω απο το σπιτι τις ξεπερασα μονη μου.δεν πηγα ποτε σε γιατρο και δεν πηρα φαρμακα.σε αυτο με βηθησε πολυ οταν αρχισα να βγαινω πολυ συχνα.στην αρχη αγχωνομουνα πολυ,μετα λιγοτερο και τωρα καθολου γιατι δεν με πιανει τιποτα.καλο ειναι παντως να πας σε ενα γιατρο απλα να ξερεις τι σου γινεται.η εστω προσπαθησε αρχικα να βγαινεις και οτι γινει.την δεκατη φορα θα εισαι καλυτερα.οο κλεινεσε σπιτι τοσο το χειροτερευεις.

ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΤΛ...ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΥΣΗΧΙΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΙΔΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΜΕΣΩΣ ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΠΑΘΩ..ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΣΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΥΠΕΡΙΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ....ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?....ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.....

ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΤΛ...ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΥΣΗΧΙΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΙΔΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΜΕΣΩΣ ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΠΑΘΩ..ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΣΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΥΠΕΡΙΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ....ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?....ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.....

κοιτα κωστα αν δεν μπορεις να το αντιμετωπισεις μονος σου τοτε να πας σε γιατρο να μιλησεις και να σε συμβουλεψει.μονος σου τωτα αυτο που μπορεισ να κανεις ειναι να εκτιθεσαι σε αυτο που φοβασαι.καθε φορα και περισσοτερο.ειναι καθαρα ψυχολογικο το θεμα.δεν θα παθεις τιποτα στο τελος΄ξερω ποσο αγχωτικο ειναι και ποσο απαισια νιωθεις οταν αισθανεσαι ετσι..τα εχω ζησει και εγω ..αλλα ποσο να κλειστεις σπιτι?δεν αντεχεται ουτε αυτο.παρε καποιον δικο σου και ξεκινα τις εξορμησεις.μολις νιωσεις χαλια βγες λιγο εξω μεχρι να ηρεμησεις και μετα γυρνα στην καφετερια.οι κρισεις συνηθως δεν κρατανε πανω απο 10 λεπτα..

:( Είναι λογικό... μια 23 χρονη να.... ευχεται να μην ξυπνήσει το επόμενο πρωι....?

wondering εσυ εισαι η 23?
τι θα πει λογικο και τι οχι?ειμαι και εγω 23 και για ενα διαστημα στο οποιο ειχα καποιες κρισεις πανικου και δεν ηθελα να βγω απο το σπιτι μου ενιθα πολυ δυστυχισμενη και ειδικα τα πρωινα που ξυπνουσα ηταν το χειροτερο.με το που ανοιγα τα ματια μου...εκλαιγα και ελεγα ασ γινει κατι να εξαφανιστω για παντα..δεν ηθελα να ζησω αλλο!ευτυχως δεν επεσα σε καταθλιψη και τωρα ειμαι καλα.να φανταστεις χαιρομαι το πρωι που ξυπναω..
ποσο καιρο νιωθεις ετσι?αν σου κρατησει πανω απο 2-3 μηνες και καθημερινα τοτε πηγαινε σε ενα ψυχολογο.αλλιως προσπαθησε μονη σου..εμεις ειμαστε μαζι σου για οτι χρειαστεις..

αννυ, σε ευχαριστω που απαντησες. να εισαι καλα.. ναι εγω ειμαι η 23 χρονη.. ουτε απο το σπιτι θελω να βγαίνω...απορώ που οι φίλες μου ακόμα καταδέχονται να μου μιλάνε! τα περισσότερα πρωινα, με το που ξυπναω, λεω φτου... πάλι ξυπνησα...ωρες ωρες νοιωθω οτι σερνομαι στη γη απλα.
2-3 μήνες? απο τότε που με θυμάμαι είμαι έτσι, απλα το θεωρησα ως στοιχειο του χαρακτηρα μου, να μην ειμαι πολυ κοινωνικη, να προτιμω το σπιτι, να ειμαι κλειστος χαρακτηρας... δεν είναι όμως έτσι κάθε μερα, υπαρχουν και καλες μερες καια υτο με παραξενευει, γιατι να μην ειμαι καθε μερα χαρουμενη? γιατι να μην ειμαι αισιοδοξη? Παντα στο κακο παει το μυαλό μου...

Quote:

---

Originally posted by krista25
ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΟΣΜΟ ΟΠΩΣ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΤΛ...ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΥΣΗΧΙΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΙΔΡΩΝΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΜΕΣΩΣ ΝΟΙΩΘΩ ΠΩΣ ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΘΑ ΠΑΘΩ..ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΣΕ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΗΜΑ ΥΠΕΡΙΧΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ....ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ?....ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ.....

---