Βασικά άνοιξα αυτό το θέμα για να σχολιάσουμε τις αντιδράσεις των γονέων στην απόφαση του παιδιού του για αλλαγή φύλου. Έχω ακούσει πολλές ιστορίες ακόμα και ένα γεγονός γνωστου. Αυτά που ακούω δεν μου αρέσουν καθόλου. Ακούω για άσχημες αντιδράσεις γονέων. Το συγκεκριμένο παιδί ήθελε να γίνει γυναίκα και σιγά σιγά μεταμορφωνόταν μέχρι που έκανε αλλαγή φύλου. Ο πατέρας του τον έδιωξε, τον πέταξε έξω απο το σπίτι και αυτό που του είπε ήταν "να μην ξαναπατησεις εδω, δεν είσαι παιδί μου πλέον".
Απορώ πως γίνεται να αντιμετωπίζεις έτσι το παιδί σου (?). Ο εγωισμός και το κόμπλεξ είναι πιο πάνω απο την αγάπη προς το παιδί? Πως γίνεται να λένε "τα πάντα για το παιδί μου" και τελικά όταν έρθει η ώρα που το παιδί τους θα θέλει να αλλάξει φύλο σταματά να ισχύει? Έχω ρωτήσει αρκετο κόσμο και βλέπω άσχημες απόψεις και αντιδράσεις. Δεν θέλουν να το διαννοηθούν. Εγώ το έχω σκεφτεί και πιστεύω στα αντίθετα απο αυτά που ακούω. Αν το παιδί μου θέλει κάτι τέτοιο θα το βοηθήσω, θα φροντίσω να αποφυλακιστει από το σώμα που δεν νιώθει δικό του, θα το αγαπάω και θα το εννοώ.
Απορώ γιατί ειδικά οι Έλληνες έχουν τόσο κόμπλεξ.. σε άλλες χώρες είναι πιο αποδεκτό..
Πεστε μου γιατί γίνεται αυτό? Εσείς πως το βλέπετε? Όχι όμως σαν απλή άποψη αλλά να σκεφτείτε σαν να γίνεται στην οικογένεια σας..
