Γενικευμένη μορφή άγχους - any help ?
Καλησπέρα! Είμαι η Αίγλη, 24 ετών κι αυτό είναι το πρώτο μου μήνυμα. Σας διαβάζω περιστασιακά αλλά τώρα πήρα το θάρρος να γράψω. Δεν ήξερα σε ποια ενότητα να βάλω το θέμα.
Έχω τα εξής χαρακτηριστικά:
-χαμηλή αυτοεκτίμηση χωρίς ιδιαίτερο (προφανή) λόγο, πέρα από κάποια περιττά κιλά
-πάντοτε σκέφτομαι το μέλλον και ποτέ το παρόν, δεν κάνω πράγματα από ατολμία, φοβάμαι το λάθος οπότε προτιμώ την ασφάλεια του σπιτιού από το ρίσκο και την περιπέτεια του "έξω"
-εγωπάθεια, εγωκεντρικότητα, φλυαρία και ανασφάλειες για τον εαυτό μου και το μέλλον, εξάρτηση από Έρωτα [ νιώθω τέλεια και δημιουργική όταν λαμβάνω αποδοχή κι επιβεβαίωση από Άλλους, ενώ μαραζώνω και λιώνω όταν δεν την έχω ]
-άγχος, αγχώδεις διαταραχές, κρίσεις άγχους, στομαχικά κι εντερικά προβλήματα σε κάθε πίεση ή δίλημμα ή κάθε φορά που κάτι δεν πάει όπως είχα προβλέψει
Από λίγη ψυχολογία που διάβασα, κατέληξα στο συμπέρασμα πως είμαι δυσθυμική, ναρκισσιστική προσωπικότητα με τελειομανία και γενικευμένη μορφή άγχους
Είμαι στη φάση στην οποία έχω κατανοήσει ποιες αιτίες μου δημιούργησαν χαμηλή αυτοπεποίθηση, υπερευαισθησία κλπ, προσπαθώ να συγχωρήσω τον εαυτό μου και τους άλλους για τα όποια λάθη του παρελθόντος και να κοιτάξω μπροστά, αλλά πάντοτε υπάρχει
α) η αίσθηση του ανικανοποίητου (θέλω να ασχοληθώ με επαγγέλματα που είτε είναι κορεσμένα είτε είναι εντελώς επισφαλή οπότε η ζωή που κάνω δε συμβαδίζει με αυτή που θέλω να κάνω)
β) το άγχος για το μέλλον λόγω του ότι είμαι διαφορετική, πιο ανήσυχο πνεύμα, ανησυχώ για τα ΠΑΝΤΑ, πώς θα τα βγάλω πέρα άμα παντρευτώ, ο γάμος μου φαίνεται μεγάλη δέσμευση, πώς θα βρω δουλειά σε τέτοιες συνθήκες κλπ κλπ
ΓΙΑΤΙ δε μπορώ να ηρεμήσω αφού έχω καταλάβει τι μου συμβαίνει και πάντα αγχώνομαι; το μόνο που σκέφτομαι όταν έχω τις κλειστές μου είναι πως δεν έχει νόημα να προσπαθούμε επειδή όλα τελειώνουν, προσπαθώ να βρω το νόημα στη ζωή, βλέπω σε όνειρα θανάτους κλπ :( ΤΙ να κάνω; Χρήματα για ψυχοθεραπεία δεν υπάρχουν.
