Πώς πειθεις καποιον ισχυρογνωμονα οτι πρεπει να ζητησει βοηθεια απο ειδικο;

Πιστευω οτι ο αδελφος μου χρειαζεται αμεσα υποστηρικτικη βοηθεια απο ειδικο.Ειναι κατι που επρεπε να γινει εδω και πολλα χρονια,αλλα δυστυχως,εγω μενω σε αλλη πολη και η μητερα μου στην οποια εχω μεχρι και προσφατα μιλησει για αυτο το θεμα,στην αρχη με παραπλανησε για να μην ασχολουμαι επειδη φοβηθηκε οτι τον σχολιαζω και αλλου και στη συνεχεια κανει οτι δε βλεπει τα πραγματα.Εχει προβλημα συμπεριφορας και επιβιωσης πλεον.Πώς πειθεις εναν ανθρωπο που νιωθει οτι εχει δικιο σε ολα,σου εχει για τα παντα μια τεκμηριωμενη για τα δεδομενα του δικαιολογια και πιστευει οτι φερεται φυσιολογικα (ενω και στον πιο αδαη ειναι ολοφανερο με το που θα του μιλησει οτι κατι δεν παει καλα)οτι πρεπει να παει σε ειδικο;;;Εχω στο μυαλο μου και συγκεκριμενο ψυχιατρο για τον οποιο εχω συστασεις απο παλια απο ατομο που εκτιμω και υπολογιζω πολυ τη γνωμη του...ομως φοβαμαι οτι αν του το πω ευθεως θα αντιδρασει ασχημα και θα με απομονωσει...ειναι επειγουσα η κατασταση και οποιος εχει παρομοια εμπειρια παρακαλω να μου πει τη γνωμη του.Ευχαριστω.

Εφόσον είναι ενήλικος δεν νομίζω οτι μπορεί να γίνει κάτι με το ζόρι. Μόνο στην περίπτωση που γίνει επικίνδυνος για τους γύρω του ή τον εαυτό του και εφόσον υπογράψουν τα μέλη της οικογένειάς του (χωρίς να είμαι σίγουρος σε αυτό) ενδέχεται να γίνει κάτι χωρίς τη θέλησή του.
Τι ακριβώς πρόβλημα έχει (ή θεωρείς οτι έχει). Ορισμένοι άνθρωποι με συγκεκριμένες ψυχολογικές παθήσεις είναι πολύ αρνητικοί-ανθεκτικοί στην θεραπεία, ακριβώς εξαιτίας της φύσης του ψυχολογικού προβλήματος και όχι μόνο της ιδιοσυγκρασίας τους.

Kassy γειά σου,
αυτό που θάκανα στην θέση σου είναι ν' απευθυνθώ εγώ σε κάποιον ειδικό, να εκθέσω το πρόβλημα και
να πάρω κατευθύνσεις. Μπορεί για παράδειγμα να υπερβάλλεις ως προς την εκτίμηση της κατ/σης και
ο ειδικός να σε συμβουλέψει, αλλά και να σε καθησυχάσει με συγκεκριμένες οδηγίες. Από κει και πέρα
και πάντα κατά την γνώμη μου κι απ' την στιγμή που ο ίδιος δεν ζητάει βοήθεια, δεν μπορεί να του
επιβληθεί το οτιδήποτε ακόμα κι αν πρόκειται για το καλό του.

Αυτό που ακόμα θα μπορούσες να κάνεις, για να προετοιμάσεις το έδαφος, είναι με ήπιο τρόπο και χωρίς
χαρακτηρισμούς του στυλ είσαι ισχυρογνώμων κ.λπ., που προκαλούν αρνητικές αντιδράσεις, να του μιλήσεις
με σεβασμό και πραγματικό ενδιαφέρον και να εκμαιεύσεις το τι νιώθει, γιατί και το να τον κάνεις να θελήσει
να μιλήσει και να μοιραστεί μαζί σας όσα τον απασχολούν κι αυτό είναι ένα είδος ψυχολογικής στήριξης.

Να ξερεις οτι αυτοι που πιστεουν οτι εχουν παντα δικιο, οτι ειναι οι καλυτεροι και πιο σωστοι, ειναι οι τελευταιοι που θα πανε ποτε σε ειδικο, και αυτο μονο αμα προκυψει καποιο παραπλευρο σοβαρο προβλημα, δλδ εξαιτιας της συμπεριφορας τους χωρισουν και παθουν καταθλιψη. Ειναι πολυ λογικο οπως καταλαβαινεις, γιατι αφου αυτοι πιστευουν οτι ειναι μια χαρα και συνηθως οτι οι αλλοι εχουν το προβλημα και το λαθος, δεν υπαρχει κανενας απολυτως λογος για αυτους να απευθυνθουν καπου! Ετσι συνηθως στελνουν τους αλλους στον ψυχιατρο!

Έτσι ακριβώς όπως τα λέει η λίλιουμ πρέπει να είναι. Ένας φίλος μου έχει αδελφό διεγνωσμένο διπολικό και μάνα με 2ο αδελφό διπολικούς και αυτούς (κατά τα λεγόμενά του, αλλά και εγώ που τους γνωρίζω βλέπω ότι έχει δίκιο). Όταν προσπαθούσε να τους πείσει ότι ο αδελφός του έπρεπε να πάρει τη θεραπεία που του είχε δώσει ο ψυχιάτρος, βρέθηκε να τον κατηγορεί όλη η οικογένεια ότι αυτός δεν ήταν στα καλά του.