Printable View
Γιατι κάνουμε τέτοιες σκέψεις? προσωπικά έχω συχνά το τελευταίο μήνα τέτοιες σκέψεις, κ παλια βεβαια αλλά όχι τόσο συχνές η μια μετά την αλλη. Αλλά εννοώ μόνο σαν σκέψεις, δλδ το να σκεφτόμαστε οτι μπορεί να αυτοκτονίσουμε, ή να μας έρχεται σαν εικόνα στο μυαλό. Τι σημαίνουν αυτα? Δλδ αφού δε θα το κανω στη πράξη, δε θα αυτοκτονήσω, γιατί να σκέφτομαι την όλη διαδικασία?? με διαφόρους τρόπους? επίσης ποτέ δεν εχω δοκιμάσει να κανω κατι τετοιο στη πράξη, οπότε δεν εννοώ εικόνες που εχω ζήσει.
αυτό είναι και δικιά μου απορία μιας και εγώ έχω αρχίσει να έχω αυτοκτονικές σκέψεις.
Golthy ανοιξες ενα ενδιαφερον θεμα περιπλοκο και δυσκολο στο να αναλυθει.Εχω αναρωτηθει και εγω πολλες φορες το ιδιο και δεν εχω καταληξει σε καποια απαντηση,αλλα παραθετω καποιες διαπιστωσεις που εχω κανει.
Αυτοκτονικες σκεψεις εκανα συχνα στο παρελθον και παντα ερχονταν σαν απαντηση στα προβληματα μου.Δηλαδη λογω της απελπισιας μου σκεφτομουν οτι η αυτοκτονια ειναι ισως η μονη λογικη λυση,αν και μεσα μου ποτε δεν ηθελα να αυτοκτονησω.Μερικες φορες ακομα και σε περιοδο υπαρξιακων αναζητησεων σκεφτομουν εντονα την αυτοκτονια,μιας και δεν εβρισκα καποιον σκοπο στην ζωη.
Ασχετο τελειως.Thomas98 ειμαστε γειτονες και χαιρομαι για αυτο.
συμφωνώ... οτι η απελπισία είναι ενα κίνητρο. τελευταία παντως όλο στροβιλίζουν το μυαλό μου τετοιες σκεψεις-σκηνες.
νιώθω γενικά μια ασφηξία, να αυτοκτονήσω δε θα μπορούσα-πιστεύω- όμως να πιω να καπνίσω κ οτιδηποτε αλλο με κανει να ξεφεύγω το κανω, πράγματα που παλια δε τα΄κανα, αλλα κι αυτα ρε γαμωτο στα ψιλο-κρυφα τα κανω (αυτο με θλιβει)
Το οτι κρατας κρυφες αυτες τις συνηθειες σου δειχνει οτι κατι δεν παει καλα.Συνηθως κρυβουμε συμπεριφορες που ξερουμε οτι ειναι προβληματικες.
Εχεις σκεφτει να επισκεφτεις καποιον ειδικο για να συζητησεις τα θεματα που σε απασχολουν?
το'χω σκεφτεί αλλά φοβαμαι πως δε θα του ελεγα την αλήθεια, τον ειδικό εννοώ. μενω με τους γονείς μου, γι'αυτό τους κρατάω αρκετά κρυφά, αλλά όχι μόνο απο αυτούς. δλδ πχ το οτι καπνίζω που κ που (τελευταία) δε το ξέρει ούτε η αδερφή μου, βασικά ούτε φίλοι μου, δε θελω να με κατακρίνουν..
καπου διαβασα πως η αυτοκτονια ειναι το μονο πραγματικο φιλοσοφικο ερωτημα.
Ο ειδικος υπαρχει ακριβως για να μπορουμε να πουμε τα πραγματα που κρυβουμαι απο τους αλλους.Δεν χρειαζεται ουτε ψεμματα να πεις ουτε να ντρεπεσαι.Δυστυχως πολλες φορες ειναι δυσκολο να λυσουμε μονοι μας τα προβληματα μας και κατα την γνωμη θα πρεπει να ζηταμε βοηθεια.
δικιο έχεις betelgeuse , εγώ ακόμη δε το΄χω παρει απόφαση για να τα πω σε καποιον ειδικό, κατα βαθος ξερω πως θα'πρεπε!
Gothly τα πραγματα ειναι σχετικα απλα.Σκεψου ποιοι ειναι οι λογοι που σε κανουν να μην αναζητας βοηθεια και σκεψου τι θα κερδισεις και τι θα χασεις αν τελικα κανεις καποια θεραπεια.
Πχ εγω για χρονια φοβομουν να παω σε ψυχιατρο γιατι φοβομουν την διαγνωση.Τις πρωτες φορες που πηγα σε ψυχιατρους δεν ηθελα να κανω θεραπεια γιατι φοβομουν μην χασω στοιχεια του χαρακτηρα μου.Τελικα ουσιαστικη θεραπεια αναζητησα 9 χρονια μετα απο τοτε που αρχισαν τα προβληματα μου.Και μεσα απο τηνθεραπεια τελικα ανακαλυψα οτι δεν χανω τον χαρακτηρα μου,απλα μαθαινω να διαχειριζομαι καλυτερα τα προβηματα μου και μαθαινω και καλυτερα τον εαυτο μου.
Ειναι στην φυση του ανθρωπου να μενεις ζωντανος και να μην αυτοκτονεις.Συνηθως οι περισσοτερες αυτοκτονιες ειναι παρορμησεις.Ειναι δυσκολο κανεις να τα καταφερει να το κανει.