Προβλήματα με τους γονείς μου. ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ!

Παιδια χρειαζομαι πραγματικα την βοηθεια σας. ειμαι σε απογνωση! λοιπον, με τους γονεις μου εχω παρα πολλα προβληματα. το θεμα ειναι οτι οι γονεις μου ειναι ανθρωποι με πολλα χρονια σπουδων, καθηγητες πανεπιστημιου και ο μπαμπας μου παλια ασχολουνταν με την πολιτικη αρα νομιζω καταλαβαινετε για τι ανθρωπους μιλαμε. τους αγαπω παρα πολυ και εκτιμω την μεγαλη προσπαθεια που κανουν ωστε να να μου προσφερουν την καλυτερη εκπαιδευση και να με προωθουν στο να ειμαι αριστη παντου ωστε αργοτερα να εχω ενα μελλον σαν το δικο τους η και καλυτερο. το θεμα ειναι ομως οτι ειναι καταπιεστικοι. απο τοτε που ημουν μικρη απαιτουσαν απο μενα να ειμαι το υποδειγμα αριστουχας μαθητριας, παντα τελεια διαβασμενη, να μην χαιρομαι οταν κλεινει το σχολειο, να μην βγαινω πολυ συχνα, να μην παω συμφωνα με τα παιδια της ηλικιας κ.τ.λ. οσο ημουν μικρη σκεφτομουν οτι παντα ειχαν δικιο και ακολουθουσα πιστα τα οσα μου ελεγαν. τωρα ομως που ειμαι στην εφηβεια, οσο μεγαλωνω τα πραγματα χειροτερευουν ολο και περισσοτερο. για να σας δωσω να καταλαβετε δεν μαφηνουν να βγαινω συχνα, να πηγαινω σε καφετεριες γιατι λενε οτι καταναλωνομαι σε τετοια μερη, οταν παω σε χορους του σχολειο να φοραω τακουνια η φουστα(καλα για μπαρακια που πανε οι περισσοτεροι φιλοι μου ουτε συζητηση),να μιλαω στο τηλεφωνο γιατι λενε οτι ξοδευω ασκοπα τον χρονο μου αντι να διαβαζω κατι εξοσχολικο, να εχω φασεμπουκ,να εχω βαφτικα, να ασχολουμε με την μοδα και φυσικα να εχω αγορι! απαιτουν απο μενα να βγαινω το πολυ μια φορα την εβδομαδα και κοντα στο σπιτι μου, να διαβαζω τελεια παντα για το σχολειο, αγγλικα, γαλλικα και ωδειο (οπως βλεπετε εχω και φουλ προγραμμα), και στον ελευθερο χρονο μου να διαβαζω αλλα πραγματα εξοσχολικα και περεταιρω γνωση οπως λενε. βεβαια εγω πολλα απο αυτα τα κανω κρυφα οπως οτι εχω αγορασει πολλα καλλυντικα,τακουνια,φουστε ς και φορεματα, οτι εχω φασεμπουκ εδω και 2 χρονια, οτι βγαινω 2 φορες την εβδομαδα και φυσικα οχι παντα κοντα στο σπιτι μου και σε καφετεριες πολλες φορες,οτι μιλαω στο τηλεφωνο και μαλιστα αρκετη ωρα και φυσικα ειχα και αγορι αλλα για μικρο χρονικο διαστημα. ομως πραγματικα για να ξεφυγω απο την καταπιεση τους ωρες ωρες νοιωθω οτι χανω τον εαυτο μου και με το να τους λεω ψεμματα εχω κουραστει. εκτος απο αυτο βεβαια δεν πετυχαινω και παντα να τα κανω ολα αυτα και οποτε τους μιλαω υπαρχουν πολλες εντασεις και οσες φορες τους εχω προτινει να επισκεφτουμε καποιον ειδικο να μας βοηθησει αρνουνται. καταλαβαινω οτι ο καθε γονιος εχει τον δικο του τροπο να μεγαλωνει τα παιδια αλλα παρολα αυτα ζουμε ολοι στην ιδια κοινωνια και υπαρχουν μερικα πραγματα κοινα για ολους. απο μονη μου εγω ειμαι αρκετα κοινωνικος τυπος και αυτη η σταση των γονιων μου με δυσκολευει αρκετα. βεβαια δεν διαφωνω οτι τα παιδια της ηλικιας μου ειναι πολυ προχωρημενα αλλα απο την αλλη δυστυχως ετσι ειναι και δεν μπορουμε να κανουμε κατι για αυτο. αρα και εγω δεν μπορω παντα να ειμαι η διαφορετικη και αυτο δεν το καταλαβαινουν. δεν μπορω εγω να αποκοπω απ'ολον τον υπολοιπο κοσμο. και το θεμα ειναι οτι ετσι φερονταν και στον αδερφο μου, και στο λυκειο ειχε κλειστει στον εαυτο του εντελως. δεν θελω και εμενα να μου συμβει κατι τετοιο. και πραγματικα βαρεθηκα την καταπιεση τους! οτι αν δεν βγαλω στις εξαιτασεις ολα τα μαθηματα πανω απο 19, αν δεν παρω το λοουερ με χαι-πας και αν δεν τα παω καλα στο πιανο δεν θα βγαινω ολο το καλοκαιρι και δεν θα παω κατασκηνωση! πραγματικα παιδια δεν ξερω τι να κανω! και οσο για το θεμα των αγοριων δεν μπορω να νοιωσω με κανεναν ανετα σε σχεση λογω των γονιων μου γιατι επιμενουν να ασχοληθω με αυτα μετα τα 20, για αυτο βεβαια και παρολο που ειμαι 15 δεν μου εχουν μιλησει ακομα για τον σεξ. πλιζ παιδια βοηθηστε ειμαι σε απογνωση!

γεια σου αζια3 εγω ειμαι μητερα 38 χρονων και εχω 2εφηβουσ μεσα στο σπιτι ενα αγορι α λυκειου και ενα κοριτσι γ γυμνασιου αντιμετοπιζω και εγω αρκετα προβληματα με την εφηβεια τουσ και ενα παραπανο γιατι ζουμε σε επαρχια αυτο το οποιο δεν μασ λεσ ειναι αν εχεισ και αλλα αδερφια η εισαι μοναχοκορι και αν εχεται μεγαλη διαφορα ηλικιασ απο τουσ γονεισ σου .παρολαυτα θα σου πω τη γνωμη μου.καλα κανουν οι γονεισ σου και θελου να μορφοθεισ γιατι η μορφοση ειναι σημαντικη σε εναν ανθροπο .ειναι ωραιο οπωσ ειναι ωραιο επισεισ να εχεισ τη δικη σου πρωσοπικοτητα .τα τακουνια και τακαλυντικα ανδεν τα κανεισ σε υπερβολη δεν ειναι κατι το τραγικο εκειπου πρεπει να προσεχεισ ειναι λιγο στο φασεμπουκκαι αν γινοταν να ξερουν που θα εισαι οταν βγαινεισ .το ναβγαινεισ μια φορα την εβδομαδα μουφαινεται νορμαλγια την ηλικια σου τωρα για το σεξ συγνωμη για τον ερωτα ηθελα ναπω πιστεψε με οταν ερωτευτεισ να εισαι σιγουρη οτι θα το καταλαβεισ και δεν χρειαζεται να βιαζεσαι ιτουσ γονεισ σου ισωσ αν τουσ θυμιζεσ τα δικα τουσ εφηβικα χρονια με ηρεμω τροππ παντα ισωσ καλυτερευε ησχεση σασ .

εχω αδερφο μεγαλυτερο, που τον αντιμετωπιζαν με τον ιδιο τροπο και στο λυκειο κλειστηκε εντελως στον εαυτο του. δεν ειχε ουτε φιλους ουτε εβγαινε τιποτα. και δεν θελω να καταντησω και εγω το ιδιο γιατι ακομα και τωρα που ειναι 25 συνεχιζει να ειναι εσωστρεφης. με τους γονεις μου εχουμε πολλα χρονια διαφορας. με την μαμα 37 χρονια και με τον μπαμπα μου 38. οσο για τα δικα τους εφηβικα χρονια, πολλες φορες τους τα εχω θυμισει και παλι δεν βγαινει κατι. ισα ισα και αυτοι ηταν πολυ διαφορετικοι απο τους γυρω τους και οπως ανεφερα πιο πανω θελουν να ειμαι εγω, ετσι ηταν και αυτοι. και να εβγαιναν για παραδειγμα πιο πολυ θα μου πουν οτι αυτα ηταν αλλα χρονια. μετα αφου εγραψα το γραμμα ειχα και αλλο περιστατικο. σημερα κιολας με παρακολουθησαν να δω που παω. απο τοτε που αρχισαν οι διακοπες του πασχα δεν ειχα βγει καθολου και βγηκα μονο σημερα και ο μπαμπας μου με παρακολουθησε. και εκτος απο αυτο 9 και 10 ημουν σπιτι και το θεωρησαν πολυ αργα. το καλο ειναι οτι χτες τους μιλησα καπως και δεχτηκαν να επισκεφτουμε ψυχολογο. πιστευω οτι αυτο θα βοηθησει καπως την κατασταση...

Καταρχας μη φοβασαι οτι επειδη ο αδερφος σου ειναι εσωστρεφης θα γινεις κι εσυ, ή οτι εγινε επειδη οι γονεις σας τον καταπιεζαν. Μπορει να ειναι στοιχειο της προσωπικοτητας του, καθε ανθρωπος αντιδρα διαφορετικα σε ιδιες καταστασεις, αρα δε φταινε παντα οι καταστασεις, αλλα και το... πρωτογενες υλικο.
Κατα δευτερον οι γονεις νομιζουν οτι τα παιδια τους ειναι κτηματα τους, δυστυχως.
Τριτον, μπορεις να τους κανεις δυο ερωτησεις. Ρωτα τους, τι εχει μεγαλυτερη αξια στα ματια τους, και ποιον θα θαυμαζανε και θα επικροτουσανε περισσοτερο, αυτον που εγινε καθηγητης πανεπιστημιου επειδη ετσι του ειχαν ορισει και προδιαγραψει οι γονεις του το μελλον του, και δε μπορουσε να διαλεξει κατι διαφορετικο, ή αυτον που εγινε καθηγητης πανεπιστημιου επειδη το διαλεξε αυτος και το επελεξε αναμεσα σε ολα τα αλλα και ειχε παθος με αυτο και πηγε εναντια σε ολα τα εμποδια και τις δυσκολιες επειδη το ηθελε και οχι επειδη δε μπορουσε να κανει αλλιως?
Και ποιον θα θαυμαζανε περισσοτερο αναμεσα σε εναν ανθρωπο που εκανε πειθηνια οτι του υπαγορευαν οι γονεις και πηγαινε οπου τον κατευθυναν φορωντας παρωπιδες σαν αλογο με καμουτσικι και καροτο, ή εναν ανθρωπο που διαλεγει τον δρομο του, παλευει για αυτο που εκεινος αγαπα, ξερει να κανει επιλογες, να τις στηριζει, να κανει λαθη και να τα παραδεχεται και να οριζει ο ιδιος τη ζωη του?
Τεταρτον, ρωτα, τι απο αυτα τα δυο θα ηθελαν να ειναι η κορη τους.

λιλιουμ, εχεις απολυτο δικιο σ'αυτο που λες. και οντως θα τους τα ρωτησω αυτα. ισως ετσι να προβληματιστουν και να αρχισουν να σκεφτονται διαφορετικα.

καλησπερα! εχω κι εγω ενα θεμα με τους γονεις μου... ειμαι 21 χρονων και το μονο που ακουω οταν βγαινω τις καθημερινες εξω ειναι ''ΝΩΡΙΣ''!!!!! μου εχουν βαλει και ωραριο.... 12 πρεπει να ειμαι σπιτι... ενω τα σαβ/κα δεν εχουν τοσο προβλημα... ενω με τον αδερφο μου που ειναι 2 χρονια μικροτερος μου δεν του λενε τιποτα!!! εχω 1,5 χρονο σχεση και δεν με αφηνουν να κοιμαμαι ποτε ποτε σσπιτι του...μια στο τοσο κι αυτο με τα χιλια ζορια...ολες μου οι φιλες κοιμουνται ελευθερα στους φιλους τους κι εγω δεν μπορω!!! και δεν καταλαβαινουν οτι ειμαι πλεον 21 και μπορω να αποφασιζω μονη μου για τη ζωη μου...πως να τους μιλησω;τι να τους πω για να τους κανω να καταλαβουν;

καλησπερα! εχω κι εγω ενα θεμα με τους γονεις μου... ειμαι 21 χρονων και το μονο που ακουω οταν βγαινω τις καθημερινες εξω ειναι ''ΝΩΡΙΣ''!!!!! μου εχουν βαλει και ωραριο.... 12 πρεπει να ειμαι σπιτι... ενω τα σαβ/κα δεν εχουν τοσο προβλημα... ενω με τον αδερφο μου που ειναι 2 χρονια μικροτερος μου δεν του λενε τιποτα!!! εχω 1,5 χρονο σχεση και δεν με αφηνουν να κοιμαμαι ποτε ποτε σσπιτι του...μια στο τοσο κι αυτο με τα χιλια ζορια...ολες μου οι φιλες κοιμουνται ελευθερα στους φιλους τους κι εγω δεν μπορω!!! και δεν καταλαβαινουν οτι ειμαι πλεον 21 και μπορω να αποφασιζω μονη μου για τη ζωη μου...πως να τους μιλησω;τι να τους πω για να τους κανω να καταλαβουν;

καλησπερα και απο εμενα ..διαβασα το θεμα σου και θελω να σου απαντησω! καταρχην ειμαι κι εγω συνομιληκη σου παω δηλαδη πρωτη λυκειου και το σεμπτεμβρη θα παω στην δευτερα και οπως αντιλαμβανεσαι θα εχω βαρυ προγραμμα αφου θα εχω κατενθηση και φροντιστηριο!! ..ειμαι μαθητρια του 18-19! ..ας περασουμε στο θεμα σου ....
κοιτα σαν πρωτη οψη του νομισματος χωρις το σχολειο δεν θα πετυχεις αυτο που θελεις διοτι δεν θα εχεις τις απαιτουμενες γνωσεις που χρειαζονται,δεν θα μπορεις να βαζεις στοχους και να αποκτησεις αυτογνωσια σε επιπεδα καταλληλα για την προσωπικοτητα σου ..δυστυχως σημερα η καθε δουλεια απαιτει 2 τουλαχιστον πτυχια ξενης γλωσσας αλλιως ειναι πολυ δυσκολα και για να σε προσλαβουν και για πολλους αλλους τομεις!! ..με το να διαβαζεις ςξωσχολικα βιβλια σιγουρα εμπλουτιζεις τις γνωσεις διευρυνεις τον πνευματικο σου οριζοντα αλλα ολα θελουν ενα μετρο!! ...ακομα και στο διαβασμα!διοτι οπως ελεγαν οι αρχαιοι ελληνες''παν μετρον αριστον'' ....
και αυτο ισχυει για την δικη σου περιπτωση αρα παμε να δουμε την αλλη οψη του νομισματος ..δεν νομιζω οτι η πολωρη μελετη το να σαι σπιτι συνεχεια θα βοηθησει καταλληλα εσενα αφου μειωνεται και η ψυχολογια σου και ολα!! .. το μονο που μπορεις να κανεις εσυ ειναι να συζητησεις ηρεμα με τους γονεις σου και να δωσετε υποσχεση οτι δεν θα υπαρχει διακπλητισμος ..
βεβαια το να κανεις κρυφα πραγματα δεν ειναι και τοσο ωραιο ξερω οτι το κανες αναγκαστικα αλλα πο την αλλη βαλε εσενα στην θεση των γονιων σου ο καθε γονεας ενδιαφερεται για το παιδι του οπως και και οι δικοι σου!
ισως αν σκεφτουν τι αναγκες ειχαν οταν ηταν παιδια ..;) νομιζω πως ειναι ανθρωποι εχουν παιδεια και θα δειξουν καταννοηση ..αν δεν δειξουν τοτε καλυτερα να απευνθυθεις σε ενα κοντινο σου εμπιστο και εχεμυθο ατομο!
ετσι επιχειρησε αυτο με το διαλογο και δωσε επιχειρηματα ..:) και πες μαςο ανθρωπινος νους θελει ξεκουραση;)
αυτα απο εμενα ελπιζω να σε βοηθησα!

το θεμα ειναι οτι εχω προσπαθησει πολλες φορες να τους μιλησω χωρις ομως κανενα αποτελεσμα. ποτε δεν ημουν κοντα ψυχικα μ'αυτους και μου ειναι τρομερα δυσκολο να τους πω ακριβως τι μου συμβαινει. εχουν πολλες προκαταληψεις και ειναι τοσο οπισθοδρομικοι που δεν καταλαβαινουν τις αναγκες ενος εφηβου στην εποχη μας. ειναι ενα πραγμα σαν τον χαρρυ ρωμα στο καφε της χαρας (ποποτας, για οσους βλεπουν τα μεσημερια :-p) εχω σκεφτει να επισκεφτω καποιον ειδικο η να επισκεφτουμε ολοι μαζι εναν συμβουλο οικογενειας. γιατι και τωρα που αρχισαν οι εξαιτασει μου εχουν απαγορεψει τα παντα! (εξοδους, υπολογιστη, τηλεφωνο, τηλεοραση) . μεχρι ομως να επισκεφτουμε καποιον σκεφτηκα να παρω τηλεφωνο στην γραμμη στηριξης εφηβων (116 111) αλλα δεν ξερω το ποσο θα με βοηθησει :/

κοπέλα μου, εχεις δίκιο να νιώθεις όπως νιώθεις .
Φαίνεσαι καλό και ισορροπημενο παιδί και είναι κρίμα να υφίστασαι τοσο καταπιεστική συμπεριφορά από τους δικους σου.
Σίγουρα είναι μεγαλωμενοι με κάποια πρότυπα και θέλουν το καλύτερο για σένα οκ. Πιστεύω και εγώ πως είναι σωστό οι γονείς να κατευθύνουν τα παιδιά τους στην μάθηση από μικρή ηλικία και να τα υποστηρίζουν με τον καλύτερο τρόπο.
Οι προτεραιότητες σου στην ηλικία σου ναι, σίγουρα πρέπει να είναι το σχολείο και τα μαθήματα σου, αλλά έχεις δικαίωμα και στον ελεύθερο χρόνο και στις παρέες και στις εξόδους, διαφορετικά τόσο στρεσαρισμένη δεν θα μπορέσεις ν' αποδώσεις και από την άλλη θα μισήσεις όλα αυτά που υποχρέωνεσαι να κάνεις και αξίζει να τα κάνεις με αγάπη.
Το θέμα άλλωστε δεν είναι να περάσεις μόνο πρώτη στη σχολή που θέλετε, αλλά ν' αγαπάς την επιλογή σου αυτή .
Εχω ενα γιο ήδη 21 χρονών , οπότε από τη θέση αυτή σου μιλάω.
Πιστεύεις ότι οι γονεις σου δεν σου έχουν εμπιστοσύνη?Είχες πει παραπάνω ότι θα βλέπατε ψυχολόγο...

Μπορείς να μιλήσεις με τον μεγαλύτερο αδερφό σου μήπως αυτός μπορεί να βοηθήσει?Ή με κάποιον κοντινό συγγενή που εμπιστεύονται οι γονείς σου την κρίση του?

ο αδερφος μου τις περισσοτερες φορες παιρνει το μερος τους. επειδη απο τα χρονια της εφηβειας κλειστηκε στον εαυτο του οι γονεις μου τον εκαναν σαν και αυτους. τον ακουω ωρες ωρες να μιλαει και να συμπεριφερεται με τον ιδιο τροπο μ'αυτους ενω παλιοτερα κατι τετοιο δεν συνεβαινε. ακομα δεν εχει καμια σχεση με τους γυρω του (φιλους, σχεση κ.τ.λ.) και δεχεται επιδρασεις απο τους γονεις μου κυριως. απο την αλλη οι γονεις μου πιστευουν οτι ειναι ανωτεροι απο ολους τους συγγενεις μας και αμα μιλησω σε καποιον απ'αυτους στο σπιτι θα γινει μεγαλη φασαρια. οτι δηλαδη βγαζω τα προβληματα της οικογενειας μου προς τα εξω και η κατασταση θα γινει ακομα χειροτερα. αν και να μιλησω σε καποιον συγγενη δεν νομιζω να μπορεσει να τους πεισει.

Ναι , καταλαβαίνω τι μου λες..
Αν τους μιλήσεις ήρεμα και τους πεις ότι το να σε στρεσάρουν τόσο θα έχει αντίθετα αποτελέσματα ? Να τους δείξεις ότι παρα το μικρό της ηλικίας σου έχεις επιχειρήματα και μπορούν να σου έχουν μια βασική εμπιστοσύνη..Είπες ότι δέχτηκαν να πάτε σε ψυχολογο..Πως κατέληξαν στην απόφαση αυτή?Ισχύει ακόμα ?

ισως με το να μιλησουμε θα βγει μια ακρη παρολο που μου ειναι πολυ δυσκολο, γιατι με τους γονεις μου και μονο που βλεπω την αρνητικη αντιδραση τους σε ολα και το να αμφισβητουν τα παντα, τα παραταω και ξεσπαω σε κλαμματα με αποτελεσμα να μην μπορεσω να πω τιποτα. το εχω προσπαθησει πολλες φορες αλλα δεν νοιωθω ανετα να τους μιλησω γιατι ξερω οτι δεν θα με ακουσουν και θα μου φερθουν ασχημα και δεν το αντεχω αυτο. ναι για τον ψυχολογο το δεχτηκαν αλλα δεν τους βλεπω και τοσο διαθεσιμους να παμε..

Επανέφερε το θέμα , δείξε τους την ανάγκη σου, πες τους να ψάξουν έναν καλο ψυχολογο..Προσπάθησε να μην πέφτεις μικρο μου και να τους μιλάς με ηρεμία...