όταν βρίσκομαι σε ένα χώρο και ξαφνικά σβήσει το φως, και επικρατήσει το απόλυτο σκοτάδι,με πίανει απίστευτος φόβος και δύσπνοια. δε μπορώ να έχω την αίσθηση ότι έχω μάτια ανοιχτά και δε βλέπω τίποτα απολύτως. πως αντιμετωπίζεται αυτο?
Printable View
όταν βρίσκομαι σε ένα χώρο και ξαφνικά σβήσει το φως, και επικρατήσει το απόλυτο σκοτάδι,με πίανει απίστευτος φόβος και δύσπνοια. δε μπορώ να έχω την αίσθηση ότι έχω μάτια ανοιχτά και δε βλέπω τίποτα απολύτως. πως αντιμετωπίζεται αυτο?
Γεια σου, είχα και εγω το ίδιο πρόβλημα, με έπιανε ενα αίσθημα πνιγμού, σιγά σιγά όμως το ξεπέρασα (τουλαχιστον στο σπίτι μου ειμαι καλά εκτος σπιτιού δεν ξέρω...) αρχικα ειχα ενα μικρο φως κάπου αναμενο απλα για να ξερω οτι υπαρχει, επειτα δεν με πολυ πειραζε πλεον... αν και δεν σου κρυβω οτι μια μικρη ανασφαλεια την εχω, το αισθημα πνιγμου παντως εφυγε.
pnigmo kai dispnia tin exw kairo gmt apo fobies alles omws...kosmos mipws athw kati eksw kai den eimai stos dikous mou anthrwpous kai alla irthan tora///stomaxoponi antikoinwnikothta atonia baremara...drama leme kai akoma na parw apofasi meta apo seira eksetasewn pathologikwn pou ita kathara, na paw se psixologo asta:-_ drama leme
γεια σου wondering. αυτο με το μκρό φως το εφαρμόζω κ γω. δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ χωρίς αυτό κ είμαι οκ. το θέμα είναι όταν τυχαίνουν περιπτώσεις που δεν υπάρχει ίχνος από φως. όπως πχ όταν είμαι σε διάδρομο πολυκατοικίας κ σβήσει η λάμπα (το έχω πάθει κ ήταν φρικτή εμπειρία) τότε με πιάνει ο πανικός κ δεν ξέρω τι να κάνω..
Σε καταλαβαίνω, το μόνο που μπορείς να κάνεις ειναι να προχωρησεις αργα και σταθερα, να το σκεφτεσαι σαν στοχο, οτι πρεπει να προχωρησω για να φυγω, το εχω παθει και εγω, απλα φοβομουν για το τι μπορει να υπαρχει στο σκοταδι περισσοτερο... και οσο πιο πολυ φοβασαι τοσο πιο πολυ \"παιζει\" το μυαλο μαζι σου.... μεχρι να φυγω εχω πάθει όλες τις ταχυπαλμίες της ζωης μου μαζεμένες...
Χρίστο, για να είμαι ειλικρινής δεν έχω ακούσει τέτοιο σκηνικό πάλι από τον κύκλο μου.. αυτό που καταλαβαίνω εγω είναι πως πρώτον αγαπάς πολύ τους δικούς σου από τη μια, αλλά από την άλλη φοβάσαι κ το άγνωστο, αναπάντεχο.. τι να σου πω.. ίσως η βοήθεια ενός ψυχολόγου είναι πολύ πιο χρήσιμη.. κ μη νιώθεις άσχημα γι αυτό, πλέον όλοι μας θα έπρεπε να παίρνουμε τη γνώμη ενός ειδικού έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα! εγώ το σκέφτομαι σοβαρά
για το φόβο μου με το σκοτάδι.. καλη τύχη πάντως!
Κι εγώ είχα τη φοβία με το σκοτάδι.. Όχι σε σημείο δύσπνοιας αλλά έτρεμε η ψυχούλα μου... :P Μία νύχτα που μπήκα φορτωμένη με διάφορα στο μυαλό μου , καθόμουν στο σκοτάδι κ σκεφτόμουν χωρίς να μ ενοχλήσει τπτ.... Μετά το συνειδητοποίησα... Πόσα Όλα είναι στο μυαλό μας τελικά... :)
το έχω ζήσει κι εγώ αυτό. την πρώτη φορά που έπρεπε να κάνω ένα μάθημα. μετά ήρθαν κάποιοι και μου είπαν: \'τι ωραία που τα λέγατε!\' κι εγώ τους είπα: κάθε φορά που έλεγα μια λεξη, έλεγα: τώρα δεν έχω αέρα για την επόμενη...Quote:
Originally posted by xristos
pnigmo kai dispnia
ε, έτσι κάπως το ξεπέρασα, με την ενθάρρυνση των άλλων...
τώρα δε φοβάμαι καθόλου...
αυτά...
φοβάμαι άλλα, φοβάμαι τη σχέση μου .