Printable View
εδώ κ 10 μέρες σταμάτησα σταδιακά- όπως πρέπει το φάρμακο, έπειτα απο χορήγησή του επι 1,5 περίπου χρόνο.. η αλήθεια είναι οτι νιώθω κατάθλιψη, ανησυχία, είμαι ευάλωτη συναισθηματικά. τι πιστεύετε, είναι θέμα χρόνου οτι θα νιώσω καλύτερα, και συνηδητοποίησης οτι πλέον θα το παλέψω μόνη?
καλησπερα treislaloun το καλυτερο για εσενα ειναι να πιστεψεις στον ευατο σου και με την βοηθεια του γιατρου σου να τα καταφερεις.εχεις ενημερωσει για το πως νιωθεις τον γιατρο σου?
Το θέμα είναι τι νομίζεις εσύ. Νομίζεις ότι μπορείς να το παλέψεις? θα νιώσεις καλύτερα?
Μακάρι, προσπάθησε και εάν δεις ότι δεν, τότε μην τα βάλεις με τον εαυτό σου, δέξου την αγωγή.
εγω θεωρω οτι ειναι μια μεγαλη προκληση, κ πλεον πρεπει να το παλεψω με τον εαυτο μου.. δεν πρεπει να επιμεινω στις παρενεργειες του φαρμακου, αλλα να κυλησει ο καιρος κ να ισορροπησω οπως πριν με τις δυναμεις μου! αυτο που λες ειναι η ευκολη λυση, αλλα οχι η σωστη, ουτως η αλλως θα πρεπει να το αντιμετωπισω.Quote:
Originally Posted by rex
Κοίτα, δεν διεκδικώ το αλάθητο. Άποψη εξέφρασα.
Και μάλιστα έγραψα μακάρι οι προσπάθειές σου να ευοδωθούν.
Εξάλλου στο πρώτο μήνυμά σου θέτεις το ερώτημα και περιμένεις απαντήσεις.
Απαντώ και στη συνέχεια μου λες ότι δεν είναι σωστή η άποψή μου. Μπορεί.
Άρα είχες apriori γνώμη για το τι πρέπει να κάνεις. Τότε γιατί ζητάς τις γνώμες των άλλων?
Περιγράφεις μια κατάσταση όπως την βιώνεις, καθόλου ευχάριστη και όσοι παρομοίως την έχουμε βιώσει και το παλεύουμε, θεωρώ ότι σε καταλαβαίνουν πάνω κάτω.
Ο αγώνας σου και η προσπάθειά σου σε αυτή τη φάση είναι να συνεχίσεις χωρίς την αγωγή.
Εγώ σου λέω ξανά ότι, εάν δεν τα καταφέρεις να ισορροπήσεις μην γίνεις επικριτική με τον εαυτό σου και δέξου την βοήθεια και από το χάπι.
Απλά και ειλικρινά.
Καλημέρα και από μένα,
Σταμάτησες το φάρμακο μόνος σου ή κατόπιν συνεννόησης με τον γιατρό; Αν ισχύει το πρώτο το έκανες διότι αισθανόσουν πλέον καλά ή φοβούμενος τις παρενέργειες;
Το καλύτερο είναι να συζητάς και να ενημερώνεις τον γιατρό για οτιδήποτε σε απασχολεί πόσο μάλλον σχετικά με την αγωγή και την θεραπεία... Είναι εκεί για να σε καθοδηγήσει, δεν θα σε κατακρίνει ούτε θα σε εξαναγκάσει... Έχεις ψυχολογική στήριξη;
Αυτήν σου την "απόπειρα" να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου συζήτησε την και με τον ειδικό. Μακάρι η αποφασιστικότητα που έχεις τώρα να μην καμφθεί από τα συμπτώματα της κατάθλιψης και να αναστρέψεις μόνος σου τα πράγματα αλλά αν συνέβαινε κατά κόρον αυτό δεν θα χε αναπτυχθεί ολόκληρη επιστήμη γύρω απ αυτήν...;). Ο Rex έχει δίκιο... Θέλω να σου πώ καλός ο σκεπτικισμός αλλά μην απορρίπτεις τον ρόλο των ειδικών, προσπάθησε να είσαι όσο πιο συνεργάσιμος και σαφής γίνεται. Επίσης να θυμάσαι ότι δε βρίσκεσαι κοντά τους ως εξεταζόμενος-απολογούμενος και να απαιτείς την βοήθεια.
Η κατάθλιψη πάντως θεραπεύεται. Μην σε πιάνει άγχος με αυτό:)