Απροσδιοριστια

Καλησπερα,

Καταρχας, δεν ξερω καν γιατι ειμαι εδω. Δεν ξερω καν αν εχω καποιο θεμα. Ξερω παντος πως κατι δεν παει καλα. Δεν μπορω καν να εκφραστω. Δεν γνωριζω τιποτα. Δεν με ενδιαφερει τιποτα. Ασχολειες που ειχα μου ειναι αδιαφορες, χαλαω χρηματα σε πραγματα ανουσια που τα μετανιωνω μετα απο δεκα λεπτα. Τρωω συνεχεια για να καλυψω το κενο. Ποιο κενο ; δεν ξερω. Δυσκολευομαι να σηκωθω απο το κρεβατι. Δεν υπαρχουν θελω, δεν εχω επιθυμιες. Εχω μια αδιαφορια σε τρομερο βαθμο, μια απροσδιοριστη οργη. Δεν με ενδιαφερει ΤΙΠΟΤΑ. Πως μπορω να σε κανω να καταλαβεις το μεγεθος της αδιαφοριας μου; Αν μου ελεγε καποιος τα λεφτα η τη ζωη σου δεν θα σοκαριζομουν. Παρε οτι θες δεν με νοιαζει. Δεν με ενδιαφερει. Και τωρα που γραφω εδω μηχανικα το κανω. Ειμαι αρκετο καιρο μονος μου. Αλλα δεν με νοιαζει. Με πλησιαζουν γυναικες, δεν μου κανουν αισθηση. Καθομαι στον υπολογιστη μου που παντα με ενθουσιαζε δεν εχω τι να κανω. Κοιμαμαι τρωω. Ξεκινησα διατροφη να χασω 10 κιλα εχασα τα 5 ξαφνικα τα παρατησα. Ενα πρωινο.

Δεν ξερω τι εχω. Ξερω πως κατι εχω. Τι; δεν ξερω. ισως να μην με ενδιαφερει κιολλας. Αν μπορουσα να παρω ενα φτυαρι να ανοιξω μια τρυπα να παρω νερο φαγητο και να κατσω για πολυ καιρο μεσα δεν θα με ενοχλουσε. Αλλα δεν θα μου αρεσε. Αλλες φορες εκνευριζομαι. Νιωθω πιεση πισω απο το κεφαλι, οργη. Θελω καποιον να χτυπησω. Καποιος πρεπει να πληρωσει. Αλλα για ποιο πραγμα; δεν ξερω. Κατι. Τι; αλλα και παλι δεν με νοιαζει. Δεν με ενδιαφερει τιποτα, δεν επιθυμω τιποτα, σαν καποιος να μου εχει ρουφιξει τα συναισθηματα. Περασα 1 χρονο στο κρεβατι απο τροχαιο. Δεν με πειραξε. Αυτη την σαπιλα δεν την αντεχω. Δεν ειμαι ατομο που θα ανεχθει να πεσει χαμηλα. Ουτε καν ξερω γιατι τα γραφω αυτα. Θα ηθελα να ερωτευτω. αλλα ισως και οχι. Παλι θα φαω και θα πεσω για υπνο. Ετσι, μηχανικα.

Καλησπερα.

Σορρυ μπορει να ειναι λιγο ασχετο, αλλα εχεις περασει καμια ερωτικη απογοητευση? Και μενεις με τους γονεις? Δουλεια εχεις?

Οχι. Παντα εγω εφευγα, πληττω ευκολα. Εχω πιασει δικο μου σπιτι και εργαζομαι. Χαμηλο εισοδημα βεβαια αλλα δεν με χαλαει.

Σαν να εχεις νεκρωσει το συναισθημα ενα πραγμα δλδ. Ετσι ειναι καλα, γιατι δεν ποναει κανεις, μονο που δε χαιρεται κιολας, οποτε αυτο ειναι κακο.. Η απονεκρωση του συναισθηματος συμβαινει συνηθως μετα απο πονο.. Μηπως αυτο το ατυχημα ή κατι αλλο σε πονεσε τοσο ωστε να αρχισεις να παγωνεις και να εισαι σε αυτη τη συναισθηματικη αφασια τωρα?

Οχι. Εγινε 3 χρονια πριν τωρα ειναι ολα ενταξει. Προσπαθω να βρω λυση. Η αληθεια ειναι πως δεν θυμαμαι να με εχει πληγωσει κατι τοσο πολυ. Βασικα πολλα πραγματα δεν θυμαμαι. Τι αλλο να πληκτρολογισω δεν ξερω. Αυτο το "νεκρωσει το συναισθημα" με εκφραζει. Ναι μπορω να πω πως ισχυει.

Ποτε αρχισε αυτο λοιπον? Κατι τι ειχε γινει εκεινη την περιοδο ή λιγο πιο πριν στη ζωη σου? Μπορεις να σκεφτεις?

γιατι δεν πας σε ψυχολογο?

Πόσον καιρό νιώθεις έτσι στεγνός από συναίσθημα και ενδιαφέροντα;

Και ο θυμός μια χαρά στα συναισθήματα δεν είναι? Άρα? Έχεις κάποια συναισθήματα, ίσως όχι αυτά που αναζητάς.
Κοίτα, η βαρεμάρα η ανία η έλλειψη ενδιαφέροντος, εξιταρίσματος, κάτι να σε συναρπάζει, κάτι να σε γεμίζει και να σε κάνει να ξυπνάς με κέφι το πρωί
κι αν δεν υπάρχει, μπορεί να υπάρξει. Σε όλα τα στάδια της ζωής του ο άνθρωπος μπορεί να ανακαλύψει πράγματα που πριν δε γνώριζε πως του ταιριάζουν
και να αρχίσει να τα αγαπά, να τα αναζητά και να την ψάχνει γενικότερα. Μπορεί σε σένα να μην έχει συμβεί ακόμη.

Καλησπέρα. Λες ότι δουλεέυεις, έχεις σπίτι, ένα εισόδημα σχετικά ικανοποιητικό. θεωρητικά λοιπόν έχεις κάποια πράγματα όπου κανείς θα έλεγε "οκ, αυτός μια χαρά είναι". Παρολαυτά, νιώθεις κενός, δε σε ικανοποιεί τίποτα, ούτε αυτά που παλιά σου έδιναν ασφάλεια και χαρά.
Χμμ...μήπως, λέω μήπως, περνάς μια διαδικασία εσωτερικής αναδόμησης (αν μπορώ να το πω έτσι). ίσως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να διαβείς στην πραγματική ενηλικίωση. ίσως χρειάζεσαι αυτό το χρόνο για να ανασυνταχθείς, να δεις τι πραγματικά σε εκφράζει. Δεν είναι κακό αυτό. Το αντίθετο! είναι καλό. Εντάξει κάπιος άλλος μπορεί αν το περνούσε με έξαρση συναισθηματική. Εσύ το περνάς με απάθεια. Άστο να δεις που θα σε βγάλει. Και κυρίως προσπάθησε να ακούσεις τον εαυτό σου τι ζητάει από εσένα.
Απλές σκέψεις κάνω...