Θελω να χωρισω και δεν μπορω...

Προσφατα εκανα ενα θεμα για το προβλημα εμπιστοσυνης... Τελικα το προβλημα ειναι οτι δεν μπορω να ζησω αλλο με αυτον τον ανθρωπο. Απο τοτε που ξεκινησα τις σπουδες μου σε αλλη πολη, αλλαξαν τα παντα. Δεν ειχα φιλους, παρεες, και μπηκα για τα καλα στο πνευμα της μοναξιας. Ως αποτελεσμα "καλως ηρθες καταθλιψη". Γνωρισα αυτον και αναγκαστικα, μη εχοντας κατι αλλο στη ζωη, χωρις να το θελω κρεμαστηκα απο πανω του. 1 μιση χρονο μετα, εχοντας περασει τον τελευταιο μισο χρονο ουκ ολιγες συγκρουσεις μαζι του, βρισκω τον εαυτο μου να θελει να φυγει οσο πιο μακρια γινεται. Με πληγωνει πολυ, δεν μπορω να συνυπαρξω μαζι του. Καθε μερα σκοτωνομαστε και εκει φαινεται ποσο διαφορετικοι ειμαστε. Το θεμα ομως ειναι πως δεν αντεχω αλλο μαζι του, αλλα δεν μπορω να φυγω. Και ναι θα το παραδεχτω. Εχω χεστει απο το φοβο μου, στην ιδεα να ζω χωρις αυτον. Ουσιαστικα, εγινε ολη μου η ζωη, τα παντα περιστρεφονταν γυρω απο αυτον. Μη εχοντας καποιον φιλο, αυτος ηταν και ειναι ο μοναδικος ανθρωπος κοντα μου. Τωρα εχω κατι κουτσοπαρεες αλλα γενικα η ζωη μου ειναι κενη και μιζερη. Και εχω και αυτην την ψωροκαταθλιψη που δεν με αφηνει να δω τα πραγματα αλλιως, λιγο πιο αισιοδοξα. Ειμαστε και στην ιδια σχολη οποτε αυτο με τρομοκρατει ακομη περισσοτερο. Αυτο που θελω να καταλαβετε κυριως ειναι οτι ΦΟΒΑΜΑΙ. Φοβαμαι να κανω το οτιδηποτε. Εχω "βολευτει" σε αυτην την κατασταση, απο φοβο πως δεν θα αντεξω οποιαδηποτε αλλαγη. Αχ σας παρακαλω βοηθειστε με. Περναω και αυτο το βραδυ κλαιγοντας εξαιτιας του. Βοηθειστε με:(

τελικα οπιος σε κανει καλα - αυτος και σε χαλαει...

Quote:

---

Originally Posted by axl100

τελικα οπιος σε κανει καλα - αυτος και σε χαλαει...

---

Σε αυτην την περιπτωση δεν ισχυει. Ο/η r.f απο αναγκη ηταν σε αυτην την σχεση.Πηρε αυτο που χρειαζοταν και εχει εξελιχθει.Θελει να χωρισει αλλα ειναι δυσκολο γιατι ισως υπαρχουν και καποια συναισθηματα αλλα κυριως ο φοβος.Ο φοβος πρεπει να προερχεται απο το παρελθον και φοβαται μην γινει ο ιδιος ανθρωπος που ηταν στο παρελθον.

Εμενα μου θυμιζει την περιπτωση δασκαλου-μαθητη.Οταν ο μαθητης εχει φθασει σε σημειο που εχει ξεπερασει τον δασκαλο ή εχει παρει απο αυτον οτι χρειαζεται απλα πρεπει να βρει αλλον.Ετσι ειναι η κοινωνια μας.

Πιστευω θα ειναι πιο ευκολο να χωρισεις οταν τελειωσει η εξεταστικη σου και πας σπιτι.Τοτε να χωρισεις και να προσπαθησεις ολο το καλοκαιρι να μην επικοινωνησετε.Θα ειναι πολυ δυσκολο αλλα πρεπει να το κανεις αλλιως θα εισαι μεσα στην μιζερια

Κοίτα, ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα του ανθρώπου που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου ή απειλής.
Όταν όμως ο φόβος συνεχίζει να υφίσταται, ενώ δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος και σε καταστάσεις υπερβολικού στρες, τότε μετατρέπεται σε φοβία και γίνεται εμπόδιο στην φυσιολογική αντιμετώπιση της καθημερινότητας του ατόμου.
Αγάπησε τον εαυτό σου, να εμπιστευτείς τις δυνάμεις σου, διώξε την πλασματικό φόβο, κέρδισε την ανεξαρτησία σου και προχώρα παρακάτω.
Εκτός και εάν τρέφεις πιο βαθιά συναισθήματα για αυτόν.
Αλλιώς η "ψωροκατάθλιψη" που λες, θα γίνει σαράκι και θα σε τρώει σιγά-σιγά.
Και στο τέλος (πράγμα που αντεύχομαι), θα τα βάλεις με τον εαυτό σου σοβαρά και τότε αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα.

ΝεοΞεκινημα, δεν καταλαβες ακριβως τι συμβαινει. Δεν θελω να τον "ξεφορτωθω" επειδη τον βαρεθηκα ή δεν εχει κατι αλλο να μου προσφερει. Δεν θελω να παω στον επομενο. Απλα δεν μου συμπεριφερεται σωστα πλεον. Δεν υπαρχει σεβασμος, αγαπη και ενδιαφερον. Υπαρχει αδιαφορια απο μερους του, και για μενα η αδιαφορια ειναι ο χειροτερος τροπος να με πληγωσεις. Τον αγαπαω αλλα με πικραινει συνεχεια και δεν το μπορω αλλο. Και γω το σκεφτηκα αυτο μετα την εξεταστικη, αλλα ουτε ξερω αν θα αντεξω τοσο, ουτε αν θα καταφερω μεσα στο καλοκαιρι να το ξεπερασω. Η ζωη μου θα παει πισω και δεν το θελω, γιατι ειναι ηδη πολυ πισω...

rex, τα ξερω αυτα που μου λες, απλα η πρωτη εικονα που μου ερχεται στο μυαλο ειναι η καταστροφη. Φοβαμαι πως θα χειροτερεψει η καταθλιψη, πως οι φορες που θα θελω να πεθανω θα αυξηθουν, πως θα γινω ενα φαντασμα... φοβος φοβος φοβος

ξέρεις πως ξεπερνιέται μια φοβία? άμα την αντιμετωπίσεις. Στην αρχή πέφτεις στα βαθιά και αισθάνεσαι ότι θα πνιγείς. Μετά όμως επιπλέεις. Αυτή είναι η φύση του ανθρώπου. Γενικά από φόβο μένουμε πίσω συνήθως και μετά θεωρούμε ότι είναι αργά να πάμε μπροστά. Αλλά θυμήσου λίγο κάτι: Δική σου η ζωή. άρα δικά σου θα είναι και τα όποια απωθημένα ή και οι όποιες εμπειρίες. Είναι δύσκολο να πας μπροστά αλλά όταν το κάνεις αισθάνεσαι δυνατή και ότι στηρίζεσαι στα πόδια σου.
Πέρα από τον τυπά μπορείς να επικεντρωθείς στο να κάνεις παρέες και να βρεις ενδιαφέροντα. Έτσι θα αποστασιοποιηθείς λιγάκι από το θέμα και θα δεις τα πράγματα πιο καθαρά.

r.f. Το να φοβάσαι για τυχόν επιδείνωση στο μέλλον κινείται στο χώρο της φαντασίας.
Φαντάζεσαι ότι μπορεί να χειροτερέψει.
Δεν σημαίνει ότι και θα γίνει.
Και φοβάσαι για ένα μέλλον που δεν υπάρχει ακόμα.
Προσδοκάς ότι θα έρθει (όπως όλοι μας).
Εάν όμως καλλιεργείς το έδαφος από τώρα αρνητικά, ίσως και να το δημιουργήσεις.
Καλλιέργησέ το θετικά. Στο χέρι σου είναι, αρκεί να το πιστέψεις.
Για αυτό εστίασε στο τώρα, γιατί μόνο αυτό υπάρχει και διώξε τον πλασματικό φόβο.

Καλή σου Μέρα r.f.
Θα συμφωνήσω με το ΝεοΞεκινημα:

Quote:

---

Originally Posted by ΝεοΞεκινημα

...Θα ειναι πολυ δυσκολο αλλα πρεπει να το κανεις αλλιως θα εισαι μεσα στην μιζερια

---

Και αν έχεις μία παρέα να τις κάνεις δύο, και τρείς. Να φροντίζεις γιά ασχολίες που σε κάνουν να ξεχνιέσαι, να περιποιείσαι τον εαυτό σου. Με την θετική σκέψη που θα έχεις γιά τον εαυτό σου θα έρθουν και τα νέα φλέρτ

... Μετά από ακόμα μία πράξη του που με πλήγωσε τον χώρισα...

Quote:

---

Originally Posted by r.f.

... Μετά από ακόμα μία πράξη του που με πλήγωσε τον χώρισα...

---

Τι σου έκανε ?
Μην στενοχώριεσαι ....

Γενικά μου φερόταν εδώ και καιρό με αδιαφορία και με αγνοούσε συνέχεια για να είναι με την παρέα του. Βρεθήκαμε και ήμασταν σαν να ήταν όλα και χάρηκα και ενθουσιάστηκα. Μέχρι που εξαφανίστηκε πάλι ολόκληρη τη μέρα, με ακύρωσε για να βγει με τους φίλους του, τον έπαιρνα το βράδυ τηλ και μου το έκλεινε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να μιλήσει. Την άλλη μέρα τον ξαναπήρα, μου μιλούσε απαξιωτικά, πήγε να πει ψέματα για το πού ήταν το βράδυ και τελικά είπε πως ήταν στο σπίτι φίλου του με την παρέα του και δεν ήθελε να το σηκώσει για να μην του χαλάσω τη διάθεση... Τον ρώτησα επίσης αν νιώθει κάτι για μένα και είπε "νομίζω". Ε πόσα ακόμα να αντέξω? Κλαίγοντας του είπα "τελειώσαμε" και το έκλεισα. Είπα να σώσω ό,τι αξιοπρέπεια μου είχε μείνει...

Quote:

---

Originally Posted by r.f.

Γενικά μου φερόταν εδώ και καιρό με αδιαφορία και με αγνοούσε συνέχεια για να είναι με την παρέα του. Βρεθήκαμε και ήμασταν σαν να ήταν όλα και χάρηκα και ενθουσιάστηκα. Μέχρι που εξαφανίστηκε πάλι ολόκληρη τη μέρα, με ακύρωσε για να βγει με τους φίλους του, τον έπαιρνα το βράδυ τηλ και μου το έκλεινε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να μιλήσει. Την άλλη μέρα τον ξαναπήρα, μου μιλούσε απαξιωτικά, πήγε να πει ψέματα για το πού ήταν το βράδυ και τελικά είπε πως ήταν στο σπίτι φίλου του με την παρέα του και δεν ήθελε να το σηκώσει για να μην του χαλάσω τη διάθεση... Τον ρώτησα επίσης αν νιώθει κάτι για μένα και είπε "νομίζω". Ε πόσα ακόμα να αντέξω? Κλαίγοντας του είπα "τελειώσαμε" και το έκλεισα. Είπα να σώσω ό,τι αξιοπρέπεια μου είχε μείνει...

---

Έλα μην στενοχώριεσαι , συγνώμη αλλα θα το πω έτσι απλα , άλλος ένας μ......ς άντρας .
Καλα τον έκανες και μην στενοχώριεσαι .

Quote:

---

Originally Posted by r.f.

Γενικά μου φερόταν εδώ και καιρό με αδιαφορία και με αγνοούσε συνέχεια για να είναι με την παρέα του. Βρεθήκαμε και ήμασταν σαν να ήταν όλα και χάρηκα και ενθουσιάστηκα. Μέχρι που εξαφανίστηκε πάλι ολόκληρη τη μέρα, με ακύρωσε για να βγει με τους φίλους του, τον έπαιρνα το βράδυ τηλ και μου το έκλεινε, λέγοντας ότι δεν μπορεί να μιλήσει. Την άλλη μέρα τον ξαναπήρα, μου μιλούσε απαξιωτικά, πήγε να πει ψέματα για το πού ήταν το βράδυ και τελικά είπε πως ήταν στο σπίτι φίλου του με την παρέα του και δεν ήθελε να το σηκώσει για να μην του χαλάσω τη διάθεση... Τον ρώτησα επίσης αν νιώθει κάτι για μένα και είπε "νομίζω". Ε πόσα ακόμα να αντέξω? Κλαίγοντας του είπα "τελειώσαμε" και το έκλεισα. Είπα να σώσω ό,τι αξιοπρέπεια μου είχε μείνει...

---

ρε κοπελια δεν αξιζει να στεναχωριεσαι για τον ανθρωπο αυτο....και ουτε να εισαι μαζι του....ξεχνα τον κανε νεα αρχη....ενασ ηλιθιοσ ειναι τιποτα περισσοτερο....δλδ μετα απο αυτη του τη συμπεριφορα σκεφτεσαι να τον συγχωρησεισ???δεν αξιζει να χαλιεσαι και να γινεσαι κομματια για καποιον που σ λεει οτι νομιζει οτι αισθανεται πραγματα για σενα!!

απο τη συμπεριφορα που περιεγραψες φαινεται οτι η σχεση δεν πηγαινε καλα, οποτε καλυτερα που του ειπες εσυ να χωρισετε r.f., μην το σκεφτεσαι, αφου εβλεπες οτι το πραγμα πηγαινε προς τα εκει, γλιτωσες ενδεχομενως απο το να σου το ζητησει ο ιδιος, το οποιο παρολο που θα εχει το ιδιο αποτελεσμα (τον χωρισμο) θα σε πονουσε απιστευτα περισσοτερο γιατι θα σκεφτοσουν τον τροπο που το ειπε κλπ, (οι αντρες καμια φορα δεν εχουν το τακτ των γυναικων σε αυτα τα θεματα) οποτε προστατευσες τελεια τον εαυτο σου.. μπραβο!!