Ένας μεταφυσικός προβληματισμός!
Για ευνόητους λόγους δε θα αποκαλύψω τη ταυτότητά μου, ούτε αν είμαι γυναίκα ή άνδρας.
Πολλά χρόνια ασχολούμαι με τον αποκρυφισμό. Ένα πείραμα που έκανα μου δημιούργησε τον παρακάτω προβληματισμό που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Οι σκέψεις μου ίσως ακουστούν σχιζοφρενικές (στη τελική μπορεί να υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο).
Πριν μερικά χρόνια λοιπόν είχα κάνει πειράματα με ένα βιβλίο μαγείας. Όμως επειδή γενικά έχω ιδεοψυχαναγκαστικές σκέψεις (OCD) και δεν ήμουν σε πολύ καλή ψυχολογική κατάσταση εκείνες τις μέρες, δε μου βγήκε σε καλό.
Ο σκοπός του πειράματος ήταν να καλέσω ένα πνεύμα που έχει τη δύναμη να δημιουργεί βροχές και μπόρες!
Τη πρώτη μέρα είχα αποτέλεσμα. Ακολούθησα τις οδηγίες του βιβλίου. Ζήτησα το μεσημέρι να βρέξει κατά τις 8 το απόγευμα, κι ακριβώς έτσι έγινε! Μάλιστα είχε τόσο ένταση που μου έκανε εντύπωση. Ήταν από τις σπάνιες φορές που πλημμύρησε ως και το μπαλκόνι μου.
Κάλεσα όμως το πνεύμα και την επόμενη μέρα. Μέσα μου σκεφτόμουν πριν καν ξεκινήσω ότι ίσως δε πρέπει να το κάνω τόσο συχνά, ίσως θεωρηθεί κατάχρηση κτλ. Τέλος πάντων κατά τη διάρκεια του πειράματος, και ενώ έστελνα ζωτική ενέργεια (Πράνα, Τσί, Κά) στο σύμβολο του πνεύματος μέσω τεχνικών αναπνοής, μου βγήκαν αυτοκαταστροφικές σκέψεις, είπα περίπου το εξής: "Agilma βγάλε μου το μάτι, θα βγάλω το αριστερό μου μάτι και θα το θυσιάσω στο σύμβολό σου, το μάτι μου σου ανήκει" κτλ. Το τραγικό είναι ότι το είπα σαν να το εννοούσα κιόλας, ήταν μια ιδεοψυχαναγκαστική ιδέα.
Δε θυμάμαι τι είχα πει ακριβώς όταν κάλεσα το Agilma. Μπορεί να είπα: "θα θυσιάσω το αριστερό μου μάτι σε σένα για να φέρεις βροχή" ή να είπα "θα το κάνω για να φέρεις βροχή" ή απλά όπως και να έχει να είπα ότι "θα το κάνω". Στη πρώτη περίπτωση βγαίνει άκυρη η δέσμευση αφού δεν έβρεξε, η δεύτερη επίσης βγαίνει άκυρη διότι δεν έκανα αυτό που είπα κι έτσι δεν έφερε και το πνεύμα Agilma βροχή. Οπότε καμία δέσμευση. Στη τρίτη περίπτωση μόνο θα μπορούσα να έχω δέσμευση, αλλά δε θυμάμαι σε πια από τις περιπτώσεις είμαι.
Χαζές σκέψεις, όμως μετά θεώρησα ότι έγινε κάποια συμφωνία με το Agilma, ότι του παραχώρησα δικαιώματα και την ιδιοκτησία του ματιού μου.
Στα παραδοσιακά συμβόλαια υπόγραφαν με αίμα, το αίμα όμως περιέχει το Πράνα του ανθρώπου, το ενεργειακό του αποτύπωμα. Εγώ δε χρησιμοποίησα αίμα, αλλά έστειλα (με τεχνικές αναπνοής) στο σύμβολο (σφραγίδα) του πνεύματος, το πράνα του "αστρικού σώματος" μου ως προσφορά. Το πράνα περιέχει την ενεργειακή μου ταυτότητα. Οπότε μετά θεώρησα ότι είναι το ίδιο με το να έβαζα αίμα.
Έχω τη σκέψη τώρα ότι το αριστερό μου μάτι πλέον ανήκει στο πνεύμα Agilma ή ότι έχω δεσμευτεί να το θυσιάσω σε αυτό. Η σκέψη με στοιχειώνει κατά περιόδους. (Δε πρόκειται ποτέ να έκανα κάτι τέτοιο, όμως με βασανίζει ως ιδέα και μόνο.)
Εδώ πρέπει να πω ότι αρκετές φορές στο παρελθόν έφερε επιτυχία το παραπάνω πείραμα. Βέβαια θα μπορούσε όλες οι περιπτώσεις να ήταν τυχαίες. Αφού υπάρχει η λέξη "σύμπτωση" στο λεξικό, τότε θα μπορούσε να ήταν συμπτώσεις. Οπότε δεν έχω αντικειμενική απόδειξη ότι έφερε τις βροχές το πνεύμα. Πάντως με μια έρευνα που έκανα στο διαδίκτυο βρήκα και άλλες μαρτυρίες ατόμων που είχαν αποτελέσματα!
Τέλος πάντων, δε γνωρίζω καν τί είναι το Agilma! Είναι δύναμη του Μαντούκ, ή πνεύμα υποτελές σε αυτόν; Μήπως είναι ο ίδιος ο Μαρντούκ; Μήπως είναι μια σκεπτομορφή; Θα μπορούσε να είναι ψυχική δύναμη που έχει ο κάθε άνθρωπος ή απλά μια κοσμική δύναμη που της δώσαμε όνομα, την ενεργοποιεί η ζωτική ενέργεια και κινείται βάση της κβαντικής φυσικής;;; Δε γνωρίζω τί είναι. Αφού ποτέ δεν την είδα ορατή, ούτε άκουσα τη παρουσία της.
Ο ίδιος ο Simon λέει στο βιβλίο του Νεκρονομικόν Spellbook ότι είναι κρυμμένες ψυχικές δυνάμεις του ανθρώπου. Μπορεί να είναι και έτσι αφού οι Σαμάνοι με τις τελετές τους, επίσης οι Χριστιανοί με τις λιτανείες που κάνουν, αλλά και οι ινδιάνοι με το "χορό της βροχής" φέρνουν βροχές! Το ίδιο κατάφερνε και ο Βίλχελμ Ράιχ με την οργόνη, είχε φτιάξει ένα οργονοσυσωρευτή που μπορούσε αν τον κατεύθυνε στα σύννεφα να τα διαλύσει ή να τα δημιουργήσει. ( Η οργόνη είναι ο Αιθέρας, σε όλες τις μαγικές πρακτικές ο σκοπός είναι ο έλεγχος του αιθερικού στοιχείου.)
Δε γνωρίζω την αλήθεια, αλλά υποσυνείδητα θεωρώ δεδομένη την αρνητική έκβαση, ότι έγινε κάποιου είδους συμφωνία ή παραχώρηση της κυριότητας του ματιού μου.
Όμως και στη περίπτωση που είναι αληθινό το Agilma, δε ξέρω αν μπορεί να γίνει συμφωνία (Pact) ή αν μπορεί να υπάρξει κάποιου είδους σύμβαση με αυτά τα πνεύματα.
Επίσης αν μπορεί να υπάρξει σύμβαση (Pact), τότε θα είχε τη δυνατότητα το πνεύμα να μη το δεχτεί, ή αφού είναι φωτεινό πνεύμα θα μπορούσε να δείξει μεγαλοσύνη και να μου παραχωρήσει τη κυριότητα πίσω. Πώς εγώ θεωρώ δεδομένο ότι το δέχθηκε, εφόσον δεν είδα, και δεν άκουσα το Agilma;;
Σκέφτομαι ότι αν το μεταφυσικό είναι αντικατοπτρισμός του υλικού πεδίου, τότε όπως υπάρχουν συμφωνίες και συμβόλαια στην γήινη ζωή, το ίδιο θα υπάρχει και στο άλλο πεδίο. Στη γήινη ζωή υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις όπου μπορεί ένα συμβόλαιο να ακυρωθεί αν αυτός που το έκανε δεν είχε καλή ψυχολογική κατάσταση, άρα θα γίνεται και στο μεταφυσικό. Όμως εγώ πάλι, υποσυνείδητα δε δέχομαι αυτή τη περίπτωση και πάλι ακολουθώ την αρνητική άποψη του αδιέξοδου.
Αλλά στη συνέχεια, ας κάνω την ερώτηση στον εαυτό μου, κι αν τα συμβόλαια είναι απλά ένας μύθος του χριστιανισμού, των μεσαιωνικών γριμόριων, της λογοτεχνίας και των ταινιών; Μήπως δεν υφίστανται στο πνευματικό επίπεδο;;
Από την άλλη βέβαια αν υπάρχει δέσμευση με πνευματικά συμβόλαια, τότε θα πρέπει να λειτουργεί όπως στο υλικό πεδίο. "Όπως είναι χαμηλά, έτσι είναι και υψηλά", όπως έλεγε ο Ερμής ο Τρισμέγιστος.
Αν το μελετήσουμε το θέμα άλλωστε, η περιουσία αποτελεί μια αποδοχή πολλών ατόμων! Μια αποδοχή της κοινωνίας. Περιουσία είναι τα δικαιώματα που έχει κάποιος σε κάτι, υλικό ή φανταστικό, σε ανθρώπους ή κτήρια. Η περιουσία αυξάνεται ανάλογα τη δύναμη, και επίσης μπορεί να χαθεί με τη δύναμη. Αν ένας άνθρωπος είχε υποθετικά τη δυνατότητα πχ να κάνει ότι θέλει και κανείς να μη τον πειράζει, θα μπορούσε να πάει και να πει "τώρα αυτό το κομμάτι γης ανήκει σε μένα"! Αν ένας δικτάτορας έκανε πόλεμο σε μια χώρα, θα έκανε το ίδιο, θα έπαιρνε ότι ήθελε. Η περιουσία απαιτεί αποδοχή και η αποδοχή δημιουργείται από τη δύναμη. Στη σημερινή ζωή οι γραπτοί νόμοι του δικαίου επιβάλουν τη δύναμη.
Αν ένας άνθρωπος υπογράψει ότι πούλησε το σπίτι του σε κάποιον, τότε ο άλλος έχει την ιδιοκτησία και μπορεί να τον πετάξει έξω. Και πως γίνεται αυτό; Φυσικά καλεί την αστυνομία να τον μαζέψει! Η αστυνομία υποκινείται και αυτή από το τη δύναμη, από το γραπτό νόμο δηλαδή!
Αν δεν υπήρχε αυτός ο νόμος, ή αν μπορούσε το άτομο να έχει "άπειρη φανταστική δύναμη" (σαν τα καρτούν), τότε δε θα μπορούσαν να τον πειράξουν οι αστυνομικοί, οπότε το συμβόλαιο θα ήταν άκυρο, δε θα υπήρχε δύναμη να το συντηρήσει.
Αν το παραπάνω ισχύει και στο πνευματικό κόσμο, τότε αν κάποιος δεσμευτεί για κάτι, αλλά στη συνέχεια δε προσφέρει αυτό που δεσμεύτηκε (και φυσικά δεν έχει δύναμη να το ακυρώσει), τότε θα υπάρχουν συνέπειες, είτε θα του το πάρουν με τη βία, είτε θα τον τιμωρήσουν διαφορετικά. Όμως τόσα χρόνια τίποτα από αυτά δεν μου έχει συμβεί! Οπότε βάση λογικής μάλλον δεν δημιουργήθηκε συμβόλαιο ή συμφωνία (Pact).
Αν υπήρχε όμως "συμφωνία", τότε αφού δεσμεύτηκα με το Αgilma που αποτελεί όνομα του Μαρντούκ δε θα μπορούσα άραγε να ταχθώ υπέρ του εχθρού του, της Τιαμάτ;;; Άρα τότε η Τιαμάτ θα με απελευθέρωνε! Όμως εδώ είχα σκεφτεί και καλά ότι υπάρχει μια ανακωχή μεταξύ όλων των θεών, ότι δε θα το δεχόταν η Τιαμάτ, διότι αυτό θα δημιουργούσε ανισορροπία στις σχέσεις της με το Μαρντούκ.
Αλλά υποτίθεται ότι ήταν εχθροί σύμφωνα με τα σουμερικά κείμενα. Κανονικά οι εχθροί μισιούνται άρα δε θα ήθελε η Τιαμάτ να κερδίσει οτιδήποτε ο Μαρδούκ, ή άλλα πνεύματα υποτελή σε αυτόν, όπως το Agilma. Όμως εγώ χωρίς να ξέρω αν είναι 0 ή 1, αν είναι μαύρο η άσπρο, πάλι επιλέγω την αρνητική σκέψη.
Επίσης σκέφθηκα να λατρέψω το θεό και τη θεά της Wicca, ότι αυτοί θα με βοηθούσαν, αλλά και πάλι μου ήρθε η σκέψη ότι αυτοί λένε επίσης: "Πρέπει να το κάνεις, πρέπει να τηρήσεις τη συμφωνία, αλλιώς δε σε δεχόμαστε, αυτό είναι συμπαντικός νόμος, κτλ κτλ" Όχι ότι μου μίλησαν, αλλά απλά θεωρώ ότι έλαβα το μήνυμα τους, αστείο μπορεί να είναι βέβαια αφού δεν τους επικαλέστηκα, απλά τους σκέφτηκα στο μυαλό μου. Άρα πως ξέρω ότι είναι έτσι; Απλά δε ξέρω.
Μετά επειδή στη Σατανική Βίβλο του ΛαΒέι (που έτυχε να διαβάσω στο παρελθόν) υπάρχει το όνομα του Μαρντούκ στα διαβολικά ονόματα, σκέφθηκα ότι μάλλον έκανα συμφωνία με το σατανά. Αλλά και αυτό δε το ξέρω, αφού αποτελεί στην ουσία όνομα ηλιακού θεού και όχι σατανικού. Στο βιβλίο μπήκε ο Μαρντούκ διότι θεώρησε ο συγγραφέας ότι κάθε νέος θεός γίνεται "όνομα του σατανά" από τους θεολόγους των μελλοντικών φωτεινών θρησκειών. Και αν ο συγγραφέας κάνει λάθος;;;
Τελικά δε ξέρω τίποτα, και ενώ θα μπορούσα να πάρω τη καλή εκδοχή ότι δεν έγινε τίποτα, απλά σκέφτομαι ότι έγιναν όλα και αισθάνομαι άσχημα! Τί είναι εκείνο που δίνει πιο πολύ βαρύτητα στο αρνητικό άραγε;
Γιατί θεωρώ ότι το Agilma μπορεί να υπάρχει; Γιατί το έχω σίγουρο ότι το κάλεσα εκείνη τη μέρα (θα μπορούσε να είχα αποτύχει να το καλέσω, δε το ξέρω); Γιατί το έχω δεδομένο ότι μπορεί να γίνει συμφωνία/συμβόλαιο κτλ με άλλες οντότητες κι ότι αυτό δε σπάει διότι υπάρχει ένας μεταφυσικός νόμος μεταξύ των "θεών" κτλ;
