Προσπάθησα,άλλαξα.....και τώρα;;;

Καλησπέρα.Είχα γράψει παλαιότερα για thn ανασφάλεια και thn τάση μου να μπαίνω στο ρόλο του θύματος.Πολύ κοινωνική με ρηχές επιλογές κι αναποτελεσματική,παρασυρόm ενη.Εκανα δουλειά πολύ καιρό,έτσι αισθάνομαι.Ακολούθησα τις συμβουλές σας και την εσωτερική φωνή μου κι έμεινα αποστασιοποιημένη των πραγμάτων αρκετό καιρό.Βρήκα και δουλειά κι έβαλα κόπο,προσπάθησα να γίνω σημαντική και τα κατάφερα.Καταξιώθηκα θα legame αλλά κάθε στιγμή με τα σημερινά δεδομένα μπορεί κι εγώ,όπως πολλοί απο εμάς να βρεθώ στον αέρα.Εκανα σκέψεις πραγματικότητα:apomakrina anthropous απο δίπλα μου,που δε με κάλυπτan.Σταμάτησα να χαρίζομαι σε άτομα που τελικά δε θεωρούσα αξιόλογα kai pou eκανα παρέα για να μην είμαι μόνη.Ετσι εκλεισα μια μέρα,meta απο σκέψη και απόφαση και skefthka.Να δω ποιά είμαι,πώς είμαι και τί θέλω. Βρήκα χόμπυ μου το τέννις.Ακριβό άθλημα αλλά με γεμίζει.Προτίμησα να κάνω απο αλλού οικονομία για να παίζω όποτε θέλω.Ηρέμησα και έλεγξα τον εαυτό μου στις ταραχές.Δεν έχω πια πονοκεφάλους και δε με πιάνει συχνά κρίση πανικού ((( ταχυκαρδία, αφυδάτωση))).Βρήκα πράγματα να γεμίζω τη ζωή μου.Κι έρχομαι στο σήμερα.Νομίζω απομονώθηκα πολύ απ'/οσο 'επρεπε απο τον κόσμο.Μάλλον τα άκρα πιάνω κι αυτό μου δημιουργεί εμπόδια.Κατέληξα στο να έχω ελάχιστους φίλους,να κοινωνικοποιούμε σχεδόν ελάχιστα και να επιλέγω με πολύ αυστηρά κριτήρια.Εγινα πολύ αυστηρή,οχι τόσο με τους άλλους αλλά περισσότερα με'μένα.Ιδιότροπη θα μ'ελεγε κανείς.Τα άτομα που θα τύχει να γνωρίσω,σπανιώς θα με τραβήξουν.Αισθάνομαι σύντομα αντιπάθεια για κάποιον ή κάτι που κάτι δε μ'αρέσει και θα είναι μακριά απο εμένα.Προσπαθώ να μη γίνομαι αντιληπτή,αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα.Απέρριψα άνδρες και φίλους γιατί δεν κάλυπταν τα στάνταρ μου.Εκανα αποχή απο το σεξ για δύο χρόνια,ενώ το είχα ανάγκη.Ανέβασα τον πήχυ πάρα πολύ ψηλά,σταμάτησα να δικαιολογώ και να παρεχω απλόχερα υπηρεσίες,αλλά ούτε πλέον απαιτώ.Αν δε μου κάνεις,σε απομακρύνω.Το κόστος όλων αυτών ήταν να κλείνομαι περισσότερο απο πότε, να μη διασκεδάζω ουσιαστικά,να μη τηλεφωνώ άσκοπα και να μη σηκώνω μερικές φορες το τηλέφωνο,όταν δεν μπορώ να ελέγξω την κάθε επαφή μου με άτομα.Αισθάνομαι πως αν αφήσω να φανεί ο εσωτερικός κόσμος μου, ίσως με κοροιδέψουν, πάρουν όσα θέλουν απο'μένα και μετά εξαφανιστούν.Μου έχει συμβεί όπως καταλαβαίνετε.Τι πιστεύετε εσείς σε αυτά;Μήπως έγινα χειρότερη απο οτι ήμουν;

Quote:

---

Originally Posted by LetMeThinkOfIt

Καλησπέρα.Είχα γράψει παλαιότερα για thn ανασφάλεια και thn τάση μου να μπαίνω στο ρόλο του θύματος.Πολύ κοινωνική με ρηχές επιλογές κι αναποτελεσματική,παρασυρόm ενη.Εκανα δουλειά πολύ καιρό,έτσι αισθάνομαι.Ακολούθησα τις συμβουλές σας και την εσωτερική φωνή μου κι έμεινα αποστασιοποιημένη των πραγμάτων αρκετό καιρό.Βρήκα και δουλειά κι έβαλα κόπο,προσπάθησα να γίνω σημαντική και τα κατάφερα.Καταξιώθηκα θα μπορούσαμε να πούμε, αλλά κάθε στιγμή με τα σημερινά δεδομένα μπορεί κι εγώ,όπως πολλοί απο εμάς να βρεθώ στον αέρα.Εκανα σκέψεις πραγματικότητα:apomakrina anthropous απο δίπλα μου,που δε με κάλυπτan.Σταμάτησα να χαρίζομαι σε άτομα που τελικά δε θεωρούσα αξιόλογα kai pou eκανα παρέα για να μην είμαι μόνη.Ετσι εκλεισα μια μέρα,meta απο σκέψη και απόφαση και skefthka.Να δω ποιά είμαι,πώς είμαι και τί θέλω. Βρήκα χόμπυ μου το τέννις.Ακριβό άθλημα αλλά με γεμίζει.Προτίμησα να κάνω απο αλλού οικονομία για να παίζω όποτε θέλω.Ηρέμησα και έλεγξα τον εαυτό μου στις ταραχές.Δεν έχω πια πονοκεφάλους και δε με πιάνει συχνά κρίση πανικού ((( ταχυκαρδία, αφυδάτωση))).Βρήκα πράγματα να γεμίζω τη ζωή μου.Κι έρχομαι στο σήμερα.Νομίζω απομονώθηκα πολύ απ'/οσο 'επρεπε απο τον κόσμο.Μάλλον τα άκρα πιάνω κι αυτό μου δημιουργεί εμπόδια.Κατέληξα στο να έχω ελάχιστους φίλους,να κοινωνικοποιούμε σχεδόν ελάχιστα και να επιλέγω με πολύ αυστηρά κριτήρια.Εγινα πολύ αυστηρή,οχι τόσο με τους άλλους αλλά περισσότερα με'μένα.Ιδιότροπη θα μ'ελεγε κανείς.Τα άτομα που θα τύχει να γνωρίσω,σπανιώς θα με τραβήξουν.Αισθάνομαι σύντομα αντιπάθεια για κάποιον ή κάτι που κάτι δε μ'αρέσει και θα είναι μακριά απο εμένα.Προσπαθώ να μη γίνομαι αντιληπτή,αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα.Απέρριψα άνδρες και φίλους γιατί δεν κάλυπταν τα στάνταρ μου.Εκανα αποχή απο το σεξ για δύο χρόνια,ενώ το είχα ανάγκη.Ανέβασα τον πήχυ πάρα πολύ ψηλά,σταμάτησα να δικαιολογώ και να παρεχω απλόχερα υπηρεσίες,αλλά ούτε πλέον απαιτώ.Αν δε μου κάνεις,σε απομακρύνω.Το κόστος όλων αυτών ήταν να κλείνομαι περισσότερο απο πότε, να μη διασκεδάζω ουσιαστικά,να μη τηλεφωνώ άσκοπα και να μη σηκώνω μερικές φορες το τηλέφωνο,όταν δεν μπορώ να ελέγξω την κάθε επαφή μου με άτομα.Αισθάνομαι πως αν αφήσω να φανεί ο εσωτερικός κόσμος μου, ίσως με κοροιδέψουν, πάρουν όσα θέλουν απο'μένα και μετά εξαφανιστούν.Μου έχει συμβεί όπως καταλαβαίνετε.Τι πιστεύετε εσείς σε αυτά;Μήπως έγινα χειρότερη απο οτι ήμουν;

---

Καλησπέρα ,αλλα κόπηκε το θέμα σου ...

Tεννοεις κόπηκε;Egω το βλέπω

Καλησπέρα , δεν μπορουμε να σε κρίνουμε εμείς , αν δηλαδη έγινες ή όχι χειροτερη .
Κάπου όμως μέσα σου υπαρχει μια αμφιβολία , μηπως το παρακάνεις ?
Για παράδειγμα το αναφέρω , δυο χρόνια αποχή απο το σεξ ? γιατι ?
Μου μοιάζει σαν να τιμωρείς τον εαυτο σου χωρίς να υπαρχει λόγος .

Quote:

---

Originally Posted by LetMeThinkOfIt

Tεννοεις κόπηκε;Egω το βλέπω

---

Δεν ξέρω αλλα εγω βλέπω τρεις γραμμές , αλλα στην παράθεση μου φαίνεται ολόκληρο .

Quote:

---

Originally Posted by Lampros

Καλησπέρα , δεν μπορουμε να σε κρίνουμε εμείς , αν δηλαδη έγινες ή όχι χειροτερη .
Κάπου όμως μέσα σου υπαρχει μια αμφιβολία , μηπως το παρακάνεις ?
Για παράδειγμα το αναφέρω , δυο χρόνια αποχή απο το σεξ ? γιατι ?
Μου μοιάζει σαν να τιμωρείς τον εαυτο σου χωρίς να υπαρχει λόγος .

---

Δε μου αρέσει τελικά αυτή η αλλαγή γιατί κλείδώθηκα.Η αποχή είχε να κάνει με τις επιλογές μου,δηλαδή δεν ήθελα τέτοιες σχέσεις.Για σχέση ούτε να γίνει λόγος,διστάζω να φλερτάρω κι όταν έγινε κάποιες φορές τύχαινα σε λάθος άτομα.Ηθελα να μείνω μόνη για να μην εξαρτώμαι

Quote:

---

Originally Posted by LetMeThinkOfIt

Δε μου αρέσει τελικά αυτή η αλλαγή γιατί κλείδώθηκα.Η αποχή είχε να κάνει με τις επιλογές μου,δηλαδή δεν ήθελα τέτοιες σχέσεις.Για σχέση ούτε να γίνει λόγος,διστάζω να φλερτάρω κι όταν έγινε κάποιες φορές τύχαινα σε λάθος άτομα.Ηθελα να μείνω μόνη για να μην εξαρτώμαι

---

Εχεις δίκιο σε κάθε σχέση υπαρχει και εξάρτηση , το ξέρω , μηπως όμως να προσπάθησεις γιατι θα βρεις και τα σωστα άτομα που θα μπορέσεις να εμπιστεύτεις ?
Βλέπω ότι έχει κλειδώθει , μηπως σταδιακά να κανεις μικρα ανοίγματα για να νιώσεις καλύτερα και ποιο απελευθερωμένη ?
Αν δεν ρισκάρεις στη ζωη δυσκολα θα βρεις κατι καλο , κατι να αξίζει .

Πως γινονται αυτα τα ανοιγματα............ αυτό είναι που δυσκολεύομαι......
Φοβάμαι να ρισκάρω...... κι όσες φορες πήγα να το κάνω......απογοητεύτηκα.....κα� � απο την απογοητευση κλειδωνομαι πολύ.........πρακτικά πως να βοηθησω τον εαυτό μου.........αυτο δεν ξέρω......

Quote:

---

Originally Posted by LetMeThinkOfIt

Πως γινονται αυτα τα ανοιγματα............ αυτό είναι που δυσκολεύομαι......
Φοβάμαι να ρισκάρω...... κι όσες φορες πήγα να το κάνω......απογοητεύτηκα.....κα� � απο την απογοητευση κλειδωνομαι πολύ.........πρακτικά πως να βοηθησω τον εαυτό μου.........αυτο δεν ξέρω......

---

Κοίταξε , δεν μπορω να σου πω ακριβώς , μηπως ο ειδικός που σε βοήθησε μπορει να σου δώσει μια κατεύθυνση ?
Πρέπει να εχεις λιγο θάρρος ,να μπορέσεις να κανεις μικρα μικρα βήματα , αλλα και να εισαι λιγο τυχερή στις επαφές σχέσεις με τους άλλους .

καλησπερα,
Ειναι καιρος για μια ακομα αλλαγη σου..
ξεκινα λοιπον,αφου εχεις ηδη εντοπισει τα προβληματα,τωρα τα σκεφτεσαι,τα γυρνας απο δω τα γυρνας απο κει και ψαχνεις τροπους!
Μην αναρωτιεσαι...δεν υπαρχει λογος να πεις εγινα χειροτερη στο συνολο γτ καποια δουλευον καποια οχι..
εσυ θα εστιασεις σε αυτα που δεν δουλευουν!
ξεκαθαρισε τα και παμε να τα συζητησουμε!

Σε ευχαριστω Φωτεινή.Θελω ν'ανοίξω τις παρέες μου,τις είχα κλείσει γιατί συγχεα την παρέα με την φιλία,λάθος!Ομως δεν ξερω πως γινεται αυτό.Επίσης,με τους άνδρες.Φοβάμαι να ρισκάρω,δεν ξέρω να φλερτάρω.Με τους γύρω είμαι πολυ εσωστρεφής αν και συζητάω.Ομως αν δω πως μου ανοιγονται και θέλουν κατι περισσοτερο,απομακρύνομαι.

Quote:

---

Originally Posted by LetMeThinkOfIt

Σε ευχαριστω Φωτεινή.Θελω ν'ανοίξω τις παρέες μου,τις είχα κλείσει γιατί συγχεα την παρέα με την φιλία,λάθος!Ομως δεν ξερω πως γινεται αυτό.Επίσης,με τους άνδρες.Φοβάμαι να ρισκάρω,δεν ξέρω να φλερτάρω.Με τους γύρω είμαι πολυ εσωστρεφής αν και συζητάω.Ομως αν δω πως μου ανοιγονται και θέλουν κατι περισσοτερο,απομακρύνομαι.

---

Τις ειχες κλεισει τις παρεες,γτ ηθελες να εχεις φιλους κι αυτο δεν καθοταν και νεριαζες και τους εστελνες στο διαολο..?
οκ δεν ειναι λαθος το να θελεις να εχεις φιλους ,λαθος ισως ειναι να το θες σωνει και ντε!
δηλ δεν ειναι απαραιτητο ολοι να ειμαστε κολλητοι,μπορουμε να περασουμε θαυμασια και σαν γνωστοι!
ΕΔΩ θα σ πω την γνωμη μου..
Κανε παρεα τους παντες..μη κρινεις μη συγκρινεις,καθε ανθρωπος ειναι διαφορετικος,αλλος θα σε εμπνεει περισσοτερο αλλος λιγοτερο.
Σε καποιους θα λες σοβαρα πραγματα,αλλους μονο θα τους ακους!
Ειναι θεμα εμπειριας απο καποιο σημειο και μετα.
στα σκουπιδια ναι κλεισε την πορτα,συμφωνω.

Γκομενοι
ειμαι στα χωρισματα και επισης νεα στο σπορ...ΟΜΩΣ...
αυτο που βλεπω ειναι οτι μολις αγχωθω σκεφτομαι οτι ολοι ανθρωποι ειμαστε,ολοι εχουμε αναγκες..Εσυ τι αναγκες εχεις σε ερωτικο επιπεδο?

Εννοείς ότι το τράβηξες περισσότερο απ΄ό,τι έπρεπε προφανώς, κάτι τέτοιο?
Το να είσαι επιλεκτική δεν το θεωρώ κακό, αλλά γίνεται όταν η εκλεκτικότητα σε αφήνει στη μοναξιά.
Για να βάζεις το θέμα προς συζήτηση, δεν είναι μια μοναχικότητα που σε καλύπτει, αλλά σε προβληματίζει.
Επίσης να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Είσαι σίγουρη πως ο τρόπος που προσεγγίζεις τις αλλαγές σου δεν είναι
ένα πισωγύρισμα στον παλιό ανασφαλή εαυτό? Ξέρεις, υπάρχουν άπειροι τρόποι να μας βάζουμε τρικλοποδιές,
αναρωτιέμαι μήπως σου βάζεις μία, ή μήπως νοσταλγείς τη θυματοποίηση.

επειδη εχω περασει απο -πολλεσ φασεισ θα σου πω οτι δεν υπαρχει συμπεριφορα που δε βγαζει λαθοσ οπωσ κ να κανεισ τον εαυτο σου παντα θα υπαρχουν καποιοι ανθρωποι που δεν σε αποδεχονται η δεν τα βρισκετε το σημαντικο ειναι να αγαπησεισ τον εαυτο σου κ να εισαι ευτυχισμενη με αυτα που κανεισ γτ κ λαθοσ να κανεισ θα πεισ εγω εκανα οτι μπορουσα ο αλλοσ φταιει κ δε θα ασχολεισαι παρακατω

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Εννοείς ότι το τράβηξες περισσότερο απ΄ό,τι έπρεπε προφανώς, κάτι τέτοιο?
Το να είσαι επιλεκτική δεν το θεωρώ κακό, αλλά γίνεται όταν η εκλεκτικότητα σε αφήνει στη μοναξιά.
Για να βάζεις το θέμα προς συζήτηση, δεν είναι μια μοναχικότητα που σε καλύπτει, αλλά σε προβληματίζει.
Επίσης να σε ρωτήσω κάτι άλλο. Είσαι σίγουρη πως ο τρόπος που προσεγγίζεις τις αλλαγές σου δεν είναι
ένα πισωγύρισμα στον παλιό ανασφαλή εαυτό? Ξέρεις, υπάρχουν άπειροι τρόποι να μας βάζουμε τρικλοποδιές,
αναρωτιέμαι μήπως σου βάζεις μία, ή μήπως νοσταλγείς τη θυματοποίηση.

---

Ειλικρινά δεν ξέρω για αυτό και το συζητω.Σίγουρα προβληματίζομαι.Απο τη μία,νιώθω στιγμές πολύ ωραια,μετα τα ξεκαθαρίσματα που έκανα και δεν το μετανιώνω.Ομως κάτι με κλωθογυρνάει επειδήοι επιλογές μου έγιναν τόσο λίγες που κλειδώθηκα.Πολλες φορές στενοχωριεμαι.Δε θα ενοχλήσω ομως όσους δεν μπορούν να είναι κοντά μου,ούτε θα παω πισω.Σε τέτοιες στιγμές νομιζω οτι θα έπρεπε να έχω ένα κύκλο ανοιχτό και να μπαίνω όποτε νιώθω την ανάγκη να ξεφεύγω απο την κλεισούρα.Πιστεύω πως αν δεν ήταν η δουλειά μου,θα είχα μελαγχολήσει.Νομίζω κυρίως πως το έχω παρατραβήξει,πως επιασα το αλλο ακρό.Δηλαδή,απο <<τραχανας>>,εγινα αυστηρή,πρώτα με εμένα,έπειτα με τους άλλους.Δεν αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο γιατί δεν ξέρω πως και αντο ρισκάρω,θα πέσω;;;;.Το πέσιμο το φοβάμαι.Και αυτό που μου λείπει είναι η μέση κατάσταση.Να μπορώ να αναπνεύσω κι επιτέλους να βρω την ισορροπία.