Originally Posted by
ioannis2
Τελείωσες μια δύσκολη σχολή, άλλοι την παρατάνε στη μέση. Αν δε σου άρεσε δε θα τελείωνες ποτέ. Το ίδιο ισχύει και για το ότι επέλεξες να μπεις σ' αυτη τη σχολή. Μου κανει εντυπωση αυτο που λες ότι στο σχολείο δε σε έκαναν παρέα τα άλλα παιδιά γιατι ήσουν αρκετα διαφορετική από αυτούς. Μήπως έννοιωθες για το λόγο αυτο χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτο σου μαζι με απογοήτευση και όλο αυτο το αρνητικό πλαίσιο το διοχέτευες τότε και σε άλλους τομεις της ζωης σου όπως τις σπουδες? το ότι δεν σε ήθελαν κλπ μήπως σε έκανε να θεώρεις τον εαυτό σου άσχετο με αυτες τις σπουδες παρα το ότι κατα βαθος σου άρεσε και αρα γι αυτο το τελευταιο το επέλεξες? μήπως ο λόγος που ήθελες (και απ οτι λες θες και σημερα) να μενεις μονη, να κανεις δραστηριοτητες που όντως εχουν μοναχικότητα είναι επειδή οδηγήθηκες στη μοναχικότητα υποσυνείδητα λόγω της στασης των άλλων απέναντι σου? μήπως ειχες άσχημα βιωματα από σπίτι και σχολείο ( πχ προσβολές, μειώσεις) που επηρεασαν αρνητικα το χαρακτηρα σου και τα οποια αγωνιζεσαι να ξεπεράσεις?αν δε σου αρεσαν τα γραμματα όπως λες αλλά η χειρωνακτικη εργασία δε θα βγαζες ποτε τετοια σχολή. μήπως η κατασταση αυτη σκέψης σου είναι βαθια επηρεασμένη από τις άσχημες συνθήκες εργασίας τις οποίες περιγράφεις? αν οι συνθήκες ήταν πολύ καλύτερες, ίσως στο ιδιανικο που εχεις στη σκέψη σου θα έλεγες το ίδιο? μου φαινεται πως η απογοήτευση σου λόγω των συνθηκων εργασίας έχει κτυπήσει κόκκινο γι αυτο και οι σκέψεις να τα παρατήσεις. άμα στη δουλεια τα πραγματα πάνε κάπως καλά τετοιες σκέψεις μπαίνουν στο περιθώριο. συμφωνώ μαζι σου ότι οι συνθήκες δεν ειναι και ότι καλύτερο, ουτε το να καταθέσεις τα όπλα είναι ότι καλύτερο. πάντως εδω στο φορουμ εισαι από τα μελη που ξεχωρίζουν για την ποιοτητα του λογου τους.
